ملی‌پوش پرسپولیس چطور مجری شبکه معروف قطری شد؟
تاریخ انتشار: ۲۸ دی ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۲۴۱۸۱۶۲
فرهاد عشوندی نوشت: او را پدیده فوتبال ایران معرفی می کردند. لیث همان سال ها نام خانوادگی اش را عوض کرد و گذاشت نوبری تا این قدر درباره ته لهجه عربی اش حاشیه نسازند. لیث اهل حاشیه نبود. پسر محجوبی بود در بین بچه شرهای آن سال های پرسپولیس. بچه هایی مثل علی انصاریان، هاشمی نسب، پژمان جمشیدی و بقیه ...
و چه جالب اینکه بچه های آن نسل، چند نفری‌شان زده اند در کار اجرا و سینما.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
*چه شد که لیث مجری و کارشناس شد آن هم در شبکه‌ای قطری؟
**دوست عزیزم آقای منتظری که نماینده این شبکه در ایران است، این پیشنهاد را دادند. خب برنامه چون برای یک شبکه قطری بود، دوستان دنبال یک فوتبالیستی می گشتند که بتواند عربی صحبت کند. البته من خیلی تسلطم به زبان عربی خوب نیست اما لطف کردند و این پیشنهاد را دادند. البته این برنامه در الکاس برنامه معروف و پر بیننده ای است. آقای ابو قاسمپور هم در جمع ما هستند و بیشتر تحلیل های فنی را انجام می دهند ولی من هم سهمم شده همی کل کل های فوتبالی با دوست عراقی ام که خبرنگاری سرشناس است و یونس محمود عزیز که حسابی هم کری می خوانند. من تنهایی باید به رقابت آنها بروم!
یونس محمود هم که می دانی، خیلی شبیه به علی آقای دایی خودمان است از نظر استیل بازی و از نظر شهرت و محبوبیت در قطر و عراق و کشورهای عربی هم به همین صورت است.
*خلاصه اینکه طوری شده از دوران فوتبالت این روزها بیشتر در بورسی. ستاره شدی، مثل یک ستاره ملی. طوری از تیم ملی دفاع می کنی که انگار جایت در ترکیب تیم ملی خالی است!
**واقعا؟ «او که مشغول صرف ناهار با همه همکارانش در استودیوی برنامه بود، شروع کرد به تعریف این ماجرا که در ایران معروف شده و اسمش سر زبان ها افتاده است.» راستش خودم هم فکر نمی کردم این طور شود. ولی خب در یک کل کل فوتبالی من حس کردم نباید جلوی یونس محمود و بقیه کم بیاورم. خب آنها مدام آهنگ های عربی هم می گذارند و فضا هم دست شان است. من کمی کارم سخت می شود. ولی فکر کنم بد هم نبودم!
*بخصوص آن شب که ایران قهرمان می شه هم خواندی!
**بله گفتم که، اینجا مدام کلیپ های عربی پخش می کردند. من هم به دوستان یک کلیپ از آقای سالار عقیلی معرفی کردم که درباره تیم ملی و ایران است. اتفاقا چقدر هم از ان استقبال شد. به من گفتند آن را ترجمه کنم که یکباره در حس خودم بودم و شروع کردم به خواندن! فکر کنم خیلی هم این ماجرا چرخید. حالا امیدوارم که این برنامه تا جایی پیش برود که انشاللله تیم ملی قهرمان بشود. باورت نمی شود ولی اینجا در استودیو همه اعتقاد دارند ایران بهترین تیم آسیاست!
*اول به ما بگو این چند سال بعد فوتبالت کجا بودی. خیلی خبری از شما نداشتیم.
**خب من خیلی اهل سر و صدا نیستم. نمی خواهم درباره مسائل پرسپولیس که چه شد حرف بزنم و بازش کنم اما بعد از پرسپولیس خب دیگر نشد در آن سطح بالا بازی کنم. پرسپولیس و علی آقای پروین را خیلی دوست دارم. من از بانک ملی شروع کردم، رفتم پاس و بعد پرسپولیس و تراکتورسازی و بعد هم که فوتبالم تمام شد رفتم مدرک مربیگری گرفتم. چند سالی با آقای مهدوی کیا و علی آقای دوستی مهر در آکادمی کیا بودیم. الان هم که مربیگری می کنم در جوانان پرسپولیس. با آقای هاشمی و محمد آقای پنجعلی هستم که چقدر هم خوبند و دوست شان دارم.
*گفتی علی آقای پروین. یعنی با پیشکسوتان هم تمرین می کنی؟
**نه متاسفانه. خیلی وقتش را ندارم. راستش را بخواهید خیلی درگیر این هستم که به کارهای شخصی ام برسم و البته درگیری تمرینات تیم جوانان پرسپولیس هم هست که همزمان می شود با تمرین پیشکسوتان و نمی توانم بروم. ولی واقعا باورت نمی شود که علی آقای پروین را چقدر دوستش دارم و چه هیجانی برای شان دارم.
*از بین آن تیم پرسپولیسی که بازی می کردی، از همه کم سر و صدا تر فکر کنم خودت بودی و باور اینکه وارد کار اجرا بشوی و این قدر هم کارت بگیرد ف راستش شاید خیلی دور از باور بود.
**خودم هم همین طور فکر می کنم. من هیچ وقت آدم شلوغ کن و پر سر و صدایی نبودم. همیشه خیلی آرام بودم ولی اینجا در این جو، فکر می کنم این حس ایرانی که خیلی دوستش دارم و شور دفاع از تیم ملی که واقعا هم بهترین تیم آسیاست کاری کرده افتاده ام در کری خوانی!
راستش بی تعارف همه کارشناسان اینجا از یاران برای بازی های خوبش تعریف می کنند. ما ۷ سال است تیم اول آسیا بودیم در رنکینگ. در زمین بازی هم که دیدید چه نمایش های خوبی داریم. در جام جهانی هم خوش درخشیدیم. این نسل فوتبالی مان این قدر خوب است که من را هم در دفاع از خودش سر کیف آورده است.
*راستش تو یک پرسپولیسی هستی و شاید این روزها خیلی سعی می شود یک دو قطبی بین پرسپولیس و تیم ملی بسازند. ولی تو بدون توجه به این حاشیه ها، با تمام وجود از تیم ملی دفاع می کنی.
**گفتم که واقعا من اصلا خیلی این تقسیم بندی ها و حاشیه ها را دنبال نمی کنم. عاشق ایران، تیم ملی کشورم هستم. با همه وجود. می خواهم تیمم قهرمان بشود. چیزی که حقش است. من یک پرسپولیسی هستم و عاشق پرسپولیس. هربار هم که توانستم سر تمرین تیم رفتم. آقای برانکو خیلی هم گرم ما را تحویل می گیرد. آقا شجاع، سید جلال، محمد انصاری و باقی بچه ها هم همین طور. حتی همین جا هم به اردوی شان در قطر رفتم و کلی با بچه ها گرم گرفتیم. ولی من آنجا نماینده ایران هستم در آن برنامه و دوست دارم از تیم ملی کشورم دفاع کنم. می خواهم تیمم قهرمان شود. این چیزی است که همه مردم ایران دوست دارند اتفاق بیفتد. این تیم ملی حقش است. من با همه وجودم انرژی می گذارم برای دفاع از تیم ملی و کاری هم به این حاشیه ها دسته بندی ها ندارم.
منبع: پارسینه
کلیدواژه: فوتبال
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsine.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارسینه» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۲۴۱۸۱۶۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
روزی که پل شریدر فیلمساز معروف آمریکایی به تهران آمد
پل شریدر که به زودی با جدیدترین فیلمش راهی جشنواره کن می‌شود، پنج سال قبل در چنین روزی به بهانه حشنواره جهانی فیلم فجر در تهران حضور داشت و از سینمای ایران و آینده سینما صحبت کرد.
به گزارش ایسنا، تا پیش از شیوع کرونا و تغییرات مدیریتی در سینما، چند سالی بود که جشنواره فیلم فجر نه فقط در بهمن‌ماه بلکه در اردیبهشت‌ماه با ساختار و شمایلی متفاوت برگزار می‌شد و میزبان سینماگران و فیلم‌هایی از کشورهای دیگر بود.
جشنواره جهانی فجر با وجود برخی انتقادهایی که در داخل کشور نسبت به آن مطرح می‌شد، جایگاهی پیدا کرده بود که در همان چند دوره‌ی برگزاری چهره‌های بنامی از سینمای دنیا را به ایران کشاند از جمله پل ژوزف شریدر که درست در همین روز چهارم اردیبهشت‌ماه در نشستی خبری در پردیس سینمایی چارسو مقابل خبرنگاران ایرانی نشست.
شریدر -فیلمنامه‌نویس و کارگردان مشهور امریکایی - که فیلمنامه‌های «راننده تاکسی» و «گاو خشمگین» ساخته مارتین اسکورسیزی را نوشته و در روزهای گذشته فیلم جدیدش با نام «اوه، کانادا» به بخش مسابقه اصلی جشنواره کن راه یافته است، اردیبهشت سال ۱۳۹۸ به جشنواره جهانی فجر در تهران آمد و پس از برگزاری یک کارگاه فیلمنامه نویسی، در یک نشست خبری پاسخگوی سوال اهالی رسانه شد.
او در آن نشست با اشاره به اینکه «در دنیا چند فستیوال هستند که می‌توان جشنواره جهانی فجر را با آنها مقایسه کرد مثل جشنواره تورنتو ولی از ابعاد این جشنواره و تعداد فیلم‌های حاضر در آن شگفت‌زده شدم» درباره آشنایی خود با سینمای ایران گفته بود: «درباره جایگاه سینمای ایران که تردیدی نیست چون جایگاه ویژه‌ای دارد. در ۱۵ سال گذشته (تا سال ۱۳۹۸) سه نهضت ملی سینمای ایران، رومانی و آرژانتین شکل گرفته و همیشه این انتظار می‌رود که در هر جشنواره‌ای از سینمای ایران فیلمی حضور داشته باشد. برای بیشتر ما در غرب، سینمای ایران با کیارستمی شروع شد ولی بعد به فرهادی رسیدیم و حالا هم فیلم‌های دیگری هستند. یکی از دوستان من گادفری چیشایر (منتقد آمریکایی) است که فیلم‌های ایرانی زیادی دیده و کتابی درباره سینمای ایران می‌نویسد و به من فیلم‌های ایرانی پیشنهاد می‌دهد.»
شریدر که سال گذشته در جشنواره فیلم ونیز با دریافت جایزه یک عمر دستاورد هنری تقدر شد، درباره آینده سینما با وجود شبکه‌های مختلف و کمپانی‌هایی مثل نتفلیکس بیان کرده بود: «من فکر می‌کنم در این صد سال هرچه آموختیم خیلی به کارمان نیاید چون همه چیز تغییر کرده، مدت زمان فیلم‌ها عوض شده و اینکه کجا فیلم ببینیم و چگونگی پخش و عرضه، همگی تغییر کرده است. قبلاً فکر می‌کردم در یک مقطع گذار هستیم ولی الان فکر می‌کنم در یک مقطع گذار دائم هستیم. الان دیگر بازار هدف، آمریکایی‌ها نیستند بلکه برای چینی‌ها می‌سازیم.»
وی همچنین با اشاره به رشد روزافزون تکنولوژی گفته بود: «در حالی‌که فیلم‌ها منحصر به کلاس خاصی از فیلم‌سازان بودند، تکنولوژی این مرزها را شکسته و هر کسی می‌تواند فیلم بسازد. پس خبر خوب برای آینده سینما این است که هر کسی می‌تواند فیلم بسازد ولی خبر بد این است که دیگر نمی‌شود امرار معاش کرد.»
شریدر در بخشی دیگر از آن نشست درباره اینکه به نظر می‌رسد شناختش از سینمای ایران بیشتر با فیلمسازانی باشد که به نوعی سیاسی شناخته شده‌اند، بیان کرده بود: «تا جایی که من می‌دانم دو نوع سینما در ایران وجود دارد؛ یکی برای مجامع عمومی است و یکی هم داخلی و من بیشتر فیلم‌هایی را دیده‌ام که بیرون نمایش داشته‌اند، اما فیلم‌هایی را که درباره جنگ بوده چون خارج از کشور چندان نمایشی نداشته مسلماً ندیده‌ام. شما مثل فیلیپین دو سینمای داخلی و خارجی دارید و به همین دلیل دو جشنواره فجر هم دارید. با این حال من هیچ‌کدام از کارگردان‌ها مثل کیارستمی، فرهادی و پناهی را سیاسی نمی‌دانم ولی می‌دانم فیلم‌های سیاسی جذابی می‌شود اینجا ساخت.
این فیلمساز امریکایی در آن مقطع در واکنش به تحریم‌های رییس جمهور وقت ایالات متحده (دونالد ترامپ) علیه ایران و آسیب‌های آن به هنرمندان و سینما با ابراز تأسف از تحریم‌ها اظهار کرده بود: «الان دورانی است که نمی‌شود به امریکایی بودن افتخار کرد، در حالی که من همیشه و حتی زمان جنگ ویتنام به آمریکایی بودنم افتخار می‌کردم. در حال حاضر آنچه پیش آمده به بهانه تغییر رژیم ایران و در واقع برای دستیابی به نفت و منابع طبیعی شما است و این چیزی است که در ۱۰۰ سال گذشته وجود داشته و تأثیر یک هنرمند در مقایسه با ماشین پروپاگاندا خیلی اندک است. به همین دلیل به نظرم این وضعیت بسیار عذاب‌آور است.»
کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: اعتراض سینماگر مطرح آمریکایی به فهرست برترین فیلم‌های تاریخ سینما اعلام فیلم‌های حاضر در جشنواره کن ۲۰۲۴ ؛ ایران هیچ نماینده‌ای ندارد غافلگیری‌های جشنواره کن ۷۷ برای عاشقان سینما
خودکشی یک پزشک دیگر؟/ جزئیاتی بیشتر از درگذشت متخصص بیمارستان شریعتی