به نقل از «صراط نیوز»

لزوم پس‌انداز منابع صندوق توسعه ملی برای مصارف ضروری

تاریخ انتشار: ۱۶ بهمن ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۲۶۴۳۸۱۶

صراط:

مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی در گزارشی در خصوص وضعیت صندوق توسعه ملی و نقش و جایگاه آن در لایحه بودجه سال ۹۸ این امر را بررسی همه‌جانبه‌ای کرد. 

به گزارش فارس، در بخشی از چکیده این گزارش آمده است:

بررسی عملکرد و صندوق توسعه ملی در پرداخت تسهیلات ارزی سپرده گذاری ارزی و تسهیلات ریالی نشان دهنده این موضوع است که علیرغم صراحت اساسنامه صندوق بر مستقل بودن صندوق توسعه ملی از مصارف بودجه ای در سال‌های اخیر مصارف صندوق توسعه ملی متأثر از قوانین بودجه بوده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بررسی تسهیلات ارزی نشان می‌دهد مجموع تسهیلات ارزی پرداخت شده از زمان تأسیس صندوق تا سی و یکم شهریور ماه سال جاری حدود ۱۶ میلیارد و ۸۰۰ میلیون دلار بوده است که ۷ میلیارد و ۴۱۰ میلیون دلار آن به بخش عمومی غیردولتی و ۹ میلیارد و ۶۳۰ میلیون دلار آن به بخش خصوصی و ۷۶ میلیون دلار به بخش تعاونی پرداخت شده است. همچنین ۷ میلیارد و ۲۰۰ میلیون دلار سپرده گذاری ارزی برای پرداخت تسهیلات صندوق تسهیلات توسط صندوق توسعه ملی انجام شده است.

از سوی دیگر صندوق توسعه ملی برای اجرای تکالیف دیگری مانند طرح ملی آب و خاک تکلیف بند دال تبصره ۴ قانون بودجه سال ۹۷ از جمله بازسازی مناطق آسیب دیده از زلزله تولید واکسن سینه پهلو و رفع مشکل برق و مقابله با ریزگرد های خوزستان تقویت بنیه دفاعی و غیره بالغ بر ۲۳ میلیارد و ۵۰۰ میلیون دلار تسهیلات ارزی پرداخت کرده است.

علاوه بر این صندوق توسعه ملی بر اساس قوانین بودجه ماده ۵۲ قانون الحاق برخی مواد به قانون تنظیم بخشی از مقررات مالی دولت و قانون حمایت از توسعه و ایجاد اشتغال پایدار در مناطق روستایی و عشایری در حال حاضر حدود ۳۱۵ هزار میلیارد ریال از منابع خود را به تسهیلات ریالی اختصاص داده است.

در مورد سهم صندوق توسعه ملی از عواید حاصل از صادرات نفت خام میعانات گازی و خالص صادرات گاز در لایحه بودجه سال ۹۸ می توان به نکات ذیل اشاره کرد:

۱- بر اساس بند الف تبصره ۱۲ لایحه بودجه سال ۱۳۹۸ سهم صندوق توسعه ملی معادل ۲۰ درصد منابع حاصل از صادرات نفت خام میعانات گازی و خالص صادرات گاز در نظر گرفته شده است.

۲- با توجه به فرضیه‌های دولت در لایحه بودجه سال ۹۸ جهت برآورد درآمدهای نفتی سهم صندوق توسعه ملی با در نظر داشتن کاهش سهم صندوق توسعه ملی به ۲۰ درصد ۶ میلیارد و ۷۰۰ میلیون دلار خواهد بود که البته با توجه به پیش برآوردی دولت در پیش بینی درآمد های نفتی وصول این میزان ورودی دور از انتظار خواهد بود.

۳- تامین منابع سقف دوم لایحه بودجه یعنی ۴۰۰ هزار میلیارد ریال از محل منابعی از از جمله منابع ورودی صندوق توسعه ملی به غیر از ۱۴ درصد استفاده شده در سقف اول در نظر گرفته شده است.

۴- در تبصره‌های ۴ ۱۸ ۱۹ و ۲۱ لایحه بودجه سال ۱۳۹۸ تکلیف دیگری نیز بر منابع صندوق توسعه ملی اعمال شده است با اینکه تکلیف تبصره‌های مذکور عمدتاً دارای قید از محل برداشت مجاز و در چارچوب سیاست‌های صندوق هستند اما با توجه به شرایط پیش رو لازم است در حد امکان منابع صندوق برای مصارف ضروری در سال‌های آتی پس انداز شود.

منبع: صراط نیوز

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.seratnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «صراط نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۲۶۴۳۸۱۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

غفلت در بهره‌برداری از میادین مشترک نفت و گاز، چه بر سر آینده اقتصاد می آورد؟

به گزارش خبرآنلاین منابع نفت و گاز محدودند و هر روز هم از میزان‌شان کاسته می‌شود و از سوی دیگر، سوخت‌های فسیلی به واسطه تأثیرات سوئی که بر زیست‌بوم کره زمین می‌گذارند، اگر جایگزین مطمئنی برای‌شان پیدا شود، جایگاه و ارزش خود را در صنعت و اقتصاد جهان از دست خواهند داد؛ چنان‌که امروز شاهد گسترش سوخت‌های پاک و انرژی‌های سبز هستیم؛ ازاین‌رو حتی این احتمال وجود دارد که زودتر از آنکه منابع نفت و گازمان تمام شود، بی‌ارزش و بی‌مشتری بماند.

روزنامه شرق نوشت: پس چاره چیست و چه باید کرد؟ خرج‌کردن منابع و سرمایه‌های ملی در کشور به چنان مرز بحرانی رسیده که دیگر قطعا زمان و فرصت نداریم که چرخ را از نو اختراع کنیم و نسخه‌های بی‌مایه و فاقد پشتوانه اجرائی و عملیاتی ارائه دهیم. تنها گزینه پیش‌رو، گام‌زدن در مسیر تجربه‌های امتحان‌ پس‌داده و به ثمر نشسته است. تجربه همان‌هایی که مانند ما منابع خدادادی دارند، چه در داخل کشورشان و چه در میادین مشترک؛ اما با نگاهی متفات، درآمدهای حاصل از فروش نفت و گازشان را در عوض هزینه‌کرد برای بودجه‌های جاری به کانال‌های سرمایه‌گذاری هدایت‌ کرده و امروز، فصل خوشه‌چینی‌شان رسیده؛ کشورهایی مانند نروژ یا همسایگانی مانند امارات و قطر.

نفت و گاز برای این کشورها سرمایه ملی بوده، سرمایه را سرمایه‌گذاری کردند و هزینه‌های‌شان را هم از کنار همان سرمایه‌گذاری‌ها تأمین می‌کنند؛ نگاهی که شاید در کشور ما با راه‌اندازی حساب ذخیره ارزی و بعد هم صندوق توسعه ملی گام‌های نخستینش برداشته شد؛ اما از همان گام نخست و قدم اول فراتر نرفت؛ چراکه این مهم، نیازمند عزمی ملی و خواستی همگانی است؛ اینکه منابع ملی را به کانال سرمایه‌گذاری هدایت کنیم تا حق آیندگان را هم حفظ کنیم و سهم آنها را هم پیش‌خور نکنیم، نیازمند همراهی و همگامی همه سیاست‌گذاران و تصمیم‌گیران و مجریان است.

صندوق توسعه ملی در مدت قریب به سه سال گذشته سعی بر آن داشته تا این مفهوم را برای تمام ارکان اقتصادی کشور تبیین و تفهیم کند که کارکرد و اساسنامه این صندوق، ایفای نقش در کسوت یک صندوق بین‌نسلی است تا منابع ملی را سرمایه‌گذاری کرده، خلق ثروت و ارزش کند و در نهایت، هم ساکنان امروز و هم اهالی فردا را منتفع سازد؛ اما نه‌تنها شاهد همراهی و همگاهی نبوده؛ بلکه تمام انرژی و ظرفیت‌هایش را صرف آن کرده تا سنگ‌هایی را که پیش پایش نهاده‌اند، بردارد؛ آن‌هم برای آینده فرزندان این سرزمین. افق روشن صندوق توسعه ملی که با عنوان حکمرانی نوین مطرح شد و چشم‌اندازش وصول مطالبات ملی و معوق و هدایت در راستای ارزش‌آفرینی برای مردم ایران بوده، امروز به جنگی فرسایشی بدل شده است‌.

و اما در میانه این کشمکش، آنچه ذبح می‌شود، منفعت مردم ایران ‌ است و بدون‌تردید برنده بازی، همسایگانی هستند که از تعلل و بی‌عملی ما سود می‌برند؛ سرمایه‌گذاری صندوق توسعه ملی در میادین مشترک نفت و گاز به منظور افزایش برداشت از منابعی که همسایه با تمام توان و ظرفیت از آن برداشت می‌کند، فرصت طلایی برای خلق ثروت و افزایش سرمایه و منابع ملی بود؛ فرصتی که با تنگ‌نظری و بخشی‌نگری به اضمحلال رفت و تنها کشورهایی را که با آنها میادین مشترک داریم، شادمان کرد.

کشوری مانند قطر که میدان گازی پارس جنوبی را با ما به اشتراک دارد، نه‌تنها با تمام توان و ظرفیت در حال برداشت است؛ بلکه همواره و هرروزه سرمایه‌گذاری در این میدان را افزون می‌کند تا کاهش افت فشار در پی برداشت‌ مستمر، حجم تولید و صادرات‌شان را کاهش ندهد؛ اما ما در این سوی مرز تنها اقدامات آنها را به نظاره نشسته‌ایم و قدم از قدم برنمی‌داریم. بحمدالله توجیه‌ها و بهانه‌ها جور است: کشور در شرایط تحریم است و توان سرمایه‌گذاری تازه را نداریم و الخ... . اما صندوق توسعه ملی دقیقا در چنین شرایطی طرحی را ارائه داد که حجم بالایی از سرمایه‌ها را به میادین مشترک نفت و گاز گسیل می‌کرد و حاصلش افزایش برداشت درخورتوجه از میادین بود که هم سرمایه ملی را افزون می‌کرد و هم با پرداخت سهم دولت، گشایشی ایجاد می‌کرد و مرهمی می‌شد بر اقتصاد ملی؛ اما حیف و صد حیف که منفعت ملی فدای بخشی‌نگری شد.

23302

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1901962