جمله‌های شروع و پایان مجریان مشهور تلویزیون
تاریخ انتشار: ۲۴ بهمن ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۲۷۲۷۱۰۱
به گزارش پارس نیوز، «سلام/ خداحافظ»؛ این دو واژه رایج ترین کلمات در ادبیات گفتاری ما هستند. حتی موقع اجرای برنامه های تلویزیونی مورد استفاده قرار می گیرند. با این حال اهل ذوق برای شروع و پایان برنامه شان طراحی دارند. آن ها به مدلی از سلام و خداحافظی می رسند که شناسنامه شان می شود و شبیه واژه های دیگران نیست.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
با چه جمله ای شروع می کند؟ به نام خدایی که بر جان عاشق سلام است.
چطور برنامه را تمام می کند؟ پیوسته دلت شاد و لبت میگون باد/ عقل تو سلیمان و دلت مجنون باد/ خداحافظ.
تحلیل: خاص ترین سلام و خداحافظی ها متعلق به صالح علاست. پیش از شروع جمله ابتدایی (به نام خدایی که بر جان عاشق سلام است) یک شعر می خواند. بعد از آن گاهی یک قصه کوتاه می گوید و سراغ جمله معروفش می رود: «آسمان سینه ام را چون شمایی مشتری است، باز کن دکان که وقت عاشقی است». شیرین سخنی صالح علا باز هم ادامه دارد: «هموطنان جان، روی سپید، پیشانی بلند...» او پیش از خواندن شعر پایانی جملاتی دارد که گاهی تغییر می کند؛ مثلا: «هموطنان جان به امشب خوش آمدید. از حالا که از هم خداحافظی می کنیم تا فردا که اگر بقایی باشد، من به شما سلام کنم، یک روز خوب پیش روی شماست.»
با چه جمله ای شروع می کند؟ بسم الله الرحمن الرحیم. خرم آن بقعه که آرامگه یار آن جاست/ راحت جان و شفای دل بیمار آن جاست. سلام عرض می کنم خدمت بیننده های عزیز.
چطور برنامه را تمام می کند؟ ممنونیم از شما. شبتون خوش و پر از کرشمه های شکسته نستعلیق.
تحلیل: مدرس به خاطر برنامه «ساعت 25» که با شعر و موسیقی سر و کار دارد، هر بار با یک شعر شروع می کند که سهم اشعار حافظ بیشتر است. بعد از خواندن شعر با بیانی آرام و کلمات ساده با بیننده ها سلام و علیک می کند. او برای خداحافظی به یک جمله سرشار از احساس رسیده و همیشه با پایان برنامه «ساعت 25» آن را می خواند. اصولا مدرس غیر از «ساعت 25» پایان دیگر برنامه هایش را هم سنگین برگزار می کند. او همیشه یک شعر یا جمله ادبی به خداحافظی اش الصاق می کند و کمتر پیش می آید که خشک و خالی برنامه ای را تمام کند.
با چه جمله ای شروع می کند؟ به توکل نام اعظمت، بسم الله الرحمن الرحیم. امیدوارم حالتون خوب باشه.
چطور برنامه را تمام می کند؟ مواظب خودتون و خوبی هاتون باشین.
تحلیل: علی ضیا از مجریانی است که گرایش های عقیدتی خود را روی آنتن نشان می دهند. در «فرمول یک» که هر روز از شبکه یک پخش می شود به جمله ترکیبی «به توکل اعظمت بسم الله الرحمن الرحیم» رسیده که جذاب و بامسماست. او این جمله را با حالتی خاص و کاملا جدی بیان می کند. در طول اجرا اما شوخ و شنگ است و خداحافظی اش هم ساده است.
با چه جمله ای شروع می کند؟ بسم الله الرحمن الرحیم. سلام.
چطور برنامه را تمام می کند؟ یا علی. شب و روزتون قشنگ. خداحافظ همین حالا.
تحلیل: شناسنامه حسنی جمله پایانی است که همواره بیان می کند: خداحافظ همین حالا. برای شروع اما ترجیح می دهد یک مجری کلاسیک باشد. او در طول اجرا جمله موزون و کلمات مطنطن کم به کار نمی برد اما معمولا در شروع سراغ آن ها نمی رود. فرزاد حسنی از معدود مجریانی است که گاهی شعر هم می گوید ولی در طول اجرا از شعر و متن های ادبی دیگران عاریت می گیرد. دیگر ویژگی او، شوخ طبی است؛ یعنی چه در اجراهای رادیویی و چه تلویزیونی همواره سر به سر مخاطب و مهمان می گذارد. گاهی اما دز شوخی ها بالا می رود و بعضی مواقع شوخی ها نمی گیرد و همین تبدیل به پاشنه آشیل حسنی می شود.
