به نقل از «فردا»

پشت پرده نامزدی علی لاریجانی از تهران به جای قم چیست؟

تاریخ انتشار: ۲ بهمن ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۲۴۶۸۶۴۱

نامه نیوز: دست تقدیر انگار روز‌های بهتری را برای علی لاریجانی رقم می‌زند. سال‌ها رئیس مجلس بوده و حالا توصیه‌ها برای او جهت فکر کردن به پاستور افزایش یافته است. برخی می‌گویند شرایط برای این فتح از هر زمان دیگری فراهم‌تر است. اما حامیان این نسخه سیاسی بر اساس کدام مولفه‌ها به این عقیده رسیده اند؟

انتصاب برادر بزرگتر او به عنوان رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام گمانه ریاست آقای ابراهیم رئیسی بر قوه قضاییه را از همیشه جدی‌تر کرده است و این یعنی حذف یکی از جدی‌ترین مدعیان ریاست پارلمان یا جمهوری در دو انتخابات آتی.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

ازنظر تحلیل آرایش سیاسی قرار گرفتن آقای رئیسی در راس یک نهاد انتصابی بیش از همه به نفع علی لاریجانی است. به این ترتیب علی لاریجانی اگر مایل باشد که همچنان رئیس مجلس بماند هیچ مانع جدی پیش رو نخواهد داشت.

پیشتاز در قوه مقننه

سخنان این روز‌های برخی چهره‌های اصلاح طلب موید این مطلب است که آن‌ها احساس می‌کنند فیلتر‌های نظارتی موجود هیچ امیدی برای راهیابی ژنرال‌های اصلاح طلب به مجلس باقی نمی‌گذارد، کسب کرسی ریاست که جای خود دارد. محمد رضا عارف قبلا این کرسی را به لاریجانی باخته و شانسی ندارد. در مورد ورود اسحاق جهانگیری و محسن هاشمی به مجلس نیز حرف و حدیث‌هایی وجود دارد که هنوز جدی نشده است. به فرض جدی شدن نیز معلوم نیست که هیچ کدام از این دو چهره شاخص قادر باشند از پس لابی طیف نزدیک به لاریجانی و ائتلافشان با اصولگرایان برآیند. به فرض اینکه پیاده شدگان از قطار کابینه همچون عباس آخوندی نیز عزم پارلماتاریستی کنند، شانس زیادی برای مقابله با رئیس کهنه کار مجلس ندارند.

وضع سایر اصولگرایان هم در برابر لاریجانی بهتر از جریان رقیب نیست. ژنرال‌های این جریان مشکل عبور از فیلتر شورای نگهبان ندارند، اما با چالش جدی تری تحت عنوان محبوبیت و رای آوری مواجه هستند. به فرض اینکه فهرست اصولگرایان با حداقل اختلاف تنظیم شود و حاصل آن ورود افرادی مثل حداد عادل، علیرضا زاکانی و... باشد نیز باز به نظر نمی‌رسد لاریجانی در مجلس، پایین نشین نمی‌شود. اصلی‌ترین ویژگی او و فراکسیون نزدیک به او اثر گذاری بر تصمیمات درون پارلمانی است. سال‌ها است که حرف آخر را می‌زنند و ساده انگاری است که گمان کنیم در موضوعی مثل ریاست مجلس بازی ببازند. نقطه قوت لاریجانی در این موضوع انعطاف و لابی گری است پس در ائتلاف با هر یک از دو جریان اصلاح طلب و اصولگرا را باز نگاه می‌دارد و بر همین اساس همواره پیروز است.

رئیس جمهور احتمالی

کرسی ریاست در مجلس یازدهم به احتمال قریب به یقین سهم علی لاریجانی است؛ اگر بخواهد. اینطور که معلوم است، اما عزم و اراده بالاتری مبنی بر انتقال او به پاستور وجود دارد. شنیده‌های خبرنگار نامه نیوز حکایت از آن دارد که او در انتخابات آتی از قم کاندید نمی‌شود. گفته می‌شود که او این بار یا در فهرست تهران قرار می‌گیرد یا اصلا وارد کارزار نمی‌شود. این تغییر تاکتیک از سوی لاریجانی تنها یک معنی می‌تواند داشته باشد و آن این است که وی از خیر ریاست مجلس گذشته است. این گمانه نیز منطقی نیست، اگر هدف بزرگتری در کار نباشد. هدف بزرگتر برای او چیزی نیست غیر از تجربه‌ای دیگر از ریاست قوه. از قضا شانس اش نیز برای این کار کم نیست. او در صورت کاندیداتوری برای انتخابات ۱۴۰۰ راه دشورای پیش رو نخواهد داشت. هرچه باشد اصلاح طلبان اگرچه از معرفی کاندیدای مستقل سخن می‌گویند، اما خود می‌دانند که این رویا تعبیر شدنی نیست. برای همین عملگرایان این جریان مدت‌ها است که گمانه حمایت از لاریجانی را مطرح کرده اند. کارگزارانی‌ها حتی در دوگانه لاریجانی و جهانگیری، لاریجانی را انتخاب می‌کنند و ترجیح می‌دهند روی کاندیدایی که بالقوه برنده است سرمایه گذاری کنند. فعالان سیاسی و بدنه اجتماعی این جریان با حمایت از روحانی در انتخابات ۹۲ و ۹۶ آمادگی برداشتن یک گام بیشتر به پس را پیدا کرده و عجیب نیست اگر در ۱۴۰۰ پشت لاریجانی بایستند.

فقط این نیست که لاریجانی را به یک رئیس جمهور احتمالی تبدیل می‌کند. او در عین حال پتانسیل جلب حمایت اصولگرایان را نیز دارد. علی لاریجانی در شرایط فعلی یکی از مرضی الطرفین‌ترین گزینه‌ها است. حال که بر اساس برخی لخبار قرار شده آقای رئیسی رئیس دستگاه قضا باشد و طبعا از گردونه رقابت برای ریاست جمهوری کنار برود، اصولگرایان نیز کاندیدای جدی نخواهند داشت. از قالیباف و سعید جلیلی و امثال آنان که پیش‌تر قادر به کسب رای مردم نشده اند که بگذریم باز هم به علی لاریجانی خواهیم رسید. درست است که او نیز خاطره تلخی از این رقابت‌ها دارد، اما به این مهم واقف است که ایران ۱۴۰۰ با ایران ۱۳۸۴ یکی نیست.
هیچ یک از کاندیدا‌های احتمالی اصولگریان به اندازه علی لاریجانی در ساختار قدرت رسمی بانفوذ و موثر نیست. هیچ یک از مهره‌های اصولگرا همچون علی لاریجانی مورد حمایت جریان رقیب قرار نمی‌گیرد. همه این ویژگی‌ها به اضافه کارنامه لاریجانی در سال‌های گذشته و مواضع او در سیاست داخلی و خارجی سبب می‌شود که او را موثر‌ترین گزینه برای ریاست جمهوی به حساب آوریم. قرار گرفتن تکه‌های پازل سیاست در کنار هم و هموار شدن مسیر ریاست جمهوری او در ماه‌های گذشته نشان می‌دهد که دست تقدیر نیز با ما هم نظر است و آینده روشنی را برایش رقم می‌زند.

منبع: فردا

کلیدواژه: علی لاریجانی کرسی ریاست مجلس تهران انتخابات ریاست جمهوری

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.fardanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فردا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۲۴۶۸۶۴۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

خالص سازها به سراغ قالیباف رفتند /حمله همه جانبه برای جلوگیری از ریاست مجدد قالیباف بر مجلس /پایداری ها پشت متکی می ایستند؟

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، روزنامه سازندگی در گزارشی نوشت:

قالیباف پس از چهار سال، سکوت همیشگی‌اش بر تمام کاستی‌های دولت سیزدهم را شکسته و هم خودش به دولت انتقاد می‌کند و هم دست مجلسی‌ها را باز گذاشته است. آن هم قالیبافی که با پایداری‌ها و طرفداران دولت که برای ریاست‌جمهوری سیدابراهیم رئیسی تلاش بسیار کردند برای پیروز شدن در انتخابات مجلس دوازدهم ائتلاف کرد. اما حتی در آخرین نشستی که هفته گذشته با اقتصاددان‌های دولتی داشت، آخرین اولتیماتوم‌ها را به دولت سیدابراهیم رئیسی و کابینه‌اش داد تا هرچه سریع‌تر برای مشکلات ارزی و اقتصادی چاره‌ای بیندیشند.

در عین حال نمی‌شود به این موضوع تنها اکتفا کرد زیرا قالیباف کسی نیست که برای دولت رئیسی و طرفدارانش خط‌ونشان بکشد چون بارها ثابت کرده که خیلی راحت می‌تواند چشم بر ضعف‌ها و حتی فسادهای موجود در قوه مجریه سیزدهم ببندد بنابراین، این سوال پیش می‌آید که چرا قالیباف به ناگه به دولت انتقاد می‌کند؟ و چرا دولت رئیسی برای رئیس کنونی پارلمان دیگر آن دولت قبل نیست؟ شاید آن‌طور به نظر برسد که سیدابراهیم رئیسی هم دیگر برای قالیباف هم‌پیمان قدیمی نیست و دور از ذهن نیست که او حتی برای اینکه مجدداً صاحب ریاست شد به ‌عنوان یکی از منتقدان شرایط موجود، انتقاداتش را از دولت افزایش دهد. فردی که اگر دوباره کرسی قدرت را به دست بگیرد احتمالاً رقیب جدی‌تری برای سیدابراهیم رئیسی در ریاست‌جمهوری ۱۴۰۴ خواهد شد. ‌

موضوعی که عباس سلیمی‌نمین که نزدیکی سیاسی نیز با رئیس مجلس دار، سال گذشته آن را رد کرد. او در گفت‌وگو با سایت قرن نو گفته بود که رئیسی برای بار دوم کاندیدا خواهد شد و قالیباف خود را وارد رقابت با او نخواهد کرد. سلیمی‌نمین تاکید کرده بود: «قرابت فکری بین جبهه پایداری و رئیسی وجود ندارد» موضوعی که البته مسکوت ماند و در شرایط کنونی طور دیگری به نظر می‌رسد.‌

درست است که محمدباقر قالیباف با ائتلاف پایداری‌ها به مجلس راه یافت اما گویا در جنگ قدرتی که میان اصولگرایان اکنون باقی است، قالیباف ترجیح می‌دهد، طرف جریان وابسته به دولت سیزدهم قرار نگیرد. گویا بده‌بستان‌های سیاسی چهار سال اخیر به مذاق رئیس مجلس خوش نیامده است. او چشم‌هایش را روی ضعف‌های دولت بست اما از آن طرف آنها تمام تلاش‌شان برای وارد کردن بیشترین هجمه‌ها به قالیباف انجام دادند. به طوری که همچنان نیز بر سر ریاست مجلس افرادی مانند مجتبی ذوالنوری و نبویان و حتی حمید رسایی که با جریان شریان شناخته می‌شود به عملکرد قالیباف نقد می‌کنند.

در نظرسنجی‌ای که عصر ایران منتشر کرده و کمتر از ۲۴ ساعت روی سایت فعال بود ۸۳۵۵ نفر در آن شرکت کردند. نتیجه بسیار جالب توجه و تامل‌برانگیز بود؛ حدود ۸۲ درصد شرکت‌کنندگان اعلام کردند که اگر نماینده بودند به منوچهر متکی رای می‌دادند و تنها ۱۸ درصد قالیباف را ترجیح دادند. این نشان می‌دهد که دست‌کم بخشی مهمی از افکار عمومی دیگر تمایلی به ریاست قالیباف بر قوه مقننه ندارند و ترجیح می‌دهند یک چهره معقول‌تر در مجلس آینده که احتمالاً بسیار هم پرتلاطم خواهد بود، مدیریت پارلمان را بر عهده بگیرد.

بر همین اساس و با توجه به کارنامه‌ای که دوستان دولت در این سال‌ها انجام دادند، جریان قالیباف هم اگر در نهایت نتواند نظر اکثریت را معطوف او کند، فردی مثل متکی را بر پایداری‌چی‌ها ترجیح می‌دهد. قالیباف راه سختی را برای ریاست دوباره پارلمان در پیش دارد. حال که پایداری‌ها توانستند، نماینده بیشتری به مجلس بفرستند و در شرایطی که رقیبان اصلی او ممکن است نبویان و ذوالنوری از چهره‌های شناخته شده پایداری باشند، قالیباف باید تلاش بیشتری کند. طرفداران رئیسی همواره سعی دارند تا تنها جریان رقیب‌شان را از زمین بیرون کنند. از بی‌محلی به همایش انتخاباتی قالیباف در آبان امسال تا به حاشیه راندن مجلس توسط افرادی همچون الیاس نادران که از شناخته‌شده‌ترین افراد اصولگرایی و نزدیک به طیف رئیسی است.

