به نقل از «ایسکانیوز»

خداوند مبدأ فاعلی و انسان مبدأ قابلی وحی است

تاریخ انتشار: ۱۶ بهمن ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۲۶۳۶۱۳۹

به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز، جلسه نقد کتاب "وحی و نبوت" تألیف حضرت آیت الله جوادی آملی، توسط پژوهشکده قرآن و عترت دانشگاه آزاد اسلامی در سالن همایش ۹ دی بلوک ۶ سازمان مرکزی دانشگاه آزاد اسلامی، برگزار شد.

حجت الاسلام محمد رضا مصطفی پور، یکی از شاگردان برجسته آیت الله جوادی آملی، در این جلسه گفت: مسأله وحی، جزو مسائلی است که فیلسوفان، عارفان و مفسران ما، به پژوهش درون دینی و برون دینی آن پرداخته اند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در خصوص مسأله وحی و نبوت، مباحث مختلفی مطرح بود. در زمان ما هم برخی از افراد، اشکالاتی را به مسأله وحی وارد کردند.

وی افزود: لازم به ذکر است که نگاه به وحی در اسلام، با مسیحیت و ادیان دیگر متفاوت است. مسیحیان مسئله وحی را به عنوان ارتباط بین خدا و انسان، کمتر مورد بحث قرار داده اند.

حجت الاسلام مصطفی پور ادامه داد: اگر بخواهیم که وحی را در قالب یک کتاب آسمانی، مانند قرآن بررسی کنیم، باید گفت که منظور از وحی، مطالب و مباحثی است که خداوند به فرد برگزیده خود منتقل می کند. در زمان ما، برخی از افراد وحی اسلامی را با نگاه مسیحی بررسی کردند که این مسأله در مباحث تاریخی و فلسفی ما سابقه نداشته است.

وی گفت: در زمان ما، کتاب های زیادی نوشته شده است که وحی را از زاویه های مختلف مورد بررسی قرار داده است. حضرت آیت الله جوادی آملی هم 2 کتاب در رابطه با وحی دارند.

این شاگرد آیت الله جوادی آملی ادامه داد: یکی از کتاب ها به عنوان جلد سوم مجموعه تفسیر موضوعی آیت الله جوادی آملی مطرح شده است که این مجموعه به قلم ایشان نیست؛ بلکه گرد آوری بیانات ایشان است.

او تصریح کرد: کتاب دیگر ایشان هم وحی و نبوت نام دارد که حضرت آیت الله جوادی آملی این کتاب را به قلم خود و به زبان عربی نوشته اند. این کتاب توسط فرزند ایشان ترجمه شده است و ظاهرا خود آیت الله جوادی آملی هم این ترجمه را خوانده اند و تأیید کرده اند.

حجت الاسلام مصطفی پور تصریح کرد: ادعای آیت الله جوادی آملی این است که هم الفاظ قرآن، هم معنای قرآن و هم ترکیب الفاظ و معانی قرآن، از سوی خداوند است.

وی تأکید داشت: ایشان معتقدند که مبدأ فاعلی وحی نزد خداوند است و به هرکس که اراده کند، وحی می کند. از سوی دیگر انسان، مبدأ قابلی وحی است و در صورت داشتن قابلیت می تواند وحی را دریافت کند. لذا هرکسی قابلیت دریافت وحی را ندارد و حداقل باید از مقام عصمت برخوردار باشد.

او تصریح کرد: آیت الله جوادی آملی در کتاب وحی و نبوت به مسأله رؤیا نگاری وحی نپرداخته است؛ اما سعی کرده اند که به اکثر مباحث دیگر بپردازند و پاسخی نیز برای آن ها داشته باشند. البته ایشان اخیرا به مسأله رؤیا نگرای وحی هم پرداخته اند، اما دیدگاه ایشان فعلا در جایی منتشر نشده است.

وی در پایان خاطر نشان کرد: نوآوری این کتاب در این است که ایشان نگاه صدرایی یا همان حکمت متعالیه را در اینجا پیاده کرده اند. کسی که با مبانی حکمت متعالیه آشنا است، می تواند با این کتاب نیز ارتباط برقرار کند.

انتهای پیام/

286 / 167 وحی و نبوت آیت الله جوادی آملی محمد رضا مصطفی پور

منبع: ایسکانیوز

کلیدواژه: وحی و نبوت آیت الله جوادی آملی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.iscanews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسکانیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۲۶۳۶۱۳۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

شیرینی‌ها و شگفتی‌های کودکان به روایت یک دیدار

به گزارش «مبلغ»، استاد شهید مرتضی مطهری در کتاب داستان راستان درباره فلسفه نوشته شدن کتاب توحید مفضل که نام دیگر آن دانستنی های شگفت انگیز خلقت است، می نویسد: یک روز «مُفضل بن عُمر جُعفی» از پیروان امام صادق (ع) در مسجد النبی دید که سر و کله شخصی به نام « ابن ابی العوجاء» پیدا شد که به مادیگرایی و بی دینی معروف بود.

در کنار حرم رسول خدا (ص) با دوستانش به گفت و گو نشست و گفت که هنوز نتوانسته معمای شخصیت پیامبر (ص) را حل کند و اعتقاد خود را مبنی بر این که تدبیر و تقدیری در عالم خلقت در کار نیست بیان کرد و مفضل با شنیدن این اهانت ها طاقت نیاورد و او را دشمن خدا خواند و با عصبانیت با او سخن گفت.

ابن ابی العوجاء که مفضل را نمی شناخت، به او گفت اگر از متکلمین هستی، بیا روی اصول و مبانی کلامی با هم بحث کنیم و اگر واقعا دلائل قوی داشته باشی ما از تو پیروی می کنیم و اگر از یاران جعفر بن محمد هستی، بدان که او با ما این گونه سخن نمی گوید. چون او هرگز با ما تندی نمی کند و عصبانی نمی شود. بلکه سخنان ما را با کمال بردباری و متانت گوش می کند و آنگاه با جمله هایی کوتاه و پر مغز خود، چنان راه را بر ما می بندد که قدرت فرار از ما سلب می شود.

روایت یک دیدار و گفت وگو
مفضل به خانه امام صادق (ع) رفت و موضوع را بیان کرد و اینگونه شد که امام ششم در آن دیدار، سلسله دروس توحیدی را در چهار بخش برای او بیان کرد تا در مقابل افراد بی دین بتواند با استدلال پاسخ دهد. حاصل این دیدار مفضل طی  چهار روز از صبح تا ظهر، کتابی شد به نام «توحید مفضل» که از جامع ترین بیان ها در حکمت آفرینش است.

عبرت بگیر از وضعیت کودک
امام صادق پس از بیان نکاتی درباره توحید، به آفرینش انسان و شگفتی های کودکان اشاره کرد و فرمود: اگر فرزند، دانا و عاقل متولد می شد، هر آینه دنیا در نظرش بسیار غریب می نمود و حیران می ماند. چون هر چیزی را که می دید، نمی دانست و بر او مسائل عجیب و غریبی از اختلاف شکل های جهان و پرندگان و چهار پایان و غیر آنها و ساعت به ساعت و روز به روز وارد می شد که مانند آنها را مشاهده نکرده بود.

وضعیت نادانی کودک
امام صادق در ادامه به مفضل فرمود: عبرت بگیر برای این وضعیت کودک، از حال کسی که او را اسیر کنند و از شهری به شهری برند و او عاقل باشد مانند فردی حیران که وحشت می کند، با آن که اوضاع شبیه به آنها را بسیار دیده است و کسی را که در کودکی و نادانی اسیر کنند سخن و ادب زودتر می آموزد از کسی که در دانائی و بزرگی او را اسیر کنند. اگر انسان عاقل متولد می شد، خواری در خود می دید. چون متوجه می شد که نمی تواند راه برود و دیگران او را بر دوش می گیرند و در گهواره می خوابانند و بر رویش پتو می اندازند.

شیرینی های کودکانه
آن حضرت همچنین فرمود: اگر نوزاد به صورت انسانی دانا و کامل متولد می شد، آن شیرینی کودکانه را نداشت و لذا اول که به دنیا می آید، نادان و غافل است از آنچه اهل دنیا در آن هستند و اشیاء را ملاقات می کند با ذهن ضعیفی و معرفت ناقص و روز به روز اندک اندک در دیدن هر چیز و ورود هر حال معرفتش زیاد می شود، و به امور غریبه الفت می گیرد و بر احوال مختلف معتاد می شود و به تدریج از حد تأمل و حیرت به مرتبه ای می رسد که به عقل خود تصرّف و تدبیر و چاره امور معاش خود می کند و عبرت می گیرد از احوالی که مشاهده می نماید و به سهو و غفلت مبتلا گردد و به طاعت و معصیت مکلّف می شود.

لذت تربیت کودکان
امام صادق (ع) به مفضل فرمود: اگر نوزاد در حین ولادت عقلش کامل و اعضایش قوی می بود و در کار خود استقلال داشت، حلاوت تربیت اولاد از بین می رفت و مصلحتی که پدر و مادر برای تربیت فرزندان درنظر می گرفتند، محقق نمی شد و بدان حکمتی در این تربیت است که بعد از احتیاج پدر و مادر به تربیت، اینگونه می شد که پدران و فرزندان به یکدیگر الفت نمی گرفتند. زیرا فرزندان از تربیت و محافظت پدر و مادر بی نیاز می بودند. پس در همان ساعت که از مادر متولد می شدند از ایشان جدا می شدند و دیگر کسی پدر و مادر خود را نمی شناخت.

گریه کردن کودکان
گریه کردن کودکان نیز حکمت هایی دارد که امام صادق (ع) به شاگرد خود املا کرده و فرمود: در مغز نوزاد رطوبتی وجود دارد که اگر بماند، دردهای بسیاری مانند نابینایی را ایجاد می کند. پس گریه نوزاد، این رطوبت را از سرش خارج می کند و باعث صحّت بدن و سلامتی چشم هایش می شود. پس اگر نوزاد گریه می کند و پدر و مادر از این منافع آگاهی ندارند و لذا تلاش می کنند تا کودک را ساکت کنند درحالی که نمی دانند گریه برای او بهتر است.

آب دهان کودکان
نکته دیگری که امام صادق (ع) به حکمت آن اشاره کردند، سرازیر شدن آب دهان نوزاد بود که فرمود: آبی که از دهان اطفال جاری می شود و اکثر اوقات سبب دفع رطوبتی می گردد که در ابدان ایشان بماند، هر آینه احداث دردهای عظیم در ایشان نماید. چنانچه می بینی کسی را که رطوبت بر او غالب می شود یا دیوانه ی شود یا به فلج و بیماری هایی دیگر مبتلا می شود. پس خداوند علیم در کودکی مقرر گردانیده که این رطوبت از دهان ایشان دفع شود تا موجب صحت ایشان در بزرگی گردد و خدا بر انسان ها تفضّل کرده تا به حکمت آنچه جاهل هستند، لطف کرده و اگر انسان ها نعمت های الهی را بشناسند، هر آینه به تفکّر مشغول شوند.

این طبیعتی که شما می گوئید...
اینجا بود که مفضل گفت گروهی این موارد را یک مساله طبیعی می دانند و امام صادق (ع) فرمود: از آنان بپرس آیا این طبیعتی که شما می گوئید، علم و قدرت بر این کارها دارد یا نه. پس اگر بگویند که علم و قدرت دارد، پس به خدا قائل شده اند ولی نامش را طبیعت گذاشته اند. چون معلوم است طبیعت را شعور و اراده ای نیست و اگر بگویند که طبیعت دارای علم و اراده نیست، پس معلوم است که این افعال محکم و با اتقان از طبیعت بی شعور صادر نمی شود. پس همانگونه که می دانی خدا همه چیز را با اسباب جاری کند و افراد جاهل بر این اسباب نظر افکنده اند و از مسبب الاسباب غافل شده اند.

کتاب توحید مفضل
کتاب توحید مفضل با ترجمه های گوناگونی منتشر شده و ترجمه های جدید نسبت به سایر ترجمه ها برای نوجوانان مناسب است. برخی هم این کتاب را به زبان کودکانه نوشته اند. در این کتاب مباحثی همچون حکمت آفرینش هر یک از اعضای بدن، چگونگی هضم غذا، شرافت انسان به سایر موجودات، حواس پنج گانه در انسان، ساختمان دل، فواید فراموشی، منافع حیا، شگفتی های حیوانات و طبیعت و همچنین در حکمت وجود ناملایمات و مصیبت ها مطالب متنوعی بیان شده است.

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1902661