جشنواره «عمار» به مثابه یک مشرب فکری
تاریخ انتشار: ۲۳ دی ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۲۳۵۵۸۵۱
نوشتن درباره رویش مهمی چون جشنواره عمار سهل و ممتنع است. جشنواره‌ای که همزاد و همراه جبهه فکری- فرهنگی انقلاب و مولود فضای پسا 88 است، آنقدر در این سال‌ها خوش درخشیده که گفتن از ظرفیت‌هایش تکرار مکررات است، پس گفتن از آن هم سخت است و هم سهل. لذا دوستان عماری این یادداشت را نه به‌عنوان یک نقدنامه بلکه به چشم یک خدا قوت ببینند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
عمار مهم است؛ چون منشا و مبدأش فریادی بود اعتراضی؛ فریادی بود که می‌گفت آنچه در عرصه سینمای ایران می‌گذرد بازنمای دقیقی از همه ایران نیست و این حرف درستی بود؛ حرفی بود که در فضای آن سال‌ها در عرصه‌های اجتماعی، سیاسی هم قابل تعمیم بود. اعتراضی بود که بگوید همه ایران تهران نیست و همه تهران هم شمیران. عمار با این ایده نضج گرفت و در این سال‌ها پر و بال یافت و چترش را وسیع‌تر کرد. عمار یک تفکر بود که خواسته یا ناخواسته، اثر مهمی بر پیرامون خود گذاشت.
خیلی اشتباه است اگر آثار جشنواره عمار را محدود به نمایش چند اثر در سینما فلسطین ببینیم. ایده‌ای که پشت شکل‌گیری عمار بود، امروز به شکل موثری روی سینمای ایران هم اثر گذاشته است. عمار تولید ادبیات کرد، چارچوب ساخت و نیرو و بدنه اجتماعی موثر پرورش داد.
به عرصه مستند نگاه کنید، آثار عمار فقط در سینما فلسطین جا نمانده است. اگر چند روز قبل از عمار سری به چارسو و سینما حقیقت می‌زدید، ردپای عمار را به وضوح مشاهده می‌کردید. مستندهای سیاسی، اجتماعی و فرهنگی پرتعدادی را نظاره می‌کردید که نگاه سازندگانش به‌وضوح در همان پارادایم اعتراضی تنظیم شده بود.
چند روز قبل یک روزنامه، شبه‌مناظره‌ای صوری بین دو همفکر درمورد کارنامه یکی از سیاسیون برگزار کرده بود. نکته جالب آنجا بود که می‌گفت چون کسی را مخالف آن اندیشه پیدا نکردیم، بین خودمان نمایش بازی کردیم و جالب‌ترش این بود که خود این روزنامه چند روز قبل‌تر از مستندهای متعددی گلایه کرده بود که در نقد آن چهره سیاسی ساخته شده و در جشنواره حقیقت به نمایش درآمده بود و همه آن مستند‌ها در نقد تفکر و ایده شمیرانیزاسیون ایران بود.
نمی‌توان خیلی مطلق گفت، اما تسامحا باید بگوییم وفور مستندهای سیاسی در سال‌های اخیر یکی از خروجی‌های عمار است. عمار است که در این سال‌ها توانسته جرات خوبی به جوانان حزب‌اللهی و میهن‌دوست بدهد که دوربین به دست بگیرند و به دل جامعه بزنند و مستند اجتماعی بسازند یا سوالات سیاسی موضوعیت‌دار در سطح جامعه طرح کنند، به سمت پژوهش بروند و به سوالات پاسخ بدهند تا تاریخ آن‌گونه روایت شود که واقعا هست، نه آنچه فرستنده درشت‌گوی ملکه و ملک می‌خواهند جعل کنند.
عمار مهم است؛ چون فقط یک جشنواره نیست، یک مشرب فکری است که درونش جوشش اتفاق می‌افتد و در چارچوب آن نیرو‌هایی پرورش پیدا می‌کنند که می‌توانند آینده سینمای ایران را به‌شکلی غیر از آنچه امروز است، بسازند. خوشبختانه در سال‌های اخیر هم شاهد بودیم که برخی خروجی‌های عمار به جشنواره فجر هم رسیده‌اند، از این رو عمار شبیه مدرسه فوتبال باشگاه‌های بزرگی مثل بارسلونا یا رئال عمل می‌کند که می‌تواند بن‌مایه سینمای ایران را در سال‌های آینده دچار دگردیسی کند.
عمار مهم است؛ چون علاوه‌بر تولید‌کننده، بدنه‌ای از توزیع‌کنندگان و مصرف‌کنندگان محصولات فرهنگی را شکل داده که سطح سلیقه‌شان ارتقا پیدا کرده و دیگر هر محصولی را مصرف نمی‌کنند و این ذائقه‌سازی اگر با کار رسانه‌ای خوب همراه شود، می‌تواند سامانه مصرف و بعد سامانه تولید را هم به‌شکل جدی‌تری تحت‌تاثیر قرار دهد.
عمار مهم است؛ چون افق دید تولید‌کننده و مصرف‌کننده فرهنگ را تغییر می‌دهد. چشم‌اندازی که امسال در برخی محصولات عمار برای ایران آینده تصویر شد، اقدامی راهبردی بود که حرف اصلی‌اش اعتراض به اکنون‌زدگی امروز بود.
به‌رغم همه نکات مثبت، اما حتما به کار دوستان نقد‌هایی هم وجود دارد. به گواه برخی کارشناسان، یک ایراد مهم که ممکن است در سال‌های آتی به پاشنه‌آشیل تبدیل شود، وجود یک نگاه کمی‌گرا به موضوعات بود، تعداد بالای محصولات با محتوای مشابه و فرم نزدیک به هم این نگرانی را تشدید می‌کند.
شاید نگرانی دیگر درخصوص عمار، دغدغه تبدیل این رویش بزرگ به یک پاتوق باشد. راه عبور از چنین نگرانی احتمالی‌ای بازکردن گارد جشنواره در انتخاب سوژه و موضوع و به استقبال حرف‌های مختلف رفتن است.
مساله بعد دغدغه ایزوله‌شدن خروجی‌های جشنواره است. بدنه‌ای که قرار است خروجی کادر‌سازی عمار باشد، باید حرف‌های مختلف را بشنود و کمی عمیق‌تر شود تا فرداروزی که خواست به بدنه سینما بپیوندد ناگهان با موجی استحاله نشود. عمار با همه نقد‌ها همچنان یک اتفاق مهم و استراتژیک است که نوید روزهای خوش را در فرهنگ و هنر می‌دهد.
منبع: افکارنيوز
کلیدواژه: انقلاب سینمای ایران ایران فلسطین ادبیات اجتماعی و فرهنگی بازی دوربین جامعه فوتبال بارسلونا فرهنگ و هنر جشنواره بین المللی فیلم جشنواره مردمی فیلم عمار رویداد سینمایی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.afkarnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «افکارنيوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۲۳۵۵۸۵۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نقشی از شخصیت‌های قصه‌های ایرانی بر روی پوستر نمایشگاه کتاب
شاپور حاتمی طراح پوستر کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، درباره چگونگی شکل‌گیری ایده آن بیان کرد: این پوستر برداشتی است از قصه‌های مادربزرگ‌ها که بعد‌ها مادران برای فرزندان خود تعریف کردند و کم‌کم این قصه‌ها وارد دنیای کودکان شدند و کانون پرورش فکری نیز در امر تبدیل این قصه‌ها به کتاب، سرآمد ناشران کودک و نوجوان شد.
او ادامه داد: شخصیت‌هایی که در این پوستر به نمایش درآمده‌اند و در کنار مادربزرگ قصه‌گو قرار گرفته‌اند برگرفته شده از قصه‌هایی، چون «بزک زنگوله پا»، «روباه و زاغ» و «شاهنامه» که قصه‌ای کاملا حماسی و کلاسیک دارد، است. سعی کردیم شخصیت‌ها جان‌دار باشند و قابل لمس تا برای بچه‌ها شخصیت‌ها به درستی شکل بگیرند. در انتخاب رنگ نیز تلاش‌مان بر این بود تا از رنگ‌های گرم استفاده کنیم که به فضا و حال و هوای کودک و نوجوان نزدیک‌تر است.
این طراح درباره چرایی انتخاب این شخصیت‌های داستانی گفت: قصه و روایت این شخصیت‌ها را تقریبا همه بچه‌ها می‌دانند و شنیده‌اند. اگر به سراغ شخصیت‌های دیگر می‌رفتیم این امکان وجود داشت که همه بچه‌ها با قصه آنها آشنایی نداشته باشند ولی درصد بالایی از کودکان به واسطه کتاب‌های درسی و قصه، شخصیت مادربزرگ قصه‌گو - که مهمانان ناخوانده را به خانه خود دعوت می‌کند - یا قصه شنگول و منگول و حبه انگور را می‌شناسند. شاهنامه نیز در انواع و گونه‌های مختلف درباره قصه‌هایش روایت داریم. در واقع به سراغ قصه‌هایی رفتیم که نیاز به رمزگشایی نداشته باشد و بچه‌ها کاملا بتوانند با آنها همزاد پنداری و با آن ارتباط برقرارکنند.
حاتمی همچنین درباره نقش و حضور کانون پرورش فکری در این پوستر نیز توضیح داد: کانون در این سال‌ها نقش مهمی در ترویج کتاب و قصه‌گویی ایفا کرده است. در واقع این کانون بود که شروع کرد قصه‌ها را به صورت کتاب و متن منتشر کردن و در دسترس بچه‌ها قرار داد، به همین دلیل نیز ما در پوستر کانون از مادربزرگ و شخصیت‌های قصه‌ها استفاده کردیم.
او در ادامه اظهار کرد: از نظر نوع تکنیک تصویرسازی، اما تلاش کردیم به دنیای نوجوانان نزدیک شویم و حتی این را در نظر گرفتیم تا سادگی هم وجود داشته باشد و بچه‌ها بتوانند ماکت این شخصیت‌ها را در قالب کاردستی در ایام برگزاری نمایشگاه بسازند.
سی‌وپنجمین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران ۱۹ تا ۲۹ اردیبهشت ۱۴۰۳ در مصلی امام خمینی (ره) برگزار می‌شود و کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان نیز در این نمایشگاه با آثار خود حضور دارد.
باشگاه خبرنگاران جوان فرهنگی هنری ادبیات
جزئیات جدید از دزدیده شدن دختر ۴ ساله کلالهای؛ کارگر ۳۵ ساله قصد فروش یسنا را داشت