استقلال شهری به معنای یکه‌تازی نیست/شهرداری تهران باید تبدیل به ستاد بازآفرینی شود

به گزارش خبرنگار حوزه شهری گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان؛ عباس آخوندی کاندیدای شهرداری تهران با حضور در شورای شهر تهران و به منظور ارائه برنامه‌های خود برای اداره شهر تهران گفت: آنچه که مهم است این است که چگونه می‌توانیم تهران را تبدیل به تهران کنیم.

وزیر سابق راه و شهرسازی تصریح کرد: به نظر من این اتفاق با استقرار نظام حکمروایی شهری و انتخاب یک شهردار مستقل برای تهران می‌تواند آغاز شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی با تأکید بر اینکه اعتقاد دارم شهر یک سازمان اجتماعی است و سلول تشکیل دهنده آن نشان متمدن عضو سازمان مدنی است، گفت: مفهوم این عبارت پذیرش حقوق شهروندی برای همه شهروندان در حوزه‌های سیاسی، اجتماعی و مدنی است.

کاندیدای شهرداری تهران خاطرنشان کرد: اگر بپذیرید که شهر یک سازمان اجتماعی است باید بپذیریم که نیازمند یک نظام حکمروایی شهری است.

وی افزود: یکی از دلایل ناکارآمدی در ایران و کیفیت لازم زندگی این است که بحث حکمروایی شهری به رسمیت پذیرفته نشده است.

آخوندی با تأکید بر ضرورت توجه به این شعار به عنوان یک حقیقت گفت: ما در ایران تنها نظام حکمرانی ملی و تنها دولت مرکزی را داریم و تا امروز دولت محلی را نپذیرفته‌ایم.

وزیر مستعفی دولت دوازدهم خاطرنشان کرد: در ایران خیلی از عدم سخن به میان می‌آید، ولی باید توجه کنیم که عدم تمرکز به چه معناست و باید برای درک این مفهوم حکمروایی شهری را بپذیریم.

کاندیدای شهرداری تهران خاطرنشان کرد: اگر بپذیریم که باید نظام حکمروایی شهری داشته باشیم باید پذیرش منافع جمعی و محلی را قبول کنیم.
آخوندی بیان اینکه ما در ایران فقط حاکمیت ملی داریم, اظهار کرد: منافع جمعی شهری باید همراستا با منافع ملی باشد و ذیل آن منافع ملی را تعریض کنیم.

وی با تأکید بر اینکه رقابت شهری یکی از بحث‌های دنیا است و موتور محرک توسعه شهری قلمداد می‌شود, گفت: یکی از مشکلات ما در ایران که نمی‌تواند رقابت شهری را ساماندهی کند، این است که متفاوت بودن منافع شهری را به رسمیت نشناخته‌ایم، زیرا مفهوم آن خلق مزیت‌های رقابتی برای شهر تهران است.

وزیر سابق راه و شهرسازی با تأکید بر اینکه باید توجه کرد مزیت رقابتی تهران در برابر سایر کلانشهر‌ها چیست، گفت: اگر منافع عمومی شهری را به رسمیت بشناسیم، می‌توانیم آن‌ها را تولید کنیم.

وی با بیان اینکه آیا منفعت عمومی شهر بدون هزینه است، گفت: قطعا هزینه دارد و هیچ کالایی بدون هزینه تولید نمی‌شود و در این حوزه برخی هزینه‌ها مادی و برخی اجتماعی و سیاسی است.

آخوندی با تأکید بر اینکه لازمه برقراری نظام حکمروایی شهری داشتن استقلال است گفت: اگر قرار است حکمروایی به مدیریت شهری تنزل پیدا کند و شهرداری کارگزار دولت شود، دیگر نیازی به شورا نیست و لذا در عمل حکمروایی شهری پذیرفته نشده و به مدیریت شهری تبدیل شده است.

کاندیدای شهرداری تهران با تأکید بر اینکه حکمروایی شهری هیچ‌گاه به معنای ستیز با دولت نبوده و به معنای سلسله‌مراتب است، گفت: حکمروایی شهری در ایران غلط معنا شده و دولت محلی به معنای نزاع با دولت مرکزی نیست.

