استفاده از روشی نوین برای هدایت تلسکوپ‌های بزرگ
تاریخ انتشار: ۱۵ دی ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۲۲۵۱۴۸۳
محققان دانشگاه "ام‌آی‌تی" معتقدند که در آینده از ماهواره‌های کوچک استفاده خواهند کرد تا تلسکوپ‌های بزرگ را با استفاده از نور لیزر هدایت کنند.
به گزارش ایسنا و به نقل از انگجت، محققان از سال ۲۰۰۹ تاکنون موفق شدند با استفاده از اطلاعات به دست آمده از تلسکوپ "کپلر" هزاران سیاره فراخورشیدی را کشف کنند.
این تلسکوپ در آبان ماه بازنشسته شد و موفق شد ۲ هزار و ۸۱۸ سیاره فراخورشیدی"(exoplanets) را کشف کند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
مأموریت ۶۰۰ میلیون دلاری کپلر در ماه مارس ۲۰۰۹ با هدف کمک به شناخت سیاره‌های مشابه با زمین در سراسر کهکشان راه شیری راه‌اندازی شد.
کپلر طی ماموریت خود، به طور پیوسته ۱۵۰ هزار ستاره را زیر نظر گرفت.
البته ناسا ماهواره کشف و شناسایی سیارات فراخورشیدی موسوم به "تس"(TESS) را به عنوان جانشین "کپلر" انتخاب کرد.
این ماهوراه کاوشگر نیز در ۱۹ آوریل سال ۲۰۱۸ به فضا پرتاب شد. هدف تس جست‌وجوی سیاره‌های فراخورشیدی است.
پژوهشگران معتقدند اگر زمانی یک سیاره فراخورشیدی پیدا شد، یافتن جزئیات و اطلاعات بیشتر راجع به آن‌ها، نیازمند داشتن تلسکوپ بزرگتر و قدرتمندتری است.
این تلسکوپ‌ها مانند تلسکوپ "جیمز وب" به آینه‌های بسیار بزرگی نیاز دارد.
این تلسکوپ از آینه‌هایی با عرض ۶.۵ متر استفاده خواهد کرد تا بتواند کهکشان‌های بسیار دور را رصد کند.
بنابراین این تلسکوپ‌های جدید نیز باید از آینه تشکیل شده باشند.
اما پرتاب آن‌ها با چالش‌های مختص به خود مواجه است.
"ایوان داگلاس" یکی از محققان دانشگاه "ام.آی.تی" اظهار کرد، هرگونه اختلال کوچک در فضاپیما در کارکرد آن مشکل ایجاد می‌کند.
از این اختلالات می‌توان به "تغییر جزئی در زوایه خورشید" و یا "خاموش و روشن شدن قطعات الکترونیکی تلسکوپ" اشاره کرد.
اگر این اختلالات بزرگتر از ۱۰ پیکومتر باشد، در الگوی نوردهی داخلی تلسکوپ تغییرات ایجاد می‌شود.
این تغییر به این معنا است که نمی‌توان این نوردهی را کم کرد تا بتوان انعکاس سیاره‌ها را مشاهده کرد.
دانشمندان قادرند با استفاده از نور لیزری که از زمین به آسمان می‌تابد، به هدایت و تثبیت تلسکوپ بپردازند.
حال محققان دانشگاه "ام.آی.تی" معتقدند که در آینده از ماهواره‌های کوچک استفاده خواهند کرد تا تلسکوپ‌های بزرگ را با استفاده از نور لیزر هدایت کنند.
در این فرآیند ماهواره به آینه تلسکوپ، لیزر خواهد تاباند.
استفاده از این روش می‌تواند هزینه‌های جاری تلسکوپ‌های بزرگ را کاهش دهد.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: تلسکوپ فضایی جیمز وب تلسکوپ هابل سیاره فراخورشیدی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۲۲۵۱۴۸۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
سیاره مشتری به شکل‌گیری قمر زمین کمک کرده است
به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از اسپیس، به نظر می‌رسد که رویداد موسوم به بی‌ثباتی بزرگ که هرج و مرج را در بین سیارات ایجاد و غول‌های گازی را در مدار‌هایی که امروز می‌شناسیم مستقر کرد، بین ۶۰ تا ۱۰۰ میلیون سال پس از تولد خورشید رخ داده است.
دانشمندان بر این باورند که سیاراتی نظیر مشتری با بی‌ثبات کردن مدار یک پیش سیاره به شکل گیری قمر زمین منجر شده باشند.
به لطف مطالعات ترکیبات و مکان انواع مختلف سیارک‌ها و دنباله‌دارها، دانشمندان دریافته‌اند که این حادثه در اوایل تاریخ منظومه شمسی رخ داده است. با این حال، هنوز پازل‌هایی درباده اینکه چگونه همه چیز دقیقاً از بین رفته یا شکل گرفته، حل نشده است.
به عنوان مثال، دانشمندان دریافته‌اند که اجرام منظومه شمسی که امروزه می‌بینیم، از جمله زمین، به دور خورشید از قرصی از گاز و غبار تشکیل شده‌اند. با این حال، برخی از آن اجرام، یعنی سیارک‌ها و دنباله‌دارها، به نظر می‌رسد که از موادی تشکیل شده‌اند که در قرص وجود نداشته‌اند. حداقل، این مواد نباید در مکان‌هایی که آن اجرام در حال حاضر در آن قرار دارند، وجود داشته باشد و منطقی‌تر است که این اجرام قبل از پراکنده شدن در نقاط دورتر به خورشید نزدیک‌تر شده باشند.
به عبارت دیگر، همه این بررسی‌ها صورت گرفته تا نشان دهد که مشارکت مشتری در شکل‌گیری قمر زمین اهمیت زیادی داشته است.
یکی از فرضیات این است که در دوران اولیه تشکیل منظومه شمسی، برهم‌کنش‌های گرانشی بین مشتری و سیاره‌های دیگر انجام می‌شد که در نهایت منجر به تشکیل موج‌هایی در ابرمولکول‌های حاوی میلیون‌ها سیاره کوچک شد که به آرامی گرد و خاک بیشتری تشکیل دادند و در نهایت به شکل‌گیری سیاره‌ها و قمر‌ها منجر شد.
در این فرضیه، نقش سیاره مشتری بسیار مهم بوده چراکه با جذب و کشش گرانشی خود، این سیاره بزرگ منجر به کاهش سرعت چرخش ابرمولکول‌های حاوی ذرات کوچک شده و این کاهش سرعت، منجر به اتصال و ادغام این ذرات بزرگتر و تشکیل شهاب‌سنگ‌ها، سیاره‌ها و حتی قمر زمین شده است.
مطالعات همچنین نشان می‌دهد که مشتری در کمک به تشکیل قمر زمین نقش مهمی ایفا کرده است و هرچه فرایند تشکیل ماه پیش می‌رفته، نقش سیاره مشتری افزایش نیز تفزایش یافته است.
انتهای پیام/
تیم فوتسال افغانستان نیمی از راه جام جهانی را طی کرد