نشریه آمریکایی وکس: زحمتی که آمریکا در ورشو به خود داد، هیچ و پوچ بود

نشریه آمریکایی وکس در گزارشی نتیجه معکوس تلاش دولت ترامپ در ورشو برای به انزوا کشیدن ایران و نافرجامی این نشست ضد ایرانی را تشریح کرد.

به گزارش ایسنا، به نقل از نشریه وکس، بنا بود تا کنفرانس ضد ایرانی ورشو با رهبری آمریکا در این هفته به منزوی ساختن ایران منتهی شود، در عوض با برجسته‌سازی مشکلات اصلی سیاست خارجی دولت دونالد ترامپ، موجب انزوای آمریکا شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این کنفرانس دو روزه که با عجله بسیاری برنامه‌ریزی شده بود و روز پنج‌شنبه به پایان رسید، به عنوان کنفرانس امینت خاورمیانه تشکیل شده بود اما بر همه عیان بود که گردهمایی «بیش از ۶۰ کشور» در واقع برای هم‌سو کردن جهان در زمینه «سیاست سخت‌گیری به ایران» بود؛ اگرچه آمریکا این مورد را انکار کرد.

این امر موجب خشم متحدان اروپایی آمریکا شده که بسیاری از آن‌ها تنها مسئولان دیپلماتیک رده پایین‌تر خود را فرستاده و یا هیچ نماینده‌ای برای شرکت در این نشست نداشتند. این اختلاف بر سر مشکل ایران از ماه مه گذشته پابرجاست که در آن زمان، آمریکا از توافق هسته‌ای ۲۰۱۵ خارج شد ولی متحدان اروپایی آن مانند فرانسه و انگلستان در این توافق باقی ماندند.

دلیل این کشورها برای ماندن در توافق هسته‌ای ساده بود؛ اگرچه ترامپ مدعی شد که ایران در تلاش بوده تا به یک بمب هسته‌ای دست پیدا کند، کشورهای اروپایی هیچ مدرکی برای این‌که نشان دهد تهران به دنبال چنین چیزی بوده، دریافت نکردند. ترامپ با خروج از این توافق مهم دیپلماتیک، اعمال دوباره تحریم‌ها بر ایران و تهدید کسانی که نفت ایران را می‌خرند، به طرف‌های توافق کننده در برجام پشت پا زد.

پس از این تحولات اوضاع برای دولت ترامپ بدتر شد. اروپا یک روش جدید در ژانویه به‌وجود آورد تا با اجتناب از مجازات‌های مالی آمریکا با ایران داد و ستد کند. این روش به اروپا اجازه داده در حالی که خسارت‌های احتمالی تحریم‌های آمریکا علیه اقتصاد ایران را فرو می‌نشاند، توافق هسته‌ای را زنده نگه دارد.

اکنون که کنفرانس ورشو به پایان رسیده، روشن است که این نشست موجب عمیق‌تر شدن شکاف میان اروپا و آمریکا شده است؛ تمام این‌ها به خاطر پافشاری سماجت آمیز دولت ترامپ بر این موضوع است که ایران در حال حاضر به دنبال سلاح هسته‌ای است.

آماندا اسلوآت، یک کارشناس اروپایی در اندیشکده بروکینگز در واشنگتن در این باره می‌گوید: «به جای اینکه این نشست به یک دستاورد متحد کننده دیپلماتیک برای "مشخص کردن فعالیت‌های دردسرساز ایران در منطقه" منجر شود، این نشست ابتدا انزوای دیپلماتیک آمریکا در برابر متحدان اروپایی آن را آشکار کرد».

چهار اشتباه در این کنفرانس تحت امر آمریکا رخ داد:

اول آن که این نشست شروع بدی داشت.

رودی گیلانی، وکیل شخصی ترامپ، روز چهارشنبه در نزدیکی تجمع یک گروه ضد ایرانی (گروهک منافقین) به گفت‌وگو پرداخت که پیش از این توسط آمریکا به عنوان تشکیلاتی تروریستی در نظر گرفته شده بود و گیلانی از لابی‌گران طولانی‌مدت آن بوده است.

گیلانی در حاشیه نشست ورشو، به یواس‌ای تودی گفت: «همه موافق‌اند که ایران اولین کشور حمایت‌کننده تروریسم در جهان است».

با وجود این‌که نظرات گیلانی در خود نشست ورشو مطرح نشد، قطعاً با نشان دادن این‌که آمریکا در ورشو حاضر بود تا درباره ایران بدگویی کند، موجب تیره‌تر کردن وجهه آن شد.

دوم آن‌که مشارکت در نشست رسمی ورشو ضعیف بود.

در حالی که رهبران، آلمان، فرانسه و اتحادیه اروپا که همگی از اعضای توافق هسته‌ای با ایران هستند از سوی برایان هوک، نماینده ویژه دولت ترامپ در گروه اقدام ایران به این نشست دعوت شده بودند، در آن حضور نیافتند. در ضمن، دیگر کشورهای اروپایی و عربی نمایندگانی در رده پایین‌تر به این نشست فرستادند.

