جشنواره کودک برای کودک نیست
تاریخ انتشار: ۱۰ شهریور ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۰۴۱۷۷۹۸
نشست خبری فیلم "دوچ" ساختۀ امیر مشهدی عباس، از فیلم‌های سی و یکمین جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان پس از اکران، با حضور عوامل فیلم در سالن چهارسوق پردیس سینمایی چهارباغ برگزار شد.
به گزارش خبرنگار ایمنا، در این نشست امروز که شنبه _دهم شهریورماه_ برگزار شد، پس از اکران فیلم "دوچ" به کارگردانی "امیر مشهدی عباس" عوامل این فیلم در میان خبرنگاران آمدند و درباره این فیلم به گفت‌وگو نشستند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
امیر مشهدی عباس از اینکه فیلم "دوچ" به سی و یکمین جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان رسیده و دیده شده است، ابراز خوشحالی کرد و گفت: کانون پرورشی فکریکودکان و نوجوانان هر سال فیلم تولید می کند و ممکن است کمرنگ شده باشد، اما هر سال تولیدات خود را دارد و یکی از مشکلاتی که من با کانون فکری پرورشی کودکان و نوجوانان برخوردم همین موضوع دوچرخه بود که آن ها گفتند باز هم دوچرخه! اما موضوع فیلم من دوچرخه نیست و دوچرخه یکی از عنصر هایی است که کمک می کند موضوع فیلم بیان شود فیلم من یک موضوع انسانی را دنبال می کند.
کارگردان فیلم دوچ ادامه داد: قبل از این فیلم من با بنیاد فارابی همکاری داشتم و چون فیلم اولی بودم سخت گیری هایی وجود داشت که در نهایت کار من و اثر آقای غلامرضا رمضانی کارگردان فیلم "ضربه فنی" با مشارکت کانون پرورشی فکری کودکان و نوجوانان و بنیاد فارابی ساخته شد.
وی با بیان اینکه ۱۶ سال به صورت مستمر برای کودکان تئاتر کرده است، گفت: حرف فیلم "دوچ" خواستن توانستن است چرا که ما اعتقاد نداریم به هر چه می خواهیم می رسیم، اما این موضوع در بچه ها بیشتر است چرا که هدف راسخ تری دارند.
مشهدی عباس گفت: دغدغه ای که انتخاب می کنیم برای ساخت فیلم دغدغه واقعی بچه ها نیست، اما ما رفتیم آن را لمس کردیم و در آن روستایی که حضور داشتیم وجود یک دوچرخه برای بچه ها دغدغه محسوب می شد.
کارگردان فیلم دوچ با بیان اینکه می خواهم کودک با دیدن اثر من اغنا شود، گفت: من نمی خواهم یک فیلم هنری بسازم، می خواهم مخاطب لذت ببرد. چیزی که برای من و کانون پرورشی فکری کودکان و نوجوانان مهم است این موضوع است که فیلم بدآموزی نداشته باشد حتی مرگ را هم لطیف نشان دهیم چرا که سلامت کودک و نوجوان امروز برای ما مهم است.
وی با بیان اینکه ما سینمای کودک برای کودک نداریم، گفت: وقتی یک فیلم می سازیم و یک کودک در آن حضور دارد اجازه شرکت در جشنواره دارد، اما مشکل جشنواره این است که تفکیک آثار در جشنواره وجود ندارد. در مخاطب کودک و نوجوان هر کدام نیازهای خود را دارند، نیاز به رنگ و موسیقی و شکل گرایی دارند.
مشهدی عباس افزود: ما سعی کردیم بر مبنای مخاطب فیلم بسازی، اما مخاطب این جشنواره تفکیک نشده است. ما سینما برای بزرگسال داریم. این جشنواره باید برای کودکان باشد که کودکان نه دیروز و نه امروز در سالنمان نبود و مطمئنم روزهای دیگر هم نیست.
