به نقل از «عصر ایران»

مهندس توکلی؛ زندگی برای ایران

تاریخ انتشار: ۱۸ دی ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۲۲۸۹۹۷۴

جواد رنجبر درخشی لر

مهندس " تقی کبریت ساز توکلی" در بامداد 18 دی 97 چشم از جهان فروبست. 87 سال زندگی پربار و پرتلاش یک انسان فرهیخته و وطن‌پرست به پایان رسید. نام مهندس توکلی که خود یک "برند" بود با "کبریت سازی"، "ماشین سازی تبریز"،" مس سرچشمه"، "وزارت نیرو" و بسیاری مولفه‌های صنعتی دیگر پیوند داشت. اما مهم‌ترین مولفه زندگی او و بنیان همه زندگی اش ایران دوستی بود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

تقی توکلی تمام عمرش را برای ایران زیست. بدون هیاهو و بدون ادعا. گویا زبان و احساس و ژنتیک او برای ایران تنظیم شده بود. بی آن که تلاشی برای نشان دادن آن بکند.

مهندس توکلی کوچکترین فرزند خانواده توکلی بود. این خانواده یکی از ده‌ها خانواده متمول و دوران ساز تبریز بود که مدرنیته را با ساختن کارخانه‌ها و آوردن محصولات جدید، مثل برق، به ایران بنیان نهادند.

 ایشان افزون بر پیشینه خانوادگی برجسته در آلمان تحصیل کرده بودند. بنابراین تحول‌خواهی ایشان در بستر خانواده‌ای بزرگ به علم روز نیز مجهز بود.

مهندس توکلی پس از تحصیلات عالیه در آلمان و آمریکا بلافاصله به ایران بازگشت و در قامت یک رهبر مقتدر اقتصادی به اجرای پروژه‌های بزرگ صنعتی پرداخت. کارخانه ماشین سازی تبریز یکی از این پروژه‌هاست که نقطه عطفی در صنعت ایران بود و نقش بی بدیلی در توسعه صنعتی ایران ایفا کرد. مدیریت مس سرچشمه دیگر کار مهم و دوران ساز مهندس توکلی بود. وزارت نیرو در دولت "جمشید آموزگار" در سال 56 اثر ماندگار دیگر مهندس توکلی در صنعت آب و برق ایران بود.

او پس از انقلاب دچار بی مهری‌هایی شد و محبور شد به آمریکا برود. در یک دهه‌ای که ایشان در آمریکا بود کارخانه‌هایش یکی پس از دیگری دچار فروپاشی و ورشکستگی شد. بازگشت مهندس به ایران در دهه 70 خون تازه‌ای به رگ‌های صنعت ایران بود. یک نمونه آن بازسازی کارخانه کبریت سازی بود که در مدت کمی به جایگاه پیشین خود برگشت و به کارخانه‌ای نمونه با تولیداتی با کیفیت تبدیل شد.

افزون بر آثار اقتصادی این کارخانه همچون بالا بردن اشتغال، یکی از اولین واکنش‌ها به جعل نام "خلیح فارس" را نشان داد و کبریت‌هایی با نام و نقشه "خلیج فارس" تولید کرد. این امر اجتماعی با تولید کبریت‌هایی با مضامین اجتماعی دیگر ادامه پیدا کرد.

مهندس توکلی یکی از معدود تولیدکنندگان ملی ایران بود. او تولید و کارخانه را با فرهنگ و منشی ایرانی درهم آمیخت.

توکلی یک برند ملی صنعت ایران است که اگر برخی موانع در راه او ایجاد نمی‌شد می‌توانست صنعت ایران را جهانی کند. مبنای این اصالت ایران‌گرایی بود. جای جای ایران خانه و عشق او بود. هر چند یک تبریزی اصیل بود و تا آخر عمر به تبریز عشق می‌ورزید و در این شهر چشم از جهان فروبست.

هزاران نکته درباره او می‌توان نوشت. دوستان و نزدیکان او می‌توانند صدها خاطره ارزشمند از مهندس توکلی بنیان گزار صنعت، از تقی توکلی ایران‌پرست و دانشور، از توکلی وارث مکتب اقتصادی تبریز بگویند اما برای من دو نکته از ایشان همیشه به یاد ماندنی است.

کارخانه توکلی در محله‌ای که در تبریز هم اکنون هم به نام "توکلی" نامیده می‌شود هزاران خانواده را با اشتغال مردان و پسران جوان از فقر مادی و فرهنگی رهانید و ارتقا داد. نقش اجتماعی کارخانه توکلی در دل شهر تبریز در محله‌ای نسبتا فقیر خود نیاز به نوشتن کتابی مستقل دارد. بسیارند کسانی که با اشتغال در این کارخانه بزرگ از فقر و فلاکت رها شدند و برای خود خانه و خانواده‌ای دست و پا کردند. همچنین مهندس توکلی تا آخر عمر کتاب‌خوان بود و همواره دغدغه ایران داشت و از مسایل ایران و راه حل‌ها سخن می‌گفت. مهندس توکلی امروز از جهان ما رفت اما نام او و اثر مادی و معنوی زندگی او هرگز از بین نخواهد رفت.

 

منبع: عصر ایران

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۲۲۸۹۹۷۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نقش زنان در معنابخشی به زندگی خانوادگی و اجتماعی

ما در جامعه امروزی، مادران بی‌شماری را می‌یابیم که نگران تربیت معنوی فرزندان خود، آنها را تحت آموزش‌های مختلف از این جلسه به آن جلسه و از این معلم به آن معلم می‌برند! درحالیکه الگوی اصلی در مقابل چشمان کودکان، در حقیقت خودشان هستند. - اخبار فرهنگی -

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، وقتی از معنویت سخن به میان می‌آید، گذر از زَبَدی که ناپایدار است و رسیدن به مغز و اصل چیزی که نفع واقعی انسان را در بر دارد، متبادر به ذهن می‌شود. در حقیقت معنویت تلاشی برای وانهادن ادراکات غیرواقعی و درک‌ زندگی واقعی است. تلاشی که به زندگی جهت می‌دهد، برای آن هدف تعیین می‌کند و مسیر انسان را به سوی تکامل رهبری می‌کند.

اما نقش زنان در معنویت‌بخشی به زندگی چیست؟ چگونه زنان می‌توانند هم به زندگی خود و هم به اجتماع کوچک (خانواده) و اجتماع بزرگ (جامعه) معنا بخشند؟

خبرگزاری تسنیم در گفت‌وگو با دکتر مژگان خان‌بابا، مشاور امور بانوان معاونت قرآن و عترت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و استاد دانشگاه جامعه المصطفی العالمیه، به بررسی نقش زنان در معنویت‌بخشی به زندگی پرداخته است.

معنویت؛ تلاشی برای درک‌ زندگی واقعی

«معنوی و معنویت» منسوب به معنا، غالباً در مقابل ظاهری، مادی و صوری به کار می‌رود. واژه «معنویت» را شاید بتوان با این آیه قرآن به خوبی بیان کرد: «كَذَلِكَ یضْرِبُ اللَّهُ الْحَقَّ وَالْبَاطِلَ فَأَمَّا الزَّبَدُ فَیذْهَبُ جُفَاءً وَأَمَّا مَا ینفَعُ النَّاسَ فَیمْكُثُ فِی الْأَرْضِ» (سوره رعد؛ آیه 17) در این آیه حق ثابت و ماندنی، و باطل همچون کف روی آب، ناپایدار و زوال‌پذیر معرفی شده است. این آیه می‌تواند مقایسه ظاهر و معنا باشد.

وقتی از معنویت سخن به میان می‌آید، گذر از زَبَدی که ناپایدار است و رسیدن به مغز و اصل چیزی که نفع واقعی انسان را در بر دارد، متبادر به ذهن می‌شود. در حقیقت معنویت تلاشی برای وانهادن ادراکات غیرواقعی و درک‌ زندگی واقعی است. تلاشی که به زندگی جهت می‌دهد، برای آن هدف تعیین می‌کند و مسیر انسان را به سوی تکامل رهبری می‌کند.

اما نقش زنان در معنویت‌بخشی به زندگی چیست؟ چگونه زنان می‌توانند هم به زندگی خود و هم به اجتماع کوچک (خانواده) و اجتماع بزرگ (جامعه) معنا بخشند؟

آثار جنسیت زنانه بر رشد عرفانی و معنوی

نقش زنان در معنویت‌بخشی به زندگی

برای رسیدن به پاسخ این سؤالات، کافی است تنها به یکی از روایات قرآنی، آن هم روایتی که تنها در آن روایت، نام زنی به صراحت آمده است، مراجعه کنیم. داستان حضرت مریم بنت عمران، یکی از چهار زن برگزیده عالم که مادرش پس از وضع حمل از اینکه دختری زاده، نگران است: «وَ لَیسَ الذَّکَرُ کَالاُنثَی» (آل عمران/ آیه 36)

اما همین دختر چنان به تربیت معنوی خود مشغول می‌شود و از خود آغاز می‌کند که سرمشق و الگوی پیامبر خدا می‌گردد: «کُلَّمَا دَخَلَ عَلَیهَا زَکَرَیَّا المِحرابَ وَجَدَ عِندَهَا رِزقًا» (همان سوره/ آیه 37) پیامبری که خود متصل به منبع وحی است، می‌پرسد: «یَا مَریمُ اَنَّی لَکِ هَذَا» (همان آیه).

شاید این بخش از آیه همان حلقه مفقوده در جامعه زنان امروزی باشد. ما در جامعه امروزی، مادران بی‌شماری را می‌یابیم که نگران تربیت معنوی فرزندان خود، آنها را تحت آموزش‌های مختلف از این جلسه به آن جلسه و از این معلم به آن معلم می‌برند! درحالیکه الگوی اصلی در مقابل چشمان کودکان، درحقیقت خودشان هستند.

آنها غافل از اینکه شبانه‌روز توسط فرزندانشان رصد می‌شوند و فرزندان آنها با چشمانی تیزبین الگوهای زندگی خود را در مادران خود جستجو می‌کنند، به جای پرداختن به رشد معنوی خود، فرزندان را به دست کسان دیگری، خواسته یا ناخواسته می‌سپارند و از نقش اصلی خود در این فرایند کاملاً غافل می‌شوند: «یَا ایُّها الّذینَ آمَنُوا عَلیکُم اَنفُسَکم» (المائده/ 105)

در روایت حضرت مریم سلام الله علیها، هر بار حضرت زکریا علیه السلام نزد او می‌رود، رزقی می‌بیند: هر بار رزقی، یعنی هر بار ثمره و پاداش فعلی الهی متفاوت از دیروز و فردا.

سحر دانشور: حوزه زنان رسانه ندارد!
 

معنویت و معنابخشی یعنی پرهیز از تکرار و روزمرگی

معنویت و معنابخشی یعنی پرهیز از تکرار و روزمرگی: «مَنِ اِسْتَوَى یوْمَاهُ فَهُوَ مَغْبُونٌ» این الگو چنان تأثیرگذار است که پیامبر الهی را به حرکت درآورده، او را از ناامیدی از درگاه الهی که متناسب با شأن پیامبری‌اش نیست، به سوی امید «رَبِّ هَب لِی مِن لَدُنکَ ذُرِیَّةً طَیِّبَة» (همان سوره/ آیه 38) و امیدبخشی : «وَ امرَاتِی عَاقِر» (همان سوره/ آیه 40) به حرکت درمی‌آورد.

آنچه که از زنان در جامعه امروزی انتظار می‌رود؛ یعنی توجه به معنویت و پرهیز از روزمرگی و معنابخشی به زندگی خود و اطرافیان (خانواده)، ایجاد شوق، پویایی، تحرک و نشاط معنوی در زندگی با متصل شدن به خالق هستی و ایجاد رابطه دوستی با تنها دوست اطمینان‌بخش و مطمئن: «الَّذِینَ آمَنُوا وَتَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُمْ بِذِكْرِ اللَّهِ أَلَا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ» (الرعد/آیه 28)

سپس داستان از انحصار در خانواده و اطرافیان درآمده، خطاب آن جهانی می‌شود: «وَ إِذْ قَالَتِ الْمَلَائِكَةُ یا مَرْیمُ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَاكِ وَطَهَّرَكِ وَاصْطَفَاكِ عَلَى نِسَاءِ الْعَالَمِینَ» (همان سوره/آیه 42) رسالت مریمی که در واقع پیامبر نیست، از حوزه خانواده و عشیره به جهانیان گسترش می‌یابد.

این داستان، ذهن خواننده را به رسالت پیامبران بزرگ الهی و از جمله پیامبر بزرگ اسلام صلی الله علیه و آله نزدیک و منتقل می‌کند. آنجا که از حوزه عشیره و خانواده: «وَ أَنْذِرْ عَشِیرَتَكَ الْأَقْرَبِینَ» (الشعراء/ 214) و مخاطبینِ خاصِ«رِحْلَة الشِّتَاءِ وَالصَّیفِ» (قریش/آیه2) به دعوتی جهانی : «فَاصْدَعْ بِمَا تُؤْمَرُ وَأَعْرِضْ عَنِ الْمُشْرِكِینَ» (الحجر/ آیه 95) گسترش می‌یابد.

رسالت معنوی حضرت مریم سلام الله علیها از خود شروع می‌شود، به خانواده می‌رسد و از آنجا به خارج از خانواده و جهانیان منتقل می‌شود. این، نقش معنوی یک زن از نگاه قرآنی است.

انتهای پیام/