اینجا بهشت گمشدهی جنوب ایران است! +تصاویر
تاریخ انتشار: ۹ بهمن ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۲۵۵۱۳۳۷
روستای پامنار در شهر دزفول و در میان دو سد کرخه و دز قرار گرفته است. این روستا به بهشت گمشدهی جنوب ایران شهرت دارد. آفتابنیوز : روستای پامنار در شهر دزفول و در میان دو سد کرخه و دز قرار گرفته است. این روستا به بهشت گمشدهی جنوب ایران شهرت دارد. دلیل واضحش هم چیزی نیست جز زیباییهای طبیعی و بینظیری که در جای جای روستا، چشم هر بینندهای را به خودش خیره میکند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
و اما این روستا در کجا قرار گرفته است؟روستای پامنار در فاصلهی 40 کیلومتری شهر دزفول واقع شده و به دلیل مجاورت با دریاچه شهیون، آب و هوای معتدل و دلپذیری در اواخر زمستان و اوایل بهار دارد. دریاچه شهیون در واقع انباشت آب پشت سد دز است که محیط جالبی را در اکوسیستم روستای پامنار ایجاد کرده است. جزیرههای کوچک و بزرگی که در میان دریاچه سر بر آوردهاند، بستر پرندگانی مانند تیهو و کبک و حتی پرندگان دریایی هستند و جانوران کوچکی چون روباه و خرگوش را نیز در خود جا دادهاند.
یکی از نکاتی که باید پیش از تصمیم برای سفر به روستای پامنار به آن توجه کنید این است که در آب و هوای صاف و خالی از غبار به سراغش بروید. از آنجایی که متاسفانه در ایام زیادی از سال، شاهد گرد و غبار در این مناطق هستیم، باتوجه به توصیههای هواشناسی، زمانی را برای سفر به روستای پامنار انتخاب کنید که باد بیشتری میوزد و هوا در آنجا صافتر است، چراکه به این ترتیب میتوانید از زیبایی محیط اطراف آن، نهایت لذت را ببرید و در غیر این صورت، قادر به دیدن طبیعت دور و بر نخواهید بود.
از نکات دیگری که بهتر است رعایت کنید این است که در دریاچهی شهیون آبتنی نکنید. حتی اگر شنا بلد هستید هم بهتر است بدون راهنمای محلی، در این دریاچه شیرجه نزنید، چراکه در بخشهایی که به دیوارهی سد نزدیکتر است، احتمال کشیده شدن جریان آب توسط توربینها بسیار بالا بوده و شما را مثل گرداب در خود خواهد کشید. اما اگر واقعا دلتان میخواهید تفریحی در دریاچه داشته باشید، میتوانید از قایقهایی که توسط قایقسواران محلی در اختیار گردشگران قرار داده میشود استفاده کنید.
و در آخر اینکه اگر مایل به اقامت در روستا بودید، میتوانید از خانههای مخصوص مسافران استفاده کنید و در طول مدت اقامتتان از جاذبههای تاریخی جذابی نظیر قلعه شاداب و قبرستان قلعه که در نزدیکی روستای پامنار قرار دارند، دیدن کنید. قدمت قلعه شاداب به دوران ساسانیان برمیگردد و مساحتی نزدیک به 12 هزار متر مربع دارد. این قلعه در دل کوه و به صورت دستی کنده شده است.
قبرستان قلعه نیز گورستان کوچکی است که پایین قلعه قرار گرفته است و به سنگ قبرهای ایستاده و کندهکاری شدهاش معروف است که معرف کسی است که در آن قبر، به خاک سپرده شده است.
منبع: آفتاب
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت aftabnews.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «آفتاب» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۲۵۵۱۳۳۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
روستایی که سهم لکلکها شد
به گزارش خبرآنلاین ،رئیس شورای روستا در اینستاگرامش قصه لکلک جدید را منتشر میکند و از سراسر ایران، دوستداران محیطزیست چند نفری هزینه ساخت خانه جدید را برعهده میگیرند و برایش به اندازه نیاز خرید مواداولیه پول میریزند. چند روز بعد آهنگر روستا که برادر رئیس شورای روستاست، سفارش جدید را تحویل میدهد. او نیز فقط پول آهن آشیانه لکلک را میگیرد و دستمزدش حال خوب لکلکهاست. از میان روستاهای اطراف تالاب، لکلکها در روستای کپرجودکی لانه میسازند؛ چرا که این سهم از زمینهای تالابی با اراده اهالی همین روستا تالابی مانده است. جعفر کرمیپور، رئیس شورای روستای کپرجودکی در گفتوگو با همشهری از ترجیح عمده جوانان روستا میگوید که « میخواهیم تالاب را برای لکلکها حفظ کنیم.»
چه شد که به فکر ساختن لانه برای لکلکها افتادید؟
به گزارش همشهری، سیل سال۱۳۹۸ برای روستای ما برکت آورد. تالاب پرآب شد و ۲سال بعد از آن هم به لطف خدا، بارندگی خوب بود. از آن سال زادآوری لکلکها خیلی خوب شد. هرکدام ۳تا جوجه را بزرگ کردند. لکلکها تمام سال اینجا ماندند و فقط بچههایشان لانه را ترک کردند. سال بعد لکلکهای بالغ به روستا برگشتند.
عید۱۴۰۱ ناگهان، تمام تیرهای برق پر از لکلک شد. نمیدانستیم چطور به لک لکها کمک کنیم. از دوستان محیطزیستی پرسیدیم آنها گفتند برخی لاستیک کهنه به سر تیر میاندازند. آنها دهها بار چوب سرلاستیکها آوردند و باد زد و لانه را خراب کرد. یکی از فعالان محیطزیست اراک پیشنهاد داد که برایشان سبد آهنی بسازیم ولی برای این کار اداره برق باید همکاری کند و سیمهای برق را از بالای دکل، کمی پایینتر بیاورد.
عید۱۴۰۱ نخستین آشیانههای آهنی را نصب کردیم. یک روز صبح دیدم که در تمام لانهها لک لک نشسته است. اما خشکسالی همان سال باعث شد لکلکها جوجههایشان را از لانه بیرون بیندازند. بحمدالله در سال۱۴۰۲ لکلکها ۲۳لانه درست کردند و همه جوجههایشان را نگه داشتند. هیچ تلفاتی هم نداشتیم چون تالاب خشک نبود. از ابتدای امسال تا الان با کمک خیرین و دوستداران محیطزیست ۶لانه ساخته ایم.
مردم چطور کمک میکنند؟
وقتی در پیج اینستاگرام اعلام میکنم که میخواهیم برای لکلکی آشیانه بسازیم، مردم بهصورت مشارکتی هزینه ساخت لانه را پرداخت میکنند. افراد با نیت خیرات برای اموات پول ساخت را به دهیاری روستا میدهند.
۲۳۳۲۱۷
برای دسترسی سریع به تازهترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1901044