اکنون رهبران ایران دیدگاه واقع بینانه تری درباره اروپا دارند
تاریخ انتشار: ۱۷ بهمن ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۲۶۵۹۵۹۹
صدای ایران - یک کارشناس مسائل بین الملل در آلمان معتقد است: «در حال حاضر رهبران سیاسی ایران به این نتیجه رسیده اند که حتی وقتی اروپا "بخواهد" در برابر نمایش قدرت آمریکا مقاومت کند هم "نمی تواند" این کار را انجام دهد؛ در حالی که ایران تا مدت های مدیدی به این چشم به اروپا می نگریست که اروپا چون "نمی خواهد" پس در نتیجه "نمی تواند" نقش جهانی قوی تری ایفا کند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
فرانسه، آلمان و انگلیس بالاخره پس از ماه ها انتظار ثبت مکانسیمی مالی با نام اینستکس را اعلام کردند که قرار است مانع از تاثیر تحریم های امریکا بر ایران شود. با این حال اروپا عملیاتی شدن اینستکس را به اجرای تعهدات FATF از سوی ایران مشروط کرده است. این در حالی است که پیشتر سخنگوی وزارت خارجه ایران اعلام کرده بود در مسیر دستیابی به کانال مالی اروپا، هیچ شرطی پذیرفته نیست. در ایران علاوه بر تندروها و مخالفان برجام، حتی نیروهای معتدلی همچون علی مطهری نایب رئیس مجلس یا فلاحت پیشه رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس نیز با مشروط کردن اینستکس به تصویب پالرمو و CTF از سوی ایران مخالفت کرده اند. حتی به کارآمدی این ساز و کار نیز با دیده تردید نگریسته می شود چنانکه به طور مثال محمد اسلامی، وزیر راه و شهرسازی ایران گفته که در این ساز و کار امکان گستردهای برای ایران به وجود نیامده است. در سوی مقابل امریکا هشدار داده اگر متحدانش بخواهند تحریمهای ایران را دور بزنند با جریمه و تنبیههای سنگین مواجه خواهند شد.
پرشیا دایجست درباره این موضوع با دکتر عدنان طباطبائی استاد دانشگاه و مدیرعامل مرکز مطالعاتی "کارپو" در آلمان گفتگو کرده است که متن کامل آن در ادامه می آید.
با توجه به مشروط شدن اینستکس به تصویب اف ای تی اف در ایران و اختلافات گسترده ای که در این باره در داخل ایران وجود دارد، اساسا آیا امکان راه اندازی اینستکس وجود دارد؟
قبول دارم که ربط دادن اینستکس به تصویب FATF به عنوان یک قانون در ایران مساله ای گمراه کننده است. اینستکس وسیله ای است برای تضمین اینکه اروپا طبق توافق هسته ای به تعهداتش در برابر ایران عمل می کند؛ در حالی که ایران از روز اول به این توافق پایبند بوده است. اما در هیچ جای اعلامیه سه کشور اروپایی از پایبندی ایران به FATF به عنوان "پیش شرط" یاد نشده است. برلین، لندن و پاریس گفته اند از ایران "انتظار دارند" که تصویب FATF را پیش ببرد. لازم است این دو مساله را از هم جدا کنیم. بدون شک تجار و بانکهای اروپایی همان استانداردهای بین المللی را رعایت می کنند که اقتصاد ایران باید خود را با آن هماهنگ کند. تصمیم گیری درباره اینکه آیا ایران می تواند چنین کاری بکند یا نه بر عهده رهبران سیاسی ایران است.
در صورت راه اندازی اینستکس، با توجه به شرایطی که این ساز و کار دارد و بیشتر برای کالاهای ضروری است، تا چه اندازه برای ایران (در برابر تحریم های امریکا) کارآمد خواهد بود؟
باید بگویم بسیار جای تاسف است که در ابتدا از اینستکس برای کالاهایی استفاده می شود که اصلا تحریم نیستند. همانطور که یکی از همکاران من نیز گفته است: "ایران به این خاطر برجام را امضاء نکرد که غذا وارد کند." لازم به ذکر نیست که اگر اینستکس فقط برای انجام معاملات مربوط به کالاهای بشردوستانه باشد دیگر (در رابطه با برجام) هدفش را دنبال نخواهد کرد. اینستکس برای آن که معنادار و موثر باشد باید بسیار فراتر از این عمل کند و متاسفانه باید بگویم که ایران باید برای رسیدن به این مرحله شکیبا باشد. به ویژه این که شرکت های اروپایی اصلا ریسک پذیر نیستند و منتظر می مانند ببینند در هفته ها و ماههای اول اینستکس چطور پیش می رود.
امریکا از برجام خارج شده و تحریم ها بازگشته و فشارها هر روز بیشتر می شود. به نظر می رسد اروپا، چین و روسیه نیز نمی توانند مانع از این فشارها به ایران شوند. با این حال علی لاریجانی رئیس مجلس ایران چند روز پیش عنوان کرد که ایران در برجام گرفتار بن بست استراتژیک نشده است. ایران عنوان کرده به دنبال سلاح هسته ای نیست. با این حال اگر روابط ایران و اتحادیه اروپا به سرانجام نرسد، ایران چه راهکارهایی برای انجام دارد؟
جمهوری اسلامی از ابتدای پیدایش خود این موضوع را ثابت کرده است که می تواند رفتار کلی خود را با پویایی های فضای سیاسی جهانی هماهنگ سازد. فکر نمی کنم هیچوقت ایران روابطش را با کشورهای اروپایی قطع کرده باشد. اما توقعاتش را سازگار می کند. ایران تا مدت های مدیدی به این چشم به اروپا می نگریست که اروپا چون "نمی خواهد" پس در نتیجه "نمی تواند" نقش جهانی قوی تری ایفا کند. ولی اکنون رهبران سیاسی ایران به این نتیجه رسیدند که حتی وقتی اروپا "بخواهد" که در برابر نمایش قدرت آمریکا مقاومت کند هم "نمی تواند" این کار را انجام دهد و این باعث می شود تا در ایران دیدگاه واقع بینانه تری (نه الزاما دیدگاه منفی) درباره اروپا ایجاد شود. در عین حال سیاست گذاران ایران باید به اختلافات و مباحث درون اروپا هم توجه ویژه ای داشته باشند. باید به این تغییر الگو توجه کنیم که چطور پایتخت های اصلی اروپا مانند برلین و پاریس در تلاشند تا مستقل تر از آمریکا عمل کنند. برای اینکه این تغییر الگو به یک ذهنیت و سیاست واقعی بدل شود نیاز به گذشت زمان داریم و باید ببینیم آیا ایران فرصت دارد تا منتظر پیشرفت این روند باشد.
در ماههای اخیر روابط ایران و اروپا تحت اتهام هایی درباره اقدامات تروریستی ایران در این قاره و موضوع موشکی، دستخوش فراز و نشیب های زیادی شده است. این در حالی است که این انتظار وجود داشت با توافق برجام روابط ایران با اتحادیه اروپا گرم تر شود. اما نه تنها بعد از خروج ترامپ از برجام، بلکه حتی قبل از آن نیز نتایج واقعی و ملموسی از رابطه با اتحادیه اروپا نصیب ایران نشد. به نظر شما مشکل اصلی در تعمیق رابطه طرفین چیست؟
نباید فراموش کنیم که – قبل از برجام – به مدت 37 سال رابطه ایران و غرب مبتنی بر بی اعتمادی بوده است و واقع بینانه نبود که باور کنیم کمی پس از نهایی شدن برجام این وضعیت تغییر می کند. در آوریل سال 2015، آیت الله خامنه ای رهبر عالی ایران آشکارا گفت اگر این "تجربه" مثبت باشد ممکن است ایران بخواهد درباره مسایلی فراتر از مساله هسته ای هم با امضاءکنندگان توافق هسته ای گفتگو کند. ایران مایل بود از این مرحله فراتر برود ولی نقض برجام و خروج از آن توسط آمریکا این مساله را تضعیف کرد. تا امروز بازیگرانی که قصد جلوگیری از بهبود روابط ایران و اروپا را داشتند اشتیاق بیشتری برای رسیدن به اهداف خود نشان داده اند تا حامیان رابطه ایران و اروپا. فکر نمی کنم رابطه تهران با مهم ترین پایتخت های اروپایی پایان یافته باشد. مساله مهم همیشه عمق این رابطه بوده است. وقتی که هر دو طرف برای مقاومت در برابر فشار و لابی گروه های مختلف، اراده سیاسی قوی یکسانی داشته باشند آنگاه یقینا شاهد عمیق تر شدن رابطه ایران و اروپا خواهیم بود.
منبع: صدای ایران
کلیدواژه: ایران اتحادیه اروپا اینستکس تحریم
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت sedayiran.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «صدای ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۲۶۵۹۵۹۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تعیین تکلیف حسین شریعتمداری برای شورای نگهبان : لایحه عفاف و حجاب را کنار بگذارید، همین «طرح نور» کافی است / نگرانم این لایحه مثل برجام شود
حسین شریعتمداری، مدیرمسئول روزنامه کیهان در یادداشتی نوشت: لایحه حجاب و عفاف همچنان محل بحث و نقد محافل سیاسی-رسانه ای است. مروری بر متن لایحه عفاف و مسیری که تاکنون طی کرده است، این نگرانی جدی را پیش میکشد که مبادا همانگونه که برجام به جای لغو تحریمها، تعداد آنها را دو برابر کرد، لایحه عفاف و حجاب نیز به جای پیشگیری از ناهنجاری کشف حجاب، گسترش این پدیده پلشت را به دنبال داشته باشد! در ادامه بخش هایی از یادداشت او در کیهان را بخوانید؛ *علیرغم برخی تغییرات، موارد سؤالبرانگیز کماکان و یا کم و بیش در متن لایحه دیده میشود که میتواند کارآمدی آن را با تردیدهای جدی روبهرو کند. *اولین پرسش که اساسیترین نیز هست، این که لایحه یاد شده بر اساس کدام نیاز و برپایه کدام ضرورت تهیه شده است؟! الف: اگر پاسخ آن است که برای مقابله با کشف حجاب و حفظ عفت عمومی نیاز به قانون داشتهایم که باید گفت این پاسخ قابل قبول نیست! چرا که موضوع و متن مواد ۶۳۸ و ۶۳۹ از قانون مجازات اسلامی و قانون موسوم به البسه (مصوب ۲۸ اسفند ۱۳۶۵) به وضوح در این خصوص بوده و هست. بنابراین فقدان قانون نمیتواند انگیزه قابل پذیرشی برای تهیه لایحه مورد اشاره باشد. ب: ممکن است گفته شود که قوانین موجود کافی نبوده و نیاز به اصلاح داشته است! در این صورت میتوانستند با ارائه ماده واحده، مفاد قانون قبلی را اصلاح کنند! ج: بر فرض که تهیه و تدوین قانون تازهای برای حجاب ضرورت داشته است! سؤال این است چرا مادام که قانون جدید به تصویب نرسیده است، این پدیده خسارتآفرین به حال خود رها شده و برای پیشگیری از آن به قوانین موجود عمل نشده است؟ این «ترک فعل» که مصداق روشن عمل مجرمانه است با کدام توضیح قابل قبولی صورت گرفته است؟! * حضرت آقا در دیدار رمضانی مسئولان نظام به همین نکته اشاره کرده و میفرمایند: «یک مطلب دیگری را من میخواهم مطرح کنم و آن چالش تحمیلی مسئله «حجاب» در کشور است. مسئله حجاب تبدیل شده به یک چالش و بر کشور ما تحمیل شده، این را تحمیل کردند. کسانی نشستند نقشه کشیدند، برنامهریزی کردند که حجاب بشود یک مسئله در کشور ما، در حالی که چنین مسئلهای در کشور وجود نداشت، مردم با شکلهای مختلف داشتند زندگی میکردند». آیا پیش کشیدن لایحه حجاب و عفاف بیآن که ضرورتی داشته باشد، بخشی از پازل دشمن و کمک به این «چالش تحمیلی» نبوده است؟! آیا موارد یاد شده شکبرانگیز نیست؟! و انگیزه تدوین و تهیه لایحه موسوم به حجاب و عفاف را با تردیدهای جدی روبهرو نمیکند؟! و آیا اقدام به تهیه این لایحه همان «چالش حجاب» نیست که در غفلت و سادهاندیشی مسئولان، به نظام و تودههای عظیم مردم متدین و پاکباخته کشورمان تحمیل شده است؟! *چرا از هنگام تهیه لایحه عفاف تاکنون، ناهنجاری کشف حجاب گستردهتر شده است؟! چرا برخلاف تاکید رئیس قوه قضائیه و رئیسجمهور بر اجرای قوانین موجود، از اجرای آن خودداری شده است؟! چرا لایحهای با ۹ ماده از سوی قوه قضائیه و افزایش آن به ۱۵ ماده توسط قوه مجریه وقتی به مجلس میرود به ۷۱ ماده و در حجم انبوه ۳۲۴۲۱ کلمه تبدیل میشود و نزدیک به یک سال در کوچه پس کوچههای مجلس معطل میماند؟! * اقدام اخیر نیروی انتظامی در قالب «طرح نور» نه فقط تاکنون طرح موفقی بوده است بلکه با جرأت میتوان گفت که تنها طرح و اقدام موفق و کارساز طی یکسال اخیر است. در این خصوص گفتنی است که اولاً؛ این طرح، کمترین ربطی به لایحه عفاف و حجاب ندارد بلکه اجرای قوانین موجود است که طی یک سال گذشته در حرکتی مشکوک، متوقف مانده بود .در صورتی که لایحه عفاف و حجاب بهگونهای که در مجلس تهیه شده است به تصویب شورای نگهبان برسد، از ادامه اجرای طرح نور نیز جلوگیری خواهد شد و امید تازهای که با اجرای این طرح در افق پیشروی ملت پدید آمده است هم بر باد خواهد رفت! * در ماده ۴۹ لایحه عفاف و حجاب آمده است «هر زنی در انظار عمومی، معابر یا اماکن عمومی که نوعاً در منظر نامحرم است، اعم از فضای حقیقی یا مجازی کشف حجاب کند، به نحوی که چادر یا مقنعه یا روسری یا شال و امثال آنها بر سر نداشته باشد، در مرحله اول از طریق سامانههای هوشمند فرماندهی انتظامی جمهوری اسلامی ایران (فراجا) با تطبیق با سایر بانکهای اطلاعاتی اطمینانآور احراز هویت قطعی مرتکب، معادل یک دوم حداکثر جزای نقدی درجه هشت جریمه ولیکن اخذ جریمه مذکور به مدت ۳ سال معلق میشود و با استفاده از سامانههای هوشمند یا پیامک یا پست، به وی اعلام میشود. در صورت تکرار در مدت تعلیق جریمه (مرتبه دوم) علاوهبر اخذ جریمه مرتبه اول، معادل حداکثر جزای نقدی درجه هشت جریمه و از طرق مذکور به وی اعلام میشود، در مرتبه سوم توسط مرجع قضائی به جزای نقدی درجه شش و در مراتب بعدی به جزای نقدی درجه پنج محکوم میشود. در صورت تکرار بیش از چهار بار، مرتکب به مجازات تکرار جرم موضوع ماده ۳۷ این قانون، غیر از حبس محکوم میگردد»! یک بار دیگر متن این ماده را بخوانید! پلیس از برخورد قانونی با کشف حجاب که «جرممشهود» است و باید بلافاصله از آن جلوگیری کند، منع شده است! و به جای آن باید پس از مشاهده کشف حجاب از کشفحجابکننده عکس بگیرد و خانم کشفحجابکننده را از طریق سامانهها شناسائی کند و سپس به او پیامک بزند و در نهایت خانم کشف حجابکننده به جریمه نقدی محکوم خواهد شد و مطابق این ماده «اخذ جریمه مذکور به مدت ۳ سال معلق میشود»! و... یعنی پول بده و کشف حجاب کن! و تازه این جریمه هم ۳ سال به حالت تعلیق خواهد بود! آیا قرار است اینگونه با پدیده خانمانبرانداز کشف حجاب مقابله شود؟! اگر لایحه یاد شده با همین فحوا تصویب شود، اولاً؛ دست دشمنان و عوامل مزدور آنها را برای گسترش کشف حجاب باز میگذارد. ثانیاً؛ زنان و دختران فریبخورده و بیخبر از پشت صحنه این پدیده پلشت را در طرح فریب دشمنان به حال خود رها میکند و در نهایت زمینه را (به قول حضرت آقا) برای گامهای خسارتبار بعدی فراهم میآورد. * از شورای محترم نگهبان انتظار میرود که تمامی مفاد لایحه عفاف و حجاب را با دقتنظر بررسی کند و همانگونه که روش پسندیده این شورا بوده و هست اجازه ندهد کمترین تخلفی از مبانی شرعی، اصول قانون اساسی و سیاستهای کلی نظام در طرح یاد شده جای داشته باشد... اگرچه با توجه به شرحی که درباره تهیه این لایحه ارائه شد، بهتر آن است که طرح یاد شده از اساس کنار گذارده شود. کانال عصر ایران در تلگرام