کوتاهی والدین در تعلیم مهارتهای زندگی به کودکان

روزنامه اصفهان زیبا در ستون سرمقاله امروز خو مطلبی را با عنوان ' کوتاهی والدین در تعلیم مهارتهای زندگی به کودکان ' به قلم نسیم مصلحی منتشر کرد.

در این مطلب آمده است: یکی از عواملی که در شرایط دشوار مانع آسیب رسیدن یا رساندن کودک و نوجوان به خود می شود، این باور در اوست که اوضاع هر چقدر هم سخت و بغرنج باشد، من توانایی مدیریت و پشت سر گذاشتن آن را دارم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

نوجوانی که به لحاظ روانی انعطاف پذیر است ، در طوفان خم می شود اما نمی شکند . موضوعاتی مثل مشکلات تحصیلی، شکست عشقی، مسائل مالی یا بر هم خوردن روابط دوستی، شاید برای والدین مسائل کوچک و گذرایی باشند، اما برای یک نوجوان می توانند تبدیل به یک بحران شوند و ا گر ظرفیت روانی آنها گنجایش پذیرش و حل این مسائل را نداشته باشد، می توانند حتی به رفتارهای پرخطر و آسیب رساندن به خود نیز منجر شوند. گاه تاکید بیش از حد ما والدین بر رشد تحصیلی فرزندان، آنها را از توسعه سایر مهارت ها که از آنها تحت عنوان مهارت های زندگی یاد می شود باز می دارد. برخی از ما معتقدیم کودک یا نوجوان اگر سرگرم درس باشد از خیلی مسائل دور می ماند و موفقیت های آینده او در زندگی تنها مشروط به موفق تحصیلی است.
بسیاری از ما والدین بر این باوریم که درس نجات دهنده فرزندانمان است. سرشان به درس و مشق شان گرم باشد و نمره های خوب بگیرند تا به دانشگاه بروند. حتی اگر بر این باور نباشیم، گاهی چنان تاکیدی بر نمرات بالا و درس داریم که از مسائل دیگر دوران نوجوانی غافلیم. همین موضوع، گاه سبب شکل گیری هویتی صرفا تحصیلی در نوجوان مان می شود و به محض مواجهه با کوچکترین چالش در این زمینــه دچار بحران می شود، چرا که تمام عزت نفس او منوط به نمره و موفقیت های تحصیلی شده و همین تنها چیز را هم که از دست بدهد، در واقع کل چیزی که هست زیر سوال می رود. بنابراین در چالش هایی که کوچکترین احتمال عدم موفقیت وجود داشته باشد، مانند رقابتی مثل کنکور، حتی از وارد شدن به چالش پرهیز می کند. زیرا که یاد گرفته تنها برای «نتیجه» تلاش کند و کل «فرآیند» یادگیری و تلاش (دقیقا چیزهایی که توانایی کنترل آنها را دارد) و لذت همراه با آن را از دست می دهد. این می شود که در نهایت، فرزندانی با نمرات20 اما با مهارت ها و تجربیات فقیر بار می آوریم که فقط یاد گرفته اند که درس بخوانند و نمره بیاورند و به محض مواجهه با چالش ها، خود را می بازند چون وابسته اند و ناتوان. چون مهارت ها و توانمندی هایشان متناسب با سنشان رشد نکرده، به این دلیل که تنها از آنها خواسته ایم که «تو فقط درست را بخوان ما همه چیز را فراهم می کنیم». کودک و نوجوان باید در طی رشد میزانی از نا کامی را متناسب با سنش تجربه کند، در حالی که والدین در دسترس او (و نه در خدمتش) هستند و او را حمایت می کنند. ما والدین گویی یاد گرفته ایم با محدود کردن محیط نوجوان، او را از آسیب ها دور نگه داریم. حال آنکه چیزی که بیشتر به ما کمک می کند تا مانع از آسیب دیدن نوجوانمان شویم، افزایش مهارت اوست و البته ارتباط نزدیک ما با او.
این روزها به دلیل شرایط خاص اجتماعی-اقتصادی، بسیاری از افراد احساساتی چون ناامیدی، افسردگی و سرخوردگی را تجربه می کنند. نوجوانان نیز از این امر مستثنا نیستند و زمانی که بیکاری تحصیل کرده های جامعه، شرایط سخت اقتصادی، مشکلات رابطه ای و دیگر شرایط دشوار اطرافیان خود را مشاهده می کند به احتمال زیاد دیگر انگیزه ای برای رشد و پیشرفت خود نخواهند داشت؛ به ویژه که آنها دقیقا در شکل دهی هویت مستقل خود و تعیین اهداف زندگیشان نیز هستند. حال این شرایط را به احساس ناتوانی و وابسته بودن نوجوانانی که پیشتر گفته شد، اضافه کنید. خیلی از نوجوانانی که این احساسات بی هدفی و پوچی را تجربه می کنند، افسرده شده و حتی در شرایطی اقدام به خودکشی می کنند.
بسیاری از تحقیقات نشان داده اند « تکانشگری »، «نامیدی» و « انعطاف ناپذیری شناختی» از مهم ترین عوامل خطرزا در خودکشی و اقدام به خوکشی نوجوانان هستند. نوجوانی که «عزت نفس» دارد، با اعتماد به نفس،» «خلاق» و «مسئولیت پذیر» است، در حیطه های مختلف زندگی اش همچون درس، روابط خانوادگی و دوسـتی، تفریح، ورزش، بهداشت و تغذیه، تعادلی برقرار است. تعادلی که سبب می شود در حیطه های مختلف همزمان رشد کرده و از درون احساس توانمندی کند.
ما والدین چقدر با مسائلی چون «وزن روانی،» «تفکرخلاق» و «مهارت های حل مسئله،» «انعطاف پذیری شناختی»، «توانایی تنظیم هیجان» و سرمایه روانی» آشنا هستیم و به آنها در مقایسه با نمرات ریاضی، علوم و فیزیک اهمیت می دهیم؟ البته این نگاه تنها به والدین محدود نمی شود سیستم آموزش و پرورش ما تقریبا در پرورش روانی دانش آموزان نزدیک به صفر و گاهی حتی منفی عمل می کند.
آنچه محیط امنی را برای نوجوان ایجاد می کند تا به توسعه مهارت های خود بپردازد، از دل شرایط دشوار عبور کند و حتی از آن در قالب سکویی برای شناخت بیشتر و بهتر و رشد خود استفاده کند، ارتباط موثر و نزدیک ما با اوست. ارتباطی که حمایتگر او برای رشد خواهد بود.
7141/6026

منبع: ایرنا

کلیدواژه: فرهنگي كوتاهي والدين مهارت زندگي

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۲۴۲۵۳۹۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

جلوه‌ای از شکوه زندگی امام صادق(ع)

حیدری ابهری در کتاب «من امام صادق(ع) را دوست دارم» روایت‌های کوتاهی را بر اساس منابع پژوهشی و قرآنی درباره زندگی بنیانگذار مکتب تشیع برای کودکان آورده است. - اخبار فرهنگی -

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، مجموعه‌ 14 جلدی «من اهل بیت(ع) را دوست دارم»، اثری از حجت‌الاسلام غلامرضا حیدری ابهری است که تلاش دارد در بستری تاریخی، سبک زندگی اهل بیت(ع) را برای کودکان روایت کند. نویسنده برای نگارش این اثر که از سوی نشر جمال منتشر شده، به سراغ منابع متعدد قرآنی و روایی رفته است. هانیه عدالتی، فعال حوزه کتاب، در یادداشتی به معرفی هشتمین مجلد این مجموعه پرداخته؛ جلدی که در آن زندگی رئیس مذهب تشیع، امام صادق(ع) روایت شده است. یادداشت او را می‌توانید در ادامه بخوانید:

امام صادق(ع) در زمان خودشان شاگردان زیادی پرورش دادند و بسیاری از دانشمندان از اقصی نقاط دنیای اسلام برای مسائل علمی به ایشان مراجعه می‌کردند و در جلسات درس امام(ع) شرکت داشتند. کودکان و نوجوانان ما می‌توانند در علم‌آموزی و دیگر فضائل اخلاقی و تربیتی ایشان را الگوی خود قرار دهند. کتاب‌های داستانی با محوریت شخصیت و زندگی امامان معصوم(ع)، بستر تربیتی و آموزشی خوبی برای برای کودکان و نوجوان هستند. در این داستان‌ها علاوه بر اینکه کودک با امام(ع) آشنا می‌شود، به طور غیر مستقیم اخلاق و صفات پسندیده را هم می‌آموزد.

نشر جمال مجموعه‌ 14 جلدی «من اهل بیت (ع) را دوست دارم» را منتشر کرده و در هر جلد به زندگی‌نامه‌ یکی از اهل بیت (ع) می‌پردازد. نویسنده‌ این مجموعه، حجت‌الاسلام غلامرضا حیدری ابهری، نویسنده و محقق در حوزه‌ تعلیم و تربیت کودکان است و آثار متنوعی در زمینه‌ ادبیات دینی کودکان و نوجوانان دارد.

کتاب «من امام صادق(ع) را دوست دارم» هشتمین جلد از این مجموعه است. مبنای کتاب بر پایه‌ مودت و دوستی اهل بیت(ع) است و کتاب با این جمله شروع می‌شود؛ من امام صادق(ع) را دوست دارم. بعد از آن در معرفی امام به عنوان امام ششم شیعیان به پدر و مادر آن حضرت که امام باقر(ع) و بانو ام‌فروه بودند و جایگاه والای مادر امام از زبان خودِ امام اشاره شده است. یکی از راه‌های ایجاد رابطه‌ دوستی و مودت در جان کودکان نسبت به امام، شاد کردن آنها در شادی اهل‌بیت است. اولین صفحه‌ کتاب، تصویر کودکانی است که به مناسبت 17 ربیع‌الاول که میلاد پیامبر(ص) و امام صادق(ع) است جشن گرفته و خوشحال‌اند. حُسن سلیقه نویسنده و تصویرگر کتاب، حکیمه شریفی در این رابطه ستودنی است.

دوران امامت امام صادق(ع)، همزمان با درگیری حکومت‌های بنی‌امیه و بنی‌عباس بود و این تحولات فرصتی به حاکمان وقت برای سختگیری و ایجاد محدودیت برای شیعیان نمی داد. امام صادق(ع) از این فرصت ایجاد شده استفاده کردند و علوم اسلامی را گسترش دادند و شاگردانی، عالم و دانشمند تربیت کردند. نویسنده این موضوع را به زبان ساده و قابل فهم برای کودکان توضیح داده و در نهایت دلیل معرفی کردن امام صادق(ع) به عنوان رئیس مذهب شیعه را بیان می‌کند.

زمانه زر و زور و گل محمدی!

حیدری ابهری نمونه‌هایی از سبک زندگی امام صادق(ع) در قالب روایت کوتاه آورده تا کودکان با ابعاد متفاوت زندگی ایشان آشنا شوند. در یکی از این حکایت‌ها، از کار کردن و تلاش امام برای به دست آوردن هزینه‌های زندگی، داستانی آورده است. در حکایتی دیگر ضمن آشنایی مخاطب با علم غیب امام، تأکید ایشان را بر احترام به مادر بیان می‌کند. آگاهی از مسلط بودن امام(ع) به تمام زبان‌ها قطعاً برای کودکان جالب و شگفت‌انگیز خواهد بود. در این مورد نمونه‌ای از سخن گفتن امام(ع) به زبان فارسی آورده شده است.

در نهایت، موضوع مسموم شدن و شهادت امام(ع) بیان می‌شود تا مخاطب با سیمای واقعی دشمنان اهل بیت(ع) آشنا شود و بداند که دین اسلام، آسان به دست ما نرسیده است. آخرین ساعات حیات امام صادق(ع) و سفارششان به نماز این‌چنین به تصویر کشیده شده است:

«او در آخرین ساعات زندگی اش، چشمانش را باز کرد و به خانواده‌اش فرمود: همه‌ خویشانم را نزد من بیاورید. انگار امام(ع) کار مهمی با آنان داشت. وقتی خویشاوندان حضرت آمدند، امام(ع) در مورد اهمیت نماز با آنها صحبت کرد. حضرت به آنها هشدار داد که هرگز نسبت به نماز بی‌توجه نباشند و آن را سبک نشمارند.»

در پایان کتاب معرفی مختصر و شناسنامه‌ای و سه نمونه از سخنان نورانی حضرت آمده است کتاب «من امام صادق(ع) را دوست دارم» درکتابنامه‌ رشد آموزش و پرورش معرفی شده و مناسب کودکان 8 تا 12 سال است.

انتهای پیام/