به نقل از «ایکنا»

کاهلی نسبت به نماز از جهالت نشئت می گیرد

تاریخ انتشار: ۲۹ بهمن ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۲۷۹۱۵۹۴

ابراهیم قاسمی روشن، مدیرگروه معارف و الهیات دانشگاه گیلان در گفت وگو با ایکنا از گیلان، با اشاره به رابطه نماز و آسیب های اجتماعی، اظهار کرد: انسان چهار نوع رابطه با جهان دارد که این روابط شامل رابطه انسان با سایر انسان ها، رابطه انسان با خود، رابطه انسان با محیط و رابطه انسان با خدا می شود.

وی با بیان اینکه اگر انسان رابطه بین خود و خدا را به نحو احسن برقرار کند وظایفش در رابطه با خود، محیط و دیگر سایر انسان ها مشخص می شود، گفت: خداوند بزرگترین موهبت ها و نعمت های فراوانی را در اختیار انسان گذاشته است و لذا هر انسان عاقل و منصفی باید شکر نعمت را به جا آورد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در واقع شکرگزاری طبیعی ترین رابطه انسان با خداست؛ البته خداوند به شکرگزاری انسان محتاج نیست، بلکه انسان به این رابطه نیاز دارد.

مدرس دانشگاه نماز را یکی از جنبه های ارتباط انسان با خدا دانست و عنوان کرد: وقتی انسان با خدا ارتباط برقرار می کند خود را در برابر وجودی می بیند که همه صفات کمالی را به صورت مطلق دارد و لذا انسان مشتاق چنین وجودی است و اظهار تواضع و فروتنی خواهد کرد.

قاسمی روشن با بیان اینکه اذکار نماز خود به خود انسان را از انحرافات و آسیب های اجتماعی دور می کند، گفت: کسانی که در مسیر فساد و انحراف حرکت می کنند مورد خشم و غضب خداوند هستند و لذا در نماز از خدا می خواهیم راه ما را از مسیر نادرست جدا کند. بی تردید اگر نماز با معرفت و حضور قلب باشد، به سمت بدی ها نخواهیم رفت.

وی ادامه داد: خداوند به وسیله نماز اجازه هم صحبتی بندگان با خودش را داده و اگر انسان آگاه باشد در ارتباط با چه وجودی است، خودش را از انحرافات نجات می دهد لذا بی توجهی عده ای نسبت به نماز به خاطر قبول نداشتن نماز نیست، بلکه کاهلی صورت می گیرد که ناشی از جهالت است. اگر به بررسی جایگاه نماز با توجه به آیات و روایت بپردازیم درمیابیم که ترک نماز فرقی با کفر ندارد و مسلمانی که نماز را عمدا ترک می کند در مقام معمل مانند کفار است.

مدیرگروه معارف و الهیات دانشگاه گیلان هدایت جوانان در بسیار سخت دانست و متذکر شد: امروز مانند گذشته نیست که فرزندان پیرو والدین باشند، بلکه بخشی از تربیت و هدایت جوانان به جامعه برمی گردد لذا خانواده ها باید اصول و چارچوب نحوه برخورد صحیح با فرزندان را یاد بگیرند.

وی با بیان اینکه دشمنان با استفاده از ابزارهای مختلف می خواهند جوانان را در مسیر دیانت تضعیف کنند، گفت: محتوای انقلاب ما اسلام است و دشمنان می دانند اگر بناست به انقلاب خدشه وارد کنند، باید تدین را از جوانان بگیرند لذا یکی از دلایل دوری جوانان از نماز از نقشه های دشمنان نشات می گیرد.

قاسمی روشن علم، اخلاق، معنویت و عدالت را از جمله عناصر اصلی پیشرفت جوامع متمدن دانست و خاطرنشان کرد: برخی دین داری را عامل عقب ماندگی کشورها می دانند، اما تاکیدی که اسلام به عناصر چهارگانه پیشرفت دارد، در هیچ یک از مکاتب دنیا دیده نمی شود و نمی توانیم آموزه ای پیدا کنیم که در تعارض با این عناصر باشد.

وی تحقق کامل آموزه های دینی را عامل پیشرفت دانست و تصریح کرد: کشورهایی که ادعای دین داری دارند، اما عقب مانده هستند، در واقع در این کشورها دین به معنای حقیقی حضور ندارد.

مدرس دانشگاه از والدین خواست فرزندان خود را اجبار به ادای فرایض دینی نکنند و یادآور شد: والدین به جای برخوردهای احساسی، ناپخته و سخت گیرانه با فرزندان خود دوست و رفیق شوند و در انجام واجبات آنها را همراهی کنند. جوانان از هم سالان خود تاثیرپذیری بیشتری دارند و لذا وادین باید فرزندان را با کسانی مرتبط کنند که اهل نماز و مسجد و هیئت هستند.

قاسمی روشن با بیان اینکه مسئولان فرهنگی باید نسبت به تولید محتوای دینی درباره نماز و آموزه های اسلامی اهتمام داشته باشند، خاطرنشان کرد: گاهی یک رمان، انیمیشن یا فیلم درباره آثار و برکات نماز در زندگی افراد بسیار اثرگذارتر از ساعت ها سخنرانی است. در این راستا طرح «استاد؛ مسجد» را اجرا کردیم تا اساتید دانشگاه در مساجد محل حضور پیدا کنند و الگوهای عملی باشند.

وی از مسئولان نیز خواست به همراه کارمندان در صف نماز جماعت قرار گیرند و اضافه کرد: کسانی که نماز می خوانند باید سایر سجایای اخلاقی را در خود تقویت کنند تا بتوانند دیگران را با خود همراه سازند.

انتهای پیام

منبع: ایکنا

کلیدواژه: خبرگزاری بین المللی قرآن نماز

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iqna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایکنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۲۷۹۱۵۹۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

۷ نشانه که می گوید باید کسی که دوستش دارید را ترک کنید

ترک کردن کسی که دوستش دارید، هرگز آسان نیست. اما گاهی اوقات، این کار برای سلامت عاطفی و رشد شخصی شما ضروری است.

به گزارش روزیاتو، به بررسی ۸ نشانه کلیدی می پردازیم که می گوید ممکن است لازم باشد کسی که دوستش دارید را ترک کنید. این کار تسلیم شدن نیست، بلکه حرکت رو به جلو است.

۱) منفی‌گرایی مداوم

عشق باید به شما کمک کند که رشد کنید. تجربه منفی گرایی مداوم در یک رابطه، نشانه روشنی است که چیزی باید تغییر کند. منفی‌گرایی مداوم ممکن است شامل مشاجره های مکرر، احساس خستگی یا کاهش عزت نفس شما باشد.

روابط نزدیک ما به طور ایده‌آل باید منشا حمایت، احساس مثبت و شادی باشند. اگر در عوض مدام در استرس هستید، ممکن است زمان آن رسیده باشد که دوباره رابطه خود را ارزیابی کنید.

به یاد داشته باشید که این کار به معنای مقصر دانستن طرف مقابل نیست. بلکه شما باید تصمیم بگیرید که چه راهی برای سلامت عاطفی شما بهترین انتخاب است.

سخت است، اما گاهی اوقات رها کردن قدم شجاعانه ای است که باید برداشته شود.

۲) مسائل حل نشده

مشکلات در هر رابطه ای اجتناب‌ناپذیر هستند. اما نحوه برخورد ما با آنها مهم است.

مسائل حل‌نشده می توانند حتی در قوی ترین روابط شکاف ایجاد کنند. شاید بخواهید مسائل و مشکلات را نادیده بگیرید به این امید که خود به خود ناپدید شوند.

با این حال، مسائل حل نشده به مرور زمان منجر به رنجش و جدایی می شوند. آنها مانند یک سم آهسته عمل کرده و پیوند ما را ذره ذره از بین می برند؛ تا جایی که چیزی برای نجات نمانده باشد.

بنابراین، اگر در موقعیتی قرار گرفتید که در آن مسائل به جای رویارویی و حل و فصل کنار گذاشته می‌شوند، ممکن است نشانه‌ای از این باشد که زمان رها کردن آن رابطه فرا رسیده است.

این کار آسان نیست، اما سالم تر از حفظ رابطه ای پر از حرف های ناگفته و مسائل حل نشده است.

۳) در دسترس نبودن از لحاظ عاطفی

در دسترس بودن از نظر عاطفی، پیش‌نیاز هر رابطه سالم است. این به معنای پذیرا بودن احساسات شریک زندگی و همچنین ابراز احساسات خود است.

تحقیقات نشان داده که در دسترس نبودن از لحاظ عاطفی اغلب می تواند از تجربیات آسیب‌زا در گذشته یا مسائل عاطفی حل نشده ناشی شود.

اگر قادر به برقراری صمیمیت عاطفی با طرف مقابل نیستید، ممکن است نشانه‌ای از این باشد که او از نظر عاطفی در دسترس نیست. این موضوع می تواند در طول زمان به شدت برای شما خسته‌کننده باشد و منجر به احساس تنهایی و نارضایتی شود.

شناخت این نشانه بسیار مهم است. زیرا هیچ مقدار عشقی نمی تواند کمبود ارتباط عاطفی را جبران کند. به همین خاطر، گاهی اوقات رها کردن تنها گزینه پیش رو می شود.

۴) بی اعتمادی

اعتماد در هر رابطه ای حرف اول را می زند. در واقع اعتماد یک رشته نامرئی است که دو نفر را در کنار هم نگه می دارد، حتی زمانی که شرایط سخت باشد.

اما چه اتفاقی می‌افتد که آن نخ پاره شود؟

اگر دائماً به اعمال یا سخنان طرف مقابل شک می‌کنید یا او نشانه‌هایی از بی‌اعتمادی نسبت به شما نشان می‌دهد، ممکن است نشانه‌ای واضح از این باشد که چیزی در رابطه شما اشتباه است. هنگامی که اعتماد از دست می رود، بازسازی آن سخت است.

اصول روانشناسی بر اهمیت اعتماد در حفظ روابط سالم تاکید می کنند. بدون آن، سوءظن و ناامنی می تواند در رابطه رخنه کرده و زمینه ای برای درگیری و ناراحتی ایجاد کند.

گاهی اوقات، با وجود تلاش ما نمی توان اعتماد را دوباره به رابطه بازگرداند. در چنین مواردی، رها کردن و حرکت به جلو ممکن است سالم‌تر باشد.

۵) اهداف زندگی‌تان با هم هماهنگ نیستند

در مسیر عشق، دو نفر باید با هم به سوی رویاها و آرزوهای مشترک خود قدم بردارند.

اما اگر مسیرهای شما به جای همگرا شدن، واگرا شوند چه؟

اگر دائماً باید رویاهایتان را کنار بگذارید، یا اگر فرد مورد علاقه‌تان مایل نیست که آینده‌اش را با رویاهای شما هماهنگ کند، ممکن است وقت آن رسیده باشد که رابطه خود را دوباره ارزیابی کنید.

اصول روانشناسی بر اهمیت سازگاری در روابط طولانی‌مدت تاکید دارند. داشتن اهداف متفاوت می تواند منجر به رنجش، ناامیدی و احساس گیر افتادن در رابطه شود.

رشد در کنار یکدیگر در یک رابطه ضروری است، نه جدا از هم. گاهی اوقات، رها کردن تنها راه برای اطمینان از این است که هر دو نفر می توانند آزادانه راه خود را دنبال کنند.

۶) دیگر خوشحال نیستید

این مورد ممکن است بدیهی به نظر برسد، اما اغلب نادیده گرفته می شود. شادی جوهره عشق و دلیل ایجاد پیوند ما با دیگران است.

غیرعادی نیست که خودمان را آنقدر درگیر پیچیدگی یک رابطه بیابیم که فراموش کنیم یک سوال ساده از خودمان بپرسیم: آیا من خوشحالم؟

اگر در رابطه خود دائماً ناراضی، مضطرب یا تحت استرس هستید، مجدداً رابطه‌تان را ارزیابی کنید. روابط ما باید شادی، آسایش و احساس تعلق به همراه داشته باشند.

سلامت عاطفی ما در درجه اول اهمیت قرار دارد. اشکالی ندارد که شادی خود را به جای رابطه ای که شما را بی انگیزه می کند، انتخاب کنید.

۷) همیشه برای توجیه رفتارهای طرف مقابل بهانه می آورید

آیا تا به حال متوجه شده اید که دائماً برای توجیه رفتارهای طرف مقابل بهانه می آورید؟

شاید همیشه اعمال و رفتارهای شریک زندگی خود را نه‌تنها برای دیگران، بلکه برای خودتان توجیه کنید.

اصول روانشناسی به ما هشدار می دهند که بهانه‌جویی مداوم می تواند نشانه انکار باشد. این کار راهی برای اجتناب از این واقعیت دردناک است که شما در یک رابطه سالم نیستید.

وقتی کسی را دوست دارید، می خواهید بهترین ویژگی ها و رفتارها را در او ببینید. اما باید به یاد داشته باشیم که عشق نباید ما را تا حدی کور کند که ارزش های خود را نادیده بگیریم.

اگر در موقعیتی قرار گرفتید که همیشه برای رفتار طرف مقابل بهانه می آورید، رها کردن رابطه اشکالی ندارد.

کانال عصر ایران در تلگرام