وی ادامه داد: شب گذشته فیلم دوچ ساعت ۲۳ و ۲۴ دقیقه شب اکران شد و من نمی دانم در آن ساعت کسی فرزندش را به سینما می آورد! ما حتی چنین مسایلی را رعایت نمی کنیم و این جشنواره کودک برای کودک نیست و مطمئن باشید اگر این جشنواره تعطیل شود سالی دو فیلم کودک هم ساخته نمی شود. به نظر من جشنواره باید مختص کودک و نوجوان باشد حتی سانس آن هم باید همینطور باشد یعنی وقتی می گوییم کودک ساعت ۹ شب باید بخوابد نباید ساعت ۱۱ فیلم اکران شود.
من مادربزرگم و دلیل قصه می گویم
ثریا قاسمی نیز در نشست خبری فیلم دوچ گفت: من برای شما فیلم نیاوردم، قصه آوردم. من مادربزرگم به همین دلیل قصه می گویم و قصه ای را همراه یک عده جوان کاربلد و خوب به تصویر کشیدیم و من اینجا هستم برای پشتیبانی از این فیلم چرا که محتوای فیلم و کار کردن در آن را دوست داشتم و از این جوان هایی که در شرایط سختی که داشتیم کار کردن انرژی گرفتم و چون بسیار لذت بردم اینجا هستم اگر نه من از آن مادربزرگ های رو به انقراض هستم.
بازیگر فیلم دوچ ادامه داد: من اینجا هستم برای پشتیبانی از فیلمی که بی تکبر، تکلف و بدون ادعا کار شده است، فیلمی ساده نه از لحاظ محتوا بلکه از نظر معنا، فیلمی که به دور از پرخاشگری و بد آموزی های سینمای امروز ما است. قصه ای که برای شما آوردم قصه زندگی است که پر از شادی و غم است.
وی گفت: امیدوارم که صدای من به کسانی که توانایی ساخت فیلم را از لحاظ سرمایه گذاری دارند و می توانند پشتیبانی کنند، برسد و از فیلم های ساده و بی تکلف مثل فیلم دوچ ما پشتیبانی کنند؛ نه به خاطر اینکه من در آن بازی کردم بلکه به خاطر اینکه این شخصیت گروهی ما بسیار زیبنده، پر اخلاق، کاربلد و صرفه‌جو بودند و این فیلم در نهایت کوشش ساخته شده است.
منبع: ایمنا
کلیدواژه: جشنواره سینما فیلم اصفهان شهردار اصفهان ریاست جمهوری ورزشگاه نقش جهان فناوری های نوین مدیریت شهری اصفهان فردا زاینده رود کشاورزی حمل و نقل عمومي
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۰۴۱۷۷۹۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
برنامه کودکی نداریم که درباره «جیغ و دست و هورایش» صحبت کنیم
بازنگری در فرمول «جیغ و دست و هورا» در ساخت برنامه‌های تلویزیون به عبارتی تبدیل شد که همه درباره‌اش صحبت می‌کنند. مجری قدیمی که اعتقاد دارد از آن برنامه‌های جذاب و کودکانه خبری نیست که بیاییم درباره اینکه جیغ و دست و هورا باشد یا نباشد صحبت کنیم. - اخبار فرهنگی -
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، امروز بحث‌های متفاوتی درباره فقدانِ محتوا برای خردسالان، کودکان و نوجوانان در تلویزیون می‌شود، برنامه‌هایی که خلاقیت و نوآوری ندارند و فقط برخی از کاراکترهای کودکانه به فرمول جیغ و دست و هورا روی می‌آورند. در گذشته‌ای نه چندان دور درباره این نکته صحبت شده بود اما انتقاد هنرمند پیشکسوت کودک در جریان جشنواره عروسکی تلویزیون (عروسک‌خونه) دوباره انتقادات را به این سمت آورد.
