نسخه همسر وزیر بهداشت حاشیه‌ساز شد + عکس
تاریخ انتشار: ۱۹ شهریور ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۰۵۵۸۰۵۹
توییتر و فضای مجازی چند وقتی است محل تهیه داروهای نایاب وکمیاب شده است، بیمارانی که داروخانه‌ها را یکی پس از دیگری پشت سر می‌گذارند و داروهایشان را پیدا نمی‌کنند حالا دست به دامان افراد در فضای مجازی می‌شود شاید کسی بتواند این دار‌ها را برایشان تهیه کند، حالا می‌خواهد از این طرف مرز با نرخی نجومی باشد یا کسی از خارج که این پیام را می‌بنید و دارو را دست مسافر بدهد و به دست بیمار برساند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
نمونه آن هم نسخه یک کودک ۵ ساله مبتلا به بیماری سرطان است که در هفته گذشته در فضای مجازی دست به دست می‌شد. در توییت مربوط به این نسخه نوشته شده بود: «این نسخه پزشک یک بچه ۵ ساله که سرطان خون دارد هست، با داروخانه ۲۹ فروردین و ۱۳ آبان تماس گرقتم و اصلا موجود ندارند. اینجا به چند نفر پیام دادم، اما موجودی این دارو صفر است. دوستان اگر شما تونستید این دارو را پیدا کنید بی زحمت به من پیام بدید و حتما زحمتتون جبران میشه.»
البته این مشکلاتی هست که هر روز بسیاری از بیماران با آن دست و پنجه نرم می‌کنند و البته مسئولان هم مرتب دست به تکذیب کمبود داروها می‌زند.
از طرفی تمامی مسئولان وزارت بهداشت و سازمان غذا و دارو معتقدند که داروهای ایرانی، مخصوصا برای درمان بیماران سرطانی کفایت می‌کند و هیچ دلیلی برای نسخه کردن داروهای خارجی و خاص وجود ندارد، حتی در برخی موارد پزشکان را متهم به تبانی با داروسازان می‌کنند و منافع شخصی را علت نوشتن نسخه‌های خاص و خارج از لیست حمایتی بیمه می‌دانند.
حال نسخه‌ای که توسط خانم «لیلی کوچک‌زاده» همسر وزیر بهداشت برای یک بیمار ۵ ساله مبتلا به بیماری سرطان نوشته شده است، روی دیگری از واقعیت کمبود دارو و تناقض در گفته‌های مسئولان را نمایان کرده است.
مصرف داروهای خارجی که برای واردات آن باید هزاران ترفند را به کار گیریم
هاشمی با بیان اینکه مردم و انجمن‌ها باید کمک کنند تا توقعات زیادی ایجاد نکنند، تصریح کرد: چنانچه دارویی مشابه تولید داخل دارد و از نظر کیفیت و اثربخشی با نوع خارجی اش تفاوتی ندارد، باید همان داروی ایرانی برای بیماران تجویز و توصیه شود، مصرف داروهای خارجی که برای واردات آن باید هزاران ترفند را به کار گیریم، خیانت است، لذا پزشکان و انجمن‌ها باید کمک کنند تا این جایگزینی صورت گیرد، چراکه پروسه‌ای زمانبر است و این فرهنگ باید به تدریج نهادینه شده و با اقناع کردن این تغییر ذائقه صورت گیرد.
وزیر بهداشت با بیان اینکه پزشکان در جایگزینی داروی ایرانی نقش مهمی دارند، یادآور شد: برخی پزشکان به بیماران خود توصیه می‌کنند، حتما داروی خارجی تهیه کنند، بیمار هم از ترس سلامتی اش، خود را مجاب می‌کند تا داروی خارجی تهیه کند.
هاشمی در مصاحبه دیگری نیز تاکید کرد: همکاران ما در فوق تخصص‌های خون و سرطان و رادیوتراپی در زمان تجویز دارو ترجیحا محصولات ایرانی را تجویز کرده تا بیماران به زحمت نیفتند.
داروی ایرانی
غلامرضا اصغری رییس سازمان غذا و دارو در خصوص کیفیت داروی تولید داخل که بار‌ها نیز درباره آن توضیح داده شده است، ولی برخی از مردم اقناع نمی‌شوند، زیرا برخی پزشکان اصرار بر مصرف داروی خارجی دارند، اظهار کرد: در زمینه تولید دارو؛ استاندارد‌های مواد اولیه و فرمولاسیون یکی است و فرقی نمی‌کند یک دارو در ایران تولید شود و یا در آمریکا؛ و تنها تفاوت در نحوه فرآوری دارو است مثلاً برای پخت یک غذای خاص همه از یک مواد غذایی استفاده می‌کنند و فقط بحث دسپخت و تجربه آشپز مطرح است.
داروی ایرانی در حد کیفیت داروی خارجی!
کیانوش جهانپور سخنگوی سازمان غذا و دارو نیز در خصوص تفاوت تاثیر پذیری داروی خارجی وتولید داخل گفت: «تا زمانی که داروی داخلی به حد کیفیت و استاندارد داروی خارجی نرسد، مجوز تولید داده نخواهد شد و حتما باید از نظر استاندارد و تاثیر گذاری با داروهای خارجی به یک میزان برسد تا مجوز تولید به آنها داده شود. هر دارویی که تولید می‌شود تحت مطالعات هم عرضی، بالینی و زیستی قرار گرفته است و توسط گروه‌هایی که آنها را مورد آزمایش قرار داده اند و تایید شده است، تولید می‌شود.»
وی در ادامه افزود: «به هیچ عنوان بازار را به سمت داروی خارجی سوق نخواهیم داد. با توجه به تمام اقدامات و سیاست‌های صورت گرفته، بعد از این به مرور زمان سهم عمده بازار را داروهای ایرانی تشکیل خواهند داد و در حال حاضر هم حدود ۸۰ درصد داروهای شیمی درمانی و داروهای مورد نیاز در داخل تولید می‌شود و قطعا در مواردی که دارو، تولید مشابه داخلی دارد و حداکثر تا ده درصد بازار قابل واگذاری به داروهای حارجی و برند خواهد بود.»
از نظر تامین داروهای درمان سرطان هیچ گونه کمبودی نداشته‌ایم
مهران ولایی معاون غذا و داروی دانشگاه علوم پزشکی ایران با بیان اینکه تاکنون از نظر تامین داروهای درمان سرطان هیچ گونه کمبودی نداشته‌ایم، تاکید کرد: کیفیت داروهای شیمی‌درمانی ایرانی با انواع خارجی آن مطابقت می‌کند و استاندارد‌های یکسانی دارند.
چطور می‌شود که یک شبه همه داروهای شیمی‌درمانی همگی با هم تولید شوند.
اما در طرف مقابل وزارت بهداشتی ها، حسین فودازی عضو انجمن رادیوتراپی انکولوژی ایران است، وی همیشه به این نوع اظهار نظر دولتی‌ها مبنی بر اجبار در استفاده از داروهای ایرانی برای درمان بیماران سرطانی انتقاد داشته و گفته: نمی‌توانیم کیفیت تمام داروهای داخل کشور را زیر سوال ببریم، اما در رابطه با داروهای شیمی درمانی در مورد اینکه مطالعات بالینی را طی کرده‌اند یا خیر پزشکان تردید دارند. اینکه چطور می‌شود که یک شبه همه داروهای شیمی‌درمانی همگی با هم تولید شوند، مورد تردید است.
عضو انجمن رادیوتراپی انکولوژی ایران تصریح کرد: داروی سرطان با داروی سرماخوردگی متفاوت است. داروی سرماخوردگی حتی اگر اثر نکند، فرد پس از یک هفته رو به بهبود می‌رود، اما داروی سرطان به این صورت نیست، اگر اثر نکند فرد می‌میرد و اگر عوارض آن زیاد باشد، عارضه ایجاد می‌کند؛ بنابراین تولید این دست داروها با داروهای معمولی در تمام دنیا متفاوت است و به همین خاطر این داروها گران هستند، چراکه تولید آنها هزینه‌بر است.
