به نقل از «فرارو»

(تصاویر) در جستجوی موجودات فضایی

تاریخ انتشار: ۲۶ آبان ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۱۵۵۹۵۷۳

اول باید پرسید دانشمندان چطور دنبال موجودات فرازمینی می‌گردند؟

پاسخ این است که دنبال مناطق گلدی‌لاکس می‌گردند، یا کمربند‌های حیات. یعنی جا‌هایی اطراف ستار‌ه‌ها که اگر سیاره‌ای باشد، فشار اتمسفرش به اندازه‌ای خواهد بود که آب در سطح سیاره مایع بماند.  
به گزارش بی بی سی، اما اینکه موجوداتی در سیاره‌های دیگر هستند یا نه، کسی نمی‌داند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

قرن‌هاست بشر با این پرسش درگیر است و هنوز پاسخی نیافته. در عوض، در مسیر رسیدن به پاسخ، کشف‌های مهم داشته و فرضیه‌های باورنکردنی داده و ردی به جا گذاشته که مرورش خالی از لطف نیست.

ایستگاه اول: ماه
با تلسکوپ گالیله می‌شد ماه را درشت‌تر و دقیق‌تر دید. اوایل قرن هفده میلادی که گالیله تلسکوپ جدیدش را ساخت، سودای یافتن موجودات فرازمینی بالا گرفت.  
با تلسکوپ گالیله می‌شد ماه را درشت‌تر و دقیق‌تر دید. لکه‌های تاریک روی سطح ماه شبیه اقیانوس‌های کره زمین بود. اسم‌شان را گذاشتند "ماریا"، به زبان لاتین یعنی "دریاها". دریا‌هایی که ممکن بود مثل دریا‌های ما سرشار از حیات باشند؛ که نبودند.

امروزه می‌دانیم لکه‌های تاریک روی سطح ماه صخره‌هایی از جنس بازالت‌اند که در نتیجه فواران‌های آتشفشانی ایجاد شده‌اند.

غول‌های مریخی
امروزه می‌دانیم لکه‌های تاریک روی سطح ماه صخره‌هایی از جنس بازالت‌اند که در نتیجه فواران‌های آتشفشانی ایجاد شده‌اند یکی از پرسش‌های همیشگی علاقمندان به فضا این است که موجودات فضایی چه شکلی‌اند.  
ویلیام هرشل، اخترشناس آلمانی-بریتانیایی، در سال‌های دهه ۱۸۷۰ میلادی مدعی شد که ساکنان مریخ به طور میانگین از آدم‌های زمینی بزرگ‌ترند. او به کمک تلسکوپ‌های پیشرفته آن دوران اندازه مریخ و طول روز‌ها و فصل‌های این سیاره را حساب کرده بود.

هرشل می‌گفت، چون مریخ از زمین کوچکتر است، گرانش در آن ضعیف‌تر است. در نتیجه مریخی‌ها به مراتب بیش از زمینی‌ها قد می‌کشند.
ساکنان تیر (یا عطارد) که نزدیک‌ترین سیاره به خورشید است، ابله‌اند، و ساکنان کیوان (یا زحل) نابغه امانوئل کانت، فیلسوف شهیر آلمانی (۱۷۲۴-۱۸۰۴) معتقد بود هوش موجودات فضایی با فاصله‌شان از خورشید متناسب است؛ بنابراین ساکنان تیر (یا عطارد) که نزدیک‌ترین سیاره به خورشید است، ابله‌اند، و ساکنان کیوان (یا زحل) نابغه.
اوایل قرن هفده میلادی که گالیله تلسکوپ جدیدش را ساخت، سودای یافتن موجودات فرازمینی بالا گرفت. سال ۱۸۴۸ میلادی، یک کشیش و معلم اسکاتلندی به نام توماس دیک تصمیم گرفت تعداد ساکنان منظومه خورشیدی را حساب کند.

او مدعی شد که تراکم جمعیت در فضا حدودا مثل تراکم جمعیت در انگلستان است که آن زمان حدود ۱۱۰ نفر در هر کیلومتر مربع بود؛ و با این فرض جمعیت منظومه خورشیدی را ۲۲ تریلیون (یا ۲۲ هزار میلیارد) نفر اعلام کرد.

مجرا‌های گرمابی در بستر اقیانوس‌های زمین، منشاء واکنش‌های شیمیایی هستند که پایه زنجیره غذایی اقیانوس را می‌سازد. دانشمندان معتقدند احتمال وجود حیات در قمر‌های دور به زمین بیشتر است تا سیاره‌های نزدیک مثل مریخ.

قمر اروپا (که حول سیاره مشتری می‌گردد) و قمر انسلادوس (که حول زحل می‌گردد)، هر دو زیر سطح یخ‌بسته‌شان اقیانوس آب مایع دارند. یک فرضیه این است که یه منبع حرارتی در مرکز این قمر‌ها وجود دارد از طریق چاه‌های گرمابی (یا مجرا‌های گرمابی) در کف اقیانوس‌ها آب را گرم می‌کند و نمی‌گذارد یخ بزند.

مجرا‌های گرمابی در بستر اقیانوس‌های زمین، منشاء واکنش‌های شیمیایی هستند که پایه زنجیره غذایی اقیانوس را می‌سازد. اگر در اقیانوس‌هایی که گفتیم موجودی زندگی کند، باید شکلی تراش‌خورده داشته باشد، مثل دلفین، کوسه، یا ماهی مرکب حالا ببینیم اگر روی این قمر‌ها که معرفی کردیم، حیات وجود داشته باشد، چه شکلی است.

اگر در اقیانوس‌هایی که گفتیم موجودی زندگی کند، باید بتواند سریع حرکت کند هم برای شکار هم برای فرار. در نتیجه باید شکلی تراش‌خورده داشته باشد، مثل دلفین، کوسه، یا ماهی مرکب.

جهان‌های دور
حدود ۳۸۰۰ سیاره مشابه زمین بیرون منظومه خورشیدی دیده شده که اگر به کل کهکشان تعمیم بدهیم به عدد ۴۰ میلیارد می‌رسیم دانشمندان تخمین می‌زنند که تنها در کهکشان راه شیزی حدود ۴۰ میلیارد سیاره شبیه زمین وجود داشته باشد.    
این عدد را بر مبنای تعداد سیاره‌هایی که در مجاورت منظومه خورشیدی پیدا شده، حساب کرده‌اند. حدود ۳۸۰۰ سیاره مشابه زمین بیرون منظومه خورشیدی دیده شده که اگر به کل کهکشان تعمیم بدهیم به عدد ۴۰ میلیارد می‌رسیم.

نشانه‌های حیات دانشمندان دنبال ردپای زیستی یا زیست‌نشان می‌گردند، یعنی عنصر یا پدیده‌ای که از وجود موجود زنده خبر می‌دهد.   برگردیم به پرسش اول: چطور باید دنبال حیات فرازمینی گشت؟
پاسخ این است که دانشمندان دنبال ردپای زیستی یا زیست‌نشان می‌گردند، یعنی عنصر یا پدیده‌ای که از وجود موجود زنده خبر می‌دهد.

مثلا موجودات زنده، از موریانه گرفته تا گاو، گاز متان تولید می‌کنند. ولی آتشفشان‌ها هم این گاز را تولید می‌کنند؛ بنابراین باید دنبال ترکیبی از متان با گاز‌هایی مثل اکسیژن یا ازون گشت گازی که در جو زمین به طور طبیعی و به خاطر نور خورشید تولید می‌شود.

منطقه گلدی‌لاکس
منطقه گلدی‌لاکس جایی است که شرایط برای حیات مناسب است. یعنی جایی که نه زیادی سرد است نه زیادی گرم همان‌طور که اول گزارش گفتیم، منطقه گلدی‌لاکس جایی است که شرایط برای حیات مناسب است. یعنی جایی که نه زیادی سرد است نه زیادی گرم.  

نزدیک‌ترین سیاره‌ای که با این ویژگی‌ها کشف شده پروکسیما سنتائوری بی است. این سیاره در کمربند حیات نزدیک‌ترین ستاره به خورشید دیده شده.

موج‌سواری خورشیدی
برخی ستاره‌شناسان معتقدند در سیاه‌چاله‌ها یا ستاره‌های بسیار بزرگ احتمالا موجوداتی زندگی می‌کنند حتی در سیاه‌چاله عظیم وسط کهکشان راه شیری سال ۲۰۱۶، یک پروژه بلندپروازانه برای سفر به پروکسیما سنتائوری بی آغاز شد.  
یوری میلنر، فیزیکدان و سرمایه‌دار روس، بودجه‌ای تخصیص داد که سفینه‌ای طراحی شود که با باد خورشیدی حرکت کند. این سفینه در تئوری می‌تواند با سرعتی معادل ۲۰ درصد سرعت نور حرکت کند.

به فرض موفقیت این طرح، تعدادی از این سفینه‌های کوچک ساخته می‌شود که در سفری بیست ساله به پروکسیما سنتائوری بی برسند. بعد از آن چهار سال طول می‌کشد تا اولین داده‌های تحقیق‌شان به زمین برسد.

فرازمینی‌های هوشمند
برخی ستاره‌شناسان معتقدند در سیاه‌چاله‌ها یا ستاره‌های بسیار بزرگ احتمالا موجوداتی زندگی می‌کنند حتی در سیاه‌چاله عظیم وسط کهکشان راه شیری.

اگر چنین موجوداتی باشند و تمدنی به مراتب کهن‌تر از ما داشته باشند، قاعدتا هوش مصنوعی هم ساخته‌اند؛ و این موجودات هوشمند ممکن است مثل ما نرم و لطیف نباشند و لازم نباشد در کمربند حیات که آب و اکسیژن هست زندگی کنند.  
برخی ستاره‌شناسان می‌گویند چنین موجوداتی احتمالا ترجیح می‌دهند در جا‌هایی مثل سیاه‌چاله‌ها یا ابرستاره‌ها زندگی کنند که سطح انرژی به مراتب بالاتر است.

منبع: فرارو

کلیدواژه: موجودات فضایی ماه خورشید

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۱۵۵۹۵۷۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

زباله‌های فضایی ماهواره ناسا را در آستانه نابودی قرار داد!

در یک اتفاق هولناک، قطعه‌ای از زباله‌های فضایی روسیه به ماهواره ناسا موسوم به TESS نزدیک شد و این ماهواره را در آستانه نابودی قرار داد. این حادثه خطرناک به وضوح نشان می‌دهد که زباله‌های فضایی تا چه اندازه می‌توانند برای فضاپیماها خطرناک باشند. - اخبار ویژه نامه‌ها -

به گزارش خبرنگار فضا و نجوم خبرگزاری تسنیم، در یک اتفاق هولناک، قطعه‌ای از زباله‌های فضایی روسیه به ماهواره ناسا موسوم به TESS نزدیک شد و این ماهواره را در آستانه نابودی قرار داد. این حادثه خطرناک به وضوح نشان می‌دهد که زباله‌های فضایی تا چه اندازه می‌توانند برای فضاپیماها و ایستگاه‌های فضایی خطرناک باشند.

در تاریخ 23 آوریل 2024، ماهواره TESS ناسا که به منظور جستجوی سیارات فراخورشیدی طراحی شده است، با قطعه‌ای از زباله‌های فضایی روسیه به نام BL0002B به شدت نزدیک شد. این اتفاق می‌توانست منجر به برخورد و نابودی ماهواره TESS شود.

خوشبختانه، با انجام مانورهای اضطراری، ماهواره TESS توانست از برخورد با زباله‌های فضایی روس فرار کند. با این حال، این حادثه خطرناک زنگ خطری برای ناسا و دیگر آژانس‌های فضایی به شمار می‌رود.

زباله‌های فضایی شامل قطعاتی از ماهواره‌ها، موشک‌ها و دیگر اجرام ساخته دست بشر هستند که در مدار زمین رها شده‌اند. این زباله‌ها با سرعتی معادل 29 هزار کیلومتر در ساعت در مدار زمین حرکت می‌کنند و می‌توانند به شدت به فضاپیماها و ایستگاه‌های فضایی آسیب برسانند.

یک تکه زباله فضایی جمعه با ماه برخورد می‌کند

در حال حاضر، هزاران قطعه زباله فضایی با قطر بزرگتر از 10 سانتی‌متر در مدار زمین وجود دارد. میلیون‌ها قطعه زباله فضایی با قطر کوچکتر نیز در مدار زمین وجود دارند که اگرچه به تنهایی نمی‌توانند آسیبی جدی وارد کنند، اما در صورت برخورد با فضاپیما می‌توانند منجر به آسیب‌های جدی شوند.

ناسا و دیگر آژانس‌های فضایی در حال تلاش برای یافتن راه‌حل‌هایی برای مشکل زباله‌های فضایی هستند. یکی از راه‌حل‌ها، جمع‌آوری زباله‌های فضایی از مدار زمین است. راه‌حل دیگر، طراحی فضاپیماها و ایستگاه‌های فضایی به گونه‌ای است که در برابر برخورد با زباله‌های فضایی مقاوم‌تر باشند.

حادثه نزدیک شدن ماهواره TESS به زباله‌های فضایی روس، نشان‌دهنده خطرات فزاینده زباله‌های فضایی برای فعالیت‌های فضایی انسان است. یافتن راه‌حل‌های مناسب برای این مشکل، امری ضروری است تا از بروز فاجعه‌های فضایی در آینده جلوگیری شود.

انتهای پیام/