روز گذشته با یکی از پزشکان حوزه کودک در خصوص دعوت کودکان به جیغ و دست و هورا صحبت کردیم که او هم اعتقاد داشت ایجاد نشاط درونی باید در دستور کار تلویزیونی‌ها قرار بگیرد نه یک تخلیه انرژی آنی و لحظه‌ای؛ که البته این اتفاق هم در نوعِ‌خودش لازم است اما کامل و جامع نیست.
الهه رضایی مجری و برنامه‌ساز قدیمیِ تلویزیون است که شاید بهترین سال‌های کودکانه شبکه یک با اجرای او در خاطره‌ها مانده باشد؛ او در جریان گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم بارها به جمله‌ای اشاره کرد که انتقاد بسیاری از کاربلدها و قدیمی‌های عرصه کودک است؛ متأسفانه کودک و نوجوان در کشور ما به فراموشی سپرده شده و دغدغه نیستند. چرا که به تعبیرِ رضایی، ما استعدادها و تهیه‌کنندگان قدرتمندی در حوزه کودک داریم که بخشی از آنها کنار گذاشته شدند و یا به ورطه فراموشی سپرده شدند.
او در این گفت‌وگو، دست و جیغ و هورا را آفتِ برنامه‌سازی کودک عنوان کرد و گفت: امروز برنامه‌هایی ساخته می‌شود که آهنگی می‌زنند و مجری فریاد می‌زند دست و جیغ و هورا! یا بچه‌هایشان را می‌آورند تا دیده شوند، این برنامه‌سازی نیست!
جیغ و دست و هورا برای تخلیه انرژی خوب است نه برنامه‌سازی تلویزیون!
این مجری قدیمی تلویزیون به خبرنگار تسنیم گفت: جیغ و دست و هورا برای تخلیه انرژی لازم است خصوصاً برای خردسالان و مدتی به یک روشی تبدیل شد که یکی از مدارس تهران این کار را شروع کرد. صبح برای اینکه انرژی بچه‌ها را افزایش بدهد این کار را می‌کردند و روش خوبی است. اما نه به عنوان برنامه‌سازی‌های تلویزیون! البته که این روزها برنامه کودکی نداریم که بخواهیم درباره جیغ و دست و هورایش با هم بحث کنیم. ناگفته نماند که دوره‌ای همه برنامه‌های کودک تلویزیون همین کار را می‌کردند تا به گونه‌ای حواسِ کودکان را پرت کنند چون خلاقیت و نوآوری نداشتند که به رخ بکشند.
نمی‌گویم این کار ممنوع است!
وی افزود: باز هم درباره «جیغ و دست و هورا» این نکته را باید یادآور شوم که من نگفتم و نمی‌گویم این کار ممنوع است و به طورکل نباشد. اما به اندازه کافی بایستی این اتفاق بیفتد که در آن صورت اشکالی ندارد. منتها اگر بیش از اندازه در هر کاری باشد یا در مراسم و برنامه تلویزیون، به کودکان هیچ کمکی نمی‌کند و اتفاقاً گاهی اوقات «آزاردهنده» هم خواهد بود. در هر چیزی افراط و تفریط دردسرساز است. نه خیلی همه‌چیز آرامِ آرام و نه شلوغِ شلوغ که بقیه را اذیت کند. ممکن است بچه‌ها در برهه‌ای هم لذت ببرند اما کار اصولی نیست و به اندازه و گهگاهی هم اتفاق بیفتد ایرادی ندارد.
