منتقد سینما: سینمای دفاع مقدس ایران با سینمای متداول جنگی جهان متفاوت است
تاریخ انتشار: ۲۷ آبان ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۱۵۷۹۶۵۰
جبار آذین معتقد است که سینمای دفاع مقدس ایران با سینمای متداول جنگی در جهان از منظر ماهیت، اهداف و حضور رزمندگان متفاوت است و این همان عناصر اصلی محتوایی این سینما است که در اغلب فیلم‌های ساخته‌شده توجه لازم به آنها نشده است.
به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، یکی از مهمترین و بزرگ‌ترین دستاورهای انقلاب اسلامی در عرصه فرهنگ، هنر و سینما ایجاد تحولات اساسی در نگرش و توجه به فرهنگ و ادبیات و دیدگاه مخاطب است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
***
ظهور فیلم سازانی از بطن انقلاب
جبار آذین، منتقد و مدرس سینما در خصوص شکل‌یابی سینمای انقلاب گفت: در دهه ۶۰ سینمای ایران دوران تثبیت و شکل یابی را گذراند و این رویدادها سبب شد تا نگاه به نسبت منسجم به تولیدات انقلابی و دفاع مقدسی شکل گرفته و رهاورد آن ظهور فیلمسازانی از بطن انقلاب و دفاع مقدس با تولید آثار دفاع مقدسی و انقلابی باشد.
برخی به جای معیار فرهنگ با ملاک سیاست عهده‌دار سینما شدند
این مدرس سینما تصریح می‌کند: «من معتقدم این رویداد مهم که باید در مرکز توجه به سینما قرار می‌گرفت، به دلیل حضور پر‌رنگ سیاست و تجارت و بی‌توجهی به ارزش‌ها و آرمان‌های جامعه منجر به نادیده گرفتن فیلم‌سازان دفاع مقدس توسط کسانی شد که به جای معیار فرهنگ با ملاک سیاست عهده‌دار سینما شدند.»
سینمایی که تنها در حد شایستگی پای گرفت
آذین ادامه داد: متاسفانه این روند به رغم همت‌ها و فداکاری‌های جمعی از علاقه‌مندان و هنرمندان متعهد که همچنان با تمام سختی‌ها فیلم‌های دفاع مقدسی می‌ساختند، به مرور وارد بازی‌ها و چالش‌های سیاسی و جناحی شد و سینمایی که می‌توانست منجی و پرچم‌دار موجودیت و کلیت سینمای ایران باشد، توانست در حد شایستگی پای بگیرد.
فلسفه به وجود آمدن جشنواره فیلم مقاومت
این مدرس سینما در ادامه می‌گوید: به همین دلایل حیات سینمای دفاع مقدس و در امتداد آن سینمای مقاومت در اثر اهمال و غفلت نامدیران سینما در معرض نابودی قرار گرفت. در واقع فلسفه به وجود آمدن جشنواره فیلم مقاومت و همچنین جشنواره فیلم عیار علیرغم کاستی‌ها و کمبودهای آنها برای نجات و احیای این سینما بوده است.
سینمای دفاع مقدس ایران با سینمای متداول جنگی جهان متفاوت است
این منتقد سینما معتقد است: با این همه گرچه با کوشش‌های هنرمندان و نهادهای ارزشی هنوز هم کم و بیش در این زمینه فیلم ساخته می‌شود؛ اما کمتر اثری در جایگاه والای ارزشی سینمایی و مفهومی می‌ایستد. سینمای دفاع مقدس ایران با سینمای متداول جنگی در جهان از منظر ماهیت، اهداف و حضور رزمندگان متفاوت است و این همان عناصر اصلی محتوایی این سینما است که در اغلب فیلم‌های ساخته شده توجه لازم به آنها نشده است.
سینمای مقاومت در محاصره طیف‌های ناسلامت
آذین همچنین اظهار کرد: در طول ۴۰ سال که از وقوع جنگ تحمیلی می گذرد، سینمای ایران در ارتباط با دفاع مقدس همچنان وام‌دار آثار به یاد ماندنی فیلمسازانی چون زنده یاز رسول ملاقلی‌پور و ابراهیم حاتمی‌کیا است. با آنکه در سال‌های اخیر شاهد حرکت هایی در غالب فیلم و سینما از نسل جوان فیلم ساز در این راستا هستیم اما آثار آنها به عنوان عمدتاً فیلم‌هایی قابل توجه مطرح شده است ولیکن هنوز و همچنان سینمای دفاع مقدس و به ویژه سینمای انقلاب به عنوان یک جریان اصلی و تعیین‌کننده در سینمای کشور درنیامده است.
