وقتی ولنتاین جای روز عشق ایرانی را می‌گیرد...
تاریخ انتشار: ۲۷ بهمن ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۲۷۶۱۳۲۸
دور یکی از میزهای چوبی کافی‌شاپ جمع شده‌اند و پیرامون دغدغه‌ی این روزهایشان یعنی «ولنتاین» صحبت می‌کنند.
«فاطمه» که حدود ۲۲ سال دارد، بحث را در این جمع دخترانه آغاز می‌کند و از کادوهای مورد نظرش سخن می‌گوید؛ «قرار است یک کیف چرمی و یک کمربند بخرم.»
«مهسا» هم از خریدن یک لباس و گردنبند برای شب ولنتاین یاد می‌کند و «مینا» هم با خنده، بقیه را همراهی می‌کند؛ بحث داغ‌تر می‌شود و پای قیمت‌ها و مغازه‌های محبوب به میان کشیده می‌شود؛ از تخفیف‌های برخی از مغازه‌ها تا صفحات فروش کادوهای ولنتاین در اینستاگرام.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
«فاطمه» هر چند دانشجو ولی شاغل است و از پس خرید کادوی ولنتاین برمی‌آید اما «مهسا» که هنوز از نظر اقتصادی به خانواده وابسته است، به دوستان متوسل می‌شود و پول قرض می‌گیرد تا بتواند کادوی ولنتاین را بخرد
و «فاطمه» در جوابش خنده‌کنان می‌گوید: «هنوز یک هفته هم از دوستی‌تون نگذشته!..»
فاطمه ۲۰۰ هزار تومان را برای خرید کاودی ولنتاین و مخارج کافی‌شاپ برعهده گرفته است اما گاهی لابلای صحبت‌هایش از دوست قبلی‌اش هم انتقاد می‌کند که با وجود دادن کادوهایی مختلف، فقط یک شاخه گل رز برایش آورده و این موضوع خساست او را نشان می‌داده، به نحوی که بعد از مدتی رهایش کرده است.
"ولنتاین"، واژه‌ای که تقریباً طی ۱۰ سال گذشته تاکنون به گوش همه به ویژه جوانان آشنا شده، در واقع نام جشنی غربی به معنای «ابراز عشق» است که طی آن، عاشقان برای ابراز عشق به همدیگر هدیه می‌دهند.
جشن ولنتاین که این روزها جوانان به برگزاری آن رغبت زیادی دارند، ریشه در افسانه‌ای رومی و مسیحی دارد و قصه‌ای است که شاید برخی جوانان بیشتر از آنکه بخواهند به موضوع اصلی آن یعنی «ابراز عشق» بپردازند، آن را به عنوان نوعی سرگرمی عاشقانه نگاه می‌کنند.
هرچند این روز ایرانی نیست اما، درست در آستانه این روز اکثر فروشگاه‌ها و مغازه‌ها طراحی محصولات خود را با این روز هفته هماهنگ می‌کنند و شکل و شمایلی قرمز رنگ به خود می‌گیرند و تب و تاب خاصی در شهر می‌پیچد و بازار پیام‌هایی با عنوان ولنتاین مبارک هم داغ می‌شود!
این رویدادهای در حالی در کشورمان مورد توجه قرار گرفته که برگزاری جشن ولنتاین به عنوان جشنی با ریشه غربی و با هدف ترویج مصرف‌گرایی در کشورهایی مانند ایران، عربستان، مالزی، اندونزی، پاکستان، بخش‌هایی از هندوستان و روسیه ممنوع است. به عنوان مثال در ایران از سال ۱۳۸۹ تولید انواع پوستر، بروشور، جعبه و کارت‌های تبلیغاتی با نمادهای قلب، نیم‌قلب، گل رز قرمز و هر گونه فعالیتی مبنی بر اطلاع‌رسانی در این روز ممنوع است و از سوی مراجع قانونی با واحدهای متخلف برخورد می‌شود.
روز «ولنتاین» روز ابراز عشق در فرهنگ مسیحی و فرهنگ مدرن غربی است که هر سال در روز ۱۴ فوریه گرامی داشته می‌شود و در کشورهای اروپایی و آمریکایی دادن شکلات به عنوان هدیه روز ولنتاین از شهرت خاصی برخوردار است. تزئین شکلات و پختن انواع آن نیز از آداب این روز به‌شمار می‌رود.
ولنتاین و یا روز عشق فرنگی‌ها روزی است که قدمتش به قرن سوم میلادی و به دوران حکومت "کلودیوس" در روم باستان برمی‌گردد. در فلسفه نامگذاری این روز آمده است که در دوران زمامداری "کلودیوس" به جهت افزایش قدرت و تمرکز سربازان در جنگ در ازدواج آنها جلوگیری می‌شد و با توجه به قاطعیت "کلودیوس" هیچ سربازی جرأت ازدواج نداشت اما در آن زمان کشیشی به نام "والنتیوس" (والنتاین) مخفیانه سربازان را با دختران محبوبشان عقد می‌کرد.
بعد از اطلاع پادشاه روم از این ماجرا این کشیش، زندانی و در نهایت اعدام شد، به دنبال این حادثه عملاً این کشیش به سمبلی برای عشق تبدیل شد.
زمانی که سری به فروشگاه‌های کادویی، زرگری، بدلیجات، پوشاک و حتی لوازم آرایشی و حتی کتاب‌فروشی می‌زنیم، رد پایی از «کادوی مخصوص ولنتاین» و جملاتی مشابه به چشم می‌خورد که گاهی با بنرهای رنگارنگ بزرگ و تخفیف‌های چند درصدی به این مناسبت خودنمایی می‌کنند.
یکی از فروشندگان که به قول خودش از همین جوانان، ولنتاین را یاد گرفته است از بازار خوش‌فروش عروسک‌هایش یاد می‌کند و می‌گوید: «گرانی برای جوانان فرقی نمی‌کند، البته وقتی تقاضا بالاتر می‌رود ناخواسته اجناس هم گران‌تر می‌شود و این ربطی به جشن ولنتاین ندارد!»
اما از گران‌تر شدن و تب بازار ولنتاین هم که بگذریم، تب و تاب بازار کافی‌شاپ‌ها و رستوران‌ها هم داغ است، حتی برخی از کافی‌شاپ‌ها از قبل رزرو شده‌اند تا در آنها جشن ولنتاین برگزار شود و برخی رستوران‌ها هم جایی برای نشستن ندارند.
جشنی که هیچ ریشه‌ای در کشور و آئین سرزمینمان ندارد، چنان پررنگ شده که جای «روز عشق ایرانی» در تقویمان را گرفته است، در حالی که ولنتاین غربی فقط چهار روز از جشن "سپندارمذگان" فاصله دارد و شاید به ندرت افرادی جشن ایرانی عشق را بشناسند.
روز عشق ایرانی یا همان "سپندارمذگان" (سپندارمزگان) که با نام‌های "اسپندگان" و یا "اسفندگان" هم شناخته می‌شود روزی است که آن را معادل ولنتاین می‌دانند، اما با تاریخی کهن‌تر از روز ولنتاین که ویژه ایرانیان باستان بوده و این روز را به خاطر بزرگداشت زن و زمین جشن می‌گرفتند.
گرچه هنوز اختلاف نظرهایی برای تاریخ این روز وجود دارد اما تاریخ دقیق روز "سپندارمذگان" در ایران باستان ۵ اسفند ماه بوده که در آن سال‌ها ماه‌های سال همگی ۳۰ روز بوده‌اند. در تقویم جدید ایرانیان چون ۶ ماه اول سال ۳۱ روزه هستند بنابراین برخی معتقدند باید این روز را در ۲۹ بهمن جشن بگیرند.
اما برخی هنوز معتقدند اسم "اسپندگان" نام پنجمین روز از ماه اسفند است و باید در همان ماه نیز جشن گرفته شود، گرچه به نظر می‌رسد بیشتر ایرانیان ۲۹ بهمن را برای تبریک گفتن این روز جشن می‌گیرند.
پیش تر مینا رستمی، کارشناس ارشد جامعه‌شناسی در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا با اشاره به اینکه روز ولنتاین یک پدیده فرهنگی وارد شده از غرب است و عملاً هیچ هویتی در کشور و فرهنگ ما ندارد، اظهار کرده: متأسفانه روز به روز شاهد رشد نمونه‌های فرهنگی این چنینی در کشور هستیم و موج گسترده‌ای از پیام‌های مربوط به این روز در شبکه‌های اجتماعی دیده می‌شود.
وی ادامه داد: تاکنون هیچ اقدام و برنامه‌ریزی درستی در این راستا صورت نگرفته و عملاً بی‌هویتی به نسل آینده منتقل می‌شود در صورتی که در فرهنگ خود روزهای این چنینی بسیاری داریم. مسلماً با جلوگیری از ترویج این فرهنگ از بروز بی‌هویتی به خصوص در بین متولدین دهه ۸۰ و ۹۰ که گرایشهای نوستالژیکی به مانند دهه شصتی‌ها ندارند و همچنین در مقابل جدی شدن این پدیده غربی می‌توان ایستاد.
این مددکار اجتماعی با تأکید بر اینکه این پدیده در بین نوجوانان بسیار جدی تلقی می‌شود، افزود: جوانان ما به دلیل نداشتن سرگرمی و تفریحات سالم به سمت این پدیده‌ها کشیده می‌شوند. در کشور برنامه‌ریزی جدی و درستی برای جوانان وجود ندارد و این فقدان باعث شده است به بهانه‌ی روزهایی چون ولنتاین خود را سرگرم کنند، مراسم و پدیده‌های دیگری چون "هالووین" و حتی کریسمس نیز در ایران جشن گرفته می‌شود هرچند اعتقادی نسبت به آن ندارند اما به هر حال تحت عنوان سرگرمی به آن رجوع می‌کنند.
وی عنوان کرد: با توجه به ظرفیت‌های فرهنگ باستانی خود می‌توان بهانه‌های این چنینی را بومی و ایرانی کنیم چراکه به هر حال در این تعاملات و معاشرت‌ها که بیرون از خانواده اتفاق می‌افتد آسیب‌هایی وجود دارد که در چنین روزهایی بیشتر خود را نشان می‌دهد.
رستمی با اشاره به اتفاقاتی که به واسطه چنین پدیده‌هایی رخ می‌دهد، گفت: گاهی شاهد اقداماتی هستیم که عجیب به نظر می‌رسد اما گاهی دیده شده است فرد گوشی موبایل خود را برای خرید هدیه فروخته است. این اتفاقات نشان از جدی شدن این پدیده برای جوانان دارد. باور چنین موضوعی واقعاً دشوار است اما متأسفانه جوانان مبتلا به آن شده‌اند.
این کارشناس ارشد جامعه شناسی با بیان اینکه این پدیده به واسطه فشارهای گروهی همچون تأثیر گروه هم اتاقی‌ها در خوابگاه‌های دانشجویی گسترش بیشتری پیدا می‌کند، افزود: زمانی که روابط دانشجویانی که در خوابگاه زندگی می‌کنند را بررسی می‌کنیم متوجه می‌شویم که اشاعه این پدیده در چنین جمع‌هایی بیشتر است و به تبع آن فشارهای روانی بسیاری به فرد تحمیل می‌شود و فرد ممکن است حتی ناخواسته در موج این پدیده قرار بگیرد در صورتی که می‌توان با ترویج بیش از پیش فرهنگ و هویت ملی و دینی خود و همچنین برنامه‌ریزی در جهت فرهنگ‌سازی و ایجاد شرایطی برای تفریح سالم جلوی ترویج و بروز این چنین فرهنگ‌هایی را گرفت.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: روز عشق ایرانی منطقه یزد ولنتاین
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۲۷۶۱۳۲۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
پشت پرده برخورد‌های تند با پدیده بدحجابی
محمود علیزاده‌طباطبایی، عضو شورای مرکزی و معاون حقوقی دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی ایران در روزنامه سازندگی نوشت: نیروی انتظامی برای مقابله با مساله بدحجابی، طرحی را به نام طرح نور به اجرا درآورد. در راستای این طرح در همه معابر و اماکن عمومی، واحدهای پلیس مستقر شدند و با کسانی که به تشخیص پلیس حجاب شرعی را رعایت نمی‌کردند به عنوان برخورد با جرایم مشهود، اقدام به بازداشت و اعزام به مراکز پلیس کردند.
سخن پلیس این بود که اقدامش «رعایت قانون» و مطالبه مردم متدین است. سردار احمدرضا رادان، فرمانده فراجا نیز در سال گذشته از برخورد با کشف حجاب در معابر عمومی، خودرو و اماکن خبر داده بود. وی از استفاده از فن‌آوری و تجهیزات پیشرفته برای شناسایی فرد خاطی در حوزه معابر عمومی خبر داده و گفته بود که ابتدا به فرد خاطر تذکر داده خواهد شد و بعد از آن فرد با مدارک به حوزه قضایی معرفی شده تا به پرونده‌اش رسیدگی شود.
فعلاً مبنای قانونی برخورد با عدم رعایت حجاب شرعی، تبصره ماده ۶۳۸ قانون مجازات اسلامی است که مجازات عدم رعایت حجاب شرعی، جزای نقدی است. حکومت باید در مقابل پدیده‌های اجتماعی، برخورد ایجابی را بر برخورد سلبی ترجیح دهد و در مورد رعایت حجاب شرعی در طول ۴۵ سال گذشته در زمینه تعلیم، تبلیغ، ترویج، تشویق، تادیب و نصیحت که جنبه اثباتی و ایجابی دارند، اقدام برنامه‌ریزی شده و مطالعه شده‌ای انجام نپذیرفته است.
مسائل اجتماعی مانند مسائل فنی و اقتصادی باید مورد مطالعه قرار گیرند و راه‌حل اجتماعی برای آنها پیدا شود. برخورد خشونت‌آمیز با موضوع عدم رعایت حجاب شرعی درحال حاضر مبنای قانونی ندارد و موجب می‌شود که فضای جامعه تند شود. این ادعا که مطالبه مردم متدین، برخورد با پدیده عدم رعایت حجاب شرعی است، موجب می‌شود جامعه را به دو قشر اقلیت «مردم متدین» و اکثریت «غیرمتدین» تقیسم کنیم و به جای ایجاد فضای مهربانی و سرشار از مهر و محبت و حسن‌ظن و خوش‌بینی، فضایی انباشته از کینه و دشمنی در جامعه ایجاد شود.
به دنبال برخورد‌های اخیر با پدیده کشف حجاب، عضو دفتر رهبری نوشت: «رهبر انقلاب گفته‌اند، کشف حجاب هم حرام شرعی است و هم حرام سیاسی است، منتها دشمن با نقشه و برنامه وارد این کار شده است، ما هم باید با برنامه و نقشه وارد بشویم. کار‌های بی‌قاعده و بدون برنامه نباید انجام بگیرد. به تازگی برخی از مسئولان به دلیل کار‌های بی‌قاعده تذکر دریافت کردند».
همان طور که رهبری اشاره کردند، مقابله با پدیده بی‌حجابی نیاز به کار برنامه‌ریزی شده دارد. این برخورد‌های غیرمنطقی در طول ۴۵ سال گذشته تکرار شده و نتیجه‌ای هم نداشته است.
مرحوم آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی در خاطرات هفتم شهریور سال ۶۳ خود می‌فرماید: «امروز مسافران هواپیمای ربوده شده را برای زیارت کربلا برده‌اند. فیلمی که از سیمای عراق پخش شد خیلی از زنان مسافر را بی‌حجاب نشان داده است». ۱۳ شهریور پس از یک هفته چالش و پیگیری عراق حاضر نشد هواپیما را پس بدهد، اما مسافران و خدمه پرواز با یک پرواز هلندی وارد تهران شدند.
این بازگشت‌ها می‌تواند صحنه یک استقبال ملی باشد، اما در فرودگاه اتفاق عجیبی افتاد. حدود ۳۰ نفر از مسافر‌ها را دادستانی انقلاب برای تحقیق از فرودگاه به زندان اوین بردند. به نظر می‌رسد، دادستانی انقلاب کار خوبی نکرده. تذکر دادم که آزادشان کنند. حدود یک ماه قبل از این اتفاق، دادستانی عمومی تهران، بیانیه تندی داده بود که متولیان ادارات، اماکن عمومی، تالار‌ها و هتل‌ها باید بانوانی را که رعایت حجاب صحیح را نمی‌کنند، راه ندهند وگرنه مورد تعقیب قرار می‌گیرند.
همین ایام چند روزی در تهران شاهد تظاهرات علیه بدحجابی بودیم که گاهی با خشونت‌های عجیبی همراه می‌شد. ناطق‌نوری، وزیر کشور با انتقاد از بدحجابی از کار‌های انجام گرفته هم انتقاد کرد و گفت آیا شما انقلابی هستید؟ قطعاً حزب‌اللهی مشت به چشم بی‌حجاب نمی‌زند، تیغ نمی‌کشد و نسبت زنا به کسی نمی‌دهد.»
مرحوم هاشمی همچنین روایتی از جلسه سران قوا با حضور امام داده که شب مهمان احمدآقا بودیم. آقایان ولایتی، اردبیلی، خامنه‌ای و میرحسین موسوی هم بودند. امام هم شرکت کردند، درباره تظاهرات حزب‌اللهی‌ها علیه بی‌حجابی بحث شد.
ملاحظه می‌کنیم این مشکل از اول انقلاب بوده و متاسفانه برای این پدیده اجتماعی، تحقیق و مطالعه علمی صورت نگرفته و قانونی هم که اخیراً در مجلس تصویب شده و بین مجلس و شورای نگهبان در رفت‌وآمد است نه تنها نمی‌تواند مشکل را حل کند که مسائل اجتماعی را گسترده‌تر می‌نماید و اگر با تدبیر با آن برخورد نشود، نگرانی از تکرار حوادث سال ۱۴۰۱ وجود خواهد داشت.
به نظر می‌رسد اینگونه برخورد‌های تند با پدیده بدحجابی برنامه‌ریزی شده از طرف دشمنان این ملت باشد. برعکس سیاست‌های رهبری که توصیه به برنامه‌ریزی برای حل موضوع داشتند.
رویکرد اصلی باید در ارتباط با عدم رعایت حجاب شرعی اصلاح و بازپروری بزهکاران باشد، اما متاسفانه به نظر می‌رسد، سیاست جنایی به سمت نگرش امنیت‌مداری تغییر کرده و امنیت اخلاقی به یکی از چالش‌های اصلی تغییر یافته است و تعیین ضمانت اجرایی قانونی و تحمیل آن بر بزهکاران این عرصه تغییر یافته و مبتنی بر سیاست جنایی امنیت‌گرایانه است.
به نوعی با فرض دشمن دانستن و عدم رعایت حجاب، حقوق کیفری دشمن‌مدار در این حوزه را حاکم کرده است که با سیاست جنایی امنیت‌گرا در حوزه جرائم اخلاقی، آسیب‌های جدی به نظام اجتماعی کشور وارد می‌شود که منجر به افزایش هزینه با این جرائم می‌گردد. متاسفانه در فرهنگ حقوقی ما تعریف واحدی از رعایت حجاب وجود ندارد و قانونگذار، تعیین مصادیق را بر عهده شرع قرار داده است. رسالت حقوق کیفری جرم‌انگاری و گزینش واکنش اجتماعی مناسب در راستای پاسداری از ارزش‌های جامعه انسانی است.
صفت مجرمانه دادن به برخی رفتار‌ها می‌تواند در زمره مصادیق امنیت‌گرایی در حقوق کیفری مطرح شود؛ بنابراین زمانی که ارتکاب رفتاری برای امنیت روانی جامعه خطرناک تشخیص داده شود و نتوان با ابزار‌ها و ضمانت اجرایی غیرکیفری به آنها پاسخ گفت، قانونگذار آن رفتار را جرم می‌انگارد.
در مورد جرایم اخلاقی به خصوص عدم رعایت حجاب شرعی، قانونگذار بین بی‌حجابی و بی‌عفتی و بی‌حیایی تفاوتی قائل نشده و این سیاست نوسان‌دار برای مردم آزاردهنده است. در حوالی انتخابات به کسانی که عدم رعایت حجاب را به بی‌حیایی کشانده‌اند، میدان می‌دهند. تصویر افراد بی‌حجاب را پای صندوق رای نشان می‌دهند و سلبریتی‌هایی که حتی حریم حیا را درنوردیده‌اند از رسانه‌های عمومی مطرح می‌شوند، اما بعد از انتخابات دوباره تندروی‌ها با برخورد‌های غیرمنطقی استمرار می‌یابد.
به نظر می‌رسد، راه‌حل موضوع حجاب بر برخورد کیفری بنا شده و در طول ۴۵ سال حاکمیت نتوانسته حجاب را به صورت هنجار عمومی درآورد و بی‌حجابی را از طرف جامعه به عنوان ناهنجاری پذیرفته نشده است و حاکمیت نمی‌تواند با اکثریت بانوان که این هنجار را نپذیرفته‌اند، برخورد کند.
تصادف مرگبار در محور دره شهر-بدره ۴ کشته برجای گذاشت