شکل‌گیری نشاط کودکان با جیغ و دست و هورا یا اتفاقی درونی؟!اصلاً نیازی به این همه شلوغ‌بازی نبود
رضایی در ادامه اضافه کرد: کودکان از صفر تا 6 سالگی بهترین مقطع یادگیری‌شان است. سن تربیت‌پذیری، آینده‌سازی و استعدادیابی در این زمان اتفاق می‌افتد. باید از طریق برنامه‌سازی به‌طور غیرمستقیم و مستقیم و با بازی‌های درست و کاربردی، مهارت‌افزایی را رونق دهیم، اما همواره مجری فریاد می‌زند جیغ و هورای بلند و این روزها هم لباس‌های رنگارنگ بپوشند. این نوع اتفاقات نمی‌تواند برای کودک، فرهنگ‌سازی کند یا تأثیرگذار باشد. بچه‌ها نمی‌توانند الان در این شرایطی که برایشان فراهم شده انرژی‌شان را تخلیه کنند. اگر مسابقاتی برای بچه‌ها بگذارند که این بچه‌ها بتوانند انرژی‌شان را تخلیه کنند. اگر خلاقیت‌هایی را برای بچه‌ها ایجاد کنند. برنامه‌هایی که بتواند از خلاقیت‌های بچه‌ها استفاده کند، بسازند. همان‌طور که در گذشته هم این نوع برنامه می‌ساختند؛ اصلاً نیازی به این همه شلوغ‌بازی نبود. باید این شلوغ بازی‌ها را کم کنند. اصلاً چه دلیلی دارد برنامه‌های تلویزیون که دست می‌زنند، جیغ و هورا بکشند.
وی خاطرنشان کرد: جیغ زدن برای تخلیه انرژی است اما نه در استودیو و برنامه‌ای که قرار است حرف‌های مهمی را در قالب مفاهیم کودکانه بزند. چون دستشان خالی از مفهوم و ارزش است به سمت چنین حرکت‌هایی می‌روند تا خلأهای ذاتی برنامه‌سازی را پُر کنند.کاری ندارند غیر از اینکه چند دقیقه‌ای با این دست و جیغ و هورا بگذرانند. اما اگر برنامه، مسابقه و خلاقیت و بینشی داشته باشد آن وقت می‌بینید که حواسِ کودک را پرتِ این نوع حرکت‌ها نمی‌کنند و فرصت کمتری را برای این همه سر و صدا اختصاص می‌دهند.
چرا ترجمه‌ها در حوزه کودک و نوجوان بر تألیف پیشی گرفت؟کودک در تلویزیون و رسانه برای کسی مهم نیست
رضایی با اشاره به اینکه هنوز هم این نکته را تکرار می‌کنم کودک در تلویزیون و مجموعه رسانه برای کسی مهم نیست، افزود: بچه‌ها برایشان ارزش ندارند؛ اگر ارزشمند باشند باید سعی کنند روشی را انتخاب کنند که در راستای نیاز و علایق کودکان قدم بردارند. آنچه که به نظر می‌آید با سبک زندگی خانواده‌های ایرانی‌ها تطبیق داشته باشد. البته برای تلاشگران شبکه کودک احترام زیادی قائلم اما احساس می‌کنم برخی از مسئولان خصوصاً در شبکه کودک، اطلاعات کودک، روانشناسی کودک و نیازسنجی‌های کودک را نمی‌شناسند، شاید نمی‌دانند بایدها و نبایدهایشان چیست که یاد بگیرند. چون ما معضلات بزرگی در جامعه‌مان داریم و فضا را جدّی نگیریم، فرهنگ‌مان از دست می‌رود. وقتی درباره خطر اعتیاد، کودکان کار و خیلی از معضلات دیگر هم صحبت می‌کنیم برخی‌ها می‌خندند و جدّی نمی‌گیرند. این فضاها واقعاً نیازمند کار جامعه‌شناسی دقیق و ساماندهی قدرتمند دارد. باید NGOهایی راه‌اندازی شوند و با دانش و کارآمد کار کنند.
تلویزیون در کجای کار اشتباه کرده؟
وی در پاسخ به این سؤال که تلویزیون در کجای کار اشتباه کرده و باید چه کار کند، خاطرنشان کرد: کسانی که آن موقع در گروه‌های کودک کار می‌کردند افراد متخصصی در زمینه ساخت برنامه برای کودکان، خردسالان و نوجوانان به کار می‌گرفتند. این‌ها کسانی بودند که تحصیلات و تجربیات لازم در این زمینه داشتند. عشق و علاقه‌شان به بچه‌ها واقعی بود. لذا سعی می‌کردند اطلاعات راجع به برنامه‌سازی را از همه‌جا بدست بیاورند و خودشان را با خواسته‌های کودک تطبیق بدهند. متأسفانه تا آنجا که من اطلاع دارم امروز کمتر از آن اتاق فکرها و افراد متخصص در زمینه کودک فعال هستند؛ بعضاً علاقه‌مندند برنامه‌های کودک بسازند اما نه آن‌طور که باید و شاید. برنامه‌های شبکه کودک را دیدم تعداد زیادی کارتون‌های قدیمی‌اند که هنوز دوست‌داشتنی‌اند و کمتر به کار جدیدِ دلچسبی رسیده‌ام. شاید بعضاً برنامه‌هایی خوب باشد اما در حدی که بتواند علاقه‌مندان زیادی را جذب کند، نیست. دلیلش هم این است از افراد متخصص در حوزه شناختی کودک، خردسال و نوجوان استفاده نمیشود.
این مجری قدیمی تلویزیون با اشاره به اینکه باید همه دلسوزان کودکان برنامه‌سازی کنند، تأکید کرد: به گمان من باید تمام کسانی که دلسوزِ کودکان‌اند، برنامه‌سازی کنند. کسانی که دغدغه تربیت کودکان را دارند و به آینده بچه‌ها می‌اندیشند. آموزش‌هایی که برای بچه‌ها می‌گذارند، باید آموزش‌هایی باشد برای آینده‌شان هم مفید باشد. اگر این آموزش‌ها به شکلی طراحی شود که با روحیات بچه‌ها سازگار باشد حتماً جواب مثبتی می‌گیرد. بچه‌ها در هر گروه سنی علایقی دارند، اگر تلویزیون بتواند مجموعه‌ای از برنامه‌هایی که سرگرم‌کننده‌اند، آموزش‌های خیلی ملایم، مثبت و دوست‌داشتنی برای کودکان طراحی کرده‌اند، ارائه دهند مخاطب، مدیومی غیر از تلویزیون انتخاب نمی‌کند.
بررسی مختصات سینمای کودک و نوجوان در گفت‌وگو با مدیر شبکه کودک لبنانمیخواهند کاری کنند اما عملی نمی‌بینیم
رضایی در خصوص همکاری با تلویزیون گفت: ادعا می‌کنند می‌خواهیم کار کنیم و عملاً دوستان و همکارانی که می‌خواهند کاری ارائه بدهند به درِ بسته می‌خورند. من خودم یکی دو مورد با دوستان و همکاران رفته‌ایم و گفته‌ایم؛ یا ما را به اسپانسر ارجاع می‌دهند و یا می‌گویند بودجه نداریم و یا کار را به زمان دیگری موکول می‌کنند. به امید روزی که مسئولین فقط ادعا نکنند و برنامه‌های کودک برایشان مهم باشد. اما تلویزیون برای اینکه بتواند کارهای بهتری در حوزه کودک ارائه بدهد به نظر می‌آید سیاستگذاری‌ها و اهدافش را در این زمینه باید بازنگری کند. همچنین تلویزیون می‌تواند از افراد کاربلد و تهیه‌کنندگان قدیمی که دور مانده و خانه‌نشین و بیکار مانده‌اند، استفاده کند. هنوز بازنشسته نشده‌اند و از نظرات‌شان استفاده نشده است. در کارنامه‌شان کارهای ماندگار و درخشانی وجود دارد. متأسفم از اینکه برنامه‌های تلویزیون محتوای کافی ندارند، متأسفانه فقط حرف زده می‌شود و عملی نمی‌بینیم.
انتهای پیام/
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت