مسیر دیپلماسی بهترین راه گسترش تعاملات ایران و ترکمنستان است
تاریخ انتشار: ۲۹ دی ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۲۴۳۵۷۸۸
مشهد - ایرنا - سرپرست سرکنسولگری جمهوری اسلامی ایران در مرو گفت: بهترین راه گسترش تعاملات بین ایران و ترکمنستان مسیر دیپلماسی است که نباید با تغییر حکومت ها و نگرش ها کمرنگ شود.
علیرضا رجایی روز شنبه در دیدار با رئیس و اعضای شورای اسلامی شهر مشهد افزود: ترکمنستان حامی فرهنگ و هنر است و از این دریجه می توان مناسبات بین دو کشور را گسترش داد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی اظهار داشت: آثار باستانی بسیار متعلق به خراسان در مرو وجود دارد که ثبت یونسکو شده است، حضرت امام رضا (ع) پس از مهاجرت از مدینه مدت سه سال در مرو حضور داشتند و خانه قدیمی منتسب به ایشان در این شهر وجود دارد که از قداست بسیار در میان مردم برخوردار است.
وی گفت: پیگیر بازسازی و مرمت این خانه تاریخی هستیم که امیدواریم با کمک نهادهای بین المللی و بخش های مرتبط در کشور محقق شود.
رجایی افزود: انعقاد خواهرخواندگی بین مشهد و مرو می تواند نقش بسزایی در گسترش تعاملات و مناسبات بین ترکمنستان و مشهد و دستاوردهای بسیار داشته باشد.
رئیس شورای اسلامی شهر مشهد نیز در این دیدار گفت: کشور ترکمنستان ظرفیت بسیار خوبی برای ایران محسوب می شود و از منظر دیپلماسی منطقه ای نیز از اهمیت بسیار برخوردار است.
محمدرضا حیدری افزود: از ظرفیت دیپلماسی شهری در بستر توجه به آثار تاریخی و فرهنگی می توان برای تعمیق ارتباطات بین دو شهر مشهد و مرو بهره گرفت.
وی خاطرنشان کرد: مدیریت شهری مشهد آمادگی کامل برای خواهرخواندگی با مرو را دارد، این موضوع باید فرآیند حقوقی خود را طی کند و حوزه بین الملل شهرداری پس از بررسی های لازم، وارد فاز عملی و اقدام شود.
حیدری با بیان اینکه خواهرخواندگی میان دو شهر مشهد و مرو موجب گسترش تبادل گردشگر می شود گفت: به منظور احیای آثار تاریخی بین المللی باید از ظرفیت های جهانی همچون یونسکو استفاده کرد.
وی افزود: می توان نشست های مختلف با محوریت یونسکو و مشارکت آستان قدس رضوی و سمن ها برگزار کرد تا ارتباطات مناسبی شکل گیرد و اولویت های تعامل با مرو در مراحل بعدی مشخص شود.
حیدری اظهار داشت: خراسان گذرگاه های خوبی همچون باجگیران و سرخس با کشور ترکمنستان دارد که نقش بسزایی در زمینه ترانزیت ایفا می کند ولی به صورت کامل از ظرفیت آسیای میانه استفاده نکرده ایم.
ترکمنستان دارای 188 هزار کیلومتر مرز است که 992 کیلومتر آن با ایران است، خراسان رضوی نیز 530 کیلومتر مرز مشترک با جمهوری ترکمنستان دارد.
7505/ 6053
منبع: ایرنا
کلیدواژه: سياسي ديپلماسي خواهرخواندگي
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۲۴۳۵۷۸۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
پشت پرده فعال‌شدن دیپلماسی آفریقاییِ ایران چیست؟
فرارو- جمعه گذشته تهران میزبان دومین "اجلاس بین المللی ایران و آفریقا" بود. نشستی که با حضور مقام‌های ارشد بیش از ۳۰ کشور آفریقایی به ویژه وزرای اقتصاد برگزار شد. بسیاری از تحلیلگران معتقدند که این قبیل نشست‌ها می‌توانند مقدمه‌ای برای وقوع تغییرات مثبت در روابط خارجی و به طور خاص دیپلماسی اقتصادی باشند.
به گزارش فرارو؛ در این راستا، یکی از نکاتی که چندین سال است از سوی کارشناسان مسائل راهبردی و تحلیلگران به عنوان نقدی به سیاست خارجی ایران مطرح شده، غافل شدن از برخی حوزه‌های جغرافیایی در عرصه سیاست خارجی و صرفا تمرکز بر برخی مناطق و کشورهای خاص است. موضوعی که در برخی موارد در بزنگاه‌های تاریخی موجب وارد آمدن آسیب‌ها و خساراتی شده است.
با این همه، دولت سیزهم از زمان آغاز به کار خود در سال ۱۴۰۰، تمرکز ویژه‌ای بر توسعه روابط با مناطق مغفول در حوزه سیاست خارجی ایران معطوف کرده است. ابراهیم رئیسی در دو نوبت در قالب تور‌هایی به کشورهای آفریقایی سفر انجام داده و توسعه روابط با آفریقایی‌ها را یکی از محور‌های اصلی سیاست خارجی دولت سیزدهم توصیف کرده است.
معادله‌ای که در قالب نشست بین المللی اخیر ایران و آفریقا نیز نمود‌های عینی‌تری گرفته است. با این همه، واقعیت این است که اقبال به توسعه روابط با کشورهای آفریقایی در شرایط حاضر، به طور خاص تحت تاثیر ۳ مولفه مهم و محوری است.
۱. بازارِ رو به رشد کشورهای آفریقاییقاره آفریقا جمعیتی بیش از یک میلیارد نفر را در خود جای داده و بسیاری از تحلیلگران اقتصادی بر این باورند که شاخص‌های اقتصادی در شمار قابل ملاحظه‌ای از کشورهای افریقایی رو به رشد بوده و پالس هاس مثبتی را در مورد آینده این دسته از کشور‌ها به ویژه در حوزه اقتصادی مخابره می‌کنند.
در حقیقت، هم جمعیت این قاره چشمگیر است و هم درآمد خانوار‌ها در آن رو به بهبود است. این دو مولفه در نوع خود کشورهای آفریقایی را به یک بازارِ هدف بسیار مناسب برای بسیاری از کشورهای جهان تبدیل می‌کنند. ایران نیز با توجه به ظرفیت‌های صنعتی و تولیدی خود از این قاعده مستثنی نیست. می‌تواند کالا‌های ساخت خود را که از کیفیت بین المللی برخوردارند و البته کشورهای آفریقایی می‌توانند آن‌ها را در مقایسه با نمونه‌ای مشابه خارجی، با قیمت کمتری تهیه کنند، به آفریقا صادر کند.
موضوعی که هم برای ایران و هم ملل آفریقایی حامل نفع و سود است.
۲. کسب حمایت موثر سیاسی در عرصه بین المللیبلوک کشورهای آفریقایی از وزن قابل توجهی در نهاد‌ها و سازمان‌های بین المللی برخوردارند. آفریقا چیزی در حدود ۵۴ کشور را در خود جای داده که آن‌ها در جنبش عدم تعهد، گروه ۷۷، مجمع عمومی سازمان ملل متحد، و دیگر نهادهای بین المللی، بازیگران مهم و تاثیرگذاری هستند.
در این چهارچوب، ایران به واسطه توسعه پیوند‌های سیاسی و اقتصادی خود با بلوک کشورهای آفریقایی می‌تواند روی کارتِ رای‌دهی آن‌ها در نهادهای بین المللی حساب ویژه‌ای باز کند. موضوعی که یک برگ برنده موثر به حساب می‌آید. این مساله به ویژه در بحبوحه تشدید تنش‌ها و رقابت‌های ژئوپلیتیک و ایدئولوژیک بین المللی، از ابعاد جدی تری نیز برخوردار می‌شود.
۳. توسعه نفوذ بین‌المللی ایران در قالب یک قدرت منطقهایدر نهایت باید به این مساله نیز اشاره کرد که ایران در منطقه غرب آسیا یک قدرت قابل توجهِ منطقه‌ای است. این کشور به عنوان یک قدرت منطقه‌ای، طرح و برنامه‌هایی برای توسعه نفوذ خود دارد. مساله‌ای که در عرصه روابط بین الملل برای هر بازیگر دیگری غیر از ایران نیز امری طبیعی محسوب می‌شود.
حال در این میان، اشتراکات تاریخی و فرهنگی ایران و برخی ملل آفریقایی و در عین حال وجود ظرفیت‌های نرم فرهنگی نظیر حضور شیعیان در برخی کشورهای آفریقایی و یا مهاجرت تاریخی برخی اقوام ایرانی به کشورهای آفریقایی، بستر‌های مناسبی را نیز برای توسعه نفوذ ایران در میان کشورهای آفریقایی ایجاد کرده اند.
بستر‌ها و ظرفیت‌هایی که تاکنون مورد بی توجهی بوده اند و حال توجه به آن ها، یکی از الزاماتی است که با توجه به افزایش وزن و قدرت منطقه‌ای و بین المللی ایران، از اهمیت بسیار زیادی برخودار می‌شوند. معادله‌ای که موجب شده تا بار دیگر قاره آفریقا مورد توجه تصمیم سازان حوزه سیاست خارجی ایران قرار گیرد.
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»