به نقل از «باشگاه خبرنگاران»

تمرین‌های مناسب برای درمان دیسک گردن + تصویر

تاریخ انتشار: ۹ مهر ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۰۸۶۹۲۹۴

به گزارش خبرنگار حوزه کلینیک گروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران؛ همانند دیسک ستون فقرات کمری، در میان مهره های ستون فقرات گردن نیز دیسک بین مهره ای وجود دارد.

فتق (بیرون زدگی) دیسک گردن زمانی اتفاق می‌افتد که ماده ژله مانند موجود در مرکز دیسک گردن ضعیف و شکننده شده و از دیواره سخت خارجی، بیرون بزند؛ این عارضه که در افراد بین سی تا شصت سال بروز می‌کند با اعمال فشار برعصب ستون فقرات باعث ایجاد درد گردن یا بازو، بی‌حسی یا سوزن سوزن شدن ‌این نواحی می‌شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

البته باید توجه شود که گردن  درد جزو الزامی علایم دیسک گردن نیست.

ستون فقرات از 24 استخوان متحرک به نام مهره‌ ساخته شده است. بخش گردن ستون فقرات وزن سر شما با وزنی حدود 4.5 کیلوگرم به شما اجازه می‌دهد سر خود را به جلو و عقب تکان دهید و گردش 180 درجه داشته باشید.

7 مهره گردنی با نام‌های ‌ C1 تا C7 دیسک‌ها آن‌ها را از هم جدا کرده و و مانع از ساییده شدن مهره‌ها بر روی هم می‌شوند. مرکز هر دیسک با ماده‌ای ژله مانند پر شده است و در سطح هر دیسک، یک جفت اعصاب نخاعی از طناب نخاعی خارج و در بدن پخش می‌شود.

نخاع و اعصاب نخاعی با عملکردی شبیه به تلفن، اجازه می‌دهند پیام‌ها یا تحریکات بین مغز و بدن (اندام‌ها) جابه‌جا شوند.

هنگامی که ماده ژله‌ای از مرکز دیسک از طریق پارگی ایجاد شده در آنولوس دیواره دیسک خارج شود، فتق دیسک گردن یا بیرون زدگی دیسک گردن ایجاد می‌شود.

با گذشت زمان، فتق دیسک گردن تمایل به کوچک شدن دارد و ممکن است منجر به تسکین درد به صورت جزئی یا کامل شود. در بیشتر موارد درد گردن و یا دست در طول 6 هفته بهبود می‌یابد.

اگر شما دیسک گردن دارید، ممکن است دردی را احساس کنید که در طول بازو و دستتان منتشر می‌شود، همچنین احساس درد در ناحیه شانه یا گردن هنگام چرخش سر و خم شدن گردن را خواهید داشت؛ گاهی اوقات ممکن است اسپاسم (گرفتگی) عضلانی داشته باشید (به این معنا که عضلات غیر قابل کنترل می‌شوند). گاهی اوقات درد ناخوشایند و سوزش در بازوی شما وجود دارد. همچنین ممکن است ضعف عضلانی در عضلات دو سر و سه سر و همچنین در پروسه هند گریپ (گرفتن وسایل) داشته باشید.

عواملی که شما را به سمت ابتلا به دیسک گردن هدایت می‌کند

دیسک گردن ممکن است به علت آسیب دیدن، بلند کردن نامناسب اجسام یا حتی خود به خود ایجاد شوند؛ بالا رفتن سن  هم نقش مهمی در ایجاد انواع دیسک‌ها از جمله دیسک گردن دارد چرا که با افزایش سن، دیسک‌های شما خشک‌تر و سخت‌تر می‌شوند و دیوار بیرونی و فیبری سخت دیسک ممکن است تضعیف شود در نتیجه دیگر قادر نخواهد بود که هسته ژله‌ای را در مرکز قرار دهد.

این ماده ممکن است از طریق یک پارگی در دیواره دیسک، خارج شده و باعث ایجاد درد در هنگام تماس با عصب شود؛ژنتیک فرد نیز در ابتلا به دیسک گردن موثر است همچنین سیگار کشیدن  و مصرف تنباکو از جمله علل ایجاد دیسک گردن و دیگر انواع دیسک است؛ همچنین انجام برخی از فعالیت‌های شغلی و تفریحی نیز می‌تواند منجر به انحطاط زودرس دیسک گردن و آسیب آن شود.

فتق دیسک گردن بیشتر در افرادی که در دهه 4 و 5 زندگی خود هستند رایج است، اگر چه افراد سالخورده و میانسالی که فعالیت فیزیکی خاصی دارند، در گروه با خطر ریسک بالا قرار می‌گیرند.

