ماجرای صدور مجوز ساخت بر مبنای نام افراد و پخش ممنوعهها/ تهیه‌کننده یا رجل سیاسی
تاریخ انتشار: ۲۸ آبان ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۱۵۸۷۴۰۶
سریال شبکه نمایش خانگی «ممنوعه» پس از پشت سر گذاشتن حواشی و توقیف از دوشنبه ۲۱ آبان ماه دوباره توزیع شد اما نکات قابل توجه و تاملی در رابطه با این سریال وجود دارد که شاید لازم باشد مدیران وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در این باره توضیح دهند. ۲۸ آبان ۱۳۹۷ - ۱۰:۳۵ فرهنگی تلویزیون ، سینما و تئاتر نظرات
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، علی اکبر قائنی نجفی تهیه‌کننده سریال «ممنوعه» که در سال 1380 با حکم محمدحسن پزشک به عنوان مدیرعامل موسسه رسانه‌های تصویری منصوب شد و از دیگر سوابق وی می‌توان به حضور در مرکز تحقیقات استراتژیک ریاست جمهوری و نیز وزارت امور خارجه به عنوان کارشناس سرمایه‌گذاری و تامین مالی، حضور در سمت وابسته اقتصادی سفارت جمهوری اسلامی ایران در کانادا مدت 4 سال و رییس اداره هماهنگی امور بین‌المللی و نیز مشاور اجرایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی اشاره کرد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
حالا با این توصیف این سوال پیش می‌آید که متن فیلمنامه سریال «ممنوعه» که پس از پخش تنها یک قسمت حواشی زیادی را ایجاد کرد، اصولا چرا و به چه بهانه‌ای توانسته مجوز ساخت دریافت کند؟! آیا مدیران وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در شورای پروانه ساخت فیلمنامه را به درستی نخوانده‌اند یا مناسبات تهیه‌کننده و دست‌های پشت پرده موجب دریافت پروانه ساخت شده است؟
از سوی دیگر این سریال بر خلاف پیش‌بینی‌های اولیه با هزینه چند برابری و همچنین به دلیل برنامه‌ریزی‌های اشتباه در مدتی بسیار طولانی‌تر از آنچه در ابتدا مد نظر قرار گرفته بود تولید شد به نحوی که اعتراض و انتقاد بسیاری از عوامل و بازیگران و بروز اختلاف‌هایی در میان تیم تولید را در پی داشت.
همچنین پرداخت دستمزدهای بیش از عرف معمول به برخی از بازیگران این مجموعه موجب شد هزینه‌های تولید بسیار بیش از آن چیزی شود که در ابتدا در نظر گرفته شده بود؛ که همه این موارد نشان از فقدان یک تهیه‌کننده حرفه‌ای و کاربلد و در حقیقت عدم آگاهی و شناخت کافی علی‌اکبر نجفی از فضای ساخت و تولید سریال دارد، همان‌گونه که اثر قبلی این تهیه‌کننده (سریال «گلشیفته») نیز با شکست مواجه شد.
در نهایت سریال «ممنوعه» با تمامی مشکلات زمانی و مالی و با وجود اعتراض‌ها و نارضایتی‌های عوامل تولید ساخته و روانه بازار شد اما از همان ابتدا با اعتراض‌های متعددی از سوی مخاطبان، منتقدان و مسئولین امر مواجه شد که در نهایت موجب توقف پخش این مجموعه پس از سه قسمت در تاریخ 26 شهریور ماه و مشروط شدن ادامه پخش سریال در صورت اعمال اصلاحات مد نظر اداره نظارت و ارزشیابی وزارت ارشاد به منظور سوءتعبیر در مخاطبان و اقشار مختلف جامعه شد.
این اصلاحات هم بسیار بیش از آنچه توسط دست‌اندرکاران مجموعه پیش‌بینی و اعلام شده بود، طول کشید و در نهایت به اندازه 5 قسمت یعنی در حدود 300 دقیقه از سریال حذف شد!
به هر حال پس از دو ماه قسمت چهارم سریال «ممنوعه» راهی بازار شد اما باز هم حواشی جدید و اعتراض مخاطبان، که این بار به سانسور گسترده و اعمال تغییرات بزرگ و نامنسجم در روند قصه بود. قسمت چهارم «ممنوعه» به قدری با اعتراض مخاطبان همراه شد که کامنت های بسیار منفی بخاطر از دست رفتن خط داستانی و در نهایت نارضایتی کاربران را در پی داشت.
علاوه بر تمامی این موارد یکی دیگر از مهم‌ترین مسائل درباره سریال «ممنوعه» این است که موسسه سرو رسانه پارسیان سریال «ممنوعه» را به منظور دانلود روی سایت خود قرار می‌دهد در حالی که این موسسه و این سایت مجوز پخش وی او دی ندارد و در حقیقت در پوشش یک حرکت قانونی امری غیرقانونی صورت می‌گیرد، هر چند آمار و اطلاعات نشان می‌دهد با وجود تمامی این موارد «ممنوعه» فروش قابل توجهی نداشته و به طور حتم باز هم اثری شکست خورده و زیان‌ده برای تهیه‌کننده و سرمایه‌گذاران این اثر خواهد بود.
با تمام این مشکلات سوال اصلی این است که اصلا چرا از ابتدا باید به ساخت چنین سریالی مجوز داده شود. مجوزی که متکی به فرد است نه اثر و این نگاه در اعطای مجوز ساخت، منجر به چنین مشکلاتی خواهد شد که از ابتدا یک سریال با زیر پا گذاشتن خط قرمزها سعی در جذب مخاطب می‌کند و وقتی مسئولان نظارتی نتیجه را می‌بینند با یک هزینه اجتماعی،دستور توقف پخش می‌دهند و دوباره با سانسور و به هم ریختن سر داستان مجوز پخش دوباره اعطا می‌کنند و در نهایت با مخاطبان ناراضی از سریال و دستورات مدیریتی مواجه می‌شوند.
در واقع این منش و این شکل از مدیریت فرهنگی باید اصلاح شود، جلوی مجوزهایی که صرفا مبتنی به اسم افراد صادر می‌شود گرفته شود.
انتهای پیام/
R1356/P1439/S4,34/CT7 واژه های کاربردی مرتبط سینمامنبع: تسنیم
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۱۵۸۷۴۰۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
(تصاویر) «قبرستان ممنوعه تهران» کجاست و مدیریت آن با کیست؟
قبرستان ممنوعه تهران، که با نام قبرستان دولاب نیز شناخته می‌شود، یک‌گورستان قدیمی مربوط به مسیحیان است. در واقع این قبرستان باغی بزرگ در اتوبان شهید محلاتی، بین خیابان‌های شهید رضایی و مستفیذ است که در میان اهالی به نام قبرستان «دولاب» شناخته می‌شود. این گورستان محل دفن مسیحیان کشورهای فرانسه، ایتالیا، روسیه و لهستان است که در سال‌های دور در ایران زندگی می‌کردند و در این کشور نیز از دنیا رفته‌اند. تعدادی از این افراد سرباز و بخشی دیگر افراد غیرنظامی بوده‌اند که در بین آنها اشخاص مشهور نیز دیده می‌شود.
به گزارش همشهری آنلاین، افرادی که در این قبرستان به خاک سپرده شده‌اند، ملیت‌های مختلفی دارند. ملیت هر فرد با یک پرچم بر روی قبر مشخص شده است. بر روی سنگ قبرها نیز علائمی چون صلیب یا تصویری از یک بانوی غمگین دیده می‌شود. افرادی که در این قبرستان آرمیده‌اند، سربازان گمنام روسیه و لهستانی‌هایی هستند که در جنگ جهانی دوم در راه برگشت به وطن جانشان را از دست داده‌اند. تعدادی از قبرها نیز مربوط به کنت‌های فرانسوی، شاهزاده‌های گرجی و پزشکان دربار قاجار و پهلوی است. افراد مشهوری مانند «اوانس اوگانیانس» اولین کارگردان سینمای ایران و موسس اولین مدرسه بازیگری در ایران، «شاهین سرکیسیان» موسس تئاتر مدرن در ایران، «کنت دو مونت فرت» اولین رئیس پلیس ایران، «ولادیسلاو هورودکی» معمار اهل لهستان، «ولادیمیر گاردایستکی» معمار ایستگاه راه‌آهن تهران، «آلفرد ژان بانیست لومر» موسیقی‌دان نظامی فرانسوی مربوط به دوران ناصرالدین‌شاه قاجار که نخستین سرود ملی ایران را ساخت، «دکتر کلوکه» پزشک فرانسوی محمدشاه قاجار و «دکتر تولوزان» پزشک مخصوص ناصرالدین شاه که از جمله اقدامات او در ایران می‌توان به بهداشت عمومی و تشکیل مجلس حفظ‌الصحه اشاره کرد.
این محدوده در گذشته‌های دور زمین کشاورزی بود که بعدها تبدیل به قبرستان شد. اولین فردی که در این منطقه به خاک سپرده شد، دکتر «کلوکه» پزشک اختصاصی محمدشاه و ناصرالدین‌شاه قاجار بود. «کلوکه» در سال۱۸۵۵ در این خاک دفن شد. بعدها دکتر تولوزان، یکی از پزشکان فرانسوی دربار قاجار، زمین‌های این منطقه را خرید و آن را به گورستان مسیحیان مقیم تهران تبدیل کرد. بخش‌های مختلف این گورستان توسط سفارت‌های فرانسه، ایتالیا و لهستان خریداری شد و اکنون آنها این محل را مدیریت می‌کنند.
قبرستان دولاب بیش از ۷۵ هزار مترمربع مساحت دارد و دارای ۵ بخش مختلف است. هرکدام از این بخش‌ها ورودی جداگانه‌ای دارند. در میان قبرستان نیز یک خیابان وجود دارد که این ۵ بخش را به دو قسمت شرقی و غربی تقسیم می‌کند. سه بخش کاتولیک، ارتدوکس و ارامنه گریگوری در قسمت شرقی و دو بخش ارامنه کاتولیک و آشوری‌های کلدانی در قسمت غربی قبرستان دولاب قرار دارد. بزرگ‌ترین بخش قبرستان دولاب مربوط به ارامنه است که حدود ۴۴ هزار مترمربع را در برمی‌گیرد. اغلب افرادی که در این بخش مدفون شده‌اند، ارامنه ایرانی هستند که در بین آنها افراد نامی و سرشناسی چون شاهین سرکیسیان، آرام گارونه، اسرائیل ساهاکیان، زورا ساگینیان، مارکار قارابگیان، نیکلای لاوری و نیکوکاران درمانگاه خیریه آودیسیان دیده می‌شوند. قدیمی‌ترین سنگ قبر این بخش مربوط به سال ۱۳۷۵ است. پس از آن تدفین در این قبرستان از طرف شهرداری تهران ممنوع اعلام شد.
مسیحیان ارتدوکس در بخش ارتدوکس‌های قبرستان دولاب دفن شده‌اند که از مشهورترین آنها می‌توان به نیکولای مارکف معمار و آنتوان سوروگین عکاس اشاره کرد. این افراد هر دو روسی بوده‌اند و اصالت گرجی داشتند. در قسمت ورودی این بخش یک آرامگاه دیده می‌شود که با معماری گرجی و به شکل کلیسا ساخته شده است. این آرامگاه به مینادورا خوشتاریا، همسر آکاکی خوشتاریا تعلق دارد. آکاکی خوشتاریا تاجر گرجی است که امتیاز استخراج نفت شمال ایران را از دربار قاجار دریافت کرده و در این منطقه مشغول فعالیت بود. همچنین قسمت دیگری از قبرستان دولاب، که با عنوان ترسناک‌ترین بخش شناخته می‌شود، مربوط به ۲۶ مهندس ایتالیایی است. مهندسین معدنی که در سال‌های ۱۹۳۶ تا ۱۹۴۳ در ایران کار می‌کردند و همین‌جا جان خود را از دست دادند. قبرهای این افراد در زیرزمین و لای دیوارها قرار دارد و سنگ قبر آنها نیز به صورت ایستاده دوتادور این دیوارهای نصب شده است.
در واقع برای ورود به این بخش باید از میان مردگانی ایستاده عبور کنید که کمی ترسناک است. از سوی دیگر حدود ۱۴هزار و ۲۰۰ مترمربع از قبرستان متعلق به کاتولیک‌هاست. در این بخش قبر افراد مشهوری چون دکتر کلوکه، دکتر جمشید اعلم و ولادیمیر گاردایستکی دیده می‌شود. اکنون قبرستان ممنوعه توسط سفارت‌خانه‌های مربوطه مانند روسیه، لهستان، فرانسه و شورای خلیفه‌گری ارامنه مدیریت می‌شود. یک خانواده در این قبرستان زندگی می‌کنند که نگهبانی از قبرستان را بر عهده دارند.
سایر اخبار
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند