رشته مددکاری اجتماعی؛ ضرورتها، مزایا و آینده شغلی
تاریخ انتشار: ۹ شهریور ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۰۳۹۵۸۴۶
عضو هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد خمینیشهر با تشریح ضرورتها، مزایا و آینده شغلی رشته مددکاری اجتماعی، میل به خدمترسانی اجتماعی را یکی از ضرورتهای متقاضیان این رشته دانست.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری آنا از خمینیشهر با پیچیدهتر شدن روابط انسانی، توسعه جوامع صنعتی و پیشرفت علوم و فناوری، هر روز شاهد فاصله گرفتن از جامعه سنتی و حرکت به سمت مدرنیته هستیم که علاوه بر ویژگیهای مثبت در صورت عدم توجه به لوازم آن میتواند منشأ بسیاری از ناملایمات اجتماعی و آسیبهای روانی باشد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
در این میان توجه و نیاز روزافزون جوامع به رشتههای تحصیلی از جمله مددکاری اجتماعی بیش از پیش احساس میشود. دانشآموختگان این رشته تحصیلی باید ویژگیهایی همچون رشدیافتگی شخصیت و پشتکار داشته و عاشق خدمت به همنوعان خود باشند.
در همین رابطه بتول امینجعفری مدیر گروه مددکاری اجتماعی و استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد خمینیشهر در گفتگو با آنا به تشریح اهمیت و خصوصیات این رشته تحصیلی پرداخت که متن این گفتگو در ادامه میآید.
*تعریف شما از رشته مددکاری اجتماعی چیست؟
-مددکاری اجتماعی عمری به قدمت آفرینش انسان دارد. اما ضرورت وجود آن بهعنوان رشتهای دانشگاهی پس از انقلاب صنعتی احساس شد. این رشته در کشورهای صنعتی حدود 300 سال است که بعنوان یک رشته تخصصی در مقاطع مختلف تأسیس و فعالیت میکند، اما در ایران و از سال 1337 ابتدا در تهران و در آموزشگاه خدمات اجتماعی راهاندازی شد و از آن زمان تاکنون تربیت متخصصان این رشته ادامه داشته است.
مددکاری اجتماعی، رشتهای بین رشتهای و کاربردی است و دروس روانشناسی، جامعهشناسی، حقوق و کارورزیهای عملی مختلف، دروس مهم آن را تشکیل میدهند. این رشته ارتباط نزدیکی با سایر رشتههای یاورانه مانند روانشناسی، جامعهشناسی و مشاوره دارد. به عبارت دیگر مددکاری اجتماعی عبارت است از فعالیت حرفهای ویژه مبتنی بر اصول، ارزشها، دانش و مهارتهای خاص به منظور یاریرساندن به افراد، خانوادهها، گروهها و جوامع برای مواجهه با مسائل و مشکلات روزمره فردی و اجتماعی و دستیابی به استقلال و رفاه نسبی.
هدف مددکاری اجتماعی تعالی انسان و ایجاد تحول و پویایی و رسیدن به توسعه و بازار کار آن بسیار پررونق است. فارغالتحصیلان در همه سازمانهای دولتی و غیر دولتی میتوانند جذب و فعالیت کنند. افراد، گروهها، خانوادهها و اجتماعات مختلف حوزه کاری این رشته هستند و لذا مددکاران اجتماعی در زمینههای اقتصادی، آموزشی، فرهنگی و سیاستگذاری مشغول به کار میشوند و زنان، کودکان، جوانان و نوجوانان، سالمندان، دانشجویان، افراد جویای کار، بیماران خاص نیازمند خدمات مددکاران اجتماعیاند.
فارغالتحصیلان میتوانند در آموزش و پرورش، بیمارستانها، سارمان بهزیستی، شهرداریها، شورای شهر، فرهنگسراها، دانشگاهها، کمیته امداد امام خمینی(ره)، بنیاد شهید و امور ایثارگران، زندانها، مراکز نیروی انتظامی، بانکها، کلینیکهای مشاوره و مددکاری اجتماعی، سازمانهای مردمنهاد و خیریهها جذب بازار کار شوند.
*در مورد نحوه پذیرش دانشجو در دانشگاههای کشور توضیح دهید.
-اکنون در دانشگاههای دولتی علامه طباطبایی، علوم بهزیستی و توانبخشی تهران تا مقطع دکتری و دانشگاه دولتی یزد تا مقطع کارشناسی ارشد و دانشگاه شاهد و خوارزمی در مقطع کارشناسی دایر است. دانشگاههای آزاد اسلامی خمینیشهر، گناباد و رودهن نیز به تربیت حرفهای دانشجویان در این زمینه مشغول هستند. به دلیل نیاز مبرم جامعه به متخصصان مددکاری اجتماعی هنوز کمبود نیروی انسانی تعلیمدیده دانشگاهی در این رشته به چشم میخورد، بهگونهای که میتوان گفت فارغالتحصیل بیکار در این رشته وجود ندارد و افراد سریعاً جذب بازار کار میشوند.