قابل ذکر است تنها هشت درصد از فتق دیسک‌ها مربوط به ناحیه گردن (دیسک گردن) است.

راه‌های فرار از دیسک گردن

برای  پیشگیری ازبروز این عارضه جلوگیری از افزایش سن اجتناب ناپذیر است اما تغییر در سبک زندگی می تواند به جلوگیری از بیماری های مربوط به دیسک جلوگیری کند. تمرین حالت های بدنی مناسب و حرکات درست بدن، حفظ وزن مناسب و سلامت، ورزش منظم و عدم استعمال دخانیات می تواند کمک کننده باشد.

درمان این اختلال  در بیشتر بیماران با تنها با چهار الی شش هفته قرار گرفتن تحت درمان نورولوژیک درد و علائم از بین می رود. نسبت به مسیر درمانی خود خوش بین بوده و به خاطر داشته باشید که کمتر از ۵% مشکلات ستون مهره نیازمند جراحی هستند.

داروها ممکن است شامل داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی برای کاهش تورم، رفع اسپاسم ماهیچه ای، و یا از بین رفتن درد باشند هم‌چنین درمان فیزیکی که تاثیر بسیاری بر بهبودی درمان دارد شامل درمان با سرما و گرما، ماساژ ملایم و کشش می‌شود.

تمرین‌های موثر برای درمان این اختلال

برای انقباض چانه صاف بایستید یا بنشینید، پشت و گردن را صاف کنید و شانه‌ها را اندکی عقب بدهید. همان طور که سر را رو به جلو نگاه داشته‌اید و خیره به روبرو نگاه می‌کنید، چانه را رو به داخل جمع کنید. باید کشش خفیفی را بدون درد حس کنید؛ اگر دچار درد شدید، فوراً انجام حرکت را متوقف کنید و به پزشک مراجعه نمایید. چند ثانیه در این حالت بمانید و حرکت را هر روز در چند نوبت ده مرتبه‌ای تکرار کنید. برای انقباض کتف در موقعیت فوق قرار بگیرید و کتف‌ها را به مدت 5 ثانیه تا جایی که می‌توانید، به هم فشار دهید. باز هم تاکید می‌کنیم که به جز کشش نباید هیچ دردی حس کنید. حرکت را هر روز ده بار تکرار کنید.

 

 سر را صاف نگه دارید و چانه را رو به داخل جمع کنید. این موقعیت را حفظ کنید و سر را به آرامی ده بار پایین ببرید. سپس عضلات را شل کنید.

موبیلیزاسیون عصب میانی

بازو را تا ارتفاع شانه بالا ببرید. ابتدا آرنج را خم کنید، سپس به آرامی آن را به گونه‌ای صاف کنید که کف دست رو به دیوار باشد. برای افزایش کشش می‌توانید سرتان را به سمت دیگر خم کنید. 5 ثانیه در این حالت بمانید، عضلات را شل کنید و حرکت را چهار بار دیگر تکرار کنید.

بازو را تا ارتفاع شانه بالا ببرید. آرنج را خم کنید و ساعد را به گونه‌ای بچرخانید که کف دست کنار سر قرار بگیرد و نوک انگشتان رو به پایین باشد. 5 ثانیه در این حالت بمانید، عضلات را شل کنید و حرکت را 4 بار دیگر تکرار کنید.

بازویتان را کنار بدن نگه دارید و آن را رو به داخل بپیچانید، مچ دست را خم کنید و سپس بازو را عقب ببرید تا زاویه‌ی کمی با پهلو پیدا کند. 5 ثانیه در این حالت بمانید، عضلات را شل کنید و حرکت را 4 بار دیگر تکرار کنید.

 

گردن را با احتیاط به جلو خم کنید. به گردن فشار نیاورید و گردن را بیش از حد خم نکنید. عضلات را شل کنید و گردن را صاف کنید. حرکت را 10 بار تکرار کنید.

 

سرتان را به آرامی به یک سمت بچرخانید، در منتهی الیه دامنه حرکتی به گردن فشار نیاورید. سرتان را به سمت دیگر بچرخانید و عضلات را شل کنید. حرکت را 10 بار تکرار کنید.

چه زمانی به سراغ جراحی گردن برویم

جراحی ستون فقرات گردنی ممکن است هنگامی پیشنهاد شود که درد و علائم در طول درمان غیر جراحی به طور پیشرونده ای شدیدتر شوند. اگر فتق دیسک اتفاق افتاده منجر به فشرده شدن دیسک درون ستون فقرات شود (میلوپاتی)، جراحی ممکن است ضروری باشد.

هدف از جراحی کاهش فشردگی اعصابی است که توسط دیسک فشرده شده است. رایج ترین فرآیند دیسکتومی نامیده می شود که به طور جزئی یا کلی دیسک آسیب دیده را خارج می کند. این جراحی معمولا از ناحیه جلو گردن (دیسکتومی جلوی گردنی نامیده می شود) انجام می شود. گاهی نیاز است که از طریق ناحیه پشتی گردن و با برداشتن بخشی از لامینا، یک صفحه استخوانی پوشاننده کانال نخاعی، به دیسک فتق یافته دسترسی پیدا کرد. نام این فرآیند لامینوکتومی (لامینوکتومی خلفی) نامیده می شود. اغلب، هر مرحله ای می تواند به صورت جراحی بسیار کوچک با حداقل تهاجم به بافتهای بدن انجام شده و گاهی در مرکز جراحی بیماران سرپایی نخاعی.

انتهای پیام/

 

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: اخبار پزشکی اخبار سلامت

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۰۸۶۹۲۹۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

سندرم درس (DRESS) چیست؟ / چرا ایجاد می شود، چگونه درمان می شود و عوارض ماندگار آن چیست؟

عصر ایران- بثورات دارویی همراه با ائوزینوفیلی و علائم سیستمیک یا سندرم DRESS یک واکنش حساسیت شدید به برخی از انواع داروها به شمار می رود. علائم این بیماری شامل تورم پوستی، تب، ناهنجاری های خونی و درگیری اندام های مختلف است.

متخصصین این آلرژی نادر دارویی را به طور بالقوه تهدید کننده زندگی می دانند که به دنبال واکنش بیش از حد سیستم ایمنی بدن به برخی داروها رخ می دهد. علائم ممکن است هفته‌ ها پس از شروع داروی مشکل‌ زا توسط فرد تظاهر یابند. درمان اغلب شامل قطع داروهای مشکوک و استفاده از داروهای تعدیل کننده سیستم ایمنی به منظور کاهش علائم است.

سندرم درس

سندرم DRESS که تحت عنوان سندرم ازدیاد حساسیت القا شده به وسیله دارو (DIHS) یا سندرم حساسیت به دارو نیز شناخته می شود، یک واکنش شدید به تعدادی از داروهای تجویزی است. متخصصین سندرم DRESS را در قالب یک واکنش ازدیاد حساسیت نوع 4 طبقه بندی می کنند. این واکنش دارویی جدی، پوست و سایر اندام ها را تحت تاثیر قرار می دهد و میزان مرگ و میر آن تا 10٪ گزارش شده است.

بر اساس گزارش هیئت آمریکایی استئوپاتیک پوست، بروز کلی سندرم DRESS غیرمعمول است و ریسک ابتلا از 1 در هر 1000 تا 1 در هر 10000 نفر پس از قرار گرفتن در معرض داروهای محرک متغیر است. این بیماری معمولا ظرف 2 تا 6 هفته پس از اولین مواجهه فرد با دارو رخ می دهد و باعث ایجاد ویژگی های مشخص و در عین حال متغیری می شود که بر پوست و اندام های متعدد تاثیر می گذارند.

علل

سندرم DRESS به دلیل واکنش بیش از حد سیستم ایمنی رخ می دهد که شامل فعال شدن سلول های T سیستم ایمنی و آزاد شدن سیتوکین ها است. با استناد به مقاله ای که از طریق وب سایت کتابخانه ملی پزشکی آمریکا قابل دسترسی است، داروهای رایج مرتبط با این سندرم عبارت اند از:

- داروهای ضد تشنج

- داروهای ضد ویروس

- آنتی بیوتیک ها

- آلوپورینول

- مگزیلتین

- تثبیت کننده های خلق و خو و داروهای ضد افسردگی

- عوامل بیولوژیک

شواهد همچنین حاکی از آن است که عوامل دیگری نیز در این امر نقش دارند:

- استعداد ژنتیکی برای ابتلا به سندرم DRESS

- ناتوانی کبد در متابولیسم برخی داروها

- فعال شدن مجدد برخی ویروس ها مانند ویروس اپشتین-بار (EBV) یا هرپس ویروس انسانی 6 (HHV6)

علائم

برخی از افراد ممکن است به سندرم DRESS به عنوان یک واکنش چند سیستمی نگاه کنند. این موضوع بدین واقعیت اشاره دارد که بیماری مذکور می تواند علائم مختلفی به همراه داشته باشد. هرچند بیماران ممکن است علائم متفاوتی را تجربه کنند، نام DRESS از مشخصه تعداد ائوزینوفیل های بالا، معروف به ائوزینوفیلی، و علائمی که معمولا در بدن ظاهر می شوند، گرفته شده است.

