یادی از آیت ا... شیخ علی محمد ابن العلم از وعاظ مشهورخوزستان
تاریخ انتشار: ۲۸ آذر ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۲۰۲۹۶۵۷
اهواز - ایرنا - آیت ا... حاج شیخ محمد علی ابن العلم یکی از وعاظ مشهور خوزستان بود که سال های پربرکت عمر خود را به نشر معارف دینی و ترویج راه و شیوه حقه اهل بیت عصمت و طهارت (ع) پرداخت؛ به مناسبت 29 آذر مصادف با سالگرد این عالم وارسته خلاصه ای از زندگی وی ارایه می گردد.
عالم ربانی حضرت آیت ا... حاج شیخ علی محمد ابن العلم در سال 1298 هجری شمسی در خانواده ای از اهل علم و ادب در دزفول دیده به جهان گشود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
آیت ا... ابن العلم همچنین در سال های حضور در قم در درس خارج حضرت امام خمینی (ره) حضور یافته و از ایشان کسب فیض کردند. ایشان هم مباحثه و هم حجره آیت ا... شهید صدوقی و آیت ا... شهید مرتضی مطهری بوده که ارتباط قلبی و دوستی بین ایشان تا اواخر عمر مرحوم آیت ا... مطهری ادامه یافت. ایشان مصاحبت و مراودت های زیادی با آیت ا... شیخ آغا بزرگ تهرانی صاحب کتاب نفیس الذریعه داشتند. این کتاب به معرفی مولفان و کتب علماء و دانشمندان شیعه از ابتدای تاریخ اسلام تا عصر حاضر می پردازد که آیت ا... ابن العلم در این خصوص همکاری فراوانی با ایشان داشته و شیخ آغا بزرگ تهرانی چندین بار از مساعدت های ایشان در شناخت کتب مختلف نام برده است. ایشان چند سالی را بنا به ضرورت در تهران ساکن گردید و در آنجا از محضرآیت ا... حاج میرزا عبدالعلی تهرانی کسب فیض نموده و ضمن بهره گیری ازمقامات علمی آن بزرگوار سالها نیز از مشرب عرفانی و اخلاقی آن عارف کامل بهره جست که تاثیرات بسیار عمیق و شگرفی و ابعاد اخلاقی و منش و سلوک معنوی ایشان داشتند و همیشه از ایشان به عنوان عالم عامل و استاد اعظم و صاحب نفس زکیه یاد می کردند.
ایشان در سال 1334 هجری شمسی بنا به دعوت جمعی از مومنین اهواز امامت جماعت حضرت صاحب الزمان (عج) (در باغ شیخ ) را عهده دار گشتند و با برپایی سخنرانی ها و تشکیل جلسات اخلاق و تفسیر به هدایت و ارشاد مردم پرداختند. جلسات سخنرانی ایشان بسیار مورد استقبال عموم مردم قرار می گرفت و گاهی به لحاظ شدت استقبال از بیانات ایشان به ویژه شبهای ماه مبارک رمضان فضای خارج از مسجد را در بر می گرفت.
ایشان سال ها به تربیت طلاب علوم دینی پرداختند و از ابتدای تاسیس حوزه ی علمیه آیت ا... بهبهانی بنا به تقاضای حضرت آیت ا... العظمی بهبهانی تدریس در حوزه علمیه ایشان را بعهده گرفتند و جلسات درس ایشان بسیار مفید و بسیاری از طلاب و فضلا را جذب خود کرده بود.
زوایای اخلاقی
_ یکی از خصوصیات ایشان ساده زیستی و بی تکلف بودن و نبود توجه به مسایل مادی و زخارف دنیوی بود و تا آخر عمر هیچگاه از وجود شرعیه که نزد ایشان بود استفاده نکردند و مدام می فرمودند: ' الدنیا جیفه و طالبها کلاب'
_ توکل به خدا یکی دیگر از ویژگی های آن بزرگوار بود. ایشان هیچ وقت غصه ی آینده را نمی خورد و در کارها به خدا اتکا داشت و با تمام وجود به این معنا ایمان داشت و معتقد بود که اگر انسان امور خود را به خدا واگذار کند خداوند سبحان به خوبی کفایت امور او را خواهد کرد.
_ ایشان بسیار از شهرت گریزان بود و از مقام و منصب بسیار دوری می نمود و از مرید پروری بسیار نفرت داشت و تا پیش از دوره ی بیماریشان بیشتر اوقات فاصله منزل تا مسجد و مجالس خود را پیاده طی می کرد و بسیار به پیاده روی علاقه مند بود.