حال چند سوال پیش می‌آید:
کیفیت داروهای داخلی و خارجی یکسان است وگلایه برخی بیماران و پزشکان از اجبار به استفاده از داروی ایرانی بی جهت و تحت فشار برخی شرکت‌های دارویی بوده است؟ و پزشکانی که داروی خارجی نسخه می‌کنند درگیر منافع مالی هستند؟!
داروهای سرطانی مشابه داخلی ندارد و داروی بیماران سرطانی نایاب است و بیماران برای تهیه دارو و زنده ماندن با چالش جدی رو‌به‌رو هستند؟
از طرفی ارجاع بیمار به خارج از بیمارستان بر اساس طرح تحول سلامت ممنوع بوده و تخلف است! آیا اینکه یک داروی نایاب را برای یک بیمار ۵ ساله سرطانی تجویز و وی را را روانه بازار آزاد کنیم صحیح بوده و انصاف است؟
منبع: افکارنيوز
کلیدواژه: فضای مجازی دارو سرطان پزشک ۱۳ آبان وزارت بهداشت سازمان غذا و دارو درمان وزیر بهداشت واردات مصاحبه ایران مواد غذایی استاندارد شیمی معاون دانشگاه علوم پزشکی سرماخوردگی بیمارستان سلامت دارو سرطان فضای مجازی وزارت بهداشت وزیر بهداشت
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.afkarnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «افکارنيوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۰۵۵۸۰۵۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تجربه تلخ بیماران از نسخه الکترونیکی
ایتنا - هرچند نسخه‌های الکترونیکی مزایایی مانند افزایش ایمنی دارودرمانی، جلوگیری از جعل و تخلف در نسخه، مدیریت بهتر مصرف داروها، کاهش تقاضای القایی و تشخیص و رفع کمبودهای دارویی دارد اما به نظر می‌رسد آسیب‌های روحی و معنوی و گاه مادی این موضوع مانند فشار وارد شدن به بیماران و ازدحام و انتظار به علت قطعی سیستم در برنامه‌ریزی های نسخه‌های الکترونیکی دیده نشده است و لازم است که برنامه‌ریزان به دغدغه‌های بیماران در زمینه نسخه‌های الکترونیک نیز توجه کنند. نسخه الکترونیکی و سامانه تائید نسخ، قرص‌ها را تائید می‌کند اما آمپول‌ها را نه؛ چندی بعد دوباره می‌روم و این بار آمپول‌ها تائید می‌شوند اما قرص‌ها نه؛ اگر فقط آمپول را بگیرم، نسخه می‌سوزد و با این اوضاع نوبت دهی باید دوباره دکتر بروم تا قرص بنویسد و اگر نگیرم مدتی بی آمپول می‌مانم و بیماری عود می‌کند. این پارادوکس نشان می‌دهد یک‌جای کار می‌لنگد!
به گزارش ایرنا و براساس آخرین آمار سازمان بیمه سلامت از ابتدای دی ماه سال ۱۴۰۰ تا فروردین امسال، میزان نسخه‌نویسی الکترونیکی از مرز ۲۹۲ میلیون نسخه گذشته است که البته برخی از آنها در سامانه، تائید نشدند یا اینکه برای تائید، روند دست و پا گیری را طی کرده‌اند.
سامانه اینترنتی تائید نسخ یا نسخه‌های الکترونیکی با هدف کنترل بهتر داروهای گرانقیمت و بیماران خاص در این سیستم راه اندازی شده است. تجربه‌های بیماران اما نشان می‌دهد، استفاده از این سامانه برای آنها بدون دردسر نیست. دردسرهایی از قطعی سیستم و بروز نشدن پزشکان با اینترنت تا تائید نشدن یا تحویل تعداد کمتر اقلام دارویی نسبت به نسخه تجویزی. دردسرهایی که گاه و بیگاه سه ضلع داروخانه، پزشک و بیمار را معطل می‌سازد.
به طور مثال مجید یکی از بیماران به خبرنگار ایرنا گفت: به پزشکی قدیمی و معروف فیزیوتراپی مراجعه کردم اما گویا پزشک سالخورده نتوانسته بود، خود را با سیستم الکترونیکی بروز کند و نسخه کاغذی برایم نوشت و هیچ مرکز توانبخشی، نسخه کاغذی را قبول نکرد.
وی افزود: بالاخره مجبور شدم به پزشک دیگری مراجعه کنم و او برایم نسخه الکترونیکی نوشت اما پول ویزیت قبلی‌ام هدر شد.
بیمار دیگری از این شکایت دارد که هر وقت به دکترش مراجعه می‌کند تا برایش داروهایش را تمدید کند، دکتر از او کد خدمت دارویی را طلب می‌کند و بیمار بینوا هر بار نسخه قبلی همراهش نیست و دکتر با غرولند مدتی دنبال کد دارویی می‌گردد و گله می‌کند که سیستم باز نمی‌شود تا بالاخره نسخه الکترونیکی را تجویز کند.
زهره مادر فرزند بیماری، تجربه دیگری دارد. او به خبرنگار ایرنا گفت که امروز ظهر به آزمایشگاه رفته و مدت طولانی منتظر مانده تا نوبتش شود اما بعد از ۴۰ دقیقه، متصدی آزمایشگاه اعلام کرده است که آنهایی که بیمه خدمات درمانی دارند، بروند چون سیستم قطع است.
وی ادامه داد: متصدی آزمایشگاه از بیماران خواست ساعت ۶ تا ۸ صبح مراجعه کنند چون در آن زمان، سیستم وصل است!
موضوع فقط به به‌روز نشدن برخی پزشکان با دنیای اینترنتی و قطعی سیستم خلاصه نمی‌شود و درباره مشکلات تحویل دارو، اوضاع تقریبا به همین منوال است. مثلا در صف های طولانی دریافت دارو در داروخانه‌های بیماران خاص، هنگامیکه نوبت بیمار می‌رسد، متصدی از بیمار، کد رهگیری می‌خواهد. بیمارانی که کد رهگیری به گوشی آنها پیامک شده از لابلای پیامک ها، دنبال کد می‌گردند و آنهایی که کد رهگیری به علل مختلف پیامک نمی‌شود، با استرس در جیب و کیف خود، دنبال کاغذی کوچک هستند که شماره‌ای خرچنگ قورباغه روی آن نوشته شده و همیشه عده‌ای هستند که اصلا نمی‌دانند کد رهگیری چیست و عجیب تر آنکه پزشک آنها نیز در اینباره چیزی به آنان نگفته است! و این گروه از بیماران مایوس و دست خالی از داروخانه بیرون می‌روند. تازه بیماران خاصی هم که کد رهگیری دارند باید دوباره منتظر باشند تا کد دیگری در همان لحظه برایشان پیامک شود.
اشکالاتی که می‌توان گفت بیماران را سرگردان می‌سازد و مزایای فراوان نسخه الکترونیکی مانند جلوگیری از قاچاق دارو را تحت‌الشعاع خود قرار می‌دهد.
تقصیر سامانه یا بیمار؛ عقل شما چه می‌گوید؟
نسخه‌های الکترونیکی یکی از ارکان مهم پرونده سلامت الکترونیک محسوب می‌شود که از نوشتن داروی اضافه از سوی پزشکان و مشکلات نسخه خوانی جلوگیری می‌کند. مزیت‌هایی که قابل چشم‌پوشی نیست اما نمی‌توان چشم‌ها را به روی نقاط ضعف آن هم بست.
در این رابطه به عنوان بیمار به داروخانه خاصی مراجعه کردم که سامانه اینترنتی قرص‌هایم را تائید کرد و آمپول هایم را نه و برای اینکه به سختی نوبت فوق تخصص را گرفته بودم و می‌خواستم نسخه ام نسوزد و از طرفی قرص‌هایم تمام شده بود، همان روز به دکتری که نوبت دهی آسانی داشت مراجعه کردم تا قرص‌هایم را بگیرم اما چون فوق تخصص نداشت، به گفته خودش نمی‌توانست آمپول های کمیاب گرانقیمت تخصصی را تجویز کند.
