به نقل از «ایرنا»

کوه یخ یا پلاستیک

تاریخ انتشار: ۹ دی ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۲۱۷۳۴۸۴

تهران- ایرنا- دریاها و اقیانوس ها حدود 72 درصد سطح زمین را پوشانده اند و بشر 17 تا50 درصد پروتئین مورد نیاز خود را از این پهنه ها آبی تامین می کند اما این منابع ارزشمند آبی هم مانند سایر منابع از گزند زیاده خواهی انسان در امان نمانده است.

بهروز ابطحی رییس پژوهشگاه ملی اقیانوس شناسی و علوم جوی روز یکشنبه در گفت و گو با خبرنگار علمی ایرنا با اشاره به انبوه پسماندهای پلاستیکی در دریاها و اقیانوس ها گفت: با توجه به افزایش حجم پلاستیک در دریاها و اقیانوس ها، این حجم از پلاستیک در دنیا به کوه یخ تشبیه شده است؛ به این معنا که بخش کوچکی از آن در معرض دید است اما بخش زیادی از آن و یا تبعات آن را نمی بینم که همان تجزیه شیمیایی پلاستیک ها است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی افزود: برآورد شده است که اگر آلوده کردن دریاها و اقیانوس ها با همین روند ادامه یابد، بعد از 30 سال وزن پلاستیک موجود در دریاها بیشتر از وزن ماهیان خواهد شد یعنی اگر تور در دریا بیندازیم بیشتر از آن که ماهی صید کنیم، پلاستیک صید خواهیم کرد.
ابطحی تاکید کرد: دریا مواهب بسیار زیادی دارد در کنار آن ممکن است مخاطراتی نیز داشته باشد که باید آنها را بشناسیم و مدیریت کنیم، مدیریت مخاطرات دریایی امکان پذیر است و می شود آنها را به حداقل رساند.
وی افزود: برخی مخاطرات ناگهانی هستند مانند سونامی که طی چند دقیقه تا چند ساعت اتفاق می افتد برخی مخاطرات نیز مانند آلودگی ها بلندمدت و خاموش هستند اما تاثیراتشان روی زندگی انسان بسیار عمیق است مانند آلاینده های پلاستیکی در محیط دریا که موضوعی جهانی است.
رییس پژوهشگاه ملی اقیانوس شناسی و علوم جوی با اشاره به این که بشر 17 تا 50 درصد پروتیین مورد نیاز خود را با توجه به شرایط هر کشور از دریاها تامین می کند گفت:بقیه پروتیین مورد نیاز نیز از خشکی تامین می شود؛ در خشکی تولید پروتیین تا حدودی تحت کنترل و مدیریت انسان است.
ابطحی توضیح داد: به عبارت دیگر، در خشکی این قابلیت وجود دارد که آلودگی پلاستیکی را از غذای دام و اطراف محیط های پرورش دام و طیور دور کرد، اما در محیط دریا اینطور نیست، پروتیین دریایی از محیطی به دست می آید که در صورت آلوده شدن، امکان حذف آلاینده ها از آن و از اطراف آبزیان نیست و وقتی دریا آلوده شود این آلودگی به طور مستقیم وارد بدن آبزیان و سپس به انسان منتقل می شود.
وی اظهار داشت: آلودگی پلاستیک فاجعه ای است که دنیا را تهدید می کند، در برخی از مناطق دریایی جهان که فعلا خارج از آب های ما هستند این آلودگی به حدی رسیده که انبوه متراکم آلودگی پلاستیکی در تصاویر ماهواره ای شبیه قاره هستند.
به گفته رییس پژوهشگاه ملی اقیانوس شناسی و علوم جوی، هیچ انسانی مایل نیست هنگام شنا کردن در دریا، با پسماندهای پلاستیکی تماس پیدا کند یا گوشت ماهی مصرفی اش حاوی بقایای پلاستیکی باشد.
وی ادامه داد: پلاستیک جنگل های دریایی را هم تهدید و جدا از تاثیرات پنهان آلودگی، عاملی برای نازیبایی مناظر محسوب می شود.
ابطحی گفت: گاهی این پلاستیک ها سطح وسیعی را می پوشانند، به عنوان مثال وقتی به جنگل های حرا نگاه می کنیم می بینم که زباله های پلاستیکی زیادی به ریشه های هوایی این درختان چسبیده اند، هم به اکوسیستم لطمه می زند و هم به منظره و فرد به جای اینکه از مناظر طبیعی و بکر منطقه لذت ببرد بیشتر پلاستیک می بیند.
وی تاکید کرد: البته تخریب منظره یکی از مسائل آشکار و کمترین پیامد آلودگی است و به واقع بخش زیادی از این تاثیرات را نمی بینیم.
رییس پژوهشگاه ملی اقیانوس شناسی و علوم جوی گفت: دریاها حدود 72 درصد سطح زمین را می پوشانند بنابراین سالم نگه داشتن اقیانوس و دریاها در واقع بخش بزرگی از سالم نگه داشتن کره زمین است.
ابطحی همچنین با اشاره به اهمیت پژوهش و دستاوردهای آن تصریح کرد: با توجهی که مقامات عالی کشور در حوزه پژوهش، فناوری ، صنعت و دریانوردی دارند می توان آینده علم دریانوردی و اقیانوس شناسی را در کشور روشن دید.
وی ادامه داد: به طور کلی حوزه دریا با جنبه های مختلف زندگی شهروندان ارتباط پیدا می کند و منحصر به یک یا دو وزارتخانه نیست.
ابطحی افزود: برای کشور ما که متصل به سه حوزه دریایی بسیار مهم و راهبردی جهان است، امیدواریم با افزایش توجه به توسعه دریامحور و پژوهش های دریایی پشتیبان کافی برای توسعه این علم داشته باشیم و بتوانیم نقشی را که لازم است در منطقه و جهان ایفا کنیم.
رییس پژوهشگاه ملی اقیانوس شناسی و علوم جوی تاکید کرد: در این راستا به سهم خود در تلاشیم تا با همکاری دانشگاه های دریایی فعالیت ها را هدفمند کنیم، برنامه محور پیش ببریم، سطح کیفی تحقیقات را ارتقا دهیم و از کارهای موازی و تکراری پرهیز کنیم.
علمی 9014**2017

