چرا شهره سلطانی فیلمش را در شبکه خانگی عرضه کرد؟
تاریخ انتشار: ۳۰ دی ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۲۴۳۸۳۴۴
خبرگزاری ایسنا: شهره سلطانی کارگردان فیلم سینمایی «کوتاه مثل زندگی» که به تازگی در شبکه نمایش خانگی عرضه شده است، بیان کرد: اگر من هم فیلمی مفرح برای سینما یا حتی نمایش خانگی ساخته بودم الان شرایط بهتری داشتم. متاسفانه خیلی سلیقه‌ای و شخصی به آثار نگاه می‌شود و توجهی ندارند که چقدر برای آن زحمت کشیده شده.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
این بازیگر سینما و تلویزیون، حدود دو سال پیش اولین فیلم سینمایی خود به نام "کوتاه مثل زندگی" را با هدف نمایش در گروه سینمایی «هنروتجربه» ساخت، اما بنا به گفته خودش درگیر انتخاب‌های سلیقه‌ای شد و نتوانست فیلمش را روی پرده ببرد.
او در گفت‌وگویی با اشاره به اینکه "ما این فیلم را از ابتدا برای سینمای "هنر و تجربه" ساختیم و زمانی که مراحل تهیه فیلم به پایان رسید، بلافاصله آن را به این گروه سینمای واگذار کردیم" بیان کرد: من فیلمبرداری این اثر را در بهمن‌ماه سال ۹۵ آغاز کردم و اواخر اردیبهشت ۹۶ آماده شد، اما متاسفانه به غیر از کشمکش‌هایی که همیشه وجود دارد ما خانم‌ها اگر بخواهیم به جایی برسیم و رشد کنیم باید از هفت خان رستم بگذریم. می‌دانم تعداد فیلم‌هایی که به سینمای «هنر تجربه» داده می‌شود و در صف اکران هستند زیاد است، اما نکته اینجاست که هر شورایی که در این گروه قرار می‌گیرند برای خود سلیقه‌ای دارد و ممکن است اثرت را نپذیرند و چند سال بعد شورای دیگری همان اثر را بپذیرند.
او ادامه داد: گاهی پیش می‌آید که پنج سال می‌گذرد و بعد فیلمی اکران می‌شود. در این میان نکته دیگری وجود داشت و آن این بود که من سرمایه‌گذاری داشتم که مرا تحت فشار قرار داد تا پولش را پس بگیرد در غیر این صورت می‌توانستم صبر کنم و شاید سال آینده یا سال‌های دیگری بالاخره این فیلم به اکران می‌رسید. اما تحت فشار بودم و درنهایت آن را با مبلغ پایینی به نمایش خانگی واگذار کردم. موضوع دیگر هم این بود که فیلم من تجاری نبود و برای سینمای بدنه که فرم دیگری از سینما «هنر و تجربه» است و علاقه‌مند به گیشه است، نبود، چون از ابتدا هم نگاه و انتخابم هنروتجربه بود. براین اساس من در این دو سال هم هیچگونه اکران عمومی نداشتم و صبر کردم که ببینم آیا به نتیجه دیگری می‌رسم یا نه.
این هنرمند افزود: خیلی‌ها وقتی فیلم را می‌دیدند و از آن‌ها می‌خواستم تا نظرشان را بگویند اذعان می‌کردند این اثر ویژگی‌های هنروتجربه را دارد.
سلطانی درباره سختی‌هایی که به عنوان یک کارگردان زن با آن مواجه شده و همچنین برخورد‌های سلیقه‌ای با آثار گفت: من نمی‌خواهم به کسی توهین کنم و یا آن‌ها را تخریب کنم، اما من رزومه خوبی دارم و نه فقط به لحاظ بازیگری بلکه در فیلمسازی هم همینطور است. زمانی برای فیلم اولی‌ها فرمی جداگانه وجود داشت که متاسفانه این قانون برداشته شد. الان کسانی که آمدند سلیقه‌شان متفاوت است و قوانین خاص خودشان را دارند؛ بنابراین من در طول این سال‌ها مدام با برخورد‌های سلیقه‌ای مواجه شده‌ام. درحقیقت ضوابط مشخصی وجود ندارد و این غیرحرفه‌ای‌ترین اتفاقی است که رخ می‌دهد. در آن فرم‌ها از سابقه کاری می‌پرسیدند و من هم گفته بودم که چند فیلم کوتاه، سریال و مستند ساخته‌ام. اما فقط به خاطر اینکه دستیاری کارگردان در رزومه کاری‌ام نداشتم به من ۱۰ امتیاز کم داده بودند. این برای من بسیار عجیب بود و من می‌گفتم مگر حتما باید دستیاری می‌کردم؟ من خودم کارگردانی چند اثر را برعهده داشته‌ام و اینکه مهمتر است! بنابراین از همان ابتدا با مشکلی مواجه شدم که اصلا نمی‌توانستم آن را بپذیرم، اما در کنار خودم کسانی (مردانی) را می‌دیدم که بدون داشتن رزومه‌ای مثل من به راحتی شرایط نمایش برایشان فراهم شد.
شهره سلطانی همچنین با تاکید بر اینکه "من خودم از ابتدا سینمای هنروتجربه را بسیار دوست داشتم، اما اکنون مقداری از این حس دوست داشتنم کم شده است" اظهار کرد: گاهی وقت‌ها پیش خودم فکر می‌کنم که اگر من هم فیلمی مفرح برای سینما یا حتی نمایش خانگی ساخته بودم الان شرایط بهتری داشتم که البته خیلی‌ها هم این کار را کردند و موفق هم شدند؛ بنابراین احساس می‌کنم خیلی سلیقه‌ای و شخصی به آثار نگاه می‌شود و توجهی به آن نمی‌کنند که چقدر برای آن زحمت کشیده شده است. در آخرین گفتگو‌هایی که با هنر تجربه داشتم و پرسیدم که چرا این اثر به نمایش نرسید؟! آن‌ها بیان کردند که سلیقه ما این بوده است. خوشبختانه فروش این فیلم در شبکه نمایش خانگی خوب بوده و وقتی از شرکت پخش با من تماس گرفتند، گفتند تاکنون شرایط خوبی داشته است.
فیلم سینمایی «کوتاه مثل زندگی» نخستین تجربه کارگردانی شهره سلطانی بازیگر سینما و تلویزیون است که تهیه‌کنندگی آن بر عهده مهران مهام است.
در خلاصه داستان فیلم آمده است: «۵ سال از ازدواج سامان و لیلا گذشته است و به خاطر شرایط اقتصادی دچار مشکل شده‌اند. سامان روز تولد لیلا را فراموش کرده و سولماز دوست مشترک آن‌ها بعد از مدت‌ها به خانه آن‌ها آمده و این شروع مسائل و مشکلات جدیدتر سامان در روز تولد لیلا می‌شود…»
لیلا برخورداری، بهروز پناهنده، مارال فرجاد، لیلا بلوکات و ایمان صفا بازیگران این فیلم هستند که به تازگی در شبکه نمایش خانگی عرضه شده است.
منبع: فردا
کلیدواژه: شهره سلطانی کارگردان فیلم سینمایی شبکه نمایش خانگی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.fardanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فردا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۲۴۳۸۳۴۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
پدر مددکاری اجتماعی ایران: تعطیل کردن نمایش خانگی دردی از بحران‌های اجتماعی دوا نمی‌کند
معضلات اجتماعی که دسته بزرگی از مسائل مختلف را در برمی‌گیرند، مدت‌هاست که به بخش گریزناپذیری از پرداخت به واقعیت‌ها تبدیل شده و انعکاس آن‌ها در فیلم و سریال‌ها از ملزومات شکل دادن به داستانی بر مبنای حقیقت محسوب می‌شود. اتفاقی که البته اغلب مورد نقد قرار گرفته و بخشی از شیوع همان معضلات به گردن آن انداخته می‌شود. اما مصطفی اقلیما پدر مددکاری اجتماعی ایران، جامعه‌شناس و استاد دانشگاه نظری خلاف این موضوع دارد و معتقد است که نباید بار همه مسائل را بر گردن فضایی مثل نمایش خانگی انداخت، فضایی که بی‌پرده‌تر، از آنچه در جامعه شاهدش هستیم می‌گوید. اقلیما در گفتگو با جوان آنلاین، در خصوص دخیل بودن رسانه‌های مختلف از جمله شبکه نمایش خانگی در اشاعه معضلی مثل اعتیاد یا مصرف دخانیات که در برخی از آمار به آن اشاره می‌شود، بیان کرد: زمانی که از یک مسئله اجتماعی حرف می‌زنیم، باید حواسمان باشد که آن معضل یک روزه به وجود نیامده و اشاعه آن به دست کم چند سال زمان نیاز دارد. در واقع نمی‌توان گفت که، چون در فلان سریال بازیگری سیگار می‌کشد، پس او باعث افزایش مصرف دخانیات شده است، بلکه تمام این آثار معلولی از علت اصلی هستند. او با تأکید به لزوم رفع علت هر معضلی از پایه و اساس آن افزود: در این چرخه اگر به عنوان مثال دزدی را گرفتند، نمی‌توان گفت، چون پلیس حواسش نبود، او دزد شده چرا که تبدیل یک انسان به فردی که دزدی می‌کند در یک لحظه اتفاق نمی‌افتد، بیکاری، گرانی و موارد دیگری هستند که به هم متصل‌اند و در نهایت باعث می‌شوند تا یک نفر دست به دزدی بزند. در سوی دیگر اگر به من بگویند فردی دو سال است که درگیر اعتیاد شده، من آن را نمی‌پذیرم و مثلا اگر آن فرد ۲۲ ساله باشد، می‌گویم او ۲۲ سال است که اعتیاد دارد چرا که از بدو تولد او تا این سن موارد گوناگونی مثل شرایط اجتماعی، مدرسه، محیط، جامعه و ... در رشد او و سوق دادنش به این سمت دخیل بوده‌اند، تا جایی که او دیگر طاقت نیاورده و درگیر این جریان شده است. به همین دلیل است که قبل از ارائه هر آماری باید ریشه آن را پیدا و حل کرد. عدم وجود آمار متقن هم یکی دیگر از مواردی بود که اقلیما با اشاره به آن گفت: هر کسی که درباره موضوعی آماری را ارائه داد، قابل قبول نیست و باید دلیل و مدرک داشته باشد چرا که در واقعیت ما به معنی واقعی کلمه آمار دقیقی از اشاعه معضلات مختلف نداریم. در این میان هر فردی به خودش اجازه می‌دهد تا حرف بزند و آمار بدهد، جریانی که در کلِ مملکت ما اغلب به چشم می‌خورد و باعث شده تا هر کسی در هر فضایی پیرامون جریانی که تخصصش را ندارد، نظر بدهد. مصطفی اقلیما پدر مددکاری اجتماعی ایران، جامعه‌شناس و استاد دانشگاه این جامعه‌شناس افزود: گاهی می‌گویند اگر جوانان گرایش بیشتری به سیگار و دخانیات پیدا کرده‌اند، به دلیل نمایش آن در سریال‌ها است، در صورتی که همانطور که اشاره کردم، این انعکاس معلول علت اصلی آن است. یک جوان سیگار می‌کشد، چون بیکار است، حوصله‌اش سررفته یا درگیر فشار‌های روانی شده که همین جامعه به آن وارد کرده است. این قیاس هم مثل چسباندن عنوان افسردگی به هر بیماری است که حال خوبی ندارد. جالب است بدانید هیچ روانشناس و روانپزشکی در زمینه افسردگی به معنای واقعی در ایران کار و تحقیق منسجم نکرده است و از طرفی به هرکسی که می‌گوید حالم خوش نیست، عنوان افسرده را می‌دهند! این در حالی است که اتفاقا ما چندان افسرده واقعی نداریم، کسی که افسرده است نمی‌تواند بار‌ها با خانواده‌اش بحث کند یا حتی فعالیت خاصی داشته باشد، اما مثل خیلی از موارد، این عنوان یعنی افسردگی را به هرکسی که به دلایل مختلفی خوب نیست، اختصاص می‌دهند. اقلیما با بیان اینکه نمی‌شود با پاک کردن صورت مسئله، جلوی مردم را گرفت، عنوان کرد: در ادامه همین جریان است که در خصوص فضایی مثل نمایش خانگی چنین آماری مطرح می‌شود تا بهانه‌ای باشد برای تعطیل کردن آن، اما نمی‌شود جلوی مردم و اشاعه معضلات اجتماعی را به این صورت گرفت و این اقدامات تنها دخالت در کار دیگری محسوب می‌شود. ما در این موارد به علت‌ها فکر نمی‌کنیم و تنها معلول را می‌بینیم. می‌گوییم نمایش خانگی به بعضی بحران‌ها دامن می‌زند، پس باید آن را جمع کرد! غافل ازینکه با این اقدام مشکل را ده برابر کرده‌ایم، زیرا بعد این سوال به وجود می‌آید که اگر مردم این سریال‌ها را نبینند، پس چه چیزی را تماشا کنند؟ تلویزیونی را که هیچ برنامه‌ای ندارد و تنها معطوف به خبر و چند برنامه گفتوگو محور است یا ماهواره و رسانه‌های دیگر را؟ مردم نمایش خانگی و سریال‌ها را دنبال می‌کنند، چون قصه دارد و در جایی مثل تلویزیون این اتفاق وجود ندارد. پدر مددکاری اجتماعی ایران در پایان خاطر نشان کرد: در تمام جوامع با مطرح کردن مشکلات به دنبال حل آن می‌روند، این اتفاقی است که باید به آن پرداخته شود نه آماری که در واقع وجود ندارد و یا دقیق و درست نیست. آمار باید برگرفته از تحقیقی مدون باشد نه اینکه بر مبنای نظر یک یا چند نفر شکل بگیرد و ارائه شود. ما این شکل از آمار را نداریم، چون هزینه زیادی می‌طلبد و امروز استاد دانشگاه و محقق ما، راننده اسنپ شده، اما این بودجه در اختیارش قرار نمی‌گیرد، چون اگر بخواهد روی یک موضوع کار کند، باید هزینه زیادی صرف آن شود و وقتی این اتفاق نمی‌افتد، یک نفر صحبتی را مطرح می‌کند و دیگری با اعلام اینکه مثلاً شیوع اعتیاد را بررسی کرده‌ایم آن را مطرح می‌کند. علاوه بر این ما با آسیب‌های زیادی دست و پنجه نرم می‌کنیم که همه و همه عامل شکل‌گیری معضلاتی مثل اعتیاد، بزهکاری و... می‌شوند. در این میان هم اغلب کسی پاسخگو نیست. کانال عصر ایران در تلگرام
جزئیات جدید از دزدیده شدن دختر ۴ ساله کلالهای؛ کارگر ۳۵ ساله قصد فروش یسنا را داشت