_ مردم داری و رفق با مردم از دیگر ویژگی های ایشان بود. وی هیچگاه از رفع مشکلات مردم و گوش دادن به سخنان و مطالب آنان و نیز تبلیغ احکام دین برای آنان خسته نمی شد و در ارایه ی مطالب و سخنان خود گاهی آنقدر سطح گفتار خود را پایین می آورد تا مطالب برای همه شرکت کنندگان ملموس و قابل فهم باشد.
_ ایشان عاشق و شیفته ی اهل بیت عصمت و طهارت(علیهم السلام) بود و همواره مردم را در عمل به دوست داشتن آنها و دشمنی با غاصبان حقشان سفارش می کرد و ارادت قلبی زیادی به حضرت سید الشهدا امام حسین (ع) داشت و معتقد بود مجلس روضه اباعبدا... الحسین(ع) تحت قبه است و کسی که در مجالس اباعبدا... الحسین شرکت کرده است تحت قبه بوده و باید به زیارت او رفت و همیشه اظهار می داشت علاقه به اباعبدا... الحسین (ع)باید مانند خون در رگ و پوست انسان جاری باشد.
_ از آن بزرگوار تالیفاتی بجا مانده است از جمله دو جلد کتاب فاکهه الظرفاء یا کشکول ابن العلم و نیز کتاب منتخبات ابن العلم که به چاپ رسیده اند. همچنین کتاب واژه های مثلث و نیز هزار نکته از قرآن و کتاب اولیات و کتاب آثارعلما و شعرای دزفول از تالیفات ایشان است.
_ ایشان از طرف حضرت آیات عظام: خوئی، حکیم، میلانی، بهبهانی و نجفی مرعشی اجازه اجتهاد و اجازات روائی در امور حسبیه داشته اند.
سرانجام این عالم وارسته پس از سالیان متمادی خدمات صادقانه در نشر معارف اسلامی و ترویج اهل بین عصمت و طهارت (علیهم السلام ) پس از گذراندن یک دوره بیماری در تاریخ 29 آذر1370 دعوت حق را لبیک گفت و طبق وصیت خود، در صحن و سرای مولایش حضرت علی ابن موسی الرضا (ع) در مشهد مقدس آرام گرفت.
7158 /6037/
منبع: ایرنا
کلیدواژه: فرهنگي آيتا خوزستان اهواز
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۲۰۲۹۶۵۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
معلمانِ نیک به خدا نزدیک ترند
دوازدهم اردیبهشت سالروز شهادت استاد شهید مطهری، به عنوان روز معلم نامیده شده است. شاید بتوان گفت در بین همه ادیان آسمانی و مکتب‌های موجود در دنیا، بیشترین سفارش و توصیه به علم‌آموزی و تکریم و تجلیل از حق معلم و استاد، در دین مبین اسلام بوده است.
بنابر آیه شریفه «و علّم آدم الأسماء کلّها» خداوند متعال نخستین معلم است و پیامبران الهی که وظیفه تعلیم آیات الهی را بر عهده دارند، همه معلمان بشریت هستند. مقام معلم آن قدر با ارزش است که پیامبر گرامی اسلام(ص) خود را معلم نامیده است: «إنّما بعثت معلّماً».
40 چهارشنبه را میهمان کلمات گهربار و حیات‌بخش حضرت علی بن موسی‌الرضا(ع) هستیم و همراه خوانندگان، شرح یک حدیث رضوی را در گفت‌وگو با اساتید حوزه و دانشگاه بررسی خواهیم کرد. شرح حدیث این هفته را در محضر استاد حوزه و دانشگاه، حجت الاسلام والمسلمین دکتر محمد باقر ربانی هستیم تا از جام معرفت کلمات رضوی، جان تشنه خویش را سیراب کنیم.
با عرض تبریک روز معّم خدمت شما استاد گرامی، صفحات رواق را منور به روایتی از حضرت رضا(ع) درباره علم آموزی و اهمیت کار معلّمی بفرمایید.
این روز بزرگ که به مناسبت شهادت استاد بزرگ حوزه و دانشگاه حضرت آیت الله شهید مطهری نامگذاری شده است، گرامی می‌دارم و مخصوصاً برای روح پاک آن دانشمند نمونه و دلسوز پر تلاش، از درگاه خداوند طلب رحمت و رضوان دارم و به همه اساتید کشور عزیزمان ایران، این روز بزرگ را تبریک و تهنیت عرض می کنم. همان‌طور که می‌دانید اسلام، تأکید بسیاری بر ارزش ذاتی علم و تعلیم و تعلم آن دارد تا جایی که بسیاری از آیات قرآن و روایات پیامبر و اهل بیت(ع) در این باره وارد شده است. بنابر آیه شریفه «و علّم آدم الأسماء کلّها»، خداوند متعال نخستین معلم است و پیامبران الهی که وظیفه تعلیم آیات الهی را بر عهده دارند، همه معلّمان بشریت هستند. مقام معلّم آن قدر با ارزش است که پیامبر گرامی اسلام(ص) خود را معلّم نامیده است: «إنّما بعثت معلّماً»
از امام رضا(ع) که خود ملقّب به عالم آل محمد(ص) است و معلم همه بشریت نیز روایاتی در این باب نقل شده که یکی از مهمترین آنها روایتی است که به نقل از پدران خود و آنها هم به نقل از پیامبر گرامی اسلام(ص) نقل فرموده‌اند که آن حضرت فرمود: «طَلَبُ اَلْعِلْمِ فَرِیضَةٌ عَلَی کُلِّ مُسْلِمٍ، فَاطْلُبُوا اَلْعِلْمَ مِنْ مَظَانِّهِ، وَ اِقْتَبِسُوهُ مِنْ أَهْلِهِ، فَإِنَّ تَعْلِیمَهُ لِلَّهِ حَسَنَةٌ، وَ طَلَبَهُ عِبَادَةٌ، وَ اَلْمُذَاکَرَةَ فِیهِ تَسْبِیحٌ، وَ اَلْعَمَلَ بِهِ جِهَادٌ، وَ تَعْلِیمَهُ مَنْ لاَ یَعْلَمُهُ صَدَقَةٌ، وَ بَذْلَهُ لِأَهْلِهِ قُرْبَةٌ إِلَی اللَّهِ، لِأَنَّهُ مَعَالِمُ اَلْحَلاَلِ وَ اَلْحَرَامِ، وَ مَنَارُ سَبِیلِ اَلْجَنَّةِ، وَ الْمُؤْنِسُ فِی اَلْوَحْشَةِ، وَ اَلصَّاحِبُ فِی اَلْغُرْبَةِ وَ اَلْوَحْدَةِ، وَ اَلْمُحَدِّثُ فِی اَلْخَلْوَةِ، وَ اَلدَّلِیلُ عَلَی اَلسَّرَّاءِ وَ اَلضَّرَّاءِ، وَ اَلسِّلاَحُ عَلَی اَلْأَعْدَاءِ، وَ اَلزَّیْنُ عِنْدَ اَلْأَخِلاَّءِ، یَرْفَعُ اَللَّهُ بِهِ أَقْوَاماً وَ یَجْعَلُهُمْ فِی اَلْخَیْرِ قَادَةً». در این روایت زیبا، امام رضا(ع) از قول پیامبر(ص) به ارزش ذاتی علم و لزوم تعلیم و تعلم و دلایل اهمیت علم نزد شارع مقدس اشاره می‌فرمایند. در این روایت، و به جهت مناسبتی که می‌خواهیم در این باره بحث کنیم، به شرح فقره‌ای از این روایت که درباره معلّم و ثواب تعلیم و دلایل این ثواب آمده است اشاره مختصری خواهم داشت.
امام رضا(ع) چه توصیه‌ای درباره شخصیت معلم و اینکه استاد و مربی چه خصوصیاتی باید داشته باشد دارند؟
امام رضا(ع) در جمله «فَاطْلُبُوا الْعِلْمَ فِی مَظَانِّهِ» اشاره نموده‌اند به اینکه در هر جا که مسلمان احتمال دهد علم وجود دارد، باید برای دریافت آن اقدام کند. در جمله بعدی امام اشاره به این موضوع دارند که «وَ اقْتَبِسُوهُ مِنْ أَهْلِهِ» یعنی علم را از اهل آن بگیرید» گر چه با توجه به فقره اول که گذشت، طلب علومی که معارف دینی نیستند حتی اگر نزد مشرک باشند، ضروری و واجب بوده و گمشده عاقل یا مؤمن تلقی شده اند اما علوم مربوط به دین و معارف دینی را باید از افرادی که شایستگی آن را دارند دریافت کرد و با توجه به سخن امیرالمؤمنین علی(ع) که تبعیت از اهل بیت(ع) و عدم پیشی گرفتن از ایشان را توصیه و عقب ماندن از آنها را نهی نمودند، اهل بیت(ع) کارشناسان واقعی علوم دینی بوده و مسلمانان تنها مجاز هستند علوم دین را از ایشان دریافت کنند. چنان که فرموده‌اند: «بر آنها پیشی مگیرید که گمراه می شوید و از آنان پس نمانید که تباه می‌شوید»
امیرالمؤمنین(ع) در جای دیگر فرموده‌اند: «ای کمیل! علم و معارف و اعتقادت را جز از ما نگیر تا از ما باشی». حدیث مزبور، دریافت علم از کسانی که علوم اهل بیت(ع) را نشر می‌دهند رد نمی‌کند، زیرا گرفتن علم از فقها و نشردهندگان علوم اهل بیت(ع) به نوعی گرفتن علوم از اهل بیت(ع) است.
پس معلوم شد که در علم‌آموزی غیر معارف دینی، باید انسان حتی اگر فقط در دست کفار و مشرکان این علم وجود دارد از آنها اخذ کند ولی در علوم دینی، کسب معارف فقط باید از طریق اهل بیت(ع) باشد. پس طلب علمی که واجب شده است بر همه مسلمانان؛ طریقی دارد که رکن اصلی این طریق معلم و استاد است. در ادامه این روایت، برخی امتیازها و نقاط مثبت تعلیم و تعلم بیان شده است.
از این امتیازها مخصوصاً در ثواب شغل معلمی برای خوانندگان رواق بگویید تا جامعه ما، ارزش معلّم را بیشتر بداند و از ایشان تکریم کند؟
حضرت علی بن موسی الرضا(ع) در ادامه اشاره به این مطلب دارند که یاد دادن و آموزش علم به دیگران اگر برای خدا باشد، حسنه و نیکی است «تَعلیمه لِلهِ حَسَنَة؛ یادگیری علم برای خداوند حسنه است». در فقره بعدی حضرت می‌فرمایند که مذاکره علم، تسبیح خداست: «الْمُذَاکَرَةِ فِیهِ تَسْبِیحٌ.» یعنی سر کلاس نشستن و درس معلم و استاد را گوش دادن، همتراز تسبیح خداوند متعال است. در روایات داریم که یک ساعت در طلب علم بودن بهتر از احیای یک شب و یک روز در طلب علم بودن بهتر از سی ماه روزه است. سپس حضرت به یک امتیاز دیگر معلّمان اشاره دارند و می فرمایند، آموزش علم به دیگران، صدقه است: «تَعْلِیمُهُ مِنْ لَا یَعْلَمُهُ صَدَقَهَ» از دیدگاه امام رضا(ع) آموزش علم به افرادی که نمی‌دانند، نوعی صدقه است چرا که صدقه، به کمک مالی محدود نمی‌شود، بلکه شامل هر کار خوبی می‌شود، چنان که در روایت دیگری فرموده‌اند: «کل معروف صدقة».
امتیاز مهم دیگری که حضرت به آن اشاره می‌فرمایند، این است که معلم اگر علم خود را به اهل آن یاد بدهد و آنها را تربیت کند، موجب قرب و نزدیکی او به خداوند می‌شود و می‌توان گفت معلمانِ نیک، به خدا نزدیکترند. جمله «بَذلُهُ لِأَهْلِهِ قُرْبَةٌ إِلَی اللهِ» دلالت بر این مطلب دارد.
بنا بر آنچه گفته شد، مقام معلم بسیار بالا و والا است و همان طور که مرحوم امام خمینی(ره) فرمودند: «معلمی شغل انبیاست». یعنی اگر بخواهیم کسی و شغلی را همتراز شغل انبیاء معرفی کنیم، شغل شریف «معلمی» است.
با توجه به این حدیث شریف، خطاب به جامعه و مسئولان و نیز معلمان عزیز چیست؟
گرچه فرصت و مجال بسیار کوتاه بود تا این حدیث زیبا و پر معنا را شرح دهیم، لیکن خلاصه و پیام آن را می‌توان برای معلمان عزیز این دانست که قدر این شغل مهم را بدانند و آن را با هیچ بهای مادی تعویض ننمایند و اخلاص و تقرب الهی را هدف خود در این شغل مهم قرار دهند. پیام دوم خطاب به مسئولان و جامعه است، همان گونه که احترام و تجلیل از انبیای الهی لازم است، باید جانشینان آنان در تعلیم و ارشاد دیگران به معرفت و بینش را تکریم و تعظیم کنند و به گونه‌ای شود که شغل معلمی در جامعه از احترام و ارزشی فوق‌العاده برخوردار شود.
منبع: روزنامه قدس
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند