یادمان / آیت الله پسندیده ، مردی بی ادعا

13 سال پیش از این در روز ۲۲ آبان سال ۱۳۷۵ هجری شمسی آیت الله سید مرتضی پسندیده برادر آیت الله امام خمینی (س) همواره یار و پشتیبان امام راحل در استمرار مبارزه با رژیم طاغوت بدرود حیات گفت و در مسجد بالاسر حضرت معصومه ( س ) به خاک سپرده شد.

حضرت آیت الله پسندیده با فداکاریهای بی مانند خویش علیرغم فشارهای مستمر رژیم شاه، به عنوان وکیل تام الاختیار امام، حلقه مطمئن ارتباط مقلدین و مبارزین با حضرت امام در تبعیدگاه شد و با تحمل رنجهای فراوان و سختیهای بسیار اجازه نداد تا چراغ کانون قیام در خانه مرجع و مراد ملت در قم خاموش شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

به مناسبت سالروز رحلت ایت الله سید مرتضی پسندیده نگاهی داریم به زندگانی این عالم ربانی به روایت حجت الاسلام و المسلمین سید حسن خمینی که با هم می خوانیم :

*** آنانکه روزهای سیاه ستمشاهی را به یاد دارند و آنانکه دوران سخت مبارزه و روزگاران غربت و مظلومیت مبارزین را شاهد بوده اند بر نقش و خدمات حضرت آیت الله پسندیده در به ثمر رسانیدن نهضت امام خمینی (س)نیز وقوف کامل دارند. روزگارانی که آن مرد خدا خطرات حمایت از قیام 15 خرداد را به جان خرید و در حالیکه رهبر قیام به تبعیدگاه اعزام شده بود و یاران انقلابی امام به زندانها و شکنجه گاهها گسیل شدند، او روشنی بخش بیت حضرت امام در قم گردید و در شرایطی که رژیم شاه در صدد محو نام امام و یاد قیام او و قطع ارتباط مردم با مرجع و رهبرشان بود حضرت آیت الله پسندیده با فداکاریهای بی مانند خویش علیرغم فشارهای مستمر رژیم شاه، به عنوان وکیل تام الاختیار امام، حلقه مطمئن ارتباط مقلدین و مبارزین با حضرت امام در تبعیدگاه شد و با تحمل رنجهای فراوان و سختیهای بسیار اجازه نداد تا چراغ کانون قیام در خانه مرجع و مراد ملت در قم خاموش گردد. حضرت آیت الله پسندیده، برادر بزرگ امام خمینی در هفدهم شوال 1313 هجری قمری در شهرستان خمین در خانواده ای از اهل جهاد و اجتهاد متولد شد. دروس مقدماتی را از عالمان آن دیار فرا گرفت و در سال 1327 به اصفهان عزیمت کرد و در آنجا ادبیات، منطق، کلام، فقه، اصول و هیئت و نجوم را نزد علمای اصفهان از آن جمله بزرگانی چون مرحوم آیة الله العظمی حاج آقا رحیم ارباب و آقا شیخ علی یزدی و مرحوم تویسرکانی تلمذ نمود و سالها در محضر آیة الله العظمی خاتون آبادی دروس سطح و خارج فقه و اصول را طی کرد. آیت الله پسندیده پس از گذراندن دوره های سطح و خارج دروس حوزوی به خمین مراجعت کرد و همزمان با اقامه نماز جماعت، حوزه دروس فقه، اصول، کلام و منطق و نحو را در آن شهر برپا نمود که حضرت امام خمینی در زمره شاگردان آن بزرگوار بود. مراودات آیت الله پسندیده با سران مخالف حکومت رضاخان و ایستادگی ایشان در مقابل خوانین و عمال حکومت در منطقه ای که پدر بزرگوارشان مرحوم آیة الله شهید حاج سید مصطفی موسوی خمینی نیز در همین راستا به شهادت رسیده بود، موجبات پرونده سازی و اعمال فشار علیه ایشان را فراهم نمود. در زمان اشغال خاک ایران بوسیله نیروهای متفقین، حضرت آیة الله پسندیده به اتهام مخالفت و جلوگیری از تامین نان و خوراک نیروهای متفقین که می بایست از مایحتاج مردم محروم منطقه و به بهای فقر و گرفتاری مردم ایران تامین شود با حکم وزیر کشور رضاخان محکوم به تبعید گردید. آیت الله پسندیده از دوران نوجوانی، چه آن هنگام که برای دفاع از نوامیس مردم در مقابل اشرار وابسته به حکومت جور اسلحه بر دوش گرفت و چه هنگامی که در معیت علمای اصفهان در جریان جنگ جهانی اول برای ایستادگی در برابر قوای متجاوز انگلیس تعلیمات نظامی دید و در اردوی نظامی روحانیون منطقه شرکت جست، چه آن زمان که به اتهام مخالفت با کشف حجاب محاکمه شد و چه آن زمان که در محضر روحانی مبازر و پاکباخته ای همچون شهید سید حسن مدرس حاضر می شد و چه آن زمان که از طریق مراودات و ملاقاتهای مکرر با آیة الله کاشانی و سران نهضت ملی در مبازرات ملی شدن نفت مشارکت فعال داشت، همواره در متن جریان مبارزات سده اخیر ملت ایران حاضر بود و از این جهت آیت الله پسندیده گنجینه ای بود از خاطرات تلخ و شیرین و رشادتها و مرارتها و حماسه های یک ملت . پس از قیام خونین 15 خرداد و دستگیری امام خمینی (س)، آیت الله پسندیده به همراه مراجع و علمای ایران به تهران عزیمت و در اعتراض دسته جمعی علماء مشارکت فعال داشت و با پافشاری موفق به دیدار حضرت امام در بازداشتگاه و کسب خبر از حال امام گردید و علیرغم فشار دستگاه جور در همین ملاقات بود که با کمال شجاعت جزئیات اخبار قیام 15 خرداد را به اطلاع امام رسانید. آیت الله پسندیده در ایام حبس و حصر امام بارها به دادگاه فرمایشی نظامی احضار و تحت محاکمه قرار گرفت. آنچه که نقش آیت الله پسندیده را در جریان قیام 15 خرداد برجسته می کند آنست که آن مرحوم علیرغم خطرات و تضییقات فراوان رژیم در طول سالهای تبعید امام خمینی مسئولیت تامین و پرداخت شهریه امام را که در حقیقت تامین بودجه مبارزه و مبارزین بود بر عهده گرفت. کمک مالی به خانواده زندانیان و تبعیدشدگان در آن شرایط اختناق آمیز و پرداخت شهریه امام در حوزه های علمیه سراسر کشور نقشی مهم در زنده نگهداشتن نام امام و مشتعل ساختن قیام 15 خرداد داشت. تاثیر فعالیتهای آیت الله پسندیده موجب شدکه رژیم وابسته شاه علیرغم تلاشهای فراوانی که پس از تبعید امام در عادی سازی اوضاع داشت، منزل امام در قم و محل استقرار آیة الله پسندیده را تحت مراقبت شدید قرار دهد و علنا به بازجویی از مراجعین و جلوگیری از رفت و آمد مردم بپردازند. اما این اقدامات با مقاومت آیت الله پسندیده خنثی و بی اثر شدند تا سرانجام او را به خمین تبعید و در منزلش تحت محاصره قرار دادند. آیت الله پسندیده پس از چندی بی اعتنا به حکم تبعید، به قم مراجعت و فعالیتهای خود را ادامه داد که مجددا و این بار به اتهام دایر کردن مراسم سوگواری در منزل امام - که پایگاه مستحکم مبارزین و مورد توجه مردم قم و زائرین حرم حضرت معصومه (س) بود و نام امام خمینی و قیام 15 خرداد را احیاء می کرد - دستگیر شد. آن مرحوم، خود نقل می کرد که در زندان حتی اجازه اقامه نماز را به ایشان ندادند. پس از بازداشت دوباره ایشان را به خمین تبعید کردند. آیت الله پسندیده بعد از چندی مجددا با نادیده گرفتن حکم تبعید روانه قم شدند که این بار نیز ساواک، معظم له را دستگیر و به سه سال تبعید در شهر کویری انارک محکوم و بدانجا اعزام گردید برای چندمین بار، آیة الله پسندیده حکم غیرقانونی تبعید را نادیده گرفت و با شهامت به قم - کانون قیام - بازگشت. آیة الله پسندیده دیگر بار دستگیر و به تبعیدگاهی جدید - داران اصفهان - اعزام شدند و این بار با پیام امام خمینی مبنی بر اینکه "تمام کسانی که تبعید شده اند به حکم تبعید اعتنا نکنند و به قم و یا شهر خودشان مراجعت کنند" ایشان نیز بلافاصله روانه قم شدند . مرحوم آیت الله پسندیده پس از پیروزی انقلاب اسلامی علیرغم موقعیت ویژه ای که از مراتب علم و تجربه و مبارزات مستمر خویش داشت همچون گذشته افتخار وکالت امام خمینی (س)را در امور شرعی مردم بر هر عنوان و سمتی، و بر هرگونه امتیازی ترجیح داد و در طول سالهای پس از پیروزی با بزرگواری و بی هیچ ادعا و توقعی و بدون کمترین تغییری در مواضع و مشی و شیوه زندگی خویش همان مسیر روشن گذشته را تعقیب کرد. منبع: حضور: پاییز 1375، شماره 17 انتهای پیام

منبع: جماران

کلیدواژه: منع به کارگیری بازنشستگان جمال خاشقجی امام خمینی امام خمینی س آیت الله پسندیده رژیم طاغوت منع به کارگیری بازنشستگان جمال خاشقجی امام خمینی س سید مصطفی خمینی سید احمد خمینی سید حسن خمینی انقلاب اسلامی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.jamaran.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جماران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۱۵۰۹۹۲۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

امام صادق (ع) در پی کسب و حفظ قدرت با هر شرایطی نبود

بنی‌عباس در آغاز کار به امام صادق (ع) پیشنهاد پذیرش خلافت دادند اما حضرت خلافتی که از مسیر بنی عباس و آدم‌کشی، جنایت، دروغ و خدعه به دست بیاید را نپذیرفت. این یکی از تفاوت‌های ائمه با دیگران است که دنبال این نیستند که تحت هر شرایطی به قدرت برسند. - اخبار فرهنگی -

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم سعید طاووسی مسرور، عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی، در نشستی با عنوان «امام صادق(ع) و مسئله حکومت» طی سخنانی افزایش تعداد شیعیان در زمان امام صادق (ع) و سیره آن حضرت در مواجه با قیام‌های آن دوران پرداخت.

بخش‌هایی از سخنان این استاد دانشگاه را می‌خوانید:

ولادت امام صادق(ع) در سال 80 هجری و شهادت ایشان در سال 148 هجری رخ داد. از سال 83 تا 132، مصادف با دوره بنی امیه و خلفای ستمگری است که البته بعد از هشام، بنی امیه دچار ضعف شده و در سال 132، بنی امیه با کشته شدن مروان حمار ساقط می‌شود.

نکته مهم این است که دوره ضعف بنی‌امیه برای امام صادق (ع) بسیار مغتنم بود چون آنها دیگر نمی‌توانستند فشار زیادی به امام بیاورند لذا امام صادق(ع) هم از سقوط بنی امیه و هم تثبیت بنی عباس، نهایت استفاده را کردند چون فرصت ارزشمندی برای ایشان رخ داد.

گسترش مکتب شیعه در دوران امامت امام صادق (ع)

در زمان امام صادق(ع) تعداد شیعیان زیاد شد در حالی‌که این تعداد مثلاً در زمان امام حسن (ع) کم بود تا جایی که فرزندان آنها حتی امکان ازدواج با شیعه را نداشتند. بنی عباس، سال‌ها از هر راهی حتی راه‌های غیرشرعی و خدعه و نیرنگ استفاده کردند تا بتوانند بنی‌امیه را کنار بگذارند. آنها از روایات نبوی نیز سوء استفاده می‌کردند و حتی شروع به کشتار سادات کردند.

بنابراین لازم است این دشمنان اهل بیت (ع) را به خوبی بشناسیم که البته افراد بی‌سوادی نبودند و بسیاری از آنها از جمله مهدی، هادی و هارون، محدث بودند و برخی از آنها با علما مناظره می‌کردند.

 

کار قرآنی در شمار مبارک‌ترین کارهای اسلامی و جهادی است

 

بنی‌عباس، موقع روی کار آمدن به امام صادق (ع) پیشنهاد پذیرش خلافت دادند اما امام(ع)، خلافتی که از مسیر بنی عباس و از راه آدم‌کشی، جنایت، دروغ و خدعه به دست بیاید را نمی‌تواند بپذیرد چون اگر پیشنهاد آنها را می‌پذیرفت چه جوابی در قبال تاریخ داشت؟ این از تفاوت‌های ائمه ما با دیگران است که قدرت برای آنها موضوعیتی ندارد و دنبال این نیستند که تحت هر شرایطی به قدرت برسند و آن را حفظ کنند.

اگر امام حسن (ع) صلح کرد به این دلیل بود که اگر چنین کاری انجام نمی‌داد تشیع از بین می‌رفت هرچند که برخی از افراد، او را به خوار کردند شیعیان متهم کردند اما این سیاستی مثبت از جانب ایشان بود. بنابراین نباید سیاسی‌کاری به معنای منفی انجام دهیم چراکه واقعیت این است که خلافتی که از مسیر بنی‌عباس به دست بیاید مشروع نیست. از سوی دیگر مردم آماده پذیرش چنین چیزی از جانب امام صادق (ع) نبودند.

قیام‌‌های سادات حسنی علیه عباسیان

بنده تعجب می‌کنم که سر کلاس درس، برخی دانشجویان می‌گویند در چنین شرایطی هدف وسیله را توجیه می‌کند اما شهید بهشتی می‌گوید، با استفاده از پلکان حرام، کسی به پشت بام حلال نمی‌رسد. مطلب دیگر اینکه قیام‌‌های سادات حسنی علیه عباسیان را در آن دوران شاهد هستیم که می‌گفتند اینها دروغ گفتند و خدعه و نیرنگ به کار بردند و اسم اهل بیت(ع) را آوردند و عنوان ما را غصب کردند بنابراین قدرت باید در دست خاندان علی باشد نه آل عباس. البته امام صادق(ع) در قیام‌های محمد نفس زکیه و برادرش ابراهیم شرکت و همراهی نمی‌کند.

 بعد از واقعه عاشورا، برخی گمان کردند تنها درسی که می‌شود از حسین بن علی(ع) گرفت فقط مبارزه مسلحانه است که زیدیه نمونه بارز آنهاست اما مگر امام حسین (ع) در تمام زندگی‌اش فقط قیام مسلحانه داشته است؟ این انسان، 57 سال عمر کرد و بیست سال از آن را در صلح با معاویه بود.

چه کسی گفته است در هر شرایطی باید قیام کرد؟ ما باید ببینیم آیا چنین قیامی، نتیجه‌ای در پی دارد؟ امام حسین(ع) وقتی مشاهده کرد خلافت در حال تبدیل به سلطنت است قیام کرد و شهید شد. بنابراین مسیری که ائمه ما رفتند ادامه فکر و فرهنگ و معرفت حسینی بود اما مسیری که زیدیه در پیش گرفت این بود که در هر حالی باید قیام کرد و این منطقی نیست لذا امام صادق(ع) قیام زید را تأیید نکرده است.

 

اسرار موفقیت امام صادق (ع) در تقویت بنیان‌های وحدت امت اسلام

 

پشتوانه معرفتی در قیام‌ها

خط امام در آن زمان خط قیام نبود در حالی‌که زیدیه می‌گفتند امامی که در خانه بماند و درس بگوید به درد نمی‌خورد. آنها می‌گفتند جعفر بن محمد، اعتقادی به جهاد ندارد در حالی‌که امام صادق(ع) می‌گفتند من به جهاد اعتقاد دارم اما علم خودم را در کنار جهل آنان نمی‌گذارم. در قیام فخ در زمان امام کاظم(ع)، یکصد سید به شهادت رسیدند اما آیا در مکه و در حرم خدا، کسی قیام می‌کند آن هم در مقابل لشکر عباسی؟ بنابراین قیام‌های بدون معرفت، کور و بی‌هدف و سطحی، اثری در پی ندارد.

زمانی که زیدیان وارد قیام شدند از نظر فقهی وابسته به مکتب ابوحنیفه شدند. خود زید می‌گفتند امام صادق (ع) فقط در احکام، امام ماست. آنها در کلام یعنی عقاید نیز وابسته به معتزله شدند چون باز هم از اهل بیت(ع) فاصله گرفتند. پشت هر قیامی باید یک معرفت باشد مثلاً انقلاب اسلامی بر اساس پشتوانه معرفتی ولایت فقیه شکل گرفت لذا موفق شد.

فرض کنید اگر شرایط مهیا بود و امام صادق(ع) در دوران پس از بنی‌امیه به خلافت می‌رسید آن وقت چه اتفاقی می‌افتاد؟ در روایت شریفی از امام صادق آمده است بنی امیه و بنی عباس نمی‌خواهند دین را در جامعه رواج دهند. حال آیا امام صادق اگر به قدرت می‌رسید می‌توانست با استفاده از همان روش‌ها، دین را در جامعه ترویج کند؟ در این صورت چه تفاوتی بین امام صادق (ع) و بنی امیه وجود دارد؟ شیخ صدوق در کتاب شریف «الخصال» این حدیث را نقل کرده است و نکات مهمی هم در آن وجود دارد.

گفته شده آنهایی که بالاترند باید بر آنهایی که پائین‌تر هستند آسان بگیرند و با مدارا رفتار کنند. سپس به این داستان اشاره می‌شود که شخصی مسلمان می‌شود و سپس دوست مسلمانش به او می‌گوید برویم نماز صبح بخوانیم و پس از نماز می‌گوید حالا تعقیبات نماز را بخوانیم، سپس شروع به مباحثه می‌کنند تا اینکه نزدیک نماز ظهر و عصر می‌شود، این روند ادامه پیدا می‌کند تا اینکه نوبت به نماز مغرب و عشاء می‌شود. طرف ناراحت می‌شود و می‌گوید این چه دینی است که شما دارید؟

امام صادق (ع) می‌گوید این گونه نکنید چون باعث می‌شود مردم از دین زده شوند. این کاری است که بنی امیه انجام داده و با شمشیر با مردم سخن می‌گفتند اما ما نباید تصویری خشن از اسلام به نماش بگذاریم. در سکانس آخر فیلم «محمد رسول الله» از مصطفی عقاد که مربوط به فتح مکه است ابوسفیان می‌گوید این پیروزی از قلب‌ها وارد شد نه از دیوارها.

انتهای پیام/