دولت از جیب کارگران به مرفهان می‌بخشد!

به گارش جهان نيوز، نایب رئیس اتحادیه پیشکسوتان جامعه‌ی کارگری می‌گوید: در شرایطی که وضعیتِ اقتصادی سازمان‌های بیمه‌گر در رابطه با پرداخت هزینه‌های درمانِ بیمه‌شدگان، بسیار تاسف‌بار است و این صندوق‌ها به هیچ وجه توان پاسخگویی نیازهای درمانی بیمه‌شدگان را ندارند، تصمیم خرق‌الساعه برای افزایش درآمدِ قشر مرفهِ پزشک، بسیار تعجب برانگیز است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

تقلای کارگران برای زنده ماندن با تلاش برای «ترمیمِ عادلانه‌ی دستمزد» گره خورده‌ است. در این شرایط که ماه‌ها محاسبه و رایزنیِ کارگران «هنوز» به جایی نرسیده، خبر می‌رسد که حق‌العمل پزشکان در میانه سال برای بار دوم افزایش یافته‌ است.

چرا باید دریافتی قشر مرفهی مثل پزشکان در این شرایط اقتصادی در میانه سال افزایش یابد؟ آیا در شرایط فعلی، این تصمیمِ «شورای عالی بیمه» منافاتی با بحرانِ منابع-مصارفِ صندوق‌های بیمه‌گر ندارد؟ مگر قرار نیست از «مصارف» صندوق‌ها تا حد امکان بکاهند تا «منابعِ زوال یافته» آنها حفظ شود، پس چرا در این هنگامه، تعرفه پزشکان به راحتی افزایش می‌یابد؟
علیرضا حیدری (نایب رئیس اتحادیه پیشکسوتان جامعه کارگری) در انتقاد از این تصمیم می‌گوید: در شرایطی که وضعیتِ اقتصادی سازمان‌های بیمه‌گر در رابطه با پرداخت هزینه‌های درمانِ بیمه‌شدگان، بسیار تاسف‌بار است و این صندوق‌ها به هیچ وجه توان پاسخگویی نیازهای درمانی بیمه‌شدگان را ندارند، این تصمیم خرق‌الساعه برای افزایش درآمدِ قشر مرفهِ پزشک، بسیار تعجب برانگیز است.
 
سیاست‌های یک بام و دو هوای دولت، اعجاب‌آور و پرسش‌برانگیز است
وی می‌افزاید: ناتوانی خدمات‌رسانیِ بیمه‌گرها کاملاً آشکار و هویداست؛ مرتباً «شورای عالی بیمه» از تعهدات صندوق‌ها می‌کاهد؛ همین اواخر از سطح پوشش دارویی بیمه‌ها کاسته‌اند؛ 79 قلم داروی OTC را از پوشش بیمه خارج کرده‌اند، علاوه بر آن داروهای شیمی درمانی را نیز خارج از پوشش بیمه تعریف کرده‌اند؛ مضاف بر اینکه به علت کمبود منابع، به بسیاری از تعهدات عمل نشده‌است.

حال در زمانه‌ای که سازمان‌های بیمه‌گر با مشکلات جدی، دست به گریبان هستند و هزینه‌های سالانه‌ی آنها از سقف بودجه‌ای تعیین شده، فراتر می‌رود، سیاست‌های یک بام و دو هوای دولت، اعجاب‌آور و پرسش‌برانگیز است.

سیاست‌های بیمه‌ای دچار تعارض ساختاری‌ست
چرا دولت در تدویت سیاست‌های بیمه‌ای دچار تعارض ساختاری‌ست؟ آنگونه که حیدری ادعا می‌کند، شاکله‌ی این سیاست‌ها «ناهمخوان» است و از منطقِ یک بام و دو هوا پیروی می‌کند. او معتقد است سیاست‌های بیمه‌ای دولت در حوزه ارائه تعهدات به بیمه‌شدگان «انقباضی» ولی در حوزه پرداخت به پزشکان، دست‌ودلبازانه و «انبساطی»‌ست.

او در تشریح این دوگانگی می‌گوید: به شکل بی‌سابقه‌ای در طی یک سال، دو بار تعرفه‌های پزشکان افزایش یافته‌است. امسال به طور بی‌سابقه‌ای «شورای عالی بیمه» بدون توجه به ترازِ منابع و مصارف، دوبار حق‌العمل پزشکان را افزایش داده‌است؛ امسال در این شرایط بحرانی اقتصاد و در شرایطی که قدرت خرید دهک‌های پایین جامعه به شدت کاهش پیدا کرده، این گشاده‌دستیِ «شورای عالی بیمه» به هیچ وجه قابل قبول نیست.

چرا در تصمیم گیری‌ها، ملاحظه شرایط اقتصادی خانوارهای ایرانی را نمی‌کنند و هیچ ابایی از صرف پول‌های مزدبگیران برای رفاه بیشتر پزشکان ندارند؟

چرا برای پزشکان «خاصه‌بخشی» می‌کنند؟!
کارگران ایرانی ماه‌هاست که به دنبال برگزاری جلسه شورای عالی کار و جبران قدرت خرید از دست رفته‌ی خود هستند؛ اگر قرار باشد مزد کارگر، ده درصد زیاد شود، صدای مدعیان بسیاری در دفاع از اقتصاد ملی بلند می‌شود که "چرا تولید را سخت می‌کنید" اما در همین شرایط، برای پزشکان «خاصه‌بخشی» می‌کنند و به سرعت، تعرقه‌های آنان را افزایش می‌دهند؛ حیدری این شرایط را غیرقابل قبول می‌داند و می‌گوید: «بحران معیشت» و کوچک شدن سبد معیشت مردم، بیداد می‌کند؛ در این بین تلاش‌های کارگران برای جلب نظر مساعد دولتی‌ها و قانونگزاران تا امروز به جایی نرسیده‌است و هم دولت و هم کارفرمایان با افزایش دستمزد مخالفت شدید می‌ورزند.

در این شرایط بغرنج، با افزایش عایدی کسانی مواجه می‌شویم که اساساً هیچ نیاز معیشتی ندارند؛ بدون تردید در این تصمیم، فقط تامین رفاه بیشتر برای قشر مرفه «پزشک» مطرح است؛ درحالیکه بحث ترمیم دستمزد به شریان حیاتی چند ده میلیون خانوار کارگری مربوط است؛ چرا با این مخالفت می‌شود ولی با آن نه؟!

این فعال کارگری ادامه می‌دهد: چرا در جایی که علی‌القاعده باید سیاست‌های انقباضی پیش بگیرند، هیچ مقاومتی صورت نمی‌گیرد و از جیب بیمه‌شدگان، خرج مرفهان می‌کنند؟! چرا هیچ «مقاومتی» در این زمینه شکل نمی‌گیرد؟
این «بخشی‌نگری» را چگونه می‌توان توجیه کرد؟!  

نایب رئیس اتحادیه پیشکسوتان جامعه‌ی کارگری، انگشتِ انتقاد را به سمت ساختار «شورای عالی بیمه» نشانه می‌رود و می‌گوید: ساختار شورای عالی بیمه بیشتر حاکمیتی‌ست و اکثریت اعضای آن، مستقیم یا غیرمستقیم، نمایندگان و سخنگویان دولت هستند؛ در ترکیب این شورا، تشکل‌های کارگری یا نمایندگانِ بیمه‌شدگان جایی ندارند و از همین روست که منافع بیمه‌شدگان در تصمیم گیری‌ها در نظر گرفته نمی‌شود.

او ادامه می‌دهد: جای افسوس است که منابع صندوق‌ها را کارگران و مزدبگیرانِ کم‌درآمد تامین می‌کنند اما همین منابع، صرف رفاهِ بیشتر پزشکان می‌شود؛ از یک طرف با این استدلال که باید جلوی خرج‌های اضافی را گرفت، داروهای شیمی‌درمانی را از شمول بیمه خارج می‌کنند و از طرف دیگر، به راحتی 5 درصد به منافع مادی پزشکان می‌افزایند؛ همین الان هم حقوق‌های نجومی پزشکان دردسرساز است؛ این «بخشی‌نگری» را چگونه می‌توان توجیه کرد؟! 

منبع : ایلنا

منبع: جهان نيوز

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.jahannews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جهان نيوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۱۵۰۳۵۹۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دولت رئیسی می‌خواهد کارگران را از مشارکت در تعیین دستمزدشان کنار بگذارد

براساس آنچه وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی اعلام کرده قرار است از سال آینده مسئولیت تعیین حداقل مزد کارگران از شورای عالی کار به مجلس شورای اسلامی واگذار شود.

به گزارش فرهیختگان، این روند در صورت اجرای آن به نظر می‌رسد بیش از آنکه مجلس در تعیین رقم حداقل مزد کارگران دخیل باشد، دولت دخیل است و در این بین با حذف نقش نمایندگان کارگری، به‌نوعی دولت با دست بازتری نقش اول تعیین حقوق و دستمزد کارگران را در زمین بازی جدید ایفا می‌کند.

طبق ماده ۴۱ قانون فعلی کار در ایران، وظیفه تعیین حداقل مزد یک‌ساله کارگران با توجه به درصد تورمی که از طرف بانک مرکزی جمهوری اسلامی اعلام می‌شود، به شورای عالی کار سپرده شده است و می‌توان گفت نام شورای عالی کار با تعیین مزد کارگران گره خورده و مشخص شدن حداقل رقم حقوق کارگران به‌عنوان اصلی‌ترین وظیفه این شورا شناخته می‌شود.

ریاست این شورا برعهده وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی است اما سه نفر از نمایندگان کارگران در این شورا حضور دارند. هر یک از اعضای شرکت‌کننده در جلسه دارای یک رأی برای تصمیمات گرفته‌شده در این شورا هستند و از این جهت حضور نمایندگان کارگران در این شورا حائز اهمیت است.

تعیین این حداقل مزد در شورای عالی کار باید به اندازه‌ای باشد تا آن مزد زندگی یک خانواده (با تعداد متوسط آن که توسط مراجع رسمی اعلام می‌شود) را کفاف دهد لذا نمایندگان کارگری در شورای عالی کار همواره در تلاش برای متقاعد کردن دولت به‌منظور بالا بردن رقم حداقل دستمزد کارگران هستند تا حداقل حقوق همگام با تورم کشور تعیین شود. با این حال سال گذشته وزیر کار در بحبوحه جلسات تعیین رقم حداقل دستمزد کارگران برای سال ۱۴۰۳ و پس از آن خبر از تغییر روند محاسبه مزد کارگران داد که با واکنش منفی جامعه کارگری مواجه شد.

به‌زعم صولت مرتضوی وظیفه شورای عالی کار فقط تعیین حداقل مزد کارگران نیست و از این رو به پیشنهاد وزارت کار قرار است حداقل مزد کارگران با مشورت شرکای اجتماعی در مجلس شورای اسلامی که متشکل از نمایندگان آحاد جامعه است، در خلال بررسی لایحه بودجه سالانه کشور و همزمان با حقوق کارمندان دولت تعیین شود.

لایحه‌ای برای تغییر قانون کار

فارغ از اینکه یکی کردن روند تعیین حقوق کارگران با کارمندان منطقی به نظر می‌رسد یا خیر، باید گفت به‌طور حتم رسیدن به رقمی مناسب برای حداقل مزد کارگران نیازمند جلسات گفت‌وگومحور و رفت و برگشتی میان دولت و نمایندگان جامعه کارگری است، از طرف دیگر این واگذاری مسئولیت از شورای عالی کار به مجلس به‌نوعی نادیده گرفتن قانون فعلی کار تلقی می‌شود؛ چراکه فرآیند تعیین دستمزد کارگران طبق قانون کار به شورای عالی کار سپرده شده است. بنابراین دولت برای اجرای این پیشنهاد نیازمند ایجاد تغییر در قانون است.

از این رو قرار است وزارت کار لایحه‌ای را درخصوص تعیین حداقل حقوق و دستمزد کارگران به مجلس ارائه دهد تا روند فعلی تعیین حداقل مزد کارگران به‌صورت قانونی تغییر کند که به گفته صولت مرتضوی گویا این لایحه مراحل پایانی تدوین خود را می‌گذراند و طی هفته‌های آینده به هیات دولت ارائه می‌شود.

به نام مجلس به کام دولتدر شرایطی که تاثیر رایزنی نمایندگان جامعه کارگری در جلسات شورای عالی کار برای افزایش حداقل دستمزد کارگران غیرقابل کتمان است؛ باید گفت این خبر به معنای حذف نقش نمایندگان کارگری در تعیین رقم دستمزد کارگران و واگذاری کامل این مسئولیت به نمایندگان مجلس است. کما اینکه هرساله برای تعیین حداقل مزد کارگران نمایندگان جامعه کارگری بعضا تا چند ماه در حال رایزنی با دولت بوده‌اند تا با چانه‌زنی رقم حداقل حقوق کارگران ولو بسیار اندک افزایش یابد.

حال آنکه گرچه این پیشنهاد وزیر کار به نام مجلس تمام شده است اما به نظر می‌رسد بیشتر به کام دولت است؛ چراکه این دولت است که با تغییر زمین تعیین مزد کارگران از «شورای عالی کار» به «مجلس» و در حین تصویب لایحه بودجه سالیانه، نهایتا دست برتر را در تعیین رقم حقوق کارگران خواهد داشت و می‌تواند رقم مزد کارگر را آن‌طور که می‌خواهد در لایحه بودجه تعیین کند و نهایتا نمایندگان مجلس فقط آن را تصویب کنند.

به زبان شفاف‌تر درصورتی‌که دولت تصمیم بگیرد حقوق کارگران را مقدار مشخصی افزایش دهد اما نمایندگان خواستار افزایش بیشتری باشند، عملا نمی‌توانند طبق اصل ۷۵ قانون اساسی سبب افزایش هزینه‌های عمومی دولت شده یا درآمدهای عمومی دولت را کاهش دهند. بنابراین نهایتا دست نمایندگان مجلس برای مخالف با تصمیم گرفته‌شده از سوی دولت بسته خواهد ماند و این دولت است که حرف آخر را در این موضوع می‌زند.