با چه جمله ای شروع می کند؟ الهی به امید تو. ببینیم این هفته چه تقدیری برای ما رقم زدی. خانم ها آقایان سلام حالتون چطوره؟
چطور برنامه را تمام می کند؟ به امید دیدار تا فردا، شب بخیر.
تحلیل: شروع ژیلا صادقی در «نگی که نگفتی» با تمسک به کمک خداست و سپس سلام و احوالپرسی با بیننده ها. او سعی می کند صمیمانه شروع کند و پرنشاط. برای همین مثلا به جای «حال شما» می گوید: «حالتون». با صدای رسا اجرا می کند تا برنامه اش شاداب باشد. موقع خداحافظی لحنش آرام است و در عین حال اصطلاحاتش همانی است که در محاوره به کار می بریم: به امید دیدار تا فردا، شب بخیر. خیلی از مجری های برای صمیمیت بیشتر از آن استفاده می کنند.
با چه جمله ای شروع می کند؟ به نام خدا. سلام و شب بخیر عرض می کنم خدمت شما بینندگان ارجمند. دوستاران برنامه نود. خیلی خیلی خوشحالیم که در خدمتتان هستیم.
چطور برنامه را تمام می کند؟ تا برنامه بعد همه تون رو به خدای منان می سپارم. شبتون خوش و خدانگهدار.
تحلیل: جمله آغازین و پایانی عادل فردوسی پور شناسنامه او شده و قصد تغییرش را هم ندارد. حتی در گزارش هایش با همه تنوع، مثل چه می کنه این بازیکن، چقدر خوبیم ما و... دست به جمله های اول و آخر نمی زند. فردوسی پور یک شگرد دیگر هم دارد؛ او بعد از رفتن برنامه روی آنتن، وارد استودیو می شود.
با چه جمله ای شروع می کند؟ ابتدا پرویز نشاط (مجری دوم حالا خورشید) سلام و علیک می کند و بعد نوبت به رشیدپور می رسد: به نام خدای بزرگ. مردم گرامی ایران سلام. صبح عالی بخیر. خیلی خوشحالیم در خدمت تون هستیم.
چطور برنامه را تمام می کند؟ لبخندت تمام تعادل شهر را به هم می ریزد، تو بخند همه شهر را دوباره می سازم.
تحلیل: بیشتر پایان های رضا رشیدپور در برنامه هایی که روی آنتن داشته، شاعرانه بوده است. او علاقه زیادی به این نوع پایان دارد. این بار در «حالا خورشید» خداحافظی و مشتقات آن را به کار نمی برد. بلکه با بردن دست روی پیشانی (چیزی شبیه حالت نظامی) و با یک لبخند خداحافظی می کند. اجرایش در طول برنامه اما ساده و به دور از شاعرانگی است. سلام اول را هم با صدای بلند و شمرده شمرده می گوید.
با چه جمله ای شروع می کند؟ بسم الله الرحمن الرحیم. سلام می کنم به روی ماه شما هموطنان نازنین، دوست داشتنی و مهربان خودم.
چطور برنامه را تمام می کند؟ ماه تون عسل.
تحلیل: علیخانی ماه عسل را با بسم الله شروع می کند اما برای پایان نسبتی میان واژه های خداحافظی و برنامه هست، البته گاهی افزوده ای به جمله «ماه عسل» دارد. مثلا: نوش جونتون نفس کشیدن توی این ثانیه های طلایی.
با چه جمله ای شروع می کند؟ بسم الله الرحمن الرحیم. خانم ها و آقایان محترم سلام.
چطور برنامه را تمام می کند؟ از شما خیلی ممنونم. اللهم صل علی محمد و آل محمد.
تحلیل: شهیدی فرد سادگی بیان را در شروع و پایان برنامه «چهل چراغ» هم رعایت می کرد. او به سیاق دیگر برنامه هایی که روی آنتن داشته، ابتدا «بسم الله الرحمن الرحیم» می گفت و به خاطر جنس «چهل چراغ» با صلوات تمام می کرد. این برنامه به بررسی هنر عاشورایی می پرداخت.
منبع: پارس نیوز
کلیدواژه: ادبیات برنامه های تلویزیونی شعر موسیقی سلامت دوربین عادل فردوسی پور موبایل رضا رشیدپور ایران انرژی تلویزیون شروع پارس پایان مشهور مجریان پارس نیوز جمله های
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارس نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۲۷۲۷۱۰۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
برنامه کودکی نداریم که درباره «جیغ و دست و هورایش» صحبت کنیم
بازنگری در فرمول «جیغ و دست و هورا» در ساخت برنامه‌های تلویزیون به عبارتی تبدیل شد که همه درباره‌اش صحبت می‌کنند. مجری قدیمی که اعتقاد دارد از آن برنامه‌های جذاب و کودکانه خبری نیست که بیاییم درباره اینکه جیغ و دست و هورا باشد یا نباشد صحبت کنیم. - اخبار فرهنگی -
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، امروز بحث‌های متفاوتی درباره فقدانِ محتوا برای خردسالان، کودکان و نوجوانان در تلویزیون می‌شود، برنامه‌هایی که خلاقیت و نوآوری ندارند و فقط برخی از کاراکترهای کودکانه به فرمول جیغ و دست و هورا روی می‌آورند. در گذشته‌ای نه چندان دور درباره این نکته صحبت شده بود اما انتقاد هنرمند پیشکسوت کودک در جریان جشنواره عروسکی تلویزیون (عروسک‌خونه) دوباره انتقادات را به این سمت آورد.
روز گذشته با یکی از پزشکان حوزه کودک در خصوص دعوت کودکان به جیغ و دست و هورا صحبت کردیم که او هم اعتقاد داشت ایجاد نشاط درونی باید در دستور کار تلویزیونی‌ها قرار بگیرد نه یک تخلیه انرژی آنی و لحظه‌ای؛ که البته این اتفاق هم در نوعِ‌خودش لازم است اما کامل و جامع نیست.
الهه رضایی مجری و برنامه‌ساز قدیمیِ تلویزیون است که شاید بهترین سال‌های کودکانه شبکه یک با اجرای او در خاطره‌ها مانده باشد؛ او در جریان گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم بارها به جمله‌ای اشاره کرد که انتقاد بسیاری از کاربلدها و قدیمی‌های عرصه کودک است؛ متأسفانه کودک و نوجوان در کشور ما به فراموشی سپرده شده و دغدغه نیستند. چرا که به تعبیرِ رضایی، ما استعدادها و تهیه‌کنندگان قدرتمندی در حوزه کودک داریم که بخشی از آن‌ها کنار گذاشته شدند و یا به ورطه فراموشی سپرده شدند.
او در این گفت‌وگو، دست و جیغ و هورا را آفتِ برنامه‌سازی کودک عنوان کرد و گفت: امروز برنامه‌هایی ساخته می‌شود که آهنگی می‌زنند و مجری فریاد می‌زند دست و جیغ و هورا! یا بچه‌هایشان را می‌آورند تا دیده شوند، این برنامه‌سازی نیست!
جیغ و دست و هورا برای تخلیه انرژی خوب است نه برنامه‌سازی تلویزیون!
این مجری قدیمی تلویزیون به خبرنگار تسنیم گفت: جیغ و دست و هورا برای تخلیه انرژی لازم است خصوصاً برای خردسالان و مدتی به یک روشی تبدیل شد که یکی از مدارس تهران این کار را شروع کرد. صبح برای اینکه انرژی بچه‌ها را افزایش بدهد این کار را می‌کردند و روش خوبی است. اما نه به عنوان برنامه‌سازی‌های تلویزیون! البته که این روزها برنامه کودکی نداریم که بخواهیم درباره جیغ و دست و هورایش با هم بحث کنیم. ناگفته نماند که دوره‌ای همه برنامه‌های کودک تلویزیون همین کار را می‌کردند تا به گونه‌ای حواسِ کودکان را پرت کنند چون خلاقیت و نوآوری نداشتند که به رخ بکشند.
نمی‌گویم این کار ممنوع است!
وی افزود: باز هم درباره «جیغ و دست و هورا» این نکته را باید یادآور شوم که من نگفتم و نمی‌گویم این کار ممنوع است و به طورکل نباشد. اما به اندازه کافی بایستی این اتفاق بیفتد که در آن صورت اشکالی ندارد. منتها اگر بیش از اندازه در هر کاری باشد یا در مراسم و برنامه تلویزیون، به کودکان هیچ کمکی نمی‌کند و اتفاقاً گاهی اوقات «آزاردهنده» هم خواهد بود. در هر چیزی افراط و تفریط دردسرساز است. نه خیلی همه‌چیز آرامِ آرام و نه شلوغِ شلوغ که بقیه را اذیت کند. ممکن است بچه‌ها در برهه‌ای هم لذت ببرند اما کار اصولی نیست و به اندازه و گهگاهی هم اتفاق بیفتد ایرادی ندارد.
شکل‌گیری نشاط کودکان با جیغ و دست و هورا یا اتفاقی درونی؟!اصلاً نیازی به این همه شلوغ‌بازی نبود
رضایی در ادامه اضافه کرد: کودکان از صفر تا 6 سالگی بهترین مقطع یادگیری‌شان است. سن تربیت‌پذیری، آینده‌سازی و استعدادیابی در این زمان اتفاق می‌افتد. باید از طریق برنامه‌سازی به‌طور غیرمستقیم و مستقیم و با بازی‌های درست و کاربردی، مهارت‌افزایی را رونق دهیم، اما همواره مجری فریاد می‌زند جیغ و هورای بلند و این روزها هم لباس‌های رنگارنگ بپوشند. این نوع اتفاقات نمی‌تواند برای کودک، فرهنگ‌سازی کند یا تأثیرگذار باشد. بچه‌ها نمی‌توانند الان در این شرایطی که برایشان فراهم شده انرژی‌شان را تخلیه کنند. اگر مسابقاتی برای بچه‌ها بگذارند که این بچه‌ها بتوانند انرژی‌شان را تخلیه کنند. اگر خلاقیت‌هایی را برای بچه‌ها ایجاد کنند. برنامه‌هایی که بتواند از خلاقیت‌های بچه‌ها استفاده کند، بسازند. همان‌طور که در گذشته هم این نوع برنامه می‌ساختند؛ اصلاً نیازی به این همه شلوغ‌بازی نبود. باید این شلوغ بازی‌ها را کم کنند. اصلاً چه دلیلی دارد برنامه‌های تلویزیون که دست می‌زنند، جیغ و هورا بکشند.
وی خاطرنشان کرد: جیغ زدن برای تخلیه انرژی است اما نه در استودیو و برنامه‌ای که قرار است حرف‌های مهمی را در قالب مفاهیم کودکانه بزند. چون دستشان خالی از مفهوم و ارزش است به سمت چنین حرکت‌هایی می‌روند تا خلأهای ذاتی برنامه‌سازی را پُر کنند.کاری ندارند غیر از اینکه چند دقیقه‌ای با این دست و جیغ و هورا بگذرانند. اما اگر برنامه، مسابقه و خلاقیت و بینشی داشته باشد آن وقت می‌بینید که حواسِ کودک را پرتِ این نوع حرکت‌ها نمی‌کنند و فرصت کمتری را برای این همه سر و صدا اختصاص می‌دهند.
چرا ترجمه‌ها در حوزه کودک و نوجوان بر تألیف پیشی گرفت؟کودک در تلویزیون و رسانه برای کسی مهم نیست
رضایی با اشاره به اینکه هنوز هم این نکته را تکرار می‌کنم کودک در تلویزیون و مجموعه رسانه برای کسی مهم نیست، افزود: بچه‌ها برایشان ارزش ندارند؛ اگر ارزشمند باشند باید سعی کنند روشی را انتخاب کنند که در راستای نیاز و علایق کودکان قدم بردارند. آنچه که به نظر می‌آید با سبک زندگی خانواده‌های ایرانی‌ها تطبیق داشته باشد. البته برای تلاشگران شبکه کودک احترام زیادی قائلم اما احساس می‌کنم برخی از مسئولان خصوصاً در شبکه کودک، اطلاعات کودک، روانشناسی کودک و نیازسنجی‌های کودک را نمی‌شناسند، شاید نمی‌دانند بایدها و نبایدهایشان چیست که یاد بگیرند. چون ما معضلات بزرگی در جامعه‌مان داریم و فضا را جدّی نگیریم، فرهنگ‌مان از دست می‌رود. وقتی درباره خطر اعتیاد، کودکان کار و خیلی از معضلات دیگر هم صحبت می‌کنیم برخی‌ها می‌خندند و جدّی نمی‌گیرند. این فضاها واقعاً نیازمند کار جامعه‌شناسی دقیق و ساماندهی قدرتمند دارد. باید NGOهایی راه‌اندازی شوند و با دانش و کارآمد کار کنند.
تلویزیون در کجای کار اشتباه کرده؟
وی در پاسخ به این سؤال که تلویزیون در کجای کار اشتباه کرده و باید چه کار کند، خاطرنشان کرد: کسانی که آن موقع در گروه‌های کودک کار می‌کردند افراد متخصصی در زمینه ساخت برنامه برای کودکان، خردسالان و نوجوانان به کار می‌گرفتند. این‌ها کسانی بودند که تحصیلات و تجربیات لازم در این زمینه داشتند. عشق و علاقه‌شان به بچه‌ها واقعی بود. لذا سعی می‌کردند اطلاعات راجع به برنامه‌سازی را از همه‌جا بدست بیاورند و خودشان را با خواسته‌های کودک تطبیق بدهند. متأسفانه تا آنجا که من اطلاع دارم امروز کمتر از آن اتاق فکرها و افراد متخصص در زمینه کودک فعال هستند؛ بعضاً علاقه‌مندند برنامه‌های کودک بسازند اما نه آن‌طور که باید و شاید. برنامه‌های شبکه کودک را دیدم تعداد زیادی کارتون‌های قدیمی‌اند که هنوز دوست‌داشتنی‌اند و کمتر به کار جدیدِ دلچسبی رسیده‌ام. شاید بعضاً برنامه‌هایی خوب باشد اما در حدی که بتواند علاقه‌مندان زیادی را جذب کند، نیست. دلیلش هم این است از افراد متخصص در حوزه شناختی کودک، خردسال و نوجوان استفاده نمی‌شود.
این مجری قدیمی تلویزیون با اشاره به اینکه باید همه دلسوزان کودکان برنامه‌سازی کنند، تأکید کرد: به گمان من باید تمام کسانی که دلسوزِ کودکان‌اند، برنامه‌سازی کنند. کسانی که دغدغه تربیت کودکان را دارند و به آینده بچه‌ها می‌اندیشند. آموزش‌هایی که برای بچه‌ها می‌گذارند، باید آموزش‌هایی باشد برای آینده‌شان هم مفید باشد. اگر این آموزش‌ها به شکلی طراحی شود که با روحیات بچه‌ها سازگار باشد حتماً جواب مثبتی می‌گیرد. بچه‌ها در هر گروه سنی علایقی دارند، اگر تلویزیون بتواند مجموعه‌ای از برنامه‌هایی که سرگرم‌کننده‌اند، آموزش‌های خیلی ملایم، مثبت و دوست‌داشتنی برای کودکان طراحی کرده‌اند، ارائه دهند مخاطب، مدیومی غیر از تلویزیون انتخاب نمی‌کند.
بررسی مختصات سینمای کودک و نوجوان در گفت‌وگو با مدیر شبکه کودک لبنانمیخواهند کاری کنند اما عملی نمی‌بینیم
رضایی در خصوص همکاری با تلویزیون گفت: ادعا می‌کنند می‌خواهیم کار کنیم و عملاً دوستان و همکارانی که می‌خواهند کاری ارائه بدهند به درِ بسته می‌خورند. من خودم یکی دو مورد با دوستان و همکاران رفته‌ایم و گفته‌ایم؛ یا ما را به اسپانسر ارجاع می‌دهند و یا می‌گویند بودجه نداریم و یا کار را به زمان دیگری موکول می‌کنند. به امید روزی که مسئولین فقط ادعا نکنند و برنامه‌های کودک برایشان مهم باشد. اما تلویزیون برای اینکه بتواند کارهای بهتری در حوزه کودک ارائه بدهد به نظر می‌آید سیاستگذاری‌ها و اهدافش را در این زمینه باید بازنگری کند. همچنین تلویزیون می‌تواند از افراد کاربلد و تهیه‌کنندگان قدیمی که دور مانده و خانه‌نشین و بیکار مانده‌اند، استفاده کند. هنوز بازنشسته نشده‌اند و از نظرات‌شان استفاده نشده است. در کارنامه‌شان کارهای ماندگار و درخشانی وجود دارد. متأسفم از اینکه برنامه‌های تلویزیون محتوای کافی ندارند، متأسفانه فقط حرف زده می‌شود و عملی نمی‌بینیم.
انتهای پیام/
بازداشت مروج کودکهمسری برای تبلیغ آرایشگاه زنانه در اینستاگرام