بعد از چند هفته، هنگام عصر به داروخانه مراجعه کردم و اینبار پس از انتظار در صف، آمپول هایم تائید شد اما قرص‌هایم نه. فقط به اندازه مدت کمی قرص داشتم و نمی‌خواستم دوباره برای ویزیت مرخصی بگیرم و هزینه دوباره بپردازم و متصدی به من توصیه کرد برای تائید نسخه به کارشناس بیمه مراجعه کنم. اما کارشناس فقط صبح ها حضور داشت و من هم دست از پا درازتر برای فردا مرخصی گرفتم و فردا دوباره در صف کارشناس بیمه ماندم تا نوبتم شد. داروی بیمار جلویی من تائید نشد و من نگران، نسخه‌ام را تحویل داده و مشکلم را گفتم و توضیح دادم که دوباره نمی‌خواهم چرخه ویزیت را تکرار کنم و حیرانم که چرا یکبار آمپول تائید نمی‌شود و یکبار قرصم؟
کارشناس بیمه به من نهیب زد که حالا عقلت چه می‌گوید؟ یکه خوردم و این احساس به من دست داد که گناهی مرتکب شده‌ام و به سرعت پاسخ های عقلم را آنالیز کردم: "شاید کارشناس امروز مشکل خاصی دارد و روی مود نیست!؛ شاید تقصیر من است و برای گرفتن قرص باید کمی صبر می‌کردم، حالا چه می‌شد بیماری عود نکند؛ شاید تقصیر پزشک است که معادله نسبت قرص با آمپول را رعایت نمی‌کند؛ اما دکتر که حساب کتاب می‌کند و داروها را برای مدت معینی می‌نویسد و این سامانه است که تعداد یکی از اقلام دارویی را نسبت به نسخه، کمتر تائید می‌کند و معادله را بر هم می‌ریزد؛ شاید..."
که ناگهان به خودم آمدم و دیدم حقیقتا، متصدی منتظر است که من چه پاسخی می‌دهم. پس سینه صاف کردم و گفتم: عقلم می‌گوید اینبار تائید کنید تا شاید از دفعه بعد قرص‌ها و آمپول هایم تصمیم بگیرند با هم تمام شوند!
انسولین فقط ۷ تا؛ دیسیپلین عالی و محدودیت واهی
آخرین بررسی‌های وزارت بهداشت نشان می‌دهد، بیش از ۱۴ درصد جمعیت بالای ۲۰ سال کشور یعنی چیزی حدود هفت میلیون نفر ایرانی به دیابت مبتلا هستند و این روند رو به افزایش در آینده نزدیک به بیش از ۱۰ میلیون مبتلا خواهد رسید که تعداد قابل توجهی از آنها از انسولین استفاده می‌کنند و داروی انسولین قلمی، پُر هزینه‌ترین داروی تجویزی در کشور است و همین امر سختگیری زیادی را در تحویل این دارو در نسخه الکترونیکی ایجاد کرده است.
رضا یک بیمار دیابتی می‌گوید: "چند روزی به دنبال انسولین بودم و داروخانه نداشت. روزی به متصدی داروخانه گفتم: من یک هفته است انسولین ندارم و متصدی گفت: تو یک هفته است که نداری و ما یک ماه است که نداریم. نمیدونم قانع شدم و منطقی گفت یا چی …. ولی حرفی واسم نموند. روز بعد به شعبه مرکزی مراجعه کردم و خوشحال که بالاخره موجودی داشت. با توجه به اینکه روزی سه بار و هر بار ۲۶ واحد انسولین می‌زدم، دکتر ۱۶ قلم انسولین تجویز کرده بود. اما گویا سامانه عالم تر از دکتر بود و متصدی گفت برای هر دیابتی فقط هفت انسولین مجاز هستیم. "
وی افزود: هفت قلم را با بیمه حدود ۱۰۴ هزار تومان خریدم اما بعد از شروع به مصرف داروها متوجه شدم پیچ بالای قلم دو تا از انسولین های خریداری شده، خراب است و به ناچار آنها را دور انداختم! طبیعتا چند روز بعد، قرص داشتم و انسولین نداشتم و دکتر بیمارستان برای ۱۰ روز بعد نوبت داد. بنابراین مجبور شدم به داروخانه‌ای بروم و دو قلم انسولین هر کدام به قیمت ۱۹۰ هزار تومان به صورت آزاد بخرم. باشد دیسیپلین نسخه الکترونیکی قبول، اما این چه محدودیتی است که مرا مجبور به خرید داروی آزاد می‌کند.