آخوندی تصریح کرد: اینکه می‌گوییم حداقلی از استقلال برای دولت محلی را می‌خواهیم به این معناست که بتوانیم در حوزه شهری تصمیم‌گیری مناسب انجام دهیم.

وی افزود: مفهوم استقلال شهری به معنای یکه‌تازی نیست و مانند همه نظام‌های حقوقی باید به دولت مرکزی و شهروندان پاسخگو باشد.

نامزد تصدی شهرداری تهران با بیان اینکه رویکرد ارتقای شهرداری به سطح حکمرانی محلی اولین رویکرد من به عنوان محرک توسعه است، اظهار کرد:‌ از این طریق می‌توان اقدام به خلق منابع جدید کرد و با هم‌پایان خود در کشورهای همسایه به رقابت پرداخت.

آخوندی با تاکید بر اینکه شهرداری یک نهاد اجتماعی است و باید خلق امید اجتماعی کند، افزود: ‌نباید کار شهرداری را با نگاه‌های سیاسی درگیر کرد و باید به آن به صورت اجتماعی نگاه کنیم و نباید از نگاه جنگ قدرت به آن نگاه کرد، زیرا بزرگترین مأموریت آن آبادی شهر است.

آخوندی با تاکید بر اینکه زیست پذیری و حرکت پذیری دو چالش تهران هستند، گفت: برای حل این چالش‌ها اولین موضوع بازآفرینی شهری است و هنگامی که از بازآفرینی شهری سخن می‌گوییم یعنی همه جنبه‌های عینی و ذهنی شهروندان باید بازآفرینی شوند.

وی افزود: بازآفرینی به مفهوم اجرای چند پروژه بزرگ نیست، بلکه به معنای بازآفرینی در تمام محلات تهران است.

وزیر سابق راه و شهرسازی تصریح کرد: شهرداری تهران باید تبدیل به ستاد بازآفرینی تهران مناطق شهرداری تبدیل به ستاد بازآفرینی مناطق و نواحی شهرداری به ستاد بازآفرینی نواحی تبدیل شوند.

وی افزود: باید شهرداری را به سازمانی برای ساماندهی اجتماعی تهران تبدیل کنیم.

آخوندی با تاکید بر اینکه شهرسازی باید متکی به حمل و نقل عمومی و ریل پایه باشد، گفت: تمام بحث من در حمل و نقل عمومی یک پارچگی است.

وی با بیان اینکه روزانه 500 هزار خودرو وارد تهران می‌شوند، اظهار کرد: نمی‌توان بحث حومه تهران را از تهران جدا کرد.

نامزد تصدی شهرداری تهران با بیان اینکه آلودگی هوا یکی از چالش‌های جدی تهران است، گفت: اصلی‌ترین اقدام در این حوزه حمل ونقل است.

وی در ادامه با تاکید بر صرفه‌جویی در مصرف انرژی گفت: بیش از 65 درصد انرژی مصرفی یا در مسکن و یا در حمل و نقل مصرف می‌شود و در حوزه شهر پاک استراتژی بسیار مهمی را به کمک دولت می‌توان طراحی کرد که بحث صرفه‌جویی در حمل ونقل است.

نامزد تصدی شهرداری تهران ادامه داد: در بسیاری از شهرها می‌توان با استفاده از پساب شهری بخش عمده‌ای از مصرف آب شهر را تأمین کرد.

آخوندی در ادامه با تاکید بر لذت حرکت به سوی شهر هوشمند گفت:‌ تمام بهره‌برداران می‌توانند از خدمات شهر هوشمند و نظام الکترونیکی استفاده کنند.

وی خاطرنشان کرد: آخرین نکته این است که یک شبکه از کلان‌شهرهای تمدنی را از طریق متصل‌ نمودن سمرقند، بخارا و لاهور ایجاد کنیم تا ضمن توسعه امنیت موجب تأمین منابع درآمدی برای ساکنان شهرها شویم.

انتهای پیام/

 

 

 

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: شهرداری تهران شورای شهر

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۱۴۷۰۰۸۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ماجرای کاشت ساختمان در پارک‌های تهران

به گزارش «تابناک» به نقل از دنیای اقتصاد، این سریال که به خاطر نقش منتقدان شهرداری، پرمخاطب شده، به دلیل «صدای ناقص» آنها و «غفلت از متن»، ادامه‌‌دار خواهد بود. گزارش «دنیای‌اقتصاد» از وضعیت پارک‌‌های شهری تهران حاکی است، طی ماه‌‌های اخیر «یکی از انواع مواجهه‌‌های شهرداری با این محیط حساس پایتخت»، زیر ذره‌‌بین گروهی از کارشناسان شهری قرار گرفته است.

شهرداری به عنوان «همه‌‌کاره پارک‌‌های شهری» از بابت «مسوولیت صفر تا صدی» که برای این بخش از دارایی‌‌های تهران دارد، دست به نقشه‌‌کشی برای ساخت‌‌وساز در تعدادی از پارک‌‌ها زده است.

در شبکه‌‌های اجتماعی اما برخی افراد و برخی کارشناسان، این حرکت مدیریت شهری را زیرسوال برده‌‌اند، بدون اینکه «علت سوال» را برای ناظران، ‌‌ شهروندان و طیف حساس به موضوع، مطرح کنند.

بررسی‌‌های «دنیای‌اقتصاد» درباره این سریال نشان می‌دهد، عملکرد شهرداری در پارک‌‌های شهری را با دو خط‌‌کش «مقررات مصوب بالادست شهرداری تهران» و «اقدامات متعارف و منطقی شهرداری‌‌های کاردرست در سایر شهرهای کشور و شهرهای موفق جهان از منظر رعایت کامل حقوق شهروندان» می‌توان چک کرد.

طرح تفصیلی تهران، مصوب سال ۹۱، «کتابچه مشق شهرداری» برای هر نوع تصمیم‌گیری ساختمانی و صدور مجوز ساخت‌وساز در اراضی عمومی و خصوصی پایتخت محسوب می‌شود به‌طوری که در صفحه ۲۰ این کتابچه، برای «زمین‌‌های واقع در پهنه حفاظت سبز (G) که پارک‌‌های شهری نیز جزو همین پهنه محسوب می‌شود»، احداث بنای مجاز در پارک‌‌ها را به «دفتر اداری پارک، نگهبانی پارک، سرویس بهداشتی و خدمات پذیرایی و غذایی» محدود کرده است. در ادامه همین «خط‌‌قرمز» ترسیم شده برای شهرداری در پارک‌‌های شهری تهران، در یکی دیگر از صفحات طرح تفصیلی، «هر نوع ساخت‌وساز در این چارچوب مجاز در پارک‌‌ها، ‌‌ منوط به تصویب طرح آن در کمیسیون ماده ۵ شده است.»

به این ترتیب، «نقطه‌‌کور» سریال ساختمانی در پارک‌‌های تهران که منتقدان آن را نمی‌‌بینند، «خط‌‌قرمز طرح تفصیلی» و صراحت لهجه این تکلیف‌‌نامه برای «منع و مجازها در پارک‌‌های شهری» است.

از نگاه این کتابچه مشق شهرداری، «ساخت بنای فرهنگی یا هر نوع کاربری غیر از آنچه در پهنه (G) قید شده» ممنوع است و برای مجازها نیز «مصوبه کمیسیون ماده ۵» لازم است. اما آنچه عرف شهری می‌‌گوید، از این هم صریح‌‌تر است. در پارک‌‌های شهری بر اساس آنچه نیاز شهروندان است، باید فضای سبز، تجهیزات تفریحی و گردشگری و مبلمان شهری، لوازم بازی و تجهیزات ورزشی، به شکل نامحدود، نصب و احداث شود.

اما طی همه سال‌های گذشته، ساختمان‌‌هایی از یک تا دو طبقه در پارک‌‌های معروف، بزرگ و کوچک شهر تهران با اسامی‌‌های مختلف از مدیریتی تا نگهبانی و فرهنگسرا و... شکل گرفته است که عوارض آنها به شکل «ورود خودرو» به پارک به عنوان «گاف شهری»، باعث مزاحمت شهروندان هنگام تفریح و گذران اوقات فراغت شده است.

پارک پردیسان، پارک سعادت‌‌آباد و حتی پارک لاله، نمونه‌‌هایی از این دست هستند. به این ترتیب، «ایرادات موجود در پارک‌‌ها، به مراتب فراتر از سریال اخیر» است.

طرح تفصیلی تهران می‌‌گوید، در پارک‌‌های شهری، کل بنای ساختمانی ساختمان‌‌های مجاز، ‌‌ باید حداکثر معادل ۳‌درصد مساحت پارک باشد. آیا این «خط‌‌قرمز» نیز طی این سال‌ها، ملاک‌‌عمل بوده و رعایت شده است؟

به نظر می‌‌رسد، «چندگانگی نهادهای ناظر و بالادست شهرداری»، عاملی برای این مدل اداره پایتخت طی سنوات گذشته و اکنون شده است.

شهرداری‌‌ها از یک‌‌سو باید «مصوبات شورای عالی شهرسازی که زیرنظر وزارت مسکن سال‌های گذشته و وزارت راه و شهرسازی فعلی است» را رعایت کنند. اما از سوی دیگر، سازمان شهرداری‌‌ها از وزارت کشور نیز  نهاد بالادست شهرداری‌‌هاست و اتفاقا چون که بخشی از منابع مالی شهرداری توسط همین سازمان، ‌‌ سالانه پرداخت می‌شود، به نظر می‌رسد «حرف‌‌شنوی شهرداران» از وزارت کشور بیشتر از وزارتخانه دیگر است.

در این میان، شورای شهر هم نهاد ناظر و مرجع تصویب مقررات و ضوابط برای شهرداری‌‌هاست و کمیسیون ماده ۵ با ترکیب یکسری وزرا نیز نهاد دیگر؛ این آشفته‌‌بازار «ترکیب چندمنظوره مدیریت شهری»، مسیر دورزدن طرح‌‌های تفصیلی و جوابگو نبودن را به وجود آورده است.

نباید موجبات عدم‌آسایش فراهم شود

علی نوذرپور، کارشناس مدیریت شهری و شهردار سابق منطقه ۲۲ تهران، تاکید کرد: اقدامات مدیریت شهری نباید به گونه‌‌‌ای باشد که موجبات عدم‌آسایش شهروندان فراهم شود. به گفته وی، در طرح‌‌‌های شهری تهران از قبیل طرح جامع و طرح تفصیلی پایتخت، ضوابط مربوط به هر پهنه و از آن مهم‌تر سهم هر کدام از سرانه‌‌‌ها به تفکیک مشخص است. از آن جمله سرانه‌‌‌های سبز، مذهبی، فرهنگی، درمانی و... مشخص و تفکیک شده است، مکان‌‌‌یابی شده و لکه‌‌‌های مربوط به آنها به صورت جداگانه معین است. ورود هر کدام از سرانه‌‌‌های غیرمرتبط با کاربری‌‌‌های مربوط به فضای سبز و گذران اوقات فراغت به پارک‌‌‌ها، اساسا ربطی به این محیط‌‌‌های سبز شهری ندارد.

به گفته وی هر اقدامی در هر کدام از این پهنه‌‌‌ها وسرانه‌‌‌ها باید متناسب با ماهیت این سرانه‌‌‌ها، جانمایی‌‌‌ها و ضوابط خاص آنها صورت بگیرد. نوذرپور افزود: پارک‌‌‌های شهری بسته به مقیاس و جانمایی صورت گرفته برای آنها انواع مختلفی اعم از پارک‌‌‌های محلی، ناحیه‌‌‌ای، منطقه‌‌‌ای، شهری و فرا شهری دارد؛ بسته به وسعت و جانمایی و انواع آنها، خدمات مربوط و مرتبط با موضوع گذران اوقات فراغت در پارک‌‌‌ها از تامین ضرورت‌‌‌های اولیه مانند سرویس‌‌‌های بهداشتی تا تاسیسات بیشتر و وسیع‌‌‌تر، متفاوت است. اما آنچه مسلم است اینکه همه این خدمات حول محور گذران اوقات فراغت است و اختلاط سایر سرانه‌‌‌ها در خدمات مرتبط با پارک‌‌‌های شهری، اساسا هیچ موضوعیتی ندارد. طرح‌‌‌های جامع و تفصیلی نیز این سرانه‌‌‌ها را به تفکیک مشخص کرده است. شهردار سابق منطقه ۲۲ تهران، یک معضل مهم در ارتباط با پارک‌‌‌ها وفضای سبز تفریحی پایتخت را خلأ مطالعاتی در مورد آنها عنوان کرد و افزود: حتی بسیاری از پارک‌‌‌های فراشهری و بزرگ‌مقیاس که بعضا مساحت برخی از آنها به اندازه یک منطقه شهر تهران است، مطالعات اختصاصی ندارد. در حالی که در مورد این پارک‌‌‌ها باید هر اقدامی بر مبنای مطالعات و برنامه‌‌‌ریزی‌‌‌های مختص همان پارک انجام شود. در صورتی که این نوع پارک‌‌‌های شهری و فراشهری مطالعات کارشناسی مختص خود داشته باشند که حد و حدود و انواع مجاز برای ساخت‌وساز در آنها متناسب با کاربری پارک‌‌‌ها تعریف شده باشد هیچ فردی نمی‌تواند از ضوابط مختص آن پارک، تخطی کند.

نوذرپور با بیان اینکه در طرح‌‌‌های جامع و شهری عملا خطوط مشخص است اما ممکن است برخی از جزئیات ذکر نشده باشد، تاکید کرد: نکته مهم این است که اساسا پارک برای گذران اوقات فراغت است و اگر خدماتی در آن‌‌‌ مستقر می‌شود، علاوه بر اینکه باید بر مبنای مطالعات و برنامه‌‌‌ریزی‌‌‌های کارشناسی باشد در وهله اول باید برای پاسخ به نیاز شهروندان به فضای سبز شهری برای گذران اوقات فراغت ایجاد شده باشد. بنابراین هر اقدامی که باعث شود تعاریف مجزا و بی‌ارتباط با موضوع پارک در این فضاهای سبز شهری وارد شود، موجب اختلال در آسایش افراد، بر هم زدن نظامات شهرسازی و بروز اقدامات غیرقابل دفاعی خواهد شد که در نهایت زمینه را برای تخلف فراهم می‌‌‌کند. به‌ویژه آنکه تهران با معضل کمبود سرانه فضای سبز نیز روبه‌رو است. براساس آمارها سرانه فضای سبز تهران چیزی حدود ۱۶ تا ۱۶ و نیم مترمربع است؛ در حالی که براساس طرح‌‌‌ جامع شهر تهران این میزان باید ۲۵ مترمربع باشد. در واقع در شرایطی که به ازای هر فرد حدود ۹ مترمربع کمبود سرانه فضای سبز وجود دارد، هر نوع اقدام برای کاهش این فضا به واسطه ساخت‌وساز در پارک‌‌‌ها مردود است. او افزود: مدیریت شهری تهران باید به این موضوع توجه داشته باشد که همه عرصه‌‌‌های شهری به‌خصوص عرصه‌‌‌های بزرگ، نیازمند مطالعات مربوط به همان عرصه است؛ این مطالعات باید به برنامه‌‌‌ریزی‌‌‌های دقیقی منجر شود که هرگونه اقدام بر مبنای آن انجام شود.

برای پارک‌‌‌ها ضابطه وجود دارد

سهراب مشهودی، صاحب‌نظر حوزه شهرسازی و رئیس گروه شهرسازی جامعه مهندسان مشاور، نیز در پاسخ به این سوال که آیا ضوابط مشخصی برای نوع ساخت‌وسازها و خدماتی که می‌تواند در پارک‌‌‌ها مستقر شود، وجود دارد یا خیر، به دنیای اقتصاد گفت: برای پارک‌‌‌ها ضابطه وجود دارد و در طرح‌‌‌های جامع وتفصیلی حد مجاز ساخت‌وساز در پارک‌‌‌ها تعیین شده است. در ضوابط طرح تفصیلی یکپارچه تهران در پارک‌های شهری G111، حداکثر ۳درصد می‌تواند به کاربری‌‌‌های نگهبانی، سرویس بهداشتی، خدمات پذیرایی و غذایی و حداکثر دوطبقه یعنی کمتر از ۸ متر ارتفاع، اختصاص یابد. در پارک‌های محله‌ای هم حداکثر ۷درصد برای نگهبانی، تاسیسات نگهداری و بهداشتی مجاز است. وی افزود: بنابراین موضوع پارک‌‌‌ها و نوع خدمات مستقر در آنها چندان بی‌‌‌ضابطه هم نیست و آنچه در این میان هم براساس طرح‌‌‌های جامع و تفصیلی شهر تهران و هم براساس ماهیت پارک‌‌‌ها می‌تواند و باید در پارک‌‌‌ها مستقر شود حول موضوع گذران اوقات فراغت و ملزومات آن است. به عنوان مثال، بسته به وسعت و مکان و نوع پارک‌‌‌ها، تاسیسات وخدماتی که مربوط به موضوع گذران اوقات فراغت شهروندان در یک فضای سبز شهری است، امکان ایجاد و استقرار دارد و استقرار سایر کاربری‌‌‌ها وسرانه‌‌‌ها در پارک‌‌‌ها موضوعیتی ندارد.

قلمرو سبز حرمت دارد

مصطفی بهزادفر، استاد معماری و شهرسازی دانشگاه علم و صنعت نیز با اشاره به اینکه پارک به عنوان قلمرو سبز همگانی برای استفاده همگان است، گفت: هر اقدامی در این پهنه‌‌‌های سبز شهری باید براساس مطالعات دقیق وضوابط قانونی صورت گیرد.

وی با این حال به سه خلأ مهم در این زمینه اشاره کرد و گفت: در بسیاری موارد نبود قوانین دقیق و مشخص از یکسو، رهاسازی برخی پروژه‌‌‌ها به صورت ناتمام برای چند سال و چند دهه و سپس اقدام برای تعیین‌تکلیف آنها از سوی دیگر و همچنین برخی از ابهامات قانونی و باز گذاشتن موضوعاتی در ارتباط با ضوابط و جزئیات مربوط به کاربری‌‌‌ها و پهنه‌‌‌بندی‌‌‌ها، منجر به اقدامات سلیقه‌‌‌ای و اختلاط ناموزون کاربری‌‌‌ها وسرانه‌‌‌ها با یکدیگر می‌شود. به گفته بهزاد‌‌‌فر، خطوط و ضوابط کلی ساخت‌وساز در پهنه‌‌‌های مختلف که چند پهنه کلی از جمله پهنه سبز را شامل می‌شود، در طرح‌‌‌های شهری مانند طرح جامع وتفصیلی مشخص شده است اما، برخی جزئیات از جمله جزئیات مربوط به ساخت‌وسازها و خدماتی که می‌تواند در پارک‌‌‌های شهری بسته به مقیاس و ماهیت آنها مستقر شود، باید مورد به مورد، براساس ویژگی‌‌‌های هر کدام از این پارک‌‌‌ها در طرح‌‌‌های مطالعاتی قرار گرفته و برای آنها برنامه‌‌‌ریزی‌‌‌های کارشناسی صورت بگیرد. به گفته وی در برخی از ضوابط اگر چه حد و کاربری‌‌‌های مجاز به استقرار در پارک‌‌‌ها تعیین شده است اما در انتهای برخی جملات از الفاظی مانند «سایر» و «غیره» استفاده شده است که همین الفاظ زمینه ورود سلایق و برداشت‌های شخصی به موضوع پارک‌‌‌ها را فراهم می‌‌‌کند. در چنین مواقعی به دلیل سکوت و ابهام قانونی نمی‌توان برخی اقدامات را قانونی یا غیرقانونی توصیف کرد.

وی همچنین یک نارسایی دیگر در این زمینه را برخی تبادل‌‌‌ها و معاوضه‌‌‌های بین دستگاهی اعلام کرد وگفت: به عنوان مثال مجموعه پارک پردیسان، از ابتدا یک مجموعه سبز متعلق به دولت بود که با هدف ساخت‌وساز در شهر جدید پردیس در اوایل دهه ۶۰، بین دولت و سازمان محیط‌زیست، مورد معاوضه قرار گرفت. بخش زیادی از ساخت‌وسازهایی که بعدا در پردیسان صورت گرفت براساس مطالعات نبود؛ حتی ساخت‌وسازها در شهر جدید پردیس نیز به سرعت و قبل از تصویب طرح جامع وتفصیلی این شهر جدید آغاز شد. به گفته وی، براساس طرح جامع وتفصیلی، پهنه‌‌‌ها می‌توانند خدمات همگانی سازگار با کارکرد خود را دربرگیرند، اما خدمات غیرمرتبط نباید به این پهنه‌‌‌ها راه یابند.