علائم معمول سندرم DRESS عبارت اند از:

- تب

- بثورات پوستی یا جوش

- ائوزینوفیلی

- لنفوسیتوز آتیپیک

- تورم غدد لنفاوی

- التهاب اندام های داخلی

تشخیص

سندرم DRESS می‌ تواند با علائم‌ مختلف تظاهر یابد که آن را مشابه بیماری‌ های دیگر از جمله سلولیت، هپاتیت ویروسی و لوپوس اریتماتوز سیستمیک می سازد. به همین دلیل این بیماری با احتمال بالا برای تشخیص اشتباه رو به رو است. به منظور تشخیص سندرم DRESS، فرد باید معیارهای زیر را داشته باشد:

- سابقه بستری شدن در بیمارستان

- راش حاد

- واکنشی که احتمالا مرتبط با دارو است

علاوه بر این، سه مورد از چهار فاکتور زیر نیز باید وجود داشته باشند:

- تب بالاتر از 38 درجه سانتیگراد

- بزرگ شدن غدد لنفاوی حداقل در دو محل

- درگیری حداقل یک اندام داخلی

- ناهنجاری در شمارش سلول های خونی

در این میان محققان ژاپنی نیز مجموعه ‌ای از معیارها را پیشنهاد کرده ‌اند که مشابه هستند، اما شامل فاکتور خاص فعال‌ سازی مجدد HHV6 هم می شود.

درمان

تشخیص زودهنگام و قطع فوری دارو از مهمترین عوامل در درمان این بیماری به شمار می‌ روند. این رویکرد ممکن است برای رفع علائم و هرگونه ناهنجاری خونی و همچنین جلوگیری از پیشرفت بیماری کافی باشد.

پس از این مرحله، درمان عمدتا حمایتی است و شامل مدیریت و تسکین علائم می شود. گزینه های مطرح می توانند متشکل از جایگزینی مایعات، تنظیم دما، تغذیه مناسب، مراقبت از زخم و کنترل عفونت باشند. سایر اقدامات حمایتی هم به اندام های آسیب دیده بستگی دارند.

کورتیکواستروئیدهای سیستمیک پرکاربردترین درمان برای این بیماری هستند. با این حال، هنوز هیچ اتفاق نظری در مورد دوز ایده آل، زمان و مسیر تجویز وجود ندارد. یک مطالعه در سال 2014 که از طریق سری مجلات انتشارات جان وایلی و پسران قابل دسترسی است، نشان داد که کورتیکواستروئیدهای سیستمیک می توانند به طور موثر در مراحل اولیه بیماری اقدام به مدیریت آن کنند.

علاوه بر این در مطالعه ای دیگر از ناشر بریتانیایی بایومد مرکزی در سال 2018 مشخص شد که ترکیبی از پالس تراپی کورتیکواستروئیدی و کورتیکواستروئیدهای خوراکی، یک درمان موثر برای بیماری محسوب می شود.

سایر درمان‌ های موثر عبارت اند از:

- سرکوب‌ کننده‌ های سیستم ایمنی مانند سیکلوسپورین

- کورتیکواستروئیدهای موضعی برای تسکین بثورات پوستی

- ایمونوگلوبولین داخل وریدی

- پلاسمافرزیس

عوارض

حتی پس از بهبودی، برخی از افراد ممکن است از پیامدهای طولانی مدت سندرم DRESS رنج ببرند، از جمله آسیب دائمی به اندام ها و ایجاد اختلالات خودایمنی.

یک نظرسنجی در سال 2015 نشان داد که اکثر افرادی که از سندرم DRESS بهبود یافته اند به بیماری های جدیدی مبتلا شده اند. بر اساس پژوهشی دیگر در سال 2017، بیماری های تیروئید مانند بیماری هاشیموتو، بیماری گریو، و تیروئیدیت بدون درد از جمله شایع ترین عوارض طولانی مدت سندرم DRESS هستند.

آسیب اندام ناشی از سندرم DRESS نیز با عوارض طولانی مدت همراه است. افرادی که آسیب شدید کبدی دارند، ممکن است به پیوند کبد نیاز داشته باشند. علاوه بر این افرادی که بیماری کلیوی زمینه ای دارند نیز ممکن است به همودیالیز طولانی مدت نیاز داشته باشند.

بیماری های عفونی یکی دیگر از عوارض شایع مرتبط با سندرم DRESS هستند. مطالعه ‌ای در سال 2013 نشان داد افرادی که تحت درمان با کورتیکواستروئید قرار گرفته ‌اند، ممکن است در معرض خطر ابتلا به بیماری‌ های عفونی مانند هرپس و ذات‌ الریه باشند.

تمامی این مطالعات از طریق کتابخانه ملی پزشکی آمریکا در اختیار علاقه مندان قرار گرفته اند.

کانال عصر ایران در تلگرام