چند نفر از مردم ایران به اینترنت دسترسی دارند؟

تعداد مشترکین اینترنت پهن‌باند طبق آخرین آمار منتشرشده در سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی تا پایان شهریورماه سال جاری، ۷۱ میلیون و ۲۴۹ هزار و ۶۰۱ است که شامل ۱۰ میلیون و ۳۵ هزار و ۲۷۲ هزار مشترک اینترنت پهن باند ثابت و ۶۱ میلیون و ۲۱۴ هزار و ۳۲۹ مشترک اینترنت پهن‌باند سیار می‌شود.

به گزارش صدای ایران از ایسنا، از طرفی ضریب نفوذ اینترنت پهن‌باند مطابق آخرین آمار تا پایان شهریورماه سال جاری، ۸۶.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

۸۰ درصد است که شامل ۱۲.۲۳ درصد اینترنت پهن باند ثابت و ۷۴.۵۸ درصد ضریب نفوذ پهن‌باند سیار می‌شود.

هم‌چنین بر اساس گزارش سالیانه پایش جامعه اطلاعاتی که همزمان با شانزدهمین سمپوزیوم جهانی نشانگرهای مخابراتی (۲۰۱۸-WTIS) رونمایی شده است، ضریب نفوذ جهانی اینترنت در پایان سال ۲۰۱۸ حدود ۵۱ درصد معادل سه میلیارد و ۹۰۰ میلیون نفر از جمعیت جهان است؛ این ضریب در کشورهای توسعه‌یافته ۸۰ درصد (نزدیک به وضعیت اشباع)، در کشورهای در حال توسعه ۴۵ درصد و در سایر کشورهای کمتر توسعه یافته ۲۰ درصد است.

بر مبنای پایش انجام‌شده و گزارش سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی، تمامی نشانگرهای دسترسی ارتباطی و فناوری اطلاعات به جز تلفن ثابت، در دهه گذشته رشد پایداری داشته که البته رشد این نشانگرها در کشورهایی که دارای ضریب نفوذ بالا بوده‌اند، کاهش یافته است.

در بخش دسترسی به تلفن، تلفن همراه به‌عنوان یک سرویس پایه، سرویس غالب شده است و در حالی‌که تعداد مشترکین تلفن ثابت رو به کاهش است، تعداد مشترکین تلفن همراه هم‌چنان در حال رشد است و رشد دسترسی باند پهن نیز به صورت پایدار ادامه دارد. بیش‌تر مشترکین تلفن ثابت دارای حداقل سرعت دانلود دو مگابیت هستند، نرخ رشد پهن باند ثابت بدون کاهش ادامه دارد.

اما در حوزه دسترسی به اینترنت نیز نتایج پایش نشان می‌دهد تقریباً ۶۰ درصد خانوارها در سال ۲۰۱۸ به اینترنت خانگی دسترسی داشته‌اند، در حالی‌که این رقم در سال ۲۰۰۵ کمتر از ۲۰ درصد بوده است.

بر اساس گزارش سالیانه پایش جامعه اطلاعاتی، ایران با یک میلیارد و ۸۴۸ میلیون دلار سرمایه‌گذاری در سال ۲۰۱۶ در حوزه ارتباطات بعد از کشورهای ترکیه، مالزی و امارات از نظر حجم سرمایه‌گذاری در جایگاه ۲۳ جهان قرار گرفته است. بالاترین میزان سرمایه‌گذاری مربوط به کشورهای آمریکا (۸۶۴۰۵ میلیون دلار)، چین (۶۶۲۵۶ میلیون دلار)، هند (۲۷۸۹۱ میلیون دلار)، ژاپن (۱۱۹۴۹ میلیون دلار) و فرانسه (۹۸۲۵ میلیون دلار) اختصاص دارد.

هم‌چنین ایران در سال ۲۰۱۷ در زیر سبد تلفن همراه با سهم ۳۴ درصدی از سرانه درآمد ناخالص ملی (با ماهی ۱۴.۵۳ دلار درآمد معادل برابری قدرت خرید ۴.۲۶ دلار) بعد از سریلانکا، فنلاند و آلمان در جایگاه پانزدهم جهان قرار گرفته است. این در حالی است که به لحاظ مقایسه‌ای بر اساس شاخص برابری قدرت خرید، ایران بعد از سریلانکا در جایگاه دوم ارزان‌ترین زیر سبد تلفن همراه در جهان قرار گرفته است.

بر اساس این گزارش، ایران، سریلانکا، بوتان و میانمار که دارای درآمدهای نسبتاً پایین هستند، در زمینه قیمت‌های موبایل باند پهن مبتنی بر گوشی به‌عنوان قیمت‌های بسیار پایین دسته‌بندی شده و به‌عنوان کشورهای دارای مقرون به‌صرفه‌ترین نرخ خدمات موبایل باند پهن از آنان یاد شده است. هم‌چنین ایران در کنار بنگلادش، نپال، سریلانکا و ویتنام از قیمت‌های بسیار پایین برای طرح‌های تعرفه‌ای ورودی باند پهن ثابت برخوردارند و به‌عنوان کشورهای دارای مقرون به‌صرفه‌ترین نرخ خدمات باند پهن ثابت دسته‌بندی شده‌اند.

منبع: صدای ایران

کلیدواژه: اینترنت ایران

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت sedayiran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «صدای ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۲۶۱۸۳۶۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

بانک ها هیچ دلیل و علاقه ای برای پرداخت وام به مردم ندارند!

تین نیوز

بانک ها آنقدر بنگاه و زیر مجموعه دارند که حتی منابع بانک ها کفاف بنگاه های زیرمجموعه خودشان را هم نمی دهد، چه برسد که بخواهند بقیه را هم برای وام دهی در نظر داشته باشند. حقیقت این است که هر شخصی که نسبت به اقتصاد مسلط باشد و در جایگاه مدیران بانک ها قرار گیرد با نگاهی عقلانی به نرخ تورم و نرخ سود تسهیلات، احتمالا تصمیم مشابهی می گیرد. فرض کنید که کودک شما مریض است و کودک همسایه هم بیمار و گرسنه است، اما شما مواد غذایی محدودی دارید، طبیعیست که عقلانیت حکم می کند که این غذا را به فرزند خودتان بدهید نه فرزند همسایه.

به گزارش تین نیوز به نقل از فرارو،  جلال محمودزاده، نماینده مجلس شورای اسلامی درباره وضعیت اعطای وام و تسهیلات بانکی در کشور گفت: «در بحث پرداخت وام ازدواج و فرزندآوری، سردرگمی وجود دارد، البته افزایش آن تصویب شد، اما معمولا در ابتدای سال، بانک ها اعتبارات لازم برای پرداخت آن را دریافت نکرده اند و در نتیجه از پرداخت تسهیلات قرض الحسنه ازدواج استنکاف می ورزند.»

وی در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به اینکه وام ندادن شامل انواع دیگر تسهیلات بانکی هم می شود و به کلی پرداخت وام در کشور تعطیل شده، گفت: «برای بخش تولید، نرخ سود تسهیلات با ۵درصد افزایش از ۱۸ به ۲۳درصد رسید. از سوی دیگر مردم برای تامین هزینه های اولیه زندگی مانند رهن منزل استیجاری نیاز به حمایت و دریافت وام دارند که در حال حاضر بانک ها حاضر به همکاری نیستند و باید هرچه زودتر برای این وضعیت چاره اندیشی شود.»

جدیدترین آمار رسمی و منتشر شده از عملکرد نظام بانکی کشور نشان می دهد در طرح نهضت ملی مسکن تا ۳۱ فروردین ۱۴۰۳، ۱۸ بانک کشور حتی یک ریال تسهیلات پرداخت نکرده اند. عملکرد بانک های اقتصاد نوین، ایران زمین، گردشگری، مؤسسه ملل، کارآفرین، شهر، سینا، سامان، پست ایران، پاسارگاد، پارسیان، آینده، رفاه کارگران، توسعه تعاون، دی، کشاورزی، خاورمیانه و سرمایه در مشارکت نهضت ملی مسکن به روایت تازه ترین آمار بانک مرکزی صفر بوده است. جمع تسهیلات مسکن شهری پرداخت شده توسط ۲۶ بانک ۱.۰۹۸.۹۷۰ میلیارد ریال بوده و نکته قابل توجه این که در این بخش هم، عملکرد ۵ بانک صفر است. بر اساس همین آمارها، در ۴ سال گذشته، میانگین سهم سالانه بخش مسکن از کل وام های بانکی، ۷ درصد بوده و این در حالیست که این سهم در حالت نرمال و با هدف رونق غیرتورمی مسکن باید حداقل ۲۰ درصد باشد.

همچنین، بر اساس آمار های منتشر شده از بانک مرکزی، مجموعا حدود ۲۹۰ همت ارزش تسهیلات به اشخاص مرتبط ۲۳ بانک و موسسه اعتباری بوده است. البته نکته قابل توجه در این آمار ها این است که بانک خاورمیانه، مسکن، ایران و ونزوئلا و صنعت و معدن آمار مربوطه موسسات خود را منتشر نکرده اند.

نگاهی به امار ها نشان می دهد که در نظام بانکی کشور، روند اعطای وام به شرکت ها و موسسات خصوصی و مردم بسیار با تاخیر است. با توجه به این شرایط پرسش هایی مطرح است از جمله این که چرا روند وام دهی در کشور ما اینگونه است و وام های کلان بانک ها به چه اشخاص و نهاد هایی تعلق می گیرد؟ فرارو در راستای پاسخ دهی به این پرسش ها با وحید شقاقی، اقتصاددان و استاد دانشگاه گفتگو کرده است:

وام و تسهیلات کلان در اختیار زیرمجموعه بانک ها

وحید شقاقی به فرارو گفت: «ریشه اصلی وضعیت وام دهی بانک ها را باید در نرخ بهره حقیقی منفی ببینیم. بانک ها به اندازه کافی بنگاه، زیرمجموعه خود دارند. متاسفانه همه جای دنیا هلدینگ ها صاحب بانک هستند، اما در اقتصاد ایران برعکس است و بانک ها، صاحب هلیدنگ ها و بنگاه ها هستند. این نخستین مسئله و چالشی است که در کشور داریم. بانک های ما مشغول بنگاهداری هستند و به بهانه های مختلف و به تعداد زیاد، بنگاه، زیرمجموعه خود دارند. من اخیرا صورت های مالی یک بانک را مشاهده کردم که اصلا جا خوردم، چرا که دیدم در وبسایت «کدال» که صورت های مالی بانکی ذکر شده است، تعداد بالایی از صورت های مالی بنگاه های زیرمجموعه این بانک وجود دارد. از بنگاهی که برای ساخت و ساز مسکن بود تا دامداری و پتروشیمی و حتی فناوری اطلاعات. درواقع یک بانک که باید به ارائه خدمات مالی، پولی و بانکی مشغول باشد، درگیر بنگاهداری در وسعت بسیار بالا است. این موضوع چه تبعاتی خواهد داشت؟ نرخ بهره حقیقی در اقتصاد ایران منفی است. درواقع، مثلا انتظارات تورمی برای سال ۱۴۰۳ حدود ۴۰ تا ۴۵ درصد است، در حالی که نرخ سودی که بانک ها ارائه می دهند، ۲۳ الی ۲۴ درصد است. این نرخ بهره حقیقی منفی در کنار بنگاهداری بانک ها، موجب می شود بانک ها هیچ علاقه ای به ارائه تسهیلات به مردم و بخش خصوصی نداشته باشند.»

وی افزود: «دلیل عدم علاقه بانک ها به پرداخت تسهیلات نیز مشخص است. بانک ها می گویند نرخ بهره حقیقی حداقل ۲۰ درصد منفی است و در نتیجه بانک چرا باید این ۲۰ درصد را به مردم ارائه دهد، آن هم در حالی که می تواند به بنگاه های زیرمجموعه خود ارائه دهد. اگر یک شخص بتواند از بانک تسهیلات دریافت کند، مبتنی بر تورم ۴۰ الی ۴۵ درصدی سال ۱۴۰۳، حداقل تا ۲۰ درصد سود می کند، چرا که نرخ بهره حقیقی منفی است. بانک ها هم از خود همین سوال را می پرسند که چرا باید به بخش خصوصی چنین لطف و کمکی ارائه کنند و هوای بنگاه های زیرمجموعه خود را نداشته باشند؛ بنابراین بیراه نیست بگوییم در حال حاضر بانک ها رفتار های عقلانی نشان می دهند و تمایلی ندارند به مردم و بخش خصوصی وام دهند و در نتیجه همه وام و تسهیلات کلان را به زیرمجموعه های خود اختصاص می دهند.»

نهایت هنر بانک ها پرداخت تسهیلات تکلیفی است

این استاد دانشگاه گفت: «وقتی بانک مرکزی به این رفتار بانک ها واکنش نشان داده و به آن ها فشار وارد می کند، بانک ها شروع به وام دهی ضربدری به یکدیگر می کنند. یعنی بانک یک به بنگاه های بانک دو وبالعکس وام می دهند و هر زمان فشار بانک مرکزی بر آن ها وارد می شود از این روش استفاده می کنند. آمار ها نشان می دهد که بانک ها به میزان بسیار کلانی، به زیرمجموعه های خود وام داده اند، لذا در چنین ساختاری نه مردم و نه بخش خصوصی جایگاه دریافت وام را ندارند و متاسفانه اقتصاد ایران نیز بانک محور است و بیش از ۹۰ درصد تامین مالی اقتصاد ایران از کانال بانک ها انجام می شود. همین مسئله موجب شده که هم بخش خصوصی و هم مردم در سطح خرد قفل شده اند و به منابع بانک ها دسترسی ندارد.»

وی افزود: «نکته جالب توجه این است که بانک ها آنقدر بنگاه و زیر مجموعه دارند که حتی منابع بانک ها کفاف بنگاه های زیرمجموعه خودشان را هم نمی دهد، چه برسد که بخواهند بقیه را هم برای وام دهی در نظر داشته باشند. حقیقت این است که هر شخصی که نسبت به اقتصاد مسلط باشد و در جایگاه مدیران بانک ها قرار گیرد با نگاهی عقلانی به نرخ تورم و نرخ سود تسهیلات، احتمالا تصمیم مشابهی می گیرد. فرض کنید که کودک شما مریض است و کودک همسایه هم بیمار و گرسنه است، اما شما مواد غذایی محدودی دارید، طبیعیست که عقلانیت حکم می کند که این غذا را به فرزند خودتان بدهید نه فرزند همسایه. در نتیجه همه این مواردی که اشاره کردم، نظام بانکی در برابر ارائه تسهیلات مقاومت می کند. نهایت هنری که بانک ها می توانند به خرج دهند این است که بخشی از تسهیلات تکلیفی دولت را پرداخت کنند.»

این اقتصاددان گفت: «چشم انداز چنین وضعیتی بسیار منفی است، یعنی ۹۰ درصد تامین مالی ایران که توسط بانک ها انجام می شود انحصاریست و فقط به زیرمجموعه های بانک ها ارائه می شود. ایراد اصلی این است که در هیچ کجای دنیا بانک ها بنگاه داری نمی کنند، ولی متاسفانه در ایران ما این کار به شکل بی حد و حصر در بانک ها انجام می شود و ترکیب این موضوع با نرخ بهره حقیقی منفی، همین می شود که می بینیم. اگر همین حالا با نرخ ۲۵ درصد وام میلیاردی بگیریم در همین بدو امر، ۲۰ درصد سود خواهیم کرد. پس بانک ها سود مذکور را به بنگاه های زیرمجموعه خود حواله می دهند. بانک ها تمایلی ندارند که حتی وام های خرد به مردم بدهند، اما دولت تکلیف می کند و بانک ها ناچارند گاهی هم به مردم وام دهند، اما حقیقت این است که هزینه ها تا حدی بالا رفته که مردم توان بازپرداخت اقساط این وام ها را هم ندارند.»

آخرین اخبار حمل و نقل را در پربیننده ترین شبکه خبری این حوزه بخوانید