دانشگاه آزاد اسلامی خمینیشهر از سال 1376 به جذب دانشجو در این رشته در مقطع کارشناسی با هیأت علمی مجرب پرداخته و تاکنون بیش از 600 فارغالتحصیل داشته که همگی آنها در سراسر کشور جذب بازار کار و بعضاً مشاغل مدیریتی مانند رؤسا و معاونان بهزیستی، زندانها و مدیران بخشهای بیمارستانی، کارخانهها و مؤسسان کلینیکهای مددکاری اجتماعی شدهاند.
*دانشگاه آزاد اسلامی واحد خمینیشهر چه مزایایی در این رشته دارد؟
-دانشآموختگان باید پس از فراغت از تحصیل وارد طرح تأمین نیروی انسانی دو ساله شده و از حقوق و مزایای آن بهرهمند شوند. اکنون برنامه تمدید طرح نیز به آن اضافه شده که شرایط جذب آنها در بازار کار فراهم میشود.
دانشآموختگان همچنین میتوانند با مدرک کارشناسی به تأسیس کلینیکهای مددکاری اجتماعی، مهدهای کودک، مراکز نگهداری سالمندان و سایر مراکز وابسته به بهزیستی اقدام کنند و کارآفرین باشند. علاوه بر این نزدیکی به اصفهان و وجود اعضای هیأت علمی توانمند از دیگر مزایای این رشته در دانشگاه آزاد خمینیشهر است. انطباق سرفصل دروس این رشته در واحد خمینیشهر با سرفصل دروس دانشگاه علامه طباطبایی تهران از مزیتهای مهم این واحد دانشگاهی است.
*فارغالتحصیلان رشته مددکاری اجتماعی در چه زمینههایی مهارت کسب میکنند؟
-با توجه به افزایش آمار مشکلات و آسیبهای اجتماعی و بروز چالشهای اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی که جامعه ما با آنها مواجه است و ضرورت اتخاذ و بکارگیری سیاستگذاریهای اجتماعی مناسب خرد و کلان در همه زمینهها، ضرورت تعلیم و تربیت و وجود متخصصان حرفهای و کارآمد برای نقشآفرینی در حوزههای پیشگیری و درمان بسیار ضروری است؛ لذا دانشآموختگان این رشته میتوانند وارد بازار کار شده و از توانمندیهای علمی خود برای رشد و توسعه پایدار جامعه استفاده کنند.
*داوطلبان تحصیل در این رشته باید دارای چه ویژگیهایی باشند؟
-با وجود اینکه برای ادامه تحصیل در رشته مددکاری اجتماعی در دفترچه انتخاب رشته از نظر شرایط روحی و روانی و جسمی محدودیتی وجود ندارد؛ اما با توجه به مهارتها و تکنیکهای لازمی که مددکاران اجتماعی باید به آنها مجهز باشند، علاقهمندان باید علاوه بر سلامت جسم و روان، هوش، علاقه، انگیزه، خلاقیت و میل به خدمترسانی در فعالیتهای اجتماعی داشته باشند.
انتهای پیام/4065/
منبع: آنا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت ana.press دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «آنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۰۳۹۵۸۴۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
آیتالله مرتضوی: «حفظ نظام» به معنای نظام عام اجتماعی است؛ نه نظام سیاسی
استاد حوزه علمیه قم با تأکید بر اینکه نظام اجتماعی بدون تمایزات حفظ نمیشود، گفت: در استنادهای فقها قابل توجه این است که بر خلاف معنای خاص حفظ نظام در ادبیات سیاسی معاصر که عبارت از نظام سیاسی و حکومت است، فقهای ما در قریب به اتفاق موارد این مفهوم را به عنوان قاعده عام و شامل و در معنای نظام عام اجتماعی، و البته گاهی هم خرده نظامهای اجتماعی مثل نظام خانواده، به کار برده و مثلا میگویند اگر چنین نباشد نظام خانواده یا اقتصاد به هم میریزد. عمده مسأله نظام عام اجتماعی یا خرده نظامهای اجتماعی است؛ نه نظام خاص سیاسی. اگر هم گاهی درباره نظام سیاسی گفته شده، در راستای همان حفظ نظام عام یا خرده نظامهای اجتماعی است.
به گزارش خبرنگار جماران، آیتالله سید ضیاء مرتضوی در جمع فارغ التحصیلان انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران در خصوص اینکه «آیا حفظ نظام اوجب واجبات است؟» گفت: وقتی که از عنوان «حفظ نظام» سؤال میشود، اولین پرسش این است که مقصود از «نظام» چیست؟ آیا منظور نظام عام اجتماعی است یا برخی خرده نظامها مثل نظام سیاسی، اجتماعی، امنیت یا بهداشت که در جامعه وجود دارد؟ آنچه از گذشته در فقه ما یا برخی علوم اسلامی مطرح بوده، نظام عام اجتماعی است؛ که البته با تعبیرهای مختلفی از آن نام برده میشود. اما در ادبیات سیاسی سالهای اخیر، آنچه با این عنوان به ذهن متبادر میشود، این عنوان عام نظام اجتماعی نیست بلکه نظام خاص سیاسی و اشاره مستقیم به حکومت هست.
استاد حوزه علمیه قم افزود: متأسفانه گاهی در اظهارنظرها بین این دو عنوان خلط میشود که نوعا هم بی توجه و از سر قصور است؛ ممکن است کسانی هم با توجه جای همدیگر به کار ببرند و مثلا آنچه در فقه برای نظام عام اجتماعی آمده را در برخی اهداف نظام سیاسی استفاده کنند. حفظ نظام در معنای عام اجتماعی یک اصل و قاعده عقلی است که در مسائل مختلف علوم مورد توجه هست. اما حفظ نظام سیاسی هر اندازه هم مهم باشد، یک خرده نظام است که در راستای حفظ نظام عام اجتماعی کارآیی دارد.
وی اظهار داشت: بنده پژوهشی را از نیمه سال 96 شروع کردم و عنوانش «بررسی فقهی حفظ نظام و مسائل آن» است. پنج سال طول کشید و این کار یکی دو سال پیش تمام شده و زیر چاپ است. گاهی جلساتی هم در قم و غیر قم داشتهام که برخی ابعاد این موضوع را مطرح کردهام. آن چیزی که اینجا میخواهم مطرح کنم همین است که «آیا حفظ نظام اوجب واجبات هست یا نیست؟» هدفم از طرح بحث در اینجا یکی توضیح نظر امام خمینی(س) و دوم نقد برخی تعابیر است.
آیتالله مرتضوی تأکید کرد: حفظ نظام به عنوان قاعده و اصل در علوم چند دین محل توجه و استناد بوده؛ مخصوصا در فقه که موضوع بحث ما است. فلاسفه اسلامی و متکلمین در استدلال بر ضرورت نبوت و تشریع و نیز تأکید بر ضرورت وجود امام، رئیس صالح یا معصوم به ضرورت حفظ نظام استدلال کردهاند. چنانچه خواجه نصیر طوسی در شرح سخنی از ابن سینا به تفصیل درباره ضرورت عقلی نبوت، تشریع و وجود پاداش و کیفر بر مبنای نیاز انسان به زندگی اجتماعی و برخورداری از نظام اجتماعی سخن گفته است. یا جناب سید مرتضی علم الهدی پرهیز از اختلال نظام را مبنای ضرورت وجود امام در هر زمان شمرده است. مصادیق را برخی اشکال میکنند اما جایی ندیدهام که کسی بگوید حفظ نظام لازم نیست.
وی با تأکید بر اینکه نظام اجتماعی بدون تمایزات حفظ نمیشود، گفت: خواجه طوسی در اخلاق ناصری جامعه بشری را نیازمند تمایزات بشری شمرده و حتی در استدلال به ضرورت معاد هم به این قاعده استناد کرده است. موارد مختلفی در اصول فقه هم آمده که موضوع حفظ نظام به عنوان یک منبع و مستند مورد توجه قرار گرفته است. مثلا چرا ظواهر گفته انسانها حجت است؟ یکی از استدلالها این است که میگویند اگر غیر از این باشد، نظام اجتماعی به هم میریزد و اصلا سخن گفتن دشوار میشود و نظام مبادلات و تجارت پا نمیگیرد. حتی اخباریون میگویند نظام اجتماعی را نمیشود با شبهات اداره کرد.
استاد حوزه علمیه قم افزود: فقها از گذشته تا کنون نه تنها در ابواب و مسائل مختلفی از فقه به ضرورت حفظ نظام عام و کلان اجتماعی و حرمت اختلال در آن به عنوان قاعده عامی که مورد قبول همه است، نگاه کردهاند و نوعا در تعیین وظایف شرعی و تکالیف دینی مردم به آن استناد کردهاند، بلکه بر همین اساس برآوردن و انجام کلیه نیازهای اجتماعی را فتوای به وجوب میدهند و نیازهای اجتماعی ذیل عنوان «واجب کفایی» مطرح میشود و تمام اینها را «واجبات نظامیه» میگویند؛ یعنی واجباتی که مربوط به حفظ نظام کلان اجتماعی است و چرخ جامعه بر آن اساس میچرخد.
وی یادآور شد: در استنادهای فقها قابل توجه این است که بر خلاف معنای خاص حفظ نظام در ادبیات سیاسی معاصر که عبارت از نظام سیاسی و حکومت است، فقهای ما در قریب به اتفاق موارد این مفهوم را به عنوان قاعده عام و شامل و در معنای نظام عام اجتماعی، و البته گاهی هم خرده نظامهای اجتماعی مثل نظام خانواده، به کار برده و مثلا میگویند اگر چنین نباشد نظام خانواده یا اقتصاد به هم میریزد. عمده مسأله نظام عام اجتماعی یا خرده نظامهای اجتماعی است؛ نه نظام خاص سیاسی. اگر هم گاهی درباره نظام سیاسی گفته شده، در راستای همان حفظ نظام عام یا خرده نظامهای اجتماعی است.