یک بیمار: سامانه تائید نسخ، میزان لازم دارو را بلد نیست!
بسیاری از بیماران بنا به ملاحظاتی که دارند از نگرانی کمبود دارویی گرفته تا روش‌های خاص نگهداری دارو، همواره مایل هستند قبل از تمام شدن آخرین باقیمانده دارو، آنها را تمدید کنند، سامانه تائید نسخ اما این اجازه را به آنها نمی‌دهد.
شیما که بیماری مزمنی دارد، در این رابطه به خبرنگار ایرنا می‌گوید: سامانه نسخه‌های الکترونیکی، میزان لازم دارو را بلد نیست و به خاطر اینکه من دو قوطی قرص -هر کدام حاوی۳۰ عدد و روزی ۳ تا- در خانه داشتم، نسخه من را تائید نکرد. درحالیکه من یک قوطی را در خانه، یک قوطی در محل کار و یک قوطی در کیف مخصوص مهمانی‌ها می‌گذارم تا در این رفت و آمدها، مدام مجبور به عوض کردن جای قرص‌ها نباشم! و مصرف دارو را فراموش نکنم چون بیماری خطرناکی دارم.
وی اضافه می‌کند: حالا مگر ۶۰ عدد قرص در خانه داشته باشم به کجای عالم برمی‌خورد! تازه زمانی در دوران اوج تحریم، قرص‌هایم گیر نمی‌آمد و موقع تمام شدن دارو، من همیشه دلهره دارم، دارویم دوباره پیدا نشود. گاهی هم بیمار می‌خواهد سفری طولانی برود و مثلا مصرف دو یا سه ماه دارو همراهش باشد. چون بیماری مزمن را فقط نزد دکتر خودم که با پرونده پزشکی ام آشنایی کامل دارد، می‌روم و از سوی دیگر پیدا کردن فوق تخصص در شهرستان برای من سخت است. اما سامانه می‌گوید تعداد دارو فقط برای یک و حداکثر دو ماه!
الزام قانونی و ضرورت توجه به دغدغه‌های بیماران
اجرای نسخه‌نویسی الکترونیک یک الزام قانونی است اما گیر و گورهای آن از مشکلات اتصال اینترنتی و آمادگی نداشتن جامعه پزشکی و برطرف نشدن مولفه‌های بوروکراسی از کد رهگیری گرفته تا محدودیت در تعداد داروهای تائیدی، نقاط ضعفی است که می‌تواند منجر به فشار روحی و روانی و سرگردانی بیمار، سوق دادن او به سمت بازار قاچاق و هزینه‌کرد بیشتر از جیب بیمار برای خرید داروی آزاد یا ویزیت های مکرر بی مورد فقط برای تمدید دارو و اتلاف وقت بیمار شود.
نباید فراموش کرد که جان عزیز است و بیماران برای تامین دارو به هر دری چنگ می زنند و ممکن است در دام قاچاقچیان دارو بیفتند. به طور مثال بر اساس آمارهای سازمان تامین اجتماعی، روزانه ۷۰۰ هزار نسخه الکترونیک در سامانه تأمین‌اجتماعی صادر می‌شود که ۵۷۰ هزار تأیید داروخانه‌ای دارد اما این امر بدان معناست که روزانه ۱۳۰ هزار نسخه فقط در تامین اجتماعی تائید نمی‌شود.
هرچند نسخه‌های الکترونیکی مزایایی مانند افزایش ایمنی دارودرمانی، جلوگیری از جعل و تخلف در نسخه، مدیریت بهتر مصرف داروها، کاهش تقاضای القایی و تشخیص و رفع کمبودهای دارویی دارد اما به نظر می‌رسد آسیب‌های روحی و معنوی و گاه مادی این موضوع مانند فشار وارد شدن به بیماران و ازدحام و انتظار به علت قطعی سیستم در برنامه‌ریزی های نسخه‌های الکترونیکی دیده نشده است و لازم است که برنامه‌ریزان به دغدغه‌های بیماران در زمینه نسخه‌های الکترونیک نیز توجه کنند.
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت