به نقل از «پارسینه»

ابتکار: ۴۰ درصد از کارمندان دولت زنان هستند

تاریخ انتشار: ۲۴ آبان ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۱۵۳۷۷۶۲

معصومه ابتکار روز پنجشنبه در آیین گرامیداشت روز «کتاب، کتابخوانی و کتابدار» در تالار وحدت گفت: کتاب عمیقا با فرهنگ و باور‌های ما گره خورده و کتاب دینی ما قرآن به این مساله با بیان احسن القصص و خواندن تاکید دارد.
وی افزود: مساله قصه گویی به عنوان یکی از مهارت‌های زندگی و مدیریتی موفق، راهبردی و الهام بخش مطرح است مدیران موفق در دنیا امروز کتابخوان و قصه گوی خوب و موفقی هستند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی گفت: این پیوند دینی و ارتباطش با مسائل روز و جامعه و مباحث خانواده بسیار مهم است و ما امروز در سیاستگذاری هایمان به آن نیاز داریم در شرایط جنگ اقتصادی و هجمه‌های جنگ روانی که برای ما مطرح است باید شرایط را برای آسایش روانی و آسایش معیشتی مردم مردم فراهم کنیم تا مردم بتوانند در این شرایط زندگی با نشاط و زندگی رو به رشد خود را در یک فضای سالم و آزاد و توام با فضای مناسبی برای پاسخگویی، شفافیت و سیاست گذاری برای فعالیت اجتماعی داشته باشند. این‌ها در رأس سیاست‌های کلان دولت است و موضوع کتاب خوانی در اهم این سیاستگذاری‌ها قرار دارد.
معاون رئیس جمهوری با اشاره به اهمیت نهاد خانواده و ماموریت ویژه معاونت زنان و خانواده رئیس جمهوری گفت: برای خانواده طرحی را از سال گذشته شروع کردیم با همراهی دانشگاهیان و صاح نظران تحت عنوان «گفت و گوی ملی خانواده» و بحث ما در این طرح این است که در کنار آسیب‌هایی که به خانواده به عنوان مهمترین نهاد بشری وارد می‌شود که ناشی از شرایط خاص زندگی نوین است، در کنار این‌ها یک اختلال مشترک ارتباطی هم ایجاد شده و آن مشکل عدم مفاهمه، لکنت زبان، سوء تفاهم و خشونت داخل خانواده هاست.
وی افزود: در این شرایط کارکرد اصلی خانواده که کارکرد حمایتی است و جنبه الهام بخشی که زن و بشر نیاز دارند کارکرد‌های خود را از دست می‌دهد و نیازمند تلاشی برای حفظ کارکرد‌های خانواده از جمله گفتگو هستیم.

آدم‌های موفق در کودکی فضای قصه گویی و گفتگو داشته اند
ابتکار گفت: مهارت گفتگو با موضوع کتابخوانی و قصه گویی ارتباط مستقیم دارد و طبق مطالعات بلند مدت بین المللی آدم‌های موفقی که توانستند با مشکلات دست و پنجه نرم کنند و نهایتا توانسته اند مسیر‌های درستی در زندگی انتخاب کنند آدم‌هایی بودند که در دوران کودکی فضای قصه گویی و گفتگو برایشان زیاد بوده است.
وی افزود: این‌ها ریشه‌ها و باور‌های فرهنگی و جنبه‌های مهم تربیتی ماست که متاسفانه یا کم به آن پرداختیم یا درست نپرداختیم، از خانواده هم شروع و بعد به مدرسه و دانشگاه و جامعه می‌رود.
معاون رئیس جمهوری گفت: یک مدیر هیچوقت از کتاب خواندن، قصه گویی و زیاد شنیدن بی نیاز نیست.
ابتکار با اشاره به برجسته شدن نقش زنان به ویژه در عرصه کتابداری گفت: یکی از سیاست‌های مهم دولت دوازدهم حضور زنان در عرصه‌های مدیریت کشور است و الان در بخش دولت فقط ۴۰ درصد از کارمندان دولت خانم هستند.
وی افزود: در بحث صنایع دستی ۷۵ درصد تولیدات صنایع دستی ایران که رتبه برتر جهانی از نظر کیفیت و زیبایی شناختی دارد را خانم‌ها دارند، چون فضا فراهم شده و به لطف همت زن ایرانی این اتفاق افتاده است.
وی افزود: تاکید و سیاستگذاری امروز دولت این است که ۳۰ درصد از مناصب دولتی باید در طی دوره چهار ساله دولت دوازدهم در اختیار خانم‌ها قرار گیرد و برنامه ریزی برای این مساله در سطح وزرا صورت گرفته و طبق گزارش در سطح استانداری‌ها تحرک خوبی اتفاق افتاده و حدود ۶۰ درصد رشد داشته ایم و در سطح کلان دولت رشد مدیران زن ۱۶.۵ بوده است.
ابتکار ادامه داد: در حوزه‌های اجتماعی نیاز افق روشنی داریم که پیش نیازش توجه به مباحث فرهنگی، حوزه کتاب، کتابخوانی و تاثیر الهام بخش کتاب در زندگی انسان است و اگر سیاستگذاری خوبی در این زمینه داشته باشیم می‌توانیم این افق گشایی را که منشا امید و نشاط برای جامعه ماست داشته باشیم

منبع: پارسینه

کلیدواژه: معصومه ابتکار کارمندان دولت زنان معاون رئیس جمهور در امور زنان

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsine.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارسینه» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۱۵۳۷۷۶۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

زندگی سخت است آیا فلسفه می‌تواند کمک کند؟

فرارو- کی رن ستیا، استاد فلسفه در دانشگاه‌ام آی تی در کمبریج در ماساچوست است. عمده فعالیت‌های فلسفی او در زمینه اخلاق، معرفت‌شناسی و فلسفه ذهن هستند. از ستیا کتاب «راهنمای مواجهه فلسفی با میانسالی» با ترجمه «سینا بحیرایی» توسط انتشارات «مهرگان خرد» به زبان فارسی چاپ شده است. تازه‌ترین کتاب او «زندگی سخت است» نام دارد و با مضمونی فلسفی دارای فصولی در مورد ناتوانی، تنهایی، اندوه، شکست، بی‌عدالتی، پوچی و امید است. این کتاب به عنوان یکی از بهترین کتاب‌های معرفی شده از سوی نشریه «نیویورکر» در سال ۲۰۲۲ میلادی انتخاب شده است. از دیگر کتاب‌های او می‌توان به «شناخت درست از غلط» (انتشارات آکسفورد، ۲۰۱۲ میلادی) و «دلایل بدون عقل گرایی» (انتشارات دانشگاه پرینستون، ۲۰۰۷ میلادی) اشاره کرد.

به گزارش فرارو به نقل از وُکس، فلسفه چیست؟ این یک پرسش قدیمی است شاید یکی از قدیمی‌ترین پرسش‌ها در تاریخ فلسفه و هرگز یک پاسخ متفق القول درباره آن وجود نداشته است. برخی از افراد فکر می‌کنند هدف فلسفه این است که دنیا را معنا کند تا نشان دهد چگونه همه چیز به یکدیگر پیوند خورده است. برای عده‌ای دیگر فلسفه ابزاری عملی است که باید به ما بگوید چگونه زندگی کنیم. اگر شما در اردوگاه دوم قرار دارید پس منصفانه است که بگویم فلسفه را نوعی خودیاری قلمداد می‌کنید. این یک سنت فکری است که دست کم از لحاظ نظری می‌تواند شما را به سوی زندگی‌ای بهتر یا چیزی شبیه به آن راهنمایی کند.

من در کتاب خود تحت عنوان "راهنمای مواجهه فلسفی با میانسالی" نشان داده ام که فلسفه می‌تواند به ما در مواجهه با مشکلات عینی زندگی و روزمره و دست و پنجه نرم کردن با آن کمک کند.

من در کتاب ام نوشته ام "زندگی سخت است". آیا فلسفه زندگی می‌تواند در این سه واژه خلاصه شود به گمان ام می‌تواند. فیسلوفان عصر باستان مانند افلاطون و ارسطو در مورد زندگی ایده آل می‌اندیشیدند و سعی می‌کردند نقشه‌ای برای آن ارائه دهند. این می‌تواند غیر واقع بینانه و هم به نوعی خود تنبیه کننده باشد. اغلب راه درست برای نزدیک شدن به زندگی ایده آل این است که فکر کنید: "این در دسترس نیست. من نباید خود را بخاطر این واقعیت که در دسترس نیست سرزنش کنم". واقعیت آن است که خوب زندگی کردن یا تا آنجا که می‌توانید خوب زندگی کردن مربوط به مواجهه با روش‌هایی است که در آن زندگی سخت است.

بحران میانسالی یکی از آن پدیده‌های فرهنگی است که تاریخ پیدایش خاصی دارد. "الیوت ژاک" روانکاو کانادایی در سال ۱۹۶۵ میلادی مقاله‌ای با عنوان "مرگ و بحران میانسالی" و منشاء اصطلاح بحران میانسالی از آنجاست. ژاک به بیماران و زندگی هنرمندانی که بحران‌های خلاقانه میانسالی را تجربه کرده بودند نگاه می‌کرد. آنان اکثرا در دهه سوم عمرشان به سر می‌بردند و این موضوع واقعا با کلیشه بحران میانسالی امروزی سازگاری ندارد. تغییری در طرز فکر مردم در مورد بحران میانسالی ایجاد شده است. اکنون ایده این است که رضایت از زندگی افراد به شکل U با شیب ملایمی است که اساسا حتی اگر یک بحران نباشد افراد در دهه چهارم عمر خود در پایین‌ترین سطح آن شیب قرار دارند. این موضوع برای زنان و مردان صدق می‌کند و در سراسر جهان به درجات مختلف صدق می‌کند و بسیار فراگیر است. بنابراین، وقتی افرادی مثل من در مورد بحران میانسالی صحبت می‌کنند چیزی که واقعا در ذهن دارند بیش‌تر شبیه یک بیماری میانسالی است ممکن است به سطح بحران نرسد، اما به نظر می‌رسد چیزی به طور مشخص در مورد یافتن معنا و جهت گیری در این دوره میانسالی چالش برانگیز است.

بسیاری از موارد درباره بحران میانسالی وجود دارد. برخی در آن مقطع به گذشته نگاه می‌کنند و احساس پشیمانی می‌کنند. همیشه این حس وجود دارد که گزینه‌های شما محدود شده اند. این احساس وجود خواهد داشت که پیش‌تر فرصت‌هایی باز برای شما وجود داشتند و انواع مختلفی از زندگی وجود داشند که واقعا برای تان جذاب بودند، اما اکنون به روشی واضح، مادی و عینی نمی‌توانید با آن‌ها زندگی کنید. هم چنین این پشیمانی وجود دارد که همه چیز در زندگی شما اشتباه پیش رفته است شما اشتباه کرده اید اتفاقات بدی رخ داده و اکنون پروژه این است:"چگونه بقیه عمرم را در این شرایط ناقص زندگی کنم"؟ زندگی رویایی برای بسیاری از ما گزینه‌ای خارج شده از دسترس قلمداد می‌شود.

افراد هم چنین این احساس را دارند که بخش عمده زندگی درگیر روزمرگی است. به جای چیز‌هایی که زندگی را با ارزش به نظر می‌رسانند فقط یکی پس از دیگری درگیر روزمرگی هستیم. سپس مرگ به نظر می‌رسد که در فاصله‌ای قرار دارد که می‌توانید آن را با عباراتی که واقعا قابل درک هستند اندازه گیری کنید. شما این حس را خواهید داشت که یک دهه چگونه است و در بهترین حالت صرفا سه تا چهار دهه باقی مانده پیش روی تان خواهد داشت.

بخشی از احساس از دست دادن به چیزی مربوط می‌شود که فیلسوفان آن را "ارزش‌های غیر قابل مقایسه" می‌نامند. این ایده که اگر بین ۵۰ تا ۱۰۰ دلار انتخاب کنید و ۱۰۰ دلار را بگیرید لحظه‌ای پشیمان نمی‌شوید. اما اگر بین رفتن به کنسرت یا ماندن در خانه و گذراندن وقت با فرزندتان یکی را انتخاب کنید در هر صورت چیزی غیر قابل جایگزین را از دست خواهید داد.

یکی از چیز‌هایی که ما در میانسالی تجربه می‌کنیم انواع زندگی‌هایی است که نمی‌توانیم زندگی کنیم که با زندگی ما متفاوت است و هیچ جبرانی واقعی برای آن وجود ندارد و این می‌تواند بسیار دردناک باشد. فکر این که "من می‌توانستم زندگی بهتری داشته باشم همه چیز می‌توانست برای من بهتر پیش برود" تقریبا همیشه وسوسه انگیز است، اما می‌توانید این گونه فکر کنید که اگر هرگز فرزند فعلی تان را نداشتید با افراد فعلی‌ای که دوست هستید ملاقات نمی‌کردید، اما واقعیت آن است که در غیر این صورت یعنی در صورت نداشتن فرزند چند دوست دیگر داشتید که عالی بودند.

نقطه شروع آن است که با سختی‌ها بنشینیم و آن‌ها را تصدیق کنیم و سپس برای درک آن چه واقعا در حال رخ دادن است تلاش کنیم و ویژگی آن را واقعا توصیف کنیم. این با نوعی روش شناسی فلسفی مرتبط است که من آن را پذیرفته ام. بین توصیف ادبی و انسانی پدیده‌هایی مانند غم و اندوه و تأمل فلسفی تداوم واقعی وجود دارد.

اغلب آن چه تأمل فلسفی ارائه می‌دهد کمتر دلیلی بر این است که شما باید این گونه زندگی کنید و مفاهیم بیشتری را برای بیان تجربیات خود و سپس ساختار و راهنمایی نحوه ارتباط خود با واقعیت را نشان دهید. از این طریق می‌توانیم بفهمیم که چگونه فلسفه می‌تواند به عنوان خودیاری عمل کند.