واکنش یک داستاننویس به معرفی هیئت داوران جشنواره فیلم فجر
تاریخ انتشار: ۵ بهمن ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۲۵۰۳۰۱۵
خبرگزاری مهر _ گروه فرهنگ: ابوالفضل درخشنده داستاننویس و مدرس داستاننویسی در واکنش به معرفی اعضای هیئت داوران جشنواره فیلم فجر یادداشتی نوشته و عدم توجه به داستاننویسی و ادبیات را از نقاط ضعف این جشنواره و هیئت داروانش عنوان کرده است.
مشروح متن این یادداشت که درخشنده آن را در اختیار خبرگزاری مهر قرار داده، در ادامه میآید:
انتظار برای معرفی اعضای هیئت داوران بزرگترین رویداد سینمایی ایران تحت عنوان جشنواره فیلم فجر، همیشه لذت بخش است! زیرا محک فیلمها توسط بزرگانی در عرصه هنر و ادبیات شکل میگیرد که میتواند امید به آینده روشن هنرهفتم را در سال پیش رو، ترسیم کند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
معرفی بزرگان عرصه هنر هفتم در هیئت داوران شاید برگ زرینی برای سینما باشد اما برای هنر داستاننویسی که مادر تمام هنرهای نمایشی است، یک شکست سنگین بود! جای تعجب دارد در بین این همه مفاخر هنر داستان نویسی که آشنایی کامل با تکنیک های نگارش داستان را دارند، چرا نباید در بین هیئت داوران نامی از بزرگان این عرصه برده شود! متاسفانه حوزه هنری که باید در نقش یک استراتژیست در حوزه ادبیات داستانی در این حوزه ورود کند، مشغول ایفای نقش یک انتشارات است! بنیاد شعر و داستان نیز مانند همیشه درگیر حاشیههایی هست که نفس وجودی خود را مدتهاست که زیر سوال برده است!
سایر بنیادهایی که نقش وجودی آنان برای فرهنگ و هنر کشور لازم و حیاتی است، متاسفانه فقط در زمان لایحه بودجه خود را نشان میدهند! در حالی که الان وقت اثبات چنین تشکلهایی است.
بی تعارف عرض میکنم اگر در بین اعضای هیئت داوران محترم جشنواره فیلم فجر، اساتیدی مانند رضا امیرخانی، محمد رضا بایرامی، احمد شاکری، قاسمعلی فراست، جلال میر صادقی، ابراهیم یونسی، استاد سرشار، استاد فتاحی و خیلی از این مدرسان نام آشنا و کاربلد نباشد، قطعاً رأی و نظر هیئت داوران تنها خلاصه در تکینک های سینمایی شده و نمیتواند شامل موارد تکنیکی فیلمنامه شود.
فراموش نکنیم که بهخاطر عدم توجه به رسالت فرهنگی داستان در فیلمنامهها در این چند سال گذشته، عملاً شاهد بودهایم اکثر فیلمنامهها فاقد ارزشهای داستانی بوده و اکثرا شاهد قصه، حکایت، افسانه در فیلمنامهها هستیم و دریغ از یک داستان خوب که بتواند تبدیل به فیلمی تأثیرگذار شود. فراموش نکنیم هنر داستاننویسی مادر تمام هنرهای نمایشی است و نوشتهای که نتواند مخاطب را به عمل وادار کند، قطعا داستان نیست! این ضعف چندساله سینمای کشور است که افراد کم سواد ولی مدعی، با بودجههای مشکوک به تولید آثار کمارزش رو آوردهاند.
حداقل توقع جامعه فرهنگی و ادبی کشور از متولیان امر این است که در بین اعضای هیئت داوران این جشنواره بزرگ فرهنگی، یک استاد ادبیات داستانی نیز حضور فعال داشته باشد. شک نکنید که تمام سیمرغهای جشنواره مدیون تکینکهای داستان نویسی است. لطفا بیش از این ارزشهای هنر داستاننویسی را در عرصه هنر هفتم، نادیده نگیرید.
کد خبر 4521731 صادق وفاییمنبع: مهر
کلیدواژه: ادبیات داستانی جشنواره فیلم فجر داستان نویسی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۲۵۰۳۰۱۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
معرفی سرگذشت رباعیات خیام و 4 کتاب دیگر
عصر ایران؛ مریم طرزی - امروز 23 آوریل روز جهانی کتاب است. به این بهانه برای دوستداران کتاب و علاقه مندان به حوزه های ادبیات، فلسفه و نقد ادبی که می خواهند کتاب هایی خوب با ترجمه هایی خوب بخوانند پنج عنوان کتاب را معرفی می شود. درآمدی بر فلسفه و ادبیات نوشته اوله مارتین اسکیلئوس ترجمه محمد نبوی پیشنهادی ویژه به علاقمندان دو حوزه فلسفه و ادبیات "درآمدی بر فلسفه و ادبیات» بررسی روشن و فشردهای است در باب روش بررسی فلسفی مسائلِ مهمِ ناظر بر سرشت و ارزش ادبیات، تعریف ادبیات، جایگاه مؤلف، نیت مؤلف، رابطهی فرم آثار فلسفی و رابطهی آن با محتوا، و مسائل مربوط به خوانش و تفسیر آثار ادبی و منابع اقتدار آن. نویسنده نشان میدهد که چگونه فلسفه و ادبیات در رابطهای دوسویه، آنهم نه در مقام دو حوزهی مجزا بلکه چونان حوزههایی درهمتنیده، یکدیگر را بارور میکنند، چگونه فرمهای ادبی محملی برای شرح و بسط مسائل فلسفی قرار میگیرند، و چگونه فرمهای فلسفی گوناگون از ابزارهای نوعاً ادبی بهره میگیرند تا خوانندگان را اقناع کنند. و از خلال این مباحث این پرسش را مطرح میکند که اساساً تمایز میان فلسفه و ادبیات چقدر موجه یا سودمند است در مقالهی افزوده به آغاز کتاب نیز علاوه بر مرورِ کلی مباحث این حوزه از دید دو تن از برجستهترین نظریهپردازان، از چیزی سخن میرود که کمتر مورد توجه قرار میگیرد: لذت ادبیات. سرگذشت رباعیات: درنگی بر رباعیات خیام ترجمهٔ ادوارد فیتزجرالد مجموعه مقالاتی از نویسندگانِ مختلف دربارهٔ جایگاه رباعیات خیام در ادبیات انگلیسی ترجمه و تدوینِ مصطفی حسینی «رباعیّات» عمر خیام (۱۸۵۹) ترجمهی ادوارد فیتزجرالد احتمالاً محبوبترین کتاب شعری است که تاکنون به زبان انگلیسی منتشر شده است. اشعاری در باب تردید و تشکیک مذهبی سرودهی منجمـشاعر کلاسیک پارسی که با سنتهای روزگارش عمیقاً سر ناسازگاری داشت. ترجمهی فیتزجرالد در همان سال انتشارِ «در باب منشاء انواع» چارلز داروین به روشنای نشر رسید، و این دو کتاب در کنار هم فضای فکری بریتانیای اواخر عصر ویکتوریا را آینگی میکنند. از آن پس، بخش اعظم این اثر، در سنجش با حجم اندکاش، بیش از هر اثر دیگری ازجمله کتاب مقدس و آثار شکسپیر وارد زبان رایج روز شده است. فیتزجرالد میپنداشت که در شعر خیام رفیقی شفیق یافته است، و رباعیاتِ او انگلیسیِ دورهی پیشارافائلی را با پارسی بهدرستی و بهطرز باشکوهی تلفیق میکند. این منظومه ترجمانِ روزی، از بام تا شام، در زندگی فرد متفننِ شکاک پرشوری است به نظمی تلخـشیرین، و آکنده از آرزو، تحسّر، و دانشی که «انگشت نگارنده مینویسد و چون نوشت حرکت کرده پیش میرود و تو با همهی تقدس و زیرکیِ خویش نمیتوانی آن را افسون کنی که حتا نیمسطر را حذف کند و همهی اشکهای تو نیز یک کلمه از آن را فرو نخواهد شست». دیک دیویس مرا به صندلی الکتریکی بسپار مجموعه داستان های کوتاه آمریکایی گردآوری و ترجمه محمد حیاتی داستانهای این مجموعه، مدرن و پستمدرن، ایدهی «رویای آمریکایی» را نقد میکنند و به ریشخند میگیرند. رویایی که بعد از رکود بزرگ، مککارتی، ویتنام، اردوکشی نظامی به عراق و افغانستان، ظهور بوش و ترامپ، هر بار به شکلی فرومیریخت و وارونه میشد. ویرانی رویای آمریکای را در درام، داستان کوتاه و رمان مدرن و پستمدرن آمریکا بهوضوح میتوان دید. شعار و الگویی سیاسی/فرهنگی که دم از آزادی و رفاه و یکپارچگی میزند هر آینه با رخدادهایی چون قتل کندی، ریگانیسم و برجهای دوقلو از هم میپاشد و با نوعی زیباشناسی منفی و ضداستعلایی در ادبیات منعکس میشود. فروپاشی بنیانهای خانواده، فراگیر شدن افسردگی و بیماریهای روانی، مسائل سرخپوستان و سیاهان، مسئلهی اعدام و موضوعات دیگر همه در این ادبیات متجلی میشوند. داستانهایی از الوین بروکس وایت، مکینلی کنتور، جروم وایدمن، برنارد مالامود، جان بارت، وودی اَلن، کلاید اجرتون، تیم اُبراین، لین تیلمن، آیوی گودمن، جُرج ساندرز، الیسِن برنِت، دیوید فاستر والاس، شرمن الکسی، جاناتان نولان را در این مجموعه خواهید خواند نشانههای روشنفکران ادوارد سعید ترجمهی محمد افتخاری پیشنهادی برای علاقمندان به آرا وتفکرات ادوارد سعید روشنفکر موجودیست تبعیدی، حاشیهنشین، ذوقورز و پدیدآورندهی زبانی که میکوشد حقیقت را در برابر قدرت بیان کند... موجودی غیرخودی و آدمی که نمیتواند همرنگ جماعت باشد گفتارهای مؤثر و درخشان ادوارد سعید در این کتاب در واقع بازسازی چهره و شخصیت مستقل و سازشناپذیر روشنفکران و چگونگی رویارویی آنها در برابر وسوسههای قدرت، ثروت، حرفهایگری، و تخصصیشدن است. کارکرد نقد تری ایگلتون ترجمهی مریم طرزی یشنهادی برای علاقمندان به نقد ادبی شاید بهترین توصیف برای انگیزهی نهفته در پس نگارش این کتاب تصورِ آن لحظهای باشد که منتقدی پشت میزش نشسته و میخواهد به بررسی مضمون یا نویسندهای بپردازد که ناگهان چند پرسش برآشوبنده گریباناش را میگیرد: مقصود از این بررسی چیست؟ مخاطب آن کیست، بر چه کسی میخواهد تأثیر بگذارد، و در که نفوذ کند؟ جامعه در کل چه نقشهایی برای چنین کنش انتقادیای قائل است؟ منتقد در صورتی میتواند بااطمینان بنویسد که خودِ نهادِ نقد امری بیمسئله پنداشته شود. وقتی این نهاد بهجد زیر سؤال باشد، هر کنش انتقادی دشوار و نامطمئن میشود. اینکه چنین کنشهایی ظاهراً با همان اطمینان مرسوم ادامه دارند، بیتردید نشانهی این است که بحرانِ نهادِ نقد یا بهاندازهی کافی مطرح نشده یا عملاً نشنیده گرفته شده است. بحث این کتاب آن است که نقد، امروزه، فاقد نقشهای اجتماعی اساسی خویش است... اینکه همیشه چنین نبوده است، اینکه حتا امروز نیازی نیست چنین باشد، نکتهای است که میکوشم آن را با طرح تاریخچهای بسیار گزینشی از نهاد نقد در انگلستان، از اوایل قرن هجدهم به بعد، نشان دهم. کانال عصر ایران در تلگرام