هیچ شکستی بدتر از تنها شدن یک سیاستمدار نیست
تاریخ انتشار: ۱۷ دی ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۲۲۷۳۰۵۹
احمدی‌نژاد وقتی رفت، خودش بود و2-3 نفر از یاران غارش، سایرین یا ازاو دفاع نکردندیا به حمله‌کنندگان پیوستند. چون سیاستمدار باید امورش را از طریق مشارکت و همفکری دیگران پیش ببرد/ اتفاقی که هیچگاه برای خاتمی رخ نداد و همواره کسانی بودند که از او دفاع کنند. به این علت که افراد خودشان را در تصمیمات دولت خاتمی شریک می‌دانستند
« سیاست بدون مشارکت؟ » عنوان سرمقاله روزنامه اعتماد به قلم عباس عبدی است که در ادامه می خوانید:
هفته گذشته به همراه دوست عزیزم آقای مصطفی تاج‌زاده گفت‌وگوی مشترکی با نشریه اندیشه پویا داشتیم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
سیاستمدار لزوما اندیشمند نیست. بسیاری از اندیشمندان حتی در حوزه سیاست وجود دارند که قادر به پیش بردن یک کنش سیاسی نیستند. سیاستمدار وظیفه پیاده کردن یک ایده و اندیشه را در عرصه جامعه به عهده دارد. وظیفه سیاستمدار بیان گزاره‌های درست نیست بلکه اجرای ایده‌های درست است؛ اگرچه گزاره‌های آن را از دیگران گرفته باشد. نمونه مشهور آن رابطه آنتونی گیدنز و تونی بلر است که گیدنز در مقام جامعه‌شناس و دانشمند؛ دیدگاه و نظریه راه سوم را طرح کرد و حتی مشاور تونی بلر هم شد ولی پیشبرد این ایده از طریق سیاستمداری به نام تونی بلر محقق شد.
بنابراین هر سیاستمداری که به هر دلیلی موفق به انجام و پیاده‌سازی ایده‌اش نشود، شکست خورده محسوب می‌شود. سیاستمدار برای تحقق این هدف چه باید انجام دهد؟ وظیفه اصلی او برنامه‌ریزی برای بسیج نیروی انسانی و امکانات مادی و فیزیکی در قالب یک طرح اجرایی است. مهم‌ترین وجه این کار، بسیج نیروی انسانی و مشارکت دادن آنها در اجرای طرح و تبدیل مردم به حامیان خود است. اگر از این زاویه نگاه کنیم، مرحوم بازرگان هر چند انسان سلیم‌النفس و متعهدی بود ولی قادر به بسیج و حفظ نیروهای سیاسی حامی خودش نبود. شاید برخی بگویند دیگران اشتباه کردند که گرد او جمع نشدند، یا او را ترک کردند یا دوستانش انشعاب کردند و... اینها مساله‌ای را حل نمی‌کند، در نهایت این سیاستمدار است که باید دیگران را جذب می‌کرده؛ گو اینکه رفتار او نه تنها جاذب نبود که دافعه شدیدی هم داشت.
این وضعیتی بود که مرحوم هاشمی هم در سال‌های پایانی ریاست‌جمهوری خویش با آن مواجه شد و در دفاع از عملکرد دولت خودش تقریبا تک و تنها مانده بود و باید منتظر نماز جمعه می‌ماند تا دفاعی یک‌سویه از عملکرد دولت خود کند؛ اتفاقی که هیچگاه برای آقای خاتمی رخ نداد و همواره کسانی بودند که از او دفاع کنند. چرا؟ به این علت که این افراد خودشان را در تصمیمات دولت خاتمی و دوره او شریک می‌دانستند. احمدی‌نژاد را هم ببینید، هنگامی که رفت، خودش بود و دو، سه نفر از یاران غارش، سایرین یا دفاع نکردند یا به حمله‌کنندگان پیوستند. چرا؟ چون سیاستمدار باید امور خود را از طریق مشارکت و همفکری دیگران پیش ببرد.
حتی اگر یک ایده درست و اجرایی در ذهن خود دارد باید بکوشد که آن را از زبان دیگران درآورده و اجرایی کند. هیچ شکستی برای یک سیاستمدار بدتر از تنها شدن نیست. این برخلاف دانشمند است که می‌تواند تنهای تنها باشد. زیرا دانش در فرد متجلی می‌شود ولی سیاست در جمع و کنش جمعی است که معنا دارد.
از سوی دیگر سیاستمدار باید به دیگران اعتماد کند؛ البته با حفظ احتیاط، بی‌اعتمادی به همراهانش موجب بی‌اعتمادی متقابل می‌شود. در شرایط کنونی جامعه ایران هر سیاستمداری باید بکوشد که دو مخالف خود را تبدیل به یک مخالف کند و هزار دوست خود را تبدیل به 10 هزار نماید. این کار لزوما معادل نادیده گرفتن اصول نیست. چه بسا با یک گفت‌وگوی صمیمانه و یک برخورد انسانی و اخلاقی می‌توان بسیاری از این اهداف را محقق کرد. بهتر از همه استفاده از ادبیات انسانی و درست است که عاری از توهین و تحقیر باشد. اینها رمز نفوذ سیاستمدار در همراهان است.
متاسفانه آقای روحانی از حیث این ویژگی‌ها و به‌طور مشخص از حیث جلب مشارکت و همراهی با دیگران و نهادینه کردن اعتماد در دولت و سایر نهادهای مرتبط و نیز استفاده از ادبیات همدلانه، در حد مورد نیاز شرایطِ امروز ایران عمل نکرده است. بنده بطور مشخص بارها از طریق برخی از کسانی که ارتباط دارند، نظر انتقادی خود را با مصادیق بیان کرده‌ام. ادبیات ایشان، تک‌گویی‌ها، استفاده از لغاتی که فاصله‌ها را زیادتر می‌کند، کمبود ارتباطات چهره به چهره با همراهان و مدیرانش و... ممکن است منجر به آن شود که حلقه سیاست دولت کوچک و کوچک‌تر شود. امروز عدم موفقیت دولت گریبان همه جامعه را می‌گیرد. بنابراین هیچ‌کس نباید درصدد تضعیف دولت باشد ولی اگر به نقد علاقه‌مندان بی‌توجهی شود در نهایت مخالفت‌ها و بی‌تفاوتی‌ها از جایی بیرون می‌زند که پیش‌بینی نمی‌شوند. (من حیث لایتحسب) امیدواریم که در این زمینه تغییر رفتاری را شاهد باشیم. فراموش نکنیم رکن سیاست، مشارکت است و بقیه آن حاشیه است.
منبع: ایران آنلاین
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۲۲۷۳۰۵۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
بازیکنی که نگذاشت اوضاع گل‌گهر در دربی بدتر شود
به گزارش ورزش‌سه، یکی از دیدارهای حساس هفته بیست و پنجم رقابت‌های لیگ‌برتر که تحت تاثیر دو دیدار حساس در تبریز و تهران کمتر به چشم آمد، دربی کرمان میان شاگردان اوزونیدیس و محرم نویدکیا به عنوان دو مربی صاحب سبک بود که در پایان با تساوی یک بر یک تمام شد.
البته این دیدار می‌توانست با نتیجه دیگری تمام شود و نارنجی‌پوشان رفسنجانی که این روزها روی فرم هستند با پیروزی زمین مسابقه را ترک کنند، اما محمدرضا اخباری با پنج سیو اجازه نداد دروازه تیمش بیش از یک بار در این بازی گشوده شود.
اخباری در ۲۰ دقیقه ابتدایی دربی استان کرمان شوت سنگین واسعی را دفع کرد؛ در ادامه دو مرتبه موفق به مهار موقعیت‌های سجاد شهباززاده شد و درنهایت روی ارسال کرنر ضربه سر تماشایی نژاد مهدی را به شکل تحسین‌برانگیزی از روی خط دروازه برگرداند تا گل‌گهر که برای پیروزی پا به این میدان گذاشته بود، حداقل موفق به کسب تک امتیاز بشود.
البته این نتیجه به لطف درخشش تورس در بخش بازیسازی و تهاجمی تیم و در ادامه اخباری در خط دروازه رقم خورد که دو بازیکن شاخص اوزونیدیس در این فصل از رقابت‌های لیگ برتر به شمار می‌روند.
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند