به نقل از «دانا»

سینمای ایران سوپراستار ندارد/ سوپراستار بودن گلزار یک شوخی است/ سوپراستارها نظر اخلاقی ضعیف هستند

تاریخ انتشار: ۲۶ دی ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۲۳۹۴۸۶۷

عبدالرضا اکبری بازیگر گفت: ما سوپراستار نداریم، چیزی که نداریم درباره آن چه باید بگوییم؟ به نظر شما سوپراستار داریم؟

عبدالرضا اکبری بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون در خصوص وجود سوپراستار در سینمای ایران در گفتگو با خبرنگار شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ گفت: ما سوپراستار نداریم، چیزی که نداریم درباره آن چه باید بگوییم؟ به نظر شما سوپراستار داریم؟

 

وی در پاسخ به این پرسش که خیلی ها می گویند محمدرضا گلزار سوپراستار سینمای ایران است، نظر شما غیر از این است؟ اظهار داشت:  نه؛ شوخی می کنند، ما چیزی به نام سوپراستار نداریم، اصلا چیزی به نام استار هم نداریم؛ این ها خاموش روشن می شود و افول می کند و همیشه روشن نمی ماند، چیزی نیست که که بتوانیم در مورد آن حرف بزنیم و برنامه ریزی کنیم، ما تا الان به آن شکل سوپراستار نداشته ایم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

 

اکبری در مورد ویژگی های سوپراستار در سینمای جهان بیان داشت: در دنیا جور دیگری به سوپراستار نگاه می کنند، این قدر روی یک شخص از نظر چهره، قد و قواره، استعداد و خلاقیت برنامه ریزی و سرمایه گذاری می کنند که این آدم با بستری که خودش دارد و بعد هم تمام متخصصین و طراح ها می آیند روی این آدم کار می کنند و اصلا تبدیل به یک برند می شود و همچنین در همه زمینه ها تبدیل به الگو می شود، وقتی که یک فیلم از این شخص روی پرده می رود مسلما نام او بیشتر از نام کارگردان و موضوع فیلم مخاطب را به سینما می کشاند، این ها جزء شاخصه هایی است که می توان برای یک سوپراستار تعریف کرد، ضمن این که سوپراستارها تنها همین جنبه هایشان مد نظر است، یعنی جنبه های زیبایی، جذابیت، خوش لباسی و یا خوش صدایی و همینطور توانایی در بازیگری از مواردی است که برای سوپراستار نامیدن یک شخص می توان نام برد؛ ولی نکاتی مانند اخلاق در این افراد خیلی رعایت نمی شود.

 

وی در ادامه افزود: بعضا همین سوپراستارها آدم هایی بوده اند که از نظر خصوصیات اخلاقی ویژگی های مثبتی نداشته اند، اما در ایران گاهی یک هنرپیشه چند صباحی به عنوان استار معرفی می شود و بعد هم فراموش می شود، به این دلیل که ما هنوز در حال تمرین کردن و مشق کردن هستیم؛ فکر نمی کنم سینمای ما بیشتر با نام هنرپیشه تماشاچی را به سینما بکشاند، بالاخره هر هنرمندی توانایی های خود را دارد و کسانی هستند که دنباله رو او هستند، آن هنرمند خواه ناخواه تبدیل به یک الگو می شود اما به خاطر این که فرهنگ سازی لازم را نکرده ایم و قبل تر از این در سینمای قبل از انقلاب هنرپیشه های استار سینما از 4 یا 5 نفر تجاوز نمی کرد و همه چیز در انحصار آن ها بود، الان قرار است که یک فیلم با تمام مشخصه های ذاتی خودش از جمله قصه، کارگردانی، اجرا، بازیگری و... یعنی از مجموعه این ها بتواند بیننده را جذب کند، ما کسی را نداریم که در حد و اندازه سوپراستار باشد.

 

این بازیگر پیشکسوت یا اشاره به این که بازیگر بزرگی مانند آل پاچینو خودش را بازیگر می داند نه سوپراستار، گفت: آدم های بزرگی مانند آل پاچینو به خاطر این که آن قدر پربار هستند و قدرت بازیگری شان در کارهای مختلفی که دارند نمایان است، تماشاچیان خاصی دارند و نمی توانند عموم را به سینما بکشانند، ولی برعکس این ها می بینیم که یک بازیگر یا یک خواننده که در سطح شناور است قسمت اعظم جامعه را دربر می گیرد و هوادارهای زیادی دارد، به هر حال سوپراستار بودن نمی تواند 100 درصد مثبت باشد.

 

وی در مورد وضعیت سینما اذعان داشت: از سینما خبر ندارم، من خیلی سال است که از سینما دور شده ام؛ تلویزیون بد نیست گاهی اوقات یه کار خوب می بینیم؛ من الان در تکرار به سر می برم، یعنی سریال هایی که قبلا بازی کرده ام از تلویزیون در حال بازپخش است، سریال آنام در حال حاضر از شبکه آی فیلم در حال بازپخش است؛ در حال حاضر کار جدیدی ندارم، یک تئاتر به نام زن نیک ایالت سچوان به روی صحنه بردم که کارگردانی آن نیز برعهده خودم بود و چند شب پیش اجرای آن تمام شد.

 

عبدالرضا اکبری در پایان در مورد علت کم کاری خود گفت: کار خوب پیشنهاد نمی شود، گاهی تله فیلم یا سینمایی پیشنهاد می شود اما علاقه به بازی در آن ها نداشته و ندارم، درواقع نتوانستم با آن ها ارتباط برقرار کنم یا نقش جدیدی که بخواهم برای ان تلاش و تحقیق کنم نبوده است و دوست ندارم نقش های تکراری بازی کنم.

 

 

انتهای پیام/

منبع: دانا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۲۳۹۴۸۶۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

حمید سهیلی سرباز سینما بود/ راش‌هایی که اسناد تاریخی مهمی هستند

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط‌عمومی موزه سینما، مستند «مرمت آثار باستانی» به کارگردانی زنده‌یاد حمید سهیلی و با حضور پژمان مظاهری‌پور، مستندساز و اسکندر مختاری، پژوهشگر و استاد معماری و مرمت و جمعی از هنرمندان و علاقه‌مندان به این عرصه در قالب برنامه «شب‌های مستند» موزه سینما روی پرده رفت. پژمان مظاهری‌پور مستندساز گفت: جای حمید سهیلی در میان ما خالی است. او آثار ماندگاری از خود باقی گذاشت. سهیلی فعالیت حرفه‌ای خود را با سمت مدیر تدارکات و مدیر تولید در سریال «آتش بدون دود» به کارگردانی زنده‌یاد نادر ابراهیمی آغاز کرد. او سپس پژوهش‌های مرتبط با ایران‌شناسی را در موسسه «ایران پژوه» که توسط آقای ابراهیمی اداره می‌شد آغاز کرد.

وی ادامه داد: در این گروه سهیلی با محمدرضا مقدسیان و عزیزالله حاجی مشهدی کار می‌کرد. آن‌ها کار پژوهشی مجموعه «سیاحت ایران» که قرار بود داریوش مهرجویی آن را تهیه و کارگردانی کند انجام می‌دادند. یک قسمت از این مجموعه که درباره «قلعه الموت» است به تولید رسید اما از نگاتیوهای آن اطلاعی در دست نیست. حمید سهیلی تصاویری به صورت هشت میلیمتری از روزهای تولید آن بخش را در اختیار داشت و تعلق خاطر او به مستندسازی در اینجا مشخص می‌شود. او اولین فیلم مستند خود را در مجموعه «سفرهای دور و دراز هامی و کامی» تجربه می‌کند که در ارتباط با مراحل استخراج ذغال سنگ است.

آثار سهیلی اسناد تاریخی معتبری به شمار می‌روند

مظاهری‌پور همچنین گفت: او پس از انقلاب اولین مجموعه مستند خود با نام «دست آفریده‌ها» را ساخت که در اتباط با کارگاه‌های صنایع دستی است. سهیلی فرد بسیار دقیق و منظبتی بود و در ساخت آثار خود با پژوهشگران تراز اول هر رشته مشورت می‌کرد. سال ۵۸ شش فیلم درباره تاریخ خط ساخت و به سراغ دکتر مهرداد بهار از اسطوره‌شناسان مطرح رفت. این مجموعه دارای یکی از مصاحبه‌های مهم بهار است. او در «مرگ یزدگرد» به عنوان مدیر تدارکات و تولید با بهرام بیضایی نیز همکاری کرد و سپس مجموعه «به سوی سیمرغ» را در قالب ۱۲ فیلم کار کرد که مربوط به تاریخ نقاشی ایران است و آیدین آغداشلو در اثر همراه او بوده است.

این فیلمساز سینمای مستند افرود: سهیلی از سال ۶۲ تا ۷۰ مجموعه «معماری ایرانی» را کارگردانی کرده است که پژوهشگر اصلی آن نیز خودش بوده است. حمید سهیلی فردی بسیار متواضع بود به همین دلیل فیلم‌های او تیتراژ ندارند.

وی با بیان اینکه مجموعه «معماری ایرانی» در استودیو گلستان ساخته شده که متعلق به شبکه یک تلویزیون است، بیان کرد: سهیلی در این اثر نیز از کارشناسان مطرحی استفاده می‌کند که در معماری ایران افرادی معتبری هستند. محمد کریم پیرنیا و اسکندر مختاری که در این برنامه حضور دارد از جمله این افراد بودند.

وی ادامه داد: سهیلی در این مجموعه به بافت‌های شهرهای ایران می‌پردازد و کار بسیار سنگین و پیچیده‌ای را صورت می‌دهد. او ۳۳ فیلم در این مجموعه تولید می‌کند که هر یک در حکم یک سند معتبر است. گفتار ماندگار متن فیلم را آقای میرفخرایی خوانده‌اند که این موضوع نیز از ویژگی‌های این مجموعه به حساب می‌آید. مستند «مرمت آثار باستانی» دارای پشتوانه معتبر پژوهشی است. حمید سهیلی فردی بسیار متعهد، امانت‌دار و اخلاق‌محور بود و جوایزی را که برای فیلم‌های خود دریافت می‌کرد، به نهاد حامی فیلم‌هایش تقدیم می‌کرد. او ۱۰۴ فیلم ساخته است که در تاریخ سینمای مستند ایران ماندگار است؛ سهیلی دارای نشان درجه ۲ هنری بود اما لیاقت او بسیار بالاتر از دریافت نشان درجه یک بود.

شخصیتی استثنایی در سینمای مستند

در ادامه این نشست اسکندر مختاری از استادان حوزه معماری و مرمت نیز گفت: حمید سهیلی یک انسان استثنایی بود، چراکه همواره به دانش‌اندوزی می‌پرداخت و از فرصت‌های پیش آمده برای خود استفاده می‌کرد. من در جریان فیلم‌های «معماری ایرانی» با او آشنا شدم. او پیش از ساخت هر فیلم مطالعات زیادی انجام می‌داد. به همین دلیل یک کتابخانه شخصی مختص به خود داشت.

وی ادامه داد: سهیلی اعتقاد داشت که تفاوت میان کارشناسان و فیلمساز این بود که یک کارشناس به صورت تصویری به موضوع نگاه نمی‌کند و به همین دلیل نحوه نگاه او با ما تفاوت داشت. او خود نسبت به هر موضوع اشراف داشت و مصاحبه شونده زمانی که مقابل او قرار می‌گرفت متوجه این موضوع می‌شد.

مختاری با بیان اینکه سهیلی عالم را از عالم‌نما تشخیص می‌داد، ادامه داد: پس از ساخت فیلم، زمانی که صحبت‌های ما را می‌شنید، اگر از موضوعی در اثر خود نمی‌توانست دفاع کند، آن را تغییر می‌داد و اصلاح می‌کرد. او نریشن بیشتر مجموعه «معماری ایرانی» را خودش نوشت و من نیز در چند قسمت او را همراهی کردم. نکته مهم این است که سهیلی در نریشن و موسیقی به دنبال تاثیر عاطفی بر مخاطب نبود. من معتقدم اگر سهیلی فردی دانشگاهی در اروپا بود، به عنوان یکی از مهم‌ترین افرادی که در راستای پیشرفت‌های علمی کشور خود گام برداشته بود شناخته می‌شد.

وی اظهار کرد: دوره‌های تاریخی هنر ایرانی که سهیلی در آثار خود به تصویر کشیده است، در حکم یک دایره‌المعارف جامع است. این فرد استثنایی معایبی هم داشت و آن اینکه خود و همکاران را در تیتراژ فیلم معرفی نمی‌کرد. او تمام راش‌های استفاده نشده خود را به مرکز اسناد میراث فرهنگی تحویل داد که امروزه از اسناد تاریخی مهم به شمار می‌روند. مجموعه «مرمت آثار باستانی» امروزه بخشی از تاریخ معماری است.

در ادامه مظاهری‌پور درباره اهمیت گفتار متن در سینمای مستند نیز گفت: او در نوشتن متن بسیار دقیق بود و این کار را با حضور کارشناسان پیش می‌برد. او معتقد بود برخی از گفتارهای متن مجموعه «معماری ایرانی» برای مخاطب حوصله سربر است و از من می‌خواست در آثارم رویه‌ دیگری را پیش بگیرم. او عقیده داشت باید نریشن دارای وجهی قصه‌گو باشد تا بتواند توجه مخاطب را به خود جلب کند. میرفخرایی نیز تنها یک گوینده نبود بلکه فردی دانشمند، مولف و آشنا با علم بود.

مظاهری‌پور با اشاره به اینکه مستند «مرمت آثار باستانی» به صورت ۱۶ میلیمتری ساخته شده است، افزود: در زمانی که سهیلی با تلویزیون کار می‌کرد، نظام تهیه‌کنندگی وجود داشت و او نمی‌توانست راش‌ها را با خود داشته باشد و آن‌ها بعد از قطع نگاتیو در آرشیو سازمان صدا و سیما نگه‌داری شدند. او با هوشمندی بخشی از موارد فیزیکی باقی مانده از آثار خود را به سازمان میراث فرهنگی تقدیم کرد.

سهیلی خود را سرباز سینما می‌دانست

در ادامه این برنامه ارد عطارپور مستندساز شناخته‌شده سینمای ایران که از افراد نزدیک به حمید سهیلی به شمار می‌رفت درباره او گفت: سهیلی فردی بسیار متواضع بود و من کسی را مانند او در سینمای ایران ندیدم. او خود را سرباز سینما می‌دانست و اگر از او کمکی می‌خواستید امکان نداشت از انجام آن دریغ کند. حتی اگر در حوزه‌ای اطلاعات کافی نداشت به مطالعه می‌پرداخت و آن را در اختیار سوال‌شونده قرار می‌داد.

وی ادامه داد: خط تولید فیلم مستند درباره تاریخ معماری ایران، تحت تاثیر فعالیت‌های حمید سهیلی است و افراد دیگری نیز از او الگوبرداری کرده‌اند. سهیلی زمانی به ساخت آثار مرتبط با تاریخ ایران مبادرت ورزید که آن زمان این اتفاق در کانون توجه نبود.

عطارپور یادآور شد: او با پافشاری کار خود را پیش می‌برد چراکه علاقه زیادی به وطن خود داشت. فیلم «مرمت آثار باستانی» دارای دقت، جزییات و دکوپاژی دقیق و برجسته است و توضیحات کاملی دارد. همچنین دارای پلان‌هایی بسته و تعلیقی جذاب است. این مجموعه به یونسکو عرضه شد و در آنجا به عنوان یک سند دیداری و شنیداری به ثبت رسید و افرادی در خارج از کشور نیز متوجه این گنجینه ارزشمند باقی مانده از او شدند.

وی در پایان بیان کرد: من در ماه‌های آخر عمر حمید سهیلی از او خواستم تا طرحی را برای ساخت ارایه دهد و جالب است تمام موضوعاتی را که در دست داشت درباره ایران بود.

برنامه «شب‌های مستند» با مشارکت انجمن صنفی تهیه‌کنندگان سینمای مستند در موزه سینما برگزار می‌شود.

کد خبر 6087717