به نقل از «ایرنا»

خروجی که پایان جنگ را به ارمغان نیاورد

تاریخ انتشار: ۲۶ بهمن ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۲۷۵۰۰۸۰

کابل - ایرنا - اگرچه نیروهای ارتش سرخ اتحاد جماهیر شوروی که در 3 دی ماه سال 1358به افغانستان تجاوز نظامی گسترده انجام داده بودند پس از 9 سال حضور در 26 بهمن ماه 1367 با ناکامی این کشور را ترک کردند اما جنگ پایان نیافت و تداوم آن به حضور آمریکا انجامید که تا امروز ادامه دارد.

به گزارش ایرنا، 26 بهمن ماه مصادف با سالروز خروج نظامیان اتحاد جماهیر شوروی از افغانستان پس از 9 سال اشغال این کشور یک روز ملی و جشن پیروزی افتخار آمیزی برای ملت افغانستان بود اما خودخواهی و قدرت طلبی گروه های مختلف مجاهدین این پیروزی را به شکست سخت مبدل کرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

هرچند از خروج نظامیان ارتش سرخ از افغانستان 30 سال می گذرد اما تحولاتی که در این مدت در افغانستان از اثر تداوم جنگ بوجود آمده است همه را به حیرت انداخته است.
فرماندهان و افرادی که خود زمان از نامداران جهادی علیه ارتش سرخ بودند و دل به همکاری و حمایت آمریکا بستند با گذشت 18 سال به نتیجه مطلوب نرسیدند و امروز برای یافتن گم شده خود که همانا صلح پایدار است، بار دیگر به دروازه روسیه برای یافتن آن رفتند.
نشستی که با حضور طالبان و شماری از فرماندهان جهادی و رهبران سیاسی کنونی افغانستان در مسکو برگزار شد، به گفته شرگت کنندگان در ظاهر نتیجه ای رضایت بخش داد که همه شرکت کنندگان از آن ابراز رضایت کرده و خواستار تداوم آن در کشورهای دیگر شدند.
ارتش سرخ افغانستان را ترک کرد اما پیامدهای بد آن تاکنون ادامه دارد و افغانستان در آتش جنگ و ناامنی می سوزد که هرکسی از این روند تفسیر خود را دارند
به مناسب سالروز خروج ارتش سرخ شوروی از افغانستان تفسیرهای زیادی صورت گرفته است که برخی از کارشناسان براین باورند، آن پیروزی برآمده از حمایت ابرقدرت غرب یعنی آمریکا برای شکست رقیب بین المللی خود در باتلاق افغانستان بود که این یادآوری، منصفانه نیست، زیرا بودن آن شجاعت، مقاومت و از خود گذشتگی که در پشت هر سلاح برای رسیدن به پیروزی لازم است، یک عنصر اصلی می باشد، در غیر این صورت هزاران تُن مهمات نیز بدون حضور تنها یک سرباز هم نمی تواند موجب فرار دشمن شود.
وقتی آخرین سرباز شوروی در 26 بهمن سال 1367 خورشیدی به فرمان رهبرانش از روی پل «حیرتان» در استان «بلخ» در شمال افغانستان گذشت و وارد قلمرو شوروی آن زمان در کشور کنونی ازبکستان شد، موج شادی ملت مسلمان افغانستان را از بابت شکست اشغالگران کمونیست و دولت وابسته آنها فرا گرفت و افقی روشن از داشتن کشوری آزاد ، مستقل و توانمند در منظر این مردوم افغانستان نمایان شد.
این شادی متاسفانه دوام نیاورد و با بروز رخدادهایی پی در پی این پیروزی شرین، تلخ گشت به گونه ای که هزینه آن اشتباهات را مردم افغانستان تا امروز نیز پرداخت می کند.
حکومت طرفدار شوروی به رهبری «نجیب الله» تا سال 1371 ادامه یافت و در فروردین ماه همان سال سقوط کرد و مجاهدین به قدرت رسیدند.
با تأسف که رهبران مجاهدین افغانستان شیفته قدرت شدند و به پیامدهای خطرناک آن فکر نکردند و هرکدام برای گرفتن قدرت بیشتر وارد میدان نبرد دیگر بین خود شدند که این جنگ باعث ظهور طالبان گردید و این گروه تا امروز هم در کوهپایه های افغانستان با نیروهای افغان در نبرد هستند.
مجاهدانی که سال ها در برابر مجهزترین ارتش جهان ایستاده بودند و آن را به زانو درآوردند، نتوانستند در برابر دشمن بزرگتری که خانه در نفسانیت زیاده طلبی بشری داشت، پیروز شوند و در فرآیند ایجاد نظام سیاسی و ترسیم چارجوب های قدرت شکست خوردند و کار به درگیری های خانمان سوز داخلی رسید.
مهم ترین احزاب سیاسی و نظامی افغانستان که بر سر بدست آوردن قدرت در کابل پایتخت با یکدیگر منازعه داشتند، حزب جمعیت اسلامی به رهبری «برهان الدین ربانی» با اکثریت تاجیک تباران، «احمد شاه مسعود» به عنوان فرمانده شورای نظارت متشکل از ائتلاف فرماندهان نظامی گروه های مجاهد، حزب اسلامی به رهبری «گلبدین حکمتیار» با اکثریت پشتون ها، جنبش ملی اسلامی به رهبری ژنرال «عبدالرشید دوستم» از اقوام ازبک و احزابی از هزاره ها بود.