این به خرج دادن خلاقیت در مسیر تعیین مزد کارگران در شرایطی از سوی وزیر مطرح شده است که در حال حاضر حدود ۱۴ میلیون کارگر و ۱۲ هزار تشکل کارگری در سطح کشور مشغول فعالیت هستند و نفس حضور نمایندگان جامعه کارگری در شورای عالی کار به‌منظور پیگیری مطالبات، بیان مشکلات و دفاع از حقوق جامعه کارگری امری ضروری محسوب می‌شود.

از سوی دیگر ۱۰ روز پیش بود که رهبر انقلاب با تاکید بر «امنیت شغل» کارگران، خطاب به مسئولان متذکر شدند «کارگری که حالا با قناعت و با نجابت مشغول کارش است، لااقل بداند که آینده شغلی‌اش تضمین‌شده است و مشکلی برایش پیش نمی‌آید» و طبیعتا دولت باید از طرح مسائل اینچنینی که دغدغه‌ای بر دغدغه‌های دیگر کارگران اضافه می‌کند، دوری کند.

کمیسیون اجتماعی موافق و فراکسیون کارگری مخالف؟

از سوی دیگر گویا میان خود نمایندگان مجلس نیز درخصوص اجرای این پیشنهاد وزیر کار دودستگی وجود دارد، عده‌ای موافق و برخی مخالف تغییر زمین بازی تعیین حداقل مزد کارگران از شورای عالی کار به مجلس هستند. به‌طوری که علی بابایی‌کارنامی، نماینده مردم ساری و میاندورود، عضو کمیسیون اجتماعی و رئیس فراکسیون کارگری مجلس شورای اسلامی در این باره تصریح کرده است که «توضیحات وزیر و معاونان وی در کمیسیون بیان نظر ایشان بود که محترم است اما به معنای قانع‌شدن نمایندگان کمیسیون اجتماعی نیست.

محول کردن تعیین حداقل حقوق و دستمزد کارگران به مجلس به این معنی است که قدرت چانه‌زنی را با تصویب یک لایحه به دست مجلس از کارگران بگیرند و بگویند چون مجلس تصویب کرده، قانون و لازم‌الاجراست.» در مقابل اما ولی اسماعیلی، رئیس کمیسیون اجتماعی مجلس شورای اسلامی در این‌باره مطرح کرده است «با توجه به اینکه نمایندگانی از تمام گروه‌ها و جناح‌ها در مجلس حضور دارند و کمیسیون تخصصی اجتماعی می‌تواند با دعوت از تشکل‌های کارگری و کارفرمایی تصمیم‌گیری در این مورد را تسهیل کند، ما از این پیشنهاد استقبال کردیم و معتقدیم این تصمیم عادلانه‌تر و منصفانه‌تر خواهد بود.»

نایب‌رئیس فراکسیون کارگری مجلس: وزیر کار شانه خالی نکند

در همین راستا رحمت‌الله نوروزی، نماینده مردم علی‌آبادکتول و نایب‌رئیس فراکسیون کارگری مجلس شورای اسلامی می‌گوید: «همواره شورای عالی کار در این زمینه نقش‌آفرین بوده است اما اکنون در این قضیه تلاش شده است تا توپ را در زمین مجلس اندازند. اینکه از مسئولیت خود شانه خالی کنیم کار خوبی نیست. هر سال رهبر انقلاب در اردیبهشت‌ماه بر امرار معاش کارگران به‌عنوان حداقلی‌ترین اقدام تاکید دارند. وزارت کار متولی این امر است و باید پاسخگو باشد که برای این اقدامات حداقلی چکار کرده است؟»

وی ادامه می‌دهد: «برای قشری که هم در جنگ، هم در انقلاب، هم در سازندگی و هم در شرایط تحریم‌های ظالمانه پای انقلاب ایستاده‌اند و برای قشر کارگری که با جان و دل خالصانه مجاهدانه کرده و زحمت کشیده‌اند باید این اقدامات حداقلی را فراهم کنیم. تعیین مزد کارگران قرار سه‌جانبه میان کارگر، کارفرما و دولت است. این امر را باید وزیر تدبیر کند. کارگران ما قشر زحمت‌کشی هستند.

آقای مرتضوی نیز به‌عنوان وزیر کار و متولی این امر باید این کار را دنبال کنند. پس از انقلاب همیشه دولت‌ها در ماجرای تعیین حداقل مزد کارگران نقش‌آفرین بوده‌اند و وزیر کار با تعامل با نمایندگان کارگری این امر را اجرایی کرده‌اند. بنابراین سپردن مسئولیت تعیین حداقل مزد کارگران از شورای عالی کار به مجلس، شانه خالی کردن وزیر کار از مسئولیتی است که برعهده خودش است.»