منبع: ایرنا

کلیدواژه: علمي آموزشي محيط زيست درياها پلاستيك

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۲۱۷۳۴۸۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

کشف موجوداتی که 540 میلیون‌ سال قبل اقیانوس‌های زمین را نورانی می‌کردند (+عکس)

بسیاری از موجودات آب‌های جهان را نورانی می‌کنند. از میکرواوگانیسم‌هایی گرفته که خطوط ساحلی را در تاریکی شب به رنگ آبی برقدار در می‌آورند تا قلابچه‌ماهی‌های اعماق دریا که از فریب‌دهنده‌های درخشان‌شان برای اغوا کردن طعمه استفاده می‌کنند، طیف وسیعی از مخلوقات دریایی از طریق پدیده‌ای طبیعی با عنوان بیولومینانس یا زیست‌تابی از خودشان نور ساطع می‌کنند.

به گزارش راهنماتو، اکنون نتایج یک مطالعه تازه از اولین نمونه‌های زیست‌تاب‌ها در روی سیاره زمین پرده برداشته و تاریخ حضور آن‌ها به روی زمین را تا زمان آغاز نخستین روزهای حیات حیوانات به عقب کشیده است. بر اساس این مطالعه در حدود 540میلیون سال قبل، حیوانات نرم و شاخه‌داری با عنوان اوکتوکورال‌ها شروع به نورانی کردن اقیانوس‌ها کردند.

نتایج این مطالعه که در نشریه Proceedings of the Royal Society  منتشر شده است، از رابطه اوکتوکورال‌های اقیانوس‌های مدرن ما استفاده کرده تا به سمت عقب حرکت کند و مشخص کند این زیست‌تاب‌های ورقه-مانند چه زمانی پا به قلمرو حیوانات گذاشتند.

در دریاهای امروزی، اوکتوکورال‌ها انواعی از فرم‌ها مانند قلم‌های دریایی، پنکه‌های دریایی و مرجان‌های نرم را دارند. دانیل دلئو، زیست‌شناسی که این مقاله را برای موزه تاریخ طبیعی آمریکا نوشته است، می‌گوید:

 «اوکتوکورال‌ها مرجان‌های نرم‌تنی به شکل درخت هستند. نام‌شان را از قرینگی بدن‌شان که هشت قسمت دارد، گرفته‌اند. اوکتوکورال‌ها اغلب باغ‌های مرجانی و جنگل‌های حیوانی در اقیانوس، به خصوص در اعماق آب، درست می‌کنند که می‌تواند خانه و پرورشگاهی برای طیفی از حیوانات باشد.»

در این مطالعه محققان به این دلیل روی اوکتوکورال‌ها تمرکز کردند که اغلب آن‌ها زیست‌تاب هستند. درست مثل همه ارگانیسم‌های زیست‌تاب، در اوکتوکورال‌ها هم آنیزمی با عنوان لیوسفراس با ترکیب لوسیفرین واکنش نشان می‌دهد و نور تولید می‌کند.

جانورشناسان تاکنون توانسته‌اند تخمین بزنند که توانایی نورتابی حدودا 100بار در میان این حیوانات فرگشت یافته است. اما اینکه این موجودات زنده دقیقه از چه زمانی به قابلیت نورتابی مجهز شدند، مشخص نبود.

تا قبل از مطالعه اخیر، قدیمی‌ترین نمونه شناخته‌شده زیست‌تابی به سخت‌پوستان 267میلیون ساله نسبت داده شده بود. دلئو و همکاران نویسنده‌اش انتظار داشتند که این توانایی بسیار قدیمی‌تر باشد. اوکتوکورال‌ها با گونه‌های نورانی متعددشان، به نظر می‌رسید که گروه خوبی برای گردآوری شواهد باشند.

دلئو می‌گوید:

«اوکتوکورال‌ها به دلیل بدن‌های نرم‌شان مثل مرجان‌های استخوانی و سنگی فسیل نمی‌شوند.»

بعضی وقت‌ها تنها ماده‌ای که در اختیار کارشناسان است، بخش‌های کوچک و سخت سازه‌های مرجانی به نام اسکلریت است. واکنش زیست‌شیمیایی حیاتی را هم نمی‌توان مستقیما در فسیل‌ها مشاهده کرد، بنابراین کارشناسان می‌بایست به خطوط دیگری از شواهد برای رسیدن به خواستگاه زیست‌تاب‌ها تکیه می‌کردند.

دلئو و همکارانش برای پاسخ به این پرسش به درخت خانوادگی اوکتوکورال‌ها پرداختند. آن‌ها برای آنکه فرگشت زیست‌تابی در اوکتوکورال‌ها را دنبال کنند، به شباهت‌های ژنتیکی در میان اوکتوکورال‌ها و خویشاوندان‌شان پرداختند. حدودا 3500 یا تعداد بیش‌تری از اوکتوکورال‌ها به گروهی بزرگ‌تر به نام آنتوزوآ تعلق دارند که مرجان‌ها و شقایق‌های دریایی را در بر می‌گیرد.

جانورشناسان به دنبال گونه‌هایی بودند که توانایی زیست‌تابی داشتند تا بتوانند تعیین کنند که این توانایی چند بار در میان این حیوانات فرگشت یافته است. علاوه بر آن محققان عمقی که اوکتوکورال‌ها در آن زندگی می‌کنند را بررسی کردند تا ببیند آیا نورتابی در عمق و سطح دچار فرگشت شده یا خیر.

با همه این ارزیابی‌ها آن‌ها تخمین زدند که اجداد اوکتوکورال‌ها چه شکلی بودند و از کی در دریاها پدیدار شدند.

محققان پیشنهاد می‌دهند که توانایی زیست‌تابی در اوکتوکورال‌هایی با مکانیزم‌های زیستی مشترک آن‌چنان شایع است که آخرین جد مشترک این گروه احتمالا زیست‌تاب بوده است.

این جد در آغاز دوره کامبرین در حدود 542 میلیون سال قبل، زمانی که جهان در بسیاری از ابعاد در حال شکوفایی بوده و اشکال تازه حیوانات به سرعت در حال تنوع‌یافتن بودند، زندگی می‌کرده است. آن‌ها همچنین تخمین زده‌اند که نخستین زیست‌تاب‌ها احتمالا در آب‌های کم‌عمق به وجود آمده‌اند و بعدها به آب‌های عمیق راه یافته‌اند.

کانال عصر ایران در تلگرام