نقش گلبدین حکمتیار به عنوان متولی نخستین حزبی که قاعده تقسیم قدرت را نپذیرفت در این مقطع زمانی پررنگ است؛ او با پناه بردن به دامن همسایه جنوبی و اعلام مخالفت با ساختار حکومت انتقالی مجاهدان و حمله به کابل در عمل راه شروع درگیری های خانگی را برای چندین سال پایه گذاری کرد.
این آشفتگی داخلی مردم را به ستوه آورد و در عمل زندگی عادی آنها را مختل کرد و میلیون پناهجوی افغان که به خارج فرار کرده بودن حتی با گذشت حدود پنج سال از خروج اشغالگران جایی برای بازگشت نداشتند و این بستری شد برای تولد طالبان.
اگر چه جنگجویان گروه طالبان در زمان مبارزه با شوروی به این نام وجود نداشتند و در جمع همین احزاب فعالیت می کردند اما با تأسیس گروه جدیدی به نام طالبان و شعارهای اسلامی که در یک دست قرآن گرفته و در دست دیگر سلاح، طی یکسال نیروی بزرگی را از بین احزاب جذب و وارد میدان نبرد با دیگر گروه های مجاهد شدند.
این گروه به طور رسمی در سال 1994 میلادی به عنوان گروه ناجی برای مردم خسته از دو دهه جنگ بدون دستاورد ظهور کرد و با شعارهای جذاب عدالت و قانون با معیار اسلامی توانست بسرعت بر 95 درصد خاک افغانستان مسلط شود.
در گیرودار جنگ های گروه های مجاهدین با طالبان و جنگجویان تامین شده از دلارهای کشورهای عربی که به نام «جهاد» وارد این کشور شده بودند، فضا مساعد شد تا فعالیت تروریستی گروه هایی مانند القاعده حوزه نفوذ خود را به محدوده کشورهای غربی افزایش دهند و با استفاده از پایگاهی که بدون هیچ مسئولیتی در اختیار داشتند داستان حمله به آمریکا را به نام خود ثبت و فرصت را برای حمله نظامی آمریکا و «ناتو» به افغانستان فراهم کنند.
اگر چه هنوز هم بسیاری از آگاهان سیاسی بر این باورند که اجازه خلق القاعده و چشم پوشی از رشد آن و اغماض در برابر فعالیت های تروریستی آنها در خاک آمریکا و دیگر کشورها یک تصمیم برنامه ریزی شده از سوی کاخ سفید بوده و هست اما، چگونگی آن در این بحث مهم نیست، بلکه بیشتر اثر اقدامات آنها بر روند وقایع مد نظر است.
آمریکا به بهانه حمله القاعده به مرکز تجارت جهانی که در 11 سپتامبر سال 2001میلادی انجام شد در اوایل سال 2001 به افغانستان حمله کرد تا مسئولان حمله به آمریکا را که به ادعای آنها در قلمرو حکومت طالبان بودند و آنها از تحویل متهمان اجتناب می کردند، دستگیر و مجازات کند.
امروز از آن زمان 18 سال می گذرد، تا هنوز هم دامنه جنگ پایان نیافته است و هر روز افغان ها قربانی جنگ، حملات انتحاری، انفجار و حملات هوایی آمریکا با هم پیمانان غربی آنهاست.
با حمله نظامی آمریکا نه تنها القاعده و طالبان نابود نشد، بلکه اکنون با ادعای مقامات افغان اکنون گروه های تروریستی موجود در افغانستان به 20 گروه رسیده و دامنه حملات هم وحشیانه تر شده است که از مراکز آموزشی، مساجد، مراکز ورزشی و هرجای که جمعیتی وجود داشته باشد، بدون هیچگونه ملاحظه ای هدف قرار می گیرند.
اما در سال های اخیر تلاش های دولت افغانستان برای رسیدن به صلح با طالبان افزایش یافت اما هر بار که دولت وحدت ملی از طالبان خواست که با آنها وارد گفت وگو شده و جنگ جاری را به پایان برسانند، طالبان خواستار مذاکره با آمریکا شد و از گفت وگو با دولت خودداری کرد.
از اول سال 1397 که آمریکا به خواسته طالبان تن داد و برای صلح افغانستان گام برداشته است تاکنون نشست های متعددی پنهانی با گروه طالبان برگزار کرده و پنجمین نشست آنها قرار است بزودی در قطر برگزار شود.
با گذشت یک سال از تصمیم آمریکا برای صلح با طالبان هنوزهم چشم انداز صلح و امنیت روشن نیست و طالبان حاضر نشده است که با دولت افغانستان گفت وگوی مستقیم انجام دهند و آمریکا را طرف اصلی خود در این مذاکرات می داند.
افغان ها که از جنگ چهل ساله در این کشور بشدت خسته شده اند و قربانی های بیشماری خواسته وناخواسته داده اند، انتظار صلحی را می کشند که باردیگر منجر به درگیری با نام های جدید در این کشور نشود اما این خواسته افغان ها هنوزهم در هاله ای از ابهام قرار دارد و روشن نیست که پایان روند کنونی صلح به چه چیزی منجر خواهد شد.

آساق*291*2040

منبع: ایرنا

کلیدواژه: سياسي سال روز خروج ارتش سرخ

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۲۷۵۰۰۸۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دیپلمات افغان: جهان به سمت تعامل با کابل پیش می‌رود

مسئول روابط اقتصادی وزارت خارجه حکومت طالبان با اشاره به ترافیک شدید هیئت‌های خارجی در کابل گفت جهان به سمت تعامل با کابل پیش می‌رود. - اخبار بین الملل -

به گزارش دفتر منطقه‌ای خبرگزاری تسنیم، «شفیع اعظم» مسئول روابط اقتصادی وزارت خارجه حکومت طالبان در «ایکس» نوشت: افغانستان اکنون در موقعیتی قرار دارد که هر قدرتمند زمان و تاریخ، تهاجم به آن را امتحان کرده اما در پنجه، شکست و زخم و فرار گرفتار شده است.

وی با اشاره به مخالفان و نظامیان غربی افزود: در حال حاضر، بسیاری از فراریان تلاش می‌کنند تا تهاجم دیگری را به‌وجود آورند، اما جواب رد می‌شنوند.

این مقام ارشد وزارت خارجه حکومت طالبان تصریح کرد: همه درک کرده‌اند که این کشور را کسی جز افغان‌ها نمی‌تواند اداره کند. دنیا به سمت تعامل پیش می‌رود.

جامعه اطلاعاتی آمریکا پیش از این در ارزیابی سالانه خود از تهدیدات علیه این کشور طی گزارشی اذعان کرد قدرت و تعامل بین‌المللی حکومت طالبان افزایش یافته است.

در این گزارش آمده است: طالبان قدرت خود را در افغانستان تقویت کرده است همچنین تعامل بین‌المللی را تقویت کرده و به اجرای احکام دینی اولویت داده است.

شورای امنیت قطعنامه سازوکار تعامل با طالبان را تصویب کردرئیس کمیته دفاعی پارلمان انگلیس خواستار تعامل با طالبان شدچین، روسیه و پاکستان کشورهای دیگر را به تعامل با طالبان دعوت کردند

«امیرخان متقی» وزیر خارجه طالبان نیز بارها تاکید کرده است نیت خوبی نسبت به همسایگان افغانستان داریم و از کشورهای دیگر نیز خواستار همین انتظار هستیم.

وی تاکید کرده بود حکومت افغانستان با همه همسایگان و کشورهای جهان خواستار تعامل و روابط مثبت است.

انتهای پیام/.