این امر موجب تنها ماندن مقامات ارشد آمریکایی مانند مایک پنس، معاون رئیس جمهور آمریکا و مایک پمپئو، وزیر امور خارجه آمریکا در موقعیتی دشوار شد. عموماً این مقامات ارشد تنها با حضور همتایانشان در نشست‌ها شرکت می‌کنند اما در این مورد آن‌ها تنها برای دیدار با مقامات خارجی بسیار رده پایین‌تر از خود به لهستان سفر کردند.

سوم؛ مقامات رسمی رده بالای خارجی که در نشست شرکت کردند، به دلایلی نابه‌جا خبرساز شدند.

بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی، روز چهارشنبه (اولین روز نشست ضدایرانی ورشو) هنگامی که صفحه رسمی توئیتر وی «نه تنها هدف اصلی این نشست را تشریح کرد، بلکه به طور تصادفی مدعی جنگ علیه ایران شد»، مرتکب اشتباه بزرگی شد.

نتانیاهو در یک پیام توییتری مدعی شد: «چیزی که درباره این نشست اهمیت دارد و از کسی پوشیده نیست، آن است که این نشست، نشستی آزاد با نمایندگان کشورهای عربی است که با هدف پیشبرد منافع مشترک جنگ با ایران بر سر یک میز گرد هم آمده‌ایم».

این پیام توییتری یک ساعت بعد حذف شد اما آسیب خود را بر جای گذاشته بود. ظاهراً اتفاق رخ داده، یک ترجمه بد از کلمه عبری برای «جنگ» بوده است؛ مقصود نتانیاهو «مقابله» بوده است. پیام توییتری جدیدی با استفاده از این کلمه به جای «جنگ» در صفحه توییتری نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی منتشر شد.

در مورد چهارم مایک پنس با ایراد آن سخنرانی که آشکارا به دوستان اروپایی آمریکا زخم‌زبان می‌زد، هیچ کمکی به بهتر شدن شرایط برای خود نکرد.

پنس روز پنج‌شنبه با اشاره به سازوکاری که اروپا برای ادامه تجارت با ایران استفاده می‌کند گفت: «آن‌ها به این طرح، "سازوکار مالی ویژه" می‌گویند».

وی در ادامه افزود: از نظر ما این یک اقدام غیر عاقلانه است که تنها موجب قدرت گرفتن ایران، تضعیف اروپا و بیشتر شدن فاصله میان اروپا و آمریکا می‌شود». این خطابه وی به درخواست از اروپا برای دست شستن از برنامه‌های خود و پیروی از آمریکا منتهی شد. اما این درخواست پنس، خود، اقدامی غیرعاقلانه بود.

درخواست از اروپا برای انجام دادن کاری که به وضوح مایل به انجام دادن آن نیست، از جمله قطع روابط اقتصادی با تهران و عقب‌نشینی از توافق هسته‌ای ایران، تنها باعث آسیب دیدن روابط شکننده آمریکا و اروپا منجر خواهد شد. افزون بر آن، موجب ضعیف به نظر رسیدن دولت ترامپ خواهد شد، به ویژه اگر آن کشورها درخواست آمریکا را قبول نکنند.

اریک بروئر، یک کارشناس مسائل ایران در اندیشکده مرکز امنیت جدید آمریکا در واشنگتن در این باره می‌گوید: آمریکا در نشستی که ممکن بود در آن برخی زخم‌ها بهبود یابند، موجب گسترش شکاف میان خود و متحدانش شد.

اگر ایران واقعاً به دنبال دستیابی به یک سلاح هسته‌ای بود که تخطی مستقیمی از توافق هسته‌ای به‌شمار می‌رود، چیزی وجود داشت که به‌خاطر آن تمام این خسارت را به بار آورد. مشکل آن است که حتی جاسوسان اطلاعاتی آمریکا می‌گویند که ایران در حال پایبندی به توافق هسته‌ای است. این به این معناست که تمام آن زحمتی که (آمریکا) در ورشو به خود داد هیچ و پوچ بود.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: آمريكا اتحاديه اروپا ايران توافق هسته ای مایک پنس نشست ضد ایرانی لهستان

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۲۷۶۸۴۰۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

پیشنهاد گروگان سابق آمریکایی در خصوص جنگ ایران و اسرائیل

جان لیمبرت، گروگان سابق سفارت آمریکا در تهران در مطلبی با اشاره به سطح تنش‌ها بین ایران و آمریکا بر لزوم گفتگو بین طرفین تاکید کرد و گفت که صحبت با ایران سخت خواهد بود؛ اما اگر بتواند هر دو طرف را از مسیر فاجعه دور نگه دارد، ارزش دارد.

به گزارش دنیای اقتصاد؛ جان لیمبرت، دیپلمات پیشین آمریکایی در مطلبی برای اندیشکده ریسپانسیبل استیت کرفت نوشت، برای چندمین بار، ایالات متحده و ایران به یک جنگ آشکار نزدیک شده اند که هیچ یک از طرفین آن را نمی‌خواهند. بر اساس این گزارش، اخیرا اسرائیلی‌ها به ساختمانی در محوطه کنسولگری ایران در دمشق حمله کردند که منجر به شهادت هفت مستشار نظامی ایران شد.

در مقابل ایرانی‌ها به این نقض اماکن دیپلماتیک اعتراض کرده و با پرتاب صد‌ها پهپاد و موشک جنگی به سمت اسرائیل به آن پاسخ دادند. در این بین آمریکا با هشدار‌های فراوان به رهگیری آن‌ها کمک کرد. اسرائیلی‌ها برای نشان دادن توانایی خود، دست به یک حمله متقابل زدند. به نظر می‌رسد که این مبادله تا دور بعدی فعلا پایان یافته است.

دیر یا زود، اگر آمریکا و جمهوری اسلامی می‌خواهند از این درگیری باخت-باخت اجتناب کنند، باید شروع به گفتگو کنند. ۴۵سال اتهام و نکوهش از سمت دو طرف، دستاوردی برایشان به ارمغان نیاورده است. همچنین برای دولت‌های متوالی ایالات متحده، ایران همچنان معما است و معما باقی خواهد ماند.

با الهام از تروتسکی می‌توان گفت «شما ممکن است کاری با ایران نداشته باشید. اما ایران با شما کار دارد.» برای ایران، آمریکا یک مشغله ذهنی باقی می‌ماند. جمهوری اسلامی ایران نیز نشان داده که بعد از چهل و پنج سال جایگاه خود را حفظ کرده است. حال این پرسش مطرح می‌شود که چرا باید با جمهوری اسلامی صحبت کنیم، در حالی که اصل سیاست جمهوری اسلامی به قول یکی از مقامات ایرانی «مخالفت با آمریکا» است؟

جان لیمبرت ادامه می‌دهد: «ما باید صحبت کنیم، زیرا صحبت کردن (و گوش دادن) به دشمن به معنای تامین منافع ملی ما از طریق برقراری ارتباط است. حرف زدن هرگز به معنای تایید یا حمایت نیست.» تا امروز که دو طرف با هم صحبت نکرده اند، چه اتفاقی افتاده است؟ یا به عنوان مثال وقتی نمایندگان جمهوری اسلامی در جلسات از ملاقات حضوری با همتایان آمریکایی خود اجتناب می‌کنند، چه اتفاقی می‌افتد؟

هر گاه دو طرف، همسایه ها، اقوام، کشور‌ها به هر دلیلی نتوانند با هم صحبت کنند، هر یک از طرفین برای دیگری به طور همزمان تبدیل به مافوق بشر می‌شوند که قادر به هر کاری است. در این صورت، یک ایران مافوق بشر می‌تواند در عرض چند هفته سلاح هسته‌ای بسازد و تحویل دهد، نیرو‌های محور مقاومت را برای انجام ماموریت هایش در هر جایی تقویت و امپراتوری‌های قدرتمند ایرانی دوران یونان و روم را بازسازی کند.

از سوی دیگر، ایالات متحده مافوق بشر نیز می‌تواند سیاست مداخله در رویداد‌های ایران را به شکل دیگری ادامه دهد. در یک سطح، سیاستمداران تهران و واشنگتن به دنبال اجتناب از جنگ ایران و آمریکا هستند. ایران نمی‌خواهد جنگ بزرگ، اوضاع را در این کشور به‌هم ریزد و در واشنگتن، هر دو رئیس جمهور دموکرات و جمهوری خواه می‌دانستند که «جنگ احمقانه دیگر» در خاورمیانه یک بازنده سیاسی به همراه دارد.

در سال ۲۰۱۶، ترامپ در برابر چنین جنگ‌هایی مقاومت کرد و پیام او قدرتمند بود. اگرچه او به طرز احمقانه‌ای توافق هسته‌ای ایران را رها کرد و تهدیدی عجیب برای زدن «۵۲ مکان تاریخی» در ایران مطرح کرد، اما به وضوح شکی برای پرهیز از جنگ نداشت. زمانی که مشاور امنیت ملی‌اش او را به سمت رویارویی سوق داد، وی را اخراج کرد.

آیا نخست وزیر بنیامین نتانیاهو می‌خواهد ایالات متحده را وارد جنگ با ایران کند؟ به نظر می‌رسد که او در پی حفظ خود در قدرت است. جنگ‌ها اغلب با بیان اینکه هر دو طرف خواهان صلح هستند، آغاز می‌شود. اما محاسبات نادرست یا دست کم گرفتن طرف مقابل و اقدامات شخص ثالث می‌تواند کشوری را به سمتی سوق دهد که خود می‌داند ویرانگر است. لیمبرت در نهایت تاکید کرد که صحبت با جمهوری اسلامی سخت خواهد بود، اما اگر بتواند هر دو طرف را از مسیر فاجعه دور نگه دارد، ارزش دارد.