گزارش شکست کجاست؟
تاریخ انتشار: ۳۰ بهمن ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۲۸۱۵۱۷۳
بهمن‌ماه درحالی به پایان می‌رسد که تیم‌ملی کشورمان در آغازین روزهای این ماه با قبول شکست برابر ژاپن در مرحله نیمه‌نهایی از گردونه جام‌ملت‌های آسیا خارج شد و به این ترتیب حسرت قهرمانی ما در این رقابت‌ها پابرجا باقی ماند؛ حسرتی که حالا می‌رود به نیم‌قرن نزدیک شود. به این ترتیب چیزی حدود یک ماه است که تیم‌ملی ایران با شکست از جام‌ملت‌های آسیا بیرون آمده و همکاری کارلوس کی‌روش هم با فدراسیون خاتمه یافته است، اما نه‌تنها خبری امیدوارکننده و روشن در مورد آینده این تیم مخابره نمی‌شود، بلکه حتی یک جمع‌بندی چهار خطی هم در مورد دلایل ناکامی تیم کشورمان ارائه نشده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
بعد از باخت سنگین و غیرمنتظره تیم‌ملی کشورمان برابر ژاپن که بی‌شک نمی‌توانست یک «حادثه» باشد، هر کدام از کارشناسان و روزنامه‌نگاران از دیدگاه خودشان این موضوع را نقد کردند که البته بیشتر مطالب جنبه احساسی داشت. به‌طور مثال عمده نگاه‌ها به صحنه گل اول ژاپن دوخته شده بود و بسیاری کوشیدند مساله جمع شدن پنج بازیکن ایرانی دور داور و دویدن بازیکن ژاپنی به سمت توپ را به ریشه‌هایفرهنگی و اجتماعی موجود در کشورمان ارجاع بدهند، اما چنین نگاه‌هایی بیش از حد شعارزده و احساسی بود و بیشتر به درد همان شبکه‌های اجتماعی می‌خورد. چه اینکه بعدتر تصاویری منتشر شد که نشان می‌داد مثلا منچسترسیتی انگلستان هم اخیرا چنین گلی به برنلی زده است. نمی‌شود خوابیدن بازیکنان تیم‌ملی روی خط دروازه در بازی با اسپانیا را به همت و غیرت داخل تیم ربط داد و این‌طور سهل‌انگاری در دیدار با ژاپن را صرفا مرتبط با فرهنگ بومی ایرانیان دانست.
به ویژه از این جهت که تنها این گل سرنوشت بازی را روشن نکرد و ما دو گل دیگر هم خوردیم. در این شرایط انتظار می‌رفت حداقل خود فدراسیون به‌عنوان نهاد متولی اداره فوتبال دست به کار شود و با نگاهی عمیق‌تر به گذشته، مشکلات را برای آینده‌ای بهتر از پیش‌رو بردارد، اما تا کنون هیچ نشانه‌ای از این عزم در خیابان سئول دیده نشده است. مدیران فدراسیون ظاهرا همه چیز را به گذر زمان سپرده‌اند تا به لطف افزایش حساسیت مسابقات باشگاهی، مردم به تدریج اتفاق رخ داده برای تیم‌ملی را از یاد ببرند، اما آیا این رویه به سود فوتبال ایران است؟ مسابقات اخیر در امارات، سومین جام‌ملت‌های برگزار شده در دوران زوج تاج- کفاشیان در فدراسیون فوتبال است و به نوعی مسوولیت ۱۶ سال از حسرت ۳۷ ساله تیم‌ملی در کسب عنوان قهرمانیآسیا مربوط به همین گروه مدیریتی است، اما انگار قرار نیست آقایان از گذشته درس بگیرند.
بردها و باخت‌ها از آسمان نمیآینداگر از قهرمانی قطر داستان‌ها می‌سازیم و به درستی آن را مربوط به یک پروسه ۱۲ ساله به شمار می‌آوریم، ریشه‌های شکست خودمان را هم باید بررسی کنیم. نه باخت‌ها از آسمان می‌آیند و نه بردها. به‌عنوان مثال برخی عقیده دارند اتفاقی که برای تیم‌ملی در بازی با ژاپن رخ داد بیشتر به‌خاطر فقدان تجربه دریافت گل اول توسط ملی‌پوشان بود. به این معنا که ما اگر می‌توانستیم مسابقات تدارکاتی بزرگ‌تر داشته باشیم و بازیکنان‌مان چند بار در شرایط دریافت گل قرار می‌گرفتند، می‌توانستند در بازی با ژاپن هم روی اعصاب‌شان مسلط باشند و کار را جبران کنند. این یک فرضیه است که فدراسیون فوتبال باید در مورد میزان صحتش تحقیق کند. اگر واقعا این گزاره درست باشد، لازم است در دوران سرمربی بعدی این نقیصه به هر قیمتی برطرف شود. با این مدل فرافکنی کردن‌ها و پیش کشیدن بحث فرهنگ بومی و... نمی‌توان دورنمای روشنی برای پایان حسرت آقