به نقل از «مهر»

ایروبیک جلوی آلزایمر و زوال عقل را می‌گیرد

تاریخ انتشار: ۲۰ دی ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۲۳۱۵۶۴۹

به گزارش خبرنگار مهر پژوهش‌های مختلفی در جهان تایید می‌کنند که تمرینات بدنی نتایجی فوق‌العاده برای کسانی دارد که آلزایمر بر کارکردهای شناختی‌شان اثرگذار بوده است اما یک پژوهش تازه امید را در میلیون‌ها بیمار آلزایمری زنده کرده است.

بر اساس این پژوهش تمرینات بدنی نه فقط به مبارزه با از دست دادن حافظه به دلیل آلزایمر کمک می‌کند بلکه شروع فرایند رایج‌ترین نوع زوال عقل در پیری را نیز به تاخیر می‌اندازد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

 

آلزایمر نوعی بیماری انحطاطی است که به فرسایش حافظه منجر می‌شود و به تدریج کاربرد زبان، منطق و دیگر کارکردهای ذهنی را نیز مختل می‌کند. 

پژوهشگران دانشگاه ریو دو ژانیرو می‌گویند که میزان هورمون ایریسین که هنگام ورزش در بدن تولید می‌شود، و میزان پیشرفت بیماری آلزایمر، کاملا مرتبط است. مغز کسانی که آلزایمر دارند میزان کمتری ایریسین دارد و در کسانی که سطح ایریسین بدنشان با ورزش‌های بدنی افزایش یافته توقف یا کاهش فرایند از دست رفتن حافظه مشاهده شده است.

به گفته پژوهشگران این هورمون می‌تواند عاملی تازه در مقابله با شکست سیناپسی و نقصان حافظه باشد. پژوهش‌های پیش از این نیز همچون این پژوهش تازه تایید می‌کنند که فعالیت بدنی می‌تواند به جلوگیری از نقصان حافظه و بیماری‌های مغزی همچون آلزایمر کمک کند. پژوهشگرانی از سراسر دنیا تایید کرده‌اند که فعالیت بدنی کمک شایان توجهی به بهبود کارکردهای شناختی در کسانی می‌کند که از آلزایمر رنج می‌برند و در پیری ضعیف‌ می‌شوند. 

سال گذشته یک پژوهش در دانشگاه کنکتیکات نشان داد از میان کسانی که در پیری در معرض یا دچار به آلزایمر بودند، آن‌هایی که فقط تمرینات ایروبیک را انجام می‌داند سه برابر بهتر از کسانی که ترکیبی از تمرینات ایروبیک و ورزش استقامتی را دنبال می‌کردند، توان بهبود در تفکر و تصمیم‌گیری را داشتند. همچنین مشخص شد تمرینات ایروبیک با شدت متوسط به مدت سه روز در هفته و هر بار ۴۵ دقیقه برای کارکردهای شناختی شرکت‌کنندگان تاثیرات بهتری را به دنبال داشت. 

دوچرخه‌سواری، دویدن و پیاده‌روی از جمله نرمش‌های ساده‌ای هستند که می‌توانند کارکردهای شناختی را در پیری بهبود بخشند و جلوی آلزایمر را بگیرند.

کد خبر 4508729

منبع: مهر

کلیدواژه: آلزایمر ایروبیک زوال عقل ورزش

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۲۳۱۵۶۴۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چرا هیچ وقت یادمان نمی‌ماند درِ خانه را قفل کرده ایم یا نه؟

دانشمندان یک قدم به درک اینکه چرا بعضی چیز‌ها را به خاطر می‌سپاریم و برخی دیگر را فراموش می‌کنیم، نزدیک‌تر شده اند.

به گزارش روزیاتو، محققان دانشگاه رایس ِ آمریکا دست به پژوهشی زدند که نشان داد ما برخی جنبه‌های یک تجربه همچون شرایط کلی را به جای جزئیات کوچک‌تر به خاطر می‌سپاریم.

به همین دلیل است که احتمال فراموش کردن تجربه‌های جزئی‌تر و پیش پا افتاده تری مانند قفل کردن یا نکردن در ِ خانه، بیشتر است.

برای درک بهتر نحوه‌ی عملکرد حافظه‌ی انسان، محققان دانشگاه رایس تصاویری را به شرکت کنندگان پژوهش خود نشان دادند.

در این آزمایش حافظه، برخی از تصاویری که برای شرکت کنندگان به نمایش درمی آمدند، تکراری و برخی دیگر جدید بودند.

برخی تصاویر شباهت زیادی به یکدیگر داشتند، اما در برخی دیگر تشخیص تفاوت‌های آن‌ها از یکدیگر دشوارتر بود. هدف از نمایش تصاویر مشابه، مختل کردن حافظه با شبیه سازی تجربیات پیش پا افتاده‌ای بود که روزانه داریم، مانند قفل کردن در ِ خانه.

محققان پی بردند که به یاد ماندنی‌ترین تصاویر که احتمال به خاطر سپردن آن‌ها توسط شرکت کنندگان بیشتر بود، تصاویری رنگارنگ با حضور افرادی در عکس بودند. به عبارت دیگر، تصاویری که شلوغ و بی نظم نبودند، فراموش نشدنی‌تر بودند.

گرچه شرکت کنندگان به یادماندنی‌ترین تصاویر را به درستی به یاد آورده بودند، اما اثر آن بعد از ۲۴ ساعت از میان رفت. این به ویژه درمورد به یاد آوردن تجربیات مثبت صدق می‌کرد، امری که نشان داد این دست تجربیات در ابتدا به یاد می‌مانند، اما بیشتر مستعد فراموش شدن هستند.

گرچه معمولاً تصور این است که احساسات می‌توانند فرآیند پردازش حافظه را بهبود بخشند، اما انسان‌ها اغلب جنبه‌ی اصلی یک تجربه یا به عبارتی دیگر «مخلص کلام» را به یاد می‌آورند، نه جزئیات اضافی را. به گفته‌ی محققان، گذشت زمان اغلب این موضوع را تشدید می‌کند.

برای مثال، اگر سعی کنیم که به خاطر آوریم در سال گذشته چه کار‌هایی انجام دادیم، احتمالاً کار‌های زیاد و مختلفی را به خاطر می‌آوریم. با این حال، احتمالاً تنها برخی از این خاطرات را با جزئیات زیاد به خاطر می‌آوریم. ممکن است به یاد بیاوریم که به سفر رفته بودیم، اما احتمالاً یادمان نمی‌آید که در هر روز ِ سفر چه فعالیت‌هایی انجام داده بودیم.

نتایج این پژوهش نشان داد محتوای احساسی، مدت زمان گذشته یک تجربه و ویژگی‌های ادراکی حافظه، همگی در به خاطر آوردن یا نیاوردن جزئیات یک اتفاق تأثیرگذارند.

به گفته‌ی محققان دانشگاه رایس، این پژوهش نشان داد که تجربیاتی که برای یک شخص فراموش نشدنی هستند، مثل جشن تولد، مرگ عزیزان و غیره، به احتمال زیاد برای یک شخص دیگر هم فراموش نشدنی هستند. این‌ها اغلب تجربیات مثبت یا منفی هستند.

این محقان می‌گویند ما اغلب تصور می‌کنیم که خاطرات احساسی بهتر به خاطر سپرده می‌شوند، اما در حقیقت این ویژگی‌های اصلی یک خاطره است که به خاطر سپرده می‌شود، اما جزئیات آن ممکن است فراموش شوند.

یکی از دلایل اینکه ما نمی‌توانیم همه‌ی تجربیات مان را به خاطر آوریم این است که مغز ما ظرفیت محدودی دارد.

به گفته‌ی محققان، مغز ما احتمالاً نمی‌تواند هر چه که تجربه می‌کنیم را به خاطر بسپارد و به همین دلیل مجبور هستیم اندکی از اطلاعاتی که مهم نیستند را به شکل انتخابی فراموش کنیم.