وی افزود: به عبارت مشخص‌تر سینمای ایران با تمام فراز و فرودها و عملکردهای خود نتوانسته است ادای دینی ماندگار در زمینه تولید آثار دفاع مقدس و مقاومت به ظهور رساند. این سینما که می‌باید راهگشا، پیش آهنگ و تاثیرگذار روند تکاملی سینمای کشور باشد همچنان در محاصره طیف‌هایی ناسلامت با عناوین نامدیران، پولشویان، مافیا و سوداگران سینما قرار دارد و ضرورت تام دارد برای نجات و تعالی آن تمامی صفوف پراکنده دلسوزان سینمای مقاومت در زیر لوای تشکلی مانند جشنواره مقاومت برای نشاندن این نوع سینما و تولیدات بر سکوی سینمای ایران گرد هم آیند.
عوامل دوام نیافتن بالندگی سینمای دفاع مقدس
به اعتقاد آذین؛ عوامل زیادی در دوام نیافتن سینمای دفاع مقدس و مقاومت و بالندگی آن دخالت داشتند. از بی‌سوادی مدیران گرفته تا سوء استفاده برخی از فیلم‌سازان برای تولید فیلم‌هایی نه مصداق واقعیت‌های دفاع‌مقدس که با نگاه به سینمای جنگی خارجی و زد و بندها و نداشتن تخصص و تبهر در فیلم جنگی‌سازی و نبود پژوهش‌های کافی در مورد رخدادها و وقایع دفاع مقدس و باز گذاشتن میدان تولید و اکران فیلم برای یکه تازی آثاری سخیف و سطحی بر روی پرده سینماها از جمله موانع و ضعف‌های بالندگی سینمای دفاع مقدس است.
تکیه بر آموخته‌های دفاع مقدس
این منتقد و مدرس سینما در خاتمه تاکید می‌کند: لازم است که مراکز و تشکل‌هایی به موازات نهادها و سازمان‌هایی که همراه با هنرمندان متعهد و متدین به سینمای دفاع مقدس می‌پردازند تشکل‌هایی با عنوان سازمان پژوهش سینمایی دفاع مقدس و انقلاب تاسیس شود تا خبرگان در آنجا با تحقیق مناسب و تولید فیلم نامه‌های استاندارد که همچنان بزرگ‌ترین ضعف ساختاری فیلم‌های ایران است خود را در این عرصه صاحب تخصص کنند و آنگاه با تکیه بر دانش سینما، آموخته‌های دفاع مقدس، تاریخ و جامعه برای تولید آثار مناسب انقلابی و دفاع مقدسی پای در میدان رقابت‌ها بگذارند و در وصل سینما و ارزش‌ها که به دلیل غفلت‌ها و بی‌توجهی‌ها منفصل شده کوشا باشند.
منبع: خبرگزاری فارسمنبع: خبرگزاری دانشجو
کلیدواژه: دستاوردهای انقلاب اسلامی رزمندگان اسلام جنگ تحمیلی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت snn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری دانشجو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۱۵۷۹۶۵۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ماجرای ورورد فیلمساز مشهور آمریکایی به تهران | من زمان جنگ ویتنام هم به آمریکایی بودنم افتخار می‌کردم اما حالا...| تصاویر
به گزارش همشهری آنلاین، تا پیش از شیوع کرونا و تغییرات مدیریتی در سینما، چند سالی بود که جشنواره فیلم فجر نه فقط در بهمن‌ماه بلکه در اردیبهشت با ساختار و شمایلی متفاوت برگزار می‌شد و میزبان سینماگران و فیلم‌هایی از کشورهای دیگر بود.
جشنواره جهانی فجر با وجود برخی انتقادهایی که در داخل کشور نسبت به آن مطرح می‌شد، جایگاهی پیدا کرده بود که در همان چند دوره‌ی برگزاری چهره‌های بنامی از سینمای دنیا را به ایران کشاند از جمله پل ژوزف شریدر که درست در همین روز چهارم اردیبهشت‌ماه در نشستی خبری در پردیس سینمایی چارسو مقابل خبرنگاران ایرانی نشست.
نقش متفاوت لیلا حاتمی در یک فیلم آمریکایی
شریدر -فیلمنامه‌نویس و کارگردان مشهور امریکایی - که فیلمنامه‌های «راننده تاکسی» و «گاو خشمگین» ساخته مارتین اسکورسیزی را نوشته و در روزهای گذشته فیلم جدیدش با نام «اوه، کانادا» به بخش مسابقه اصلی جشنواره کن راه یافته است، اردیبهشت سال ۱۳۹۸ به جشنواره جهانی فجر در تهران آمد و پس از برگزاری یک کارگاه فیلمنامه نویسی، در یک نشست خبری پاسخگوی سوال اهالی رسانه شد.
او در آن نشست با اشاره به اینکه «در دنیا چند فستیوال هستند که می‌توان جشنواره جهانی فجر را با آنها مقایسه کرد مثل جشنواره تورنتو ولی از ابعاد این جشنواره و تعداد فیلم‌های حاضر در آن شگفت‌زده شدم» درباره آشنایی خود با سینمای ایران گفته بود: «درباره جایگاه سینمای ایران که تردیدی نیست چون جایگاه ویژه‌ای دارد. در ۱۵ سال گذشته (تا سال ۱۳۹۸) سه نهضت ملی سینمای ایران، رومانی و آرژانتین شکل گرفته و همیشه این انتظار می‌رود که در هر جشنواره‌ای از سینمای ایران فیلمی حضور داشته باشد. برای بیشتر ما در غرب، سینمای ایران با کیارستمی شروع شد ولی بعد به فرهادی رسیدیم و حالا هم فیلم‌های دیگری هستند. یکی از دوستان من گادفری چیشایر (منتقد آمریکایی) است که فیلم‌های ایرانی زیادی دیده و کتابی درباره سینمای ایران می‌نویسد و به من فیلم‌های ایرانی پیشنهاد می‌دهد.»
شریدر که سال گذشته در جشنواره فیلم ونیز با دریافت جایزه یک عمر دستاورد هنری تقدر شد، درباره آینده سینما با وجود شبکه‌های مختلف و کمپانی‌هایی مثل نتفلیکس بیان کرده بود: «من فکر می‌کنم در این صد سال هرچه آموختیم خیلی به کارمان نیاید چون همه چیز تغییر کرده، مدت زمان فیلم‌ها عوض شده و اینکه کجا فیلم ببینیم و چگونگی پخش و عرضه، همگی تغییر کرده است. قبلاً فکر می‌کردم در یک مقطع گذار هستیم ولی الان فکر می‌کنم در یک مقطع گذار دائم هستیم. الان دیگر بازار هدف، آمریکایی‌ها نیستند بلکه برای چینی‌ها می‌سازیم.»
وی همچنین با اشاره به رشد روزافزون تکنولوژی گفته بود: «در حالی‌که فیلم‌ها منحصر به کلاس خاصی از فیلم‌سازان بودند، تکنولوژی این مرزها را شکسته و هر کسی می‌تواند فیلم بسازد. پس خبر خوب برای آینده سینما این است که هر کسی می‌تواند فیلم بسازد ولی خبر بد این است که دیگر نمی‌شود امرار معاش کرد.»
شریدر در بخشی دیگر از آن نشست درباره اینکه به نظر می‌رسد شناختش از سینمای ایران بیشتر با فیلمسازانی باشد که به نوعی سیاسی شناخته شده‌اند، بیان کرده بود: «تا جایی که من می‌دانم دو نوع سینما در ایران وجود دارد؛ یکی برای مجامع عمومی است و یکی هم داخلی و من بیشتر فیلم‌هایی را دیده‌ام که بیرون نمایش داشته‌اند، اما فیلم‌هایی را که درباره جنگ بوده چون خارج از کشور چندان نمایشی نداشته مسلماً ندیده‌ام. شما مثل فیلیپین دو سینمای داخلی و خارجی دارید و به همین دلیل دو جشنواره فجر هم دارید. با این حال من هیچ‌کدام از کارگردان‌ها مثل کیارستمی، فرهادی و پناهی را سیاسی نمی‌دانم ولی می‌دانم فیلم‌های سیاسی جذابی می‌شود اینجا ساخت.
این فیلمساز امریکایی در آن مقطع در واکنش به تحریم‌های رییس جمهور وقت ایالات متحده (دونالد ترامپ) علیه ایران و آسیب‌های آن به هنرمندان و سینما با ابراز تأسف از تحریم‌ها اظهار کرده بود: «الان دورانی است که نمی‌شود به امریکایی بودن افتخار کرد، در حالی که من همیشه و حتی زمان جنگ ویتنام به آمریکایی بودنم افتخار می‌کردم. در حال حاضر آنچه پیش آمده به بهانه تغییر رژیم ایران و در واقع برای دستیابی به نفت و منابع طبیعی شما است و این چیزی است که در ۱۰۰ سال گذشته وجود داشته و تأثیر یک هنرمند در مقایسه با ماشین پروپاگاندا خیلی اندک است. به همین دلیل به نظرم این وضعیت بسیار عذاب‌آور است.»
تیم فوتسال افغانستان نیمی از راه جام جهانی را طی کرد