به نقل از «صدای ایران»

اروپا، ژاپن و کره جنوبی خرید نفت از ایران را کاهش دادند/ عدم کاهش توسط چین و هند

تاریخ انتشار: ۱۱ آبان ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۱۳۴۳۳۸۹

در حالی که گزارش ها حاکی است که اروپا، ژاپن و کره جنوبی خرید نفت از ایران به دلیل تحریم های آمریکا کاهش دادند، عدم کاهش چندانی توسط چین و هند علی رغم تحریم ها گزارش نشده است.   چین و هند نشانه چندانی از ضعیف شدن تقاضا برای نفت ترش سنگین ارزان ایران نشان نمی‌دهند.
به گزارش صدای ایران، گریدهای نفت ایرانی در این دو بازار از نظر قیمت همچنان به حدی رقابتی مانده‌اند که در برابر فشار تحریم‌ها مقاوم ظاهر شده‌اند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اما صادرات نفت ایران به سایر خریداران بزرگ مانند کره جنوبی، ژاپن و اروپا در سه ماه گذشته به دلیل واهمه این خریداران از مجازات آمریکا، کاهش پیدا کرده است.
طبق آمار رهگیری کشتی که از سوی "اس اند پی گلوبال پلاتس" رصد شده است، صادرات نفت ایران به چین در سه هفته نخست اکتبر به طور میانگین ۸۰۰ هزار بشکه در روز در مقایسه با حدود ۶۰۰ هزار بشکه در روز در سپتامبر بود. بنا بر برآورد پلاتس، میانگین صادرات نفت ایران به چین در سال ۲۰۱۷ حدود ۶۰۲ هزار و ۵۰۹ بشکه در روز بود.
حدود نیمی از این حجم به مقصد دالیان در شمال شرقی چین بوده که قطب مخازن نفت در این منطقه است.
منابع آگاه اظهار کرده‌اند که شرکت ملی نفت چین تقریبا ۲۰ تا ۴۰ میلیون بشکه ظرفیت ذخیره سازی در دالیان را اجاره کرده است.
طبق آمار کشتیرانی و منابع آگاه، از اوایل سپتامبر حدود ۲۰ میلیون بشکه یا معادل ۴۰۰ هزار بشکه در روز نفت و میعانات ایران به مقصد دالیان ارسال شده‌اند و نفتکش‌های ایرانی در مسیر دالیان هستند یا به آن رسیده‌اند.
سارا وخشوری، رییس شرکت مشاوره SVB Energy در این باره گفت: ایران نیز مانند سایر صادرکنندگان بزرگ نفت از مخازن نفت خارج از کشور برای نگهداری نفت در مناطق مختلف استفاده می‌کند.
شرکت ملی نفت ایران مخازن نفت خود را از بندر روتردام به چین منتقل کرده و این امر دسترسی نزدیک‌تر و سریع‌تر به مشتریانس در آسیا را امکان پذیر کرده است.
یک مدیر سینوپک که بزرگترین خریدار چینی نفت ایران است هفته جاری گفت: این شرکت سرگرم مذاکره با مقامات دولتی برای فراهم کردن تمهیدات ویژه برای ادامه واردات نفت ایران است.
جریان صادرات نفت ایران
حجم صادرات نفت ایران در آستانه اجرای تحریم‌های آمریکا برخلاف انتظار برخی از تحلیلگران غربی بالا مانده است.
نفتکش‌های متعلق به شرکت ملی نفتکش ایران در ماه‌های اخیر سیستم‌های ردگیری خود را غیرفعال کرده‌اند که رصد دقیق صادرات ایران را دشوار کرده است.
بر اساس سرویس رهگیری کشتی پلاتس، صادرات نفت و میعانات ایران در سه هفته نخست اکتبر حدود ۱.۹۰ تا ۱.۹۵ میلیون بشکه در روز بود. اما منابع آگاه می‌گویند حجم صادرات نفت ایران ممکن است بالاتر باشد زیرا تحویل پنهانی نفت از سوی ایران ادامه دارد. این شیوه بازار نفت جهانی را سردرگم کرده و رهگیری حجم و مقصد صادرات ایران را کار دشواری کرده است.
صادرات نفت ایران در سپتامبر و اوت به ترتیب ۱.۹۵ و ۱.۹۸ میلیون بشکه در روز بود. ایران در ماه مه که طی آن آمریکا خروج خود از برجام را اعلام کرد، حدود ۲.۵۰ میلیون بشکه در روز نفت صادر کرده بود.
درخواست بالای هندی‌ها
صادرات نفت ایران به هند نیز در دو ماه گذشته با وجود اینکه برخی از پالایشگاه‌های هندی اعلام کردند واردات نفت ایران را محدود می‌کنند، صعود کرده است.
بیش از ۶۰۰ هزار بشکه در روز نفت ایران در سپتامبر به مقصد هند ارسال شد و حجم ارسالی در ماه گذشته حدود ۵۰۰ هزار بشکه در روز برآورد می‌شود.
صادرات نفت ایران در اوت ۴۳۵ هزار و ۶۱۳ بشکه در روز و در سال ۲۰۱۷ به طور متوسط ۴۶۱ هزار و ۹۷۷ بشکه در روز بود.
دو پالایشگاه هندی قصد دارند با وجود تحریم‌های آمریکا، در نوامبر از ایران نفت وارد کنند.
هند از سوی دولت آمریکا برای قطع واردات نفت از ایران تحت فشار قرار گرفت و مذاکرات رده بالایی میان دو کشور در این باره صورت گرفت.
نشریه اکونومیک تایمز هند به نقل از منابع آگاه خبر داد با اقدام هند برای کاهش واردات نفت به ایران به میزان حدود یک سوم، آمریکا با اعطای معافیت از تحریم‌های نفتی ایران به دهلی‌نو موافقت کرده است.
وزارت خارجه آمریکا هفته جاری اعلام کرد سرگرم بررسی معافیت‌های احتمالی از تحریم‌های نفتی ایران برای برخی از کشورها است که وارداتشان را به میزان قابل توجهی کاهش داده‌اند.
یک سخنگوی وزارت خارجه آمریکا که نخواست نامش فاش شود، اظهار کرد که آمریکا سرگرم بررسی درخواست‌های معافیت برای برخی از کشورهاست با این حال هدفش همچنان به صفر رساندن واردات نفت از ایران به سرعت ممکن است.

منبع: صدای ایران

کلیدواژه: اروپا ژاپن کره جنوبی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت sedayiran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «صدای ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۱۳۴۳۳۸۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

برنامه‌های آمریکا و اروپا برای نفوذ در قفقاز

آمریکا و اتحادیه اروپا مشتاقند جمهوری آذربایجان را تحت‌فشار بگذارند. هدف اصلی تغییر وضعیت ژئوپلیتیک موجود در قفقاز جنوبی، محدود کردن اراده ژئوپلیتیکی مسکو است که در فرآیندهای منطقه‌ای تعیین‌کننده است. - اخبار بین الملل -

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، الچین خالدبیلی روزنامه‌نگار ینی مساوات با نگارش یادداشتی با عنوان «کاخ سفید گامبیت(ابرمرد خیالی آمریکایی) قفقاز را آغاز کرد اما باکو به آن پایان داد» می‌نویسد: به نظر می‌رسد که آمریکا و غرب مصمم به توسعه بیشتر برای نفوذ در قفقاز جنوبی هستند. در هر صورت اخیراً پیام‌های محافل سیاسی غرب در خصوص این منطقه به وضوح محتوای تقابلی شدیدی با باکو و مسکو دارد. بنابراین محافل سیاسی غربی سعی دارند روسیه را به عنوان منبع اصلی تنش نظامی-سیاسی در قفقاز جنوبی معرفی کنند. آن‌ها از این ادعاها برای استدلال در مورد اهمیت حذف قفقاز جنوبی از حوزه نفوذ روسیه استفاده می‌کنند.

همچنین باید توجه داشت که این ادعاهای آمریکا و غرب برای شرایط فعلی تا حدودی اغراق‌آمیز است. حداقل به این دلیل که اخیراً آمریکا و غرب عامل محرک افزایش تنش نظامی-سیاسی در این منطقه بوده‌اند، نه روسیه. در هر صورت، نتایج ژئوپلیتیک کنفرانس مشترک بین آمریکا، اتحادیه اروپا و ارمنستان در بروکسل به تدریج خود را نشان داده و این را می‌توان تحریک بروکسل با هدف تأثیرگذاری مستقیم بر جهت‌گیری فرآیندهای ژئوپلیتیک منطقه‌ای دانست.

نکته این است که تحریک بروکسل در درجه اول تلاشی برای مداخله در وضعیت ژئوپلیتیکی در قفقاز جنوبی است. زیرا آمریکا و اتحادیه اروپا در تلاش هستند تا در این منطقه بر روی ارمنستان مانورهای ژئوپلیتیکی انجام دهند.

ارمنستان به عنوان کشوری که متحمل شکست نظامی در جنگ دوم قره‌باغ شد، به یک سد ضعیف در منطقه تبدیل شده است. از این رو، آمریکا و اتحادیه اروپا به قصد تقویت مجدد ارمنستان تلاش می‌کنند این کشور را که پایگاه نظامی- سیاسی خود در منطقه می‌دانند، بار دیگر به یک عامل ژئوپلیتیک تبدیل کنند و بیشتر اقدامات انجام شده پس از تحریک بروکسل در راستای همین هدف است.

اول از همه، آمریکا و اتحادیه اروپا مشتاق‌اند جمهوری آذربایجان را تحت‌فشار بگذارند و از بازی خارج کنند. هدف اصلی تغییر وضعیت ژئوپلیتیک موجود در قفقاز جنوبی، محدود کردن اراده ژئوپلیتیکی مسکو است که در فرآیندهای منطقه‌ای تعیین‌کننده است. با ایجاد شرایط جدید منطقه‌ای، تلاش شد تا مواضع منطقه‌ای ارمنستان تقویت و به پایگاهی مؤثر تبدیل شود. این بدان معنا بود که یک تهدید واقعی برای منافع ملی آذربایجان و روسیه در حال ظهور است.

البته جمهوری آذربایجان نمی‌توانست ناظر این طرح‌های آمریکا و اتحادیه اروپا بماند. بنابراین، باکو ابتدا به تحریک بروکسل واکنش تندی نشان داد و سپس اعلام کرد که اجازه دخالت در قفقاز جنوبی را نخواهد داد. بعدها محافل رسمی آذربایجان با انجام مانورهای سیاسی از جمله اتحاد با روسیه، تأثیرات تحریک آمریکا و اتحادیه اروپا را تقریباً خنثی کردند و با آن، در واقع، سناریوهای جدید غرب در قفقاز جنوبی مسدود شد و شکست خورد.

در واقع باکو پیام روشنی داد که می‌تواند روابط متقابل با کرملین را بیشتر توسعه دهد. بنابراین جمهوری آذربایجان دارای پتانسیل ژئوپلیتیکی گسترده‌ای برای مشارکت استراتژیک با روسیه است. به ویژه، در حال حاضر یک آشتی نسبتاً جدی بین منافع آذربایجان و روسیه در قفقاز جنوبی وجود دارد. کرملین در تلاش است از مواضع روسیه در منطقه که هدف آمریکا و غرب است محافظت کند. باکو مصمم است مانع از تلاش آمریکا و اتحادیه اروپا برای مداخله در قفقاز جنوبی با دور زدن آذربایجان از طریق ارمنستان شود. از این نظر مشکل اصلی مشترک جمهوری آذربایجان و روسیه در منطقه تقریباً مشابه است.

بنابراین تفاهم تاریخی میان باکو و کرملین در آستانه سفر الهام علی‌اف رئیس‌جمهور آذربایجان به مسکو کافی است تا بسیاری از کشورهای غربی را ناامید کند. بدین ترتیب، رهبری سیاسی هر دو کشور موفق شدند خیلی زودتر از موعد بر سر خروج نیروهای حافظ صلح روسیه از خاک آذربایجان به توافق برسند. اما آمریکا و غرب امیدوار بودند که همین موضوع منجر به درگیری جمهوری آذربایجان و روسیه شود و ناکامی در این امر به ناچار منجر به اختلال در برنامه‌های تغییر وضعیت منطقه شد.

جالب است که محافل سیاسی غرب، به ویژه آمریکا، هر چند دیر متوجه شدند که اشتباهات کاملاً جدی در قفقاز جنوبی صورت گرفته است. بنابراین به نظر می‌رسد آمریکا که قصد دارد جمهوری آذربایجان را در فرآیندهای منطقه‌ای مشترک با اتحادیه اروپا و ارمنستان به پس‌زمینه بکشاند، با مانورهای انعطاف‌پذیر باکو درمانده شده است. در هر صورت، این واقعیت که آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه آمریکا مجبور شد برای گفتگو در مورد وضعیت قفقاز جنوبی، تلفنی با رئیس‌جمهور الهام علی‌اف تماس بگیرد، نکاتی را آشکار کرد.

نکته این است که کاخ سفید قبلاً درک کرده که دستیابی به اهداف ژئوپلیتیکی در قفقاز جنوبی با دور زدن جمهوری آذربایجان از طریق ارمنستان امکان‌پذیر نخواهد بود. اگر کاخ سفید دریچه‌ای برای همکاری ژئوپلیتیکی با باکو باز نگه ندارد، تردیدی وجود ندارد که باکو از بستن «درب منطقه» به روی غرب دریغ نخواهد کرد و این ممکن است راه را برای شکست بعدی سیاست غرب در قفقاز جنوبی هموار کند.

ظاهراً «گامبیت قفقاز جنوبی» که توسط تحرکات آمریکا و اتحادیه اروپا آغاز شد، با شکست مواجه شد، اگرچه ارمنستان در «وضعیت قربانی اصلی» باقی ماند، اما در واقع دستان آمریکا و اتحادیه اروپا برای آن خالی ماندند. از این منظر، می‌توان در نظر گرفت که اگرچه کاخ سفید «گامبیت قفقاز» را آغاز کرد، اما دقیقاً باکو بود که با موفقیت به آن پایان داد و در نتیجه، این ارمنستان بود که بازنده اصلی باقی ماند.

به موازات همه اینها، سفر الهام علی‌اف رئیس‌جمهور آذربایجان به مسکو با نتایج موفقیت‌آمیزی به پایان رسید و وضعیت نسبتاً بدی را برای سناریوهای غربی در قفقاز ایجاد کرد. زیرا رهبران جمهوری آذربایجان و روسیه توانستند روشن کنند که هیچ تناقضی بین دو کشور وجود ندارد و علاوه بر این، بیانیه مسکو در مورد فعالیت اتحاد دو کشور در پیش‌زمینه قرار گرفت. در چنین شرایطی، تردیدی وجود ندارد که نقشه‌های غرب در قفقاز جنوبی در معرض خطر بزرگی قرار دارد.

عدم تمایل جمهوری آذربایجان به روند ادغام در اروپاعلی‌اف: فعالیت مرکز نظارت مشترک روسیه و ترکیه به پایان رسیدعلی‌اف: آذربایجان هرگز به اوکراین سلاح نمی‌دهد

انتهای پیام/