فراموش نکنیم که حتی در آستانه دومین اجلاسیه مجلس و انتخابات هیات‌رئیسه در بهار ۱۴۰۰ و مهم‌تر از آن انتخابات ریاست‌جمهوری، یکی از اعضای جبهه پایداری در مجلس مدعی دستکاری بودجه پس از تصویب از سوی قالیباف و نزدیکانش شد. یکی دیگر از مواردی که سروصدای زیادی کرد ماجرای سفر خانواده قالیباف به ترکیه برای خرید سیسمونی نوه در راهشان بود. چندی بعد از این ماجرا مهدی طائب، رئیس قرارگاه عمار و از چهره‌های اصولگرایان در یک فایل صوتی که از او درز پیدا کرد، مدعی شد که در پس افشای سفر خانواده قالیباف به استانبول، برادر داماد سیدابراهیم رئیسی قرار داشته است. درست است که موضوع سیسمونی نوه رئیس مجلس الان دیگر صدر اخبار نیست اما از آنجایی که جبهه پایداری و رئیس قوه مجریه چندان علاقه‌ای به دخالت‌های او ندارند بنابراین می‌توان حدس زد که محمدباقر قالیباف تنها مرد بازمانده از طیف خودش است و شانس باخت بالایی دارد.

به هر حال گویا جریان خالص‌سازی توسط دولت و حامیانش در طول چند سال گذشته، دامن محمدباقر قالیباف را بیشتر از هر فرد دیگری گرفته و رئیس مجلس یازدهم از این موضوع خشمگین است. برنامه یکدست کردن به اختلاف سیاسی میان نیروهای جریان اصولگرا برای خالص‌سازی بیشتر منجر شد. ضمن آنکه از زمان قرار گرفتن ابراهیم رئیسی در جایگاه ریاست‌جمهوری، قالیباف بارها هدف هجمه حامیان او قرار گرفته است.

در این میان مطرح‌ شدن نام منوچهر متکی، وزیر امور خارجه دولت احمدی‌نژاد که به چهره معتدل‌تری نسبت به باقی نفرات شناخته می‌شود به مذاق قالیباف خوش‌تر است زیرا امکان رایزنی موفق برای حضور گزینه‌های جریان حامی قالیباف در هیات‌رئیسه را افزایش دهد. البته آنچه نباید از نظر دور داشت، تنش میان دولت و مجلس درخصوص سیاست‌های اقتصادی است که دیگر دو طرف از آشکار شدن آن ابایی ندارند. زیرا از سویی به نظر می‌رسد که حامیان رئیسی به این باور رسیده‌اند که حضور مجدد قالیباف بر ریاست مجلس فرصتی مناسب برای او خواهد بود تا خود را برای رقابت مستقیم یا نیابتی با رئیسی در انتخابات ریاست‌جمهوری پیش‌رو مهیا کند.

منوچهر متکی در افکار عمومی جزو اصولگرایان معتدل شناخته می‌شود و شاید سابقه دیپلماتیک وی در شرایط بین‌المللی کنونی کشور در تقویت تمایل به او موثر بوده باشد. او قبلاً سفیر ایران در ژاپن و ترکیه سپس وزیر خارجه کشورمان بود که به دنبال مخالفت با سیاست‌های نسنجیده محمود احمدی‌نژاد در عرصه روابط خارجی و درحالی که در ماموریت دیپلماتیک سنگال به سر می‌برد، برکنار شد. با این حال وارد فاز تقابل و هیاهو نشد و همین خویشتن‌داری او تحسین اصولگرایان را بیش‌ازپیش برانگیخت و از همین‌روست که در محافل سیاسی اصولگرایان از وی به‌ عنوان گزینه جدی و مورد وفاق برای ریاست مجلس یاد می‌شود. به گزارش عصر ایران، خبرها حاکی از این است قالیباف که بسیاری از یارانش در انتخابات اخیر از راهیابی به مجلس باز ماندند و موقعیت خود برای ریاست مجلس را در خطر می‌بیند، رایزنی‌هایش را آغاز کرده است تا بلکه بتواند با جلب نظر نمایندگان جدید، همراهی آنها را برای ریاست مجدد خود کسب کند.

البته این بدان معنا نیست که رقابت نهایی الزاماً بین قالیباف و متکی خواهد بود. جبهه پایداری ترجیح می‌دهد که یکی از اعضای خود مانند سیدمحمود نبویان را به ریاست مجلس برساند. با این حال اگر پایداری‌چی‌ها نتوانند یکی از خودشان را به کرسی ریاست بنشانند، ترجیح می‌دهند برای جلوگیری از پیروزی قالیباف به متکی رای بدهند. معدود میانه‌روهای مجلس نیز فارغ از توافق‌های پشت پرده- که دور از ذهن نیست- اصولگرای معتدلی چون متکی را بر تندروهای پایداری و فرد پرحاشیه‌ای مانند قالیباف ترجیح می‌دهند.

۲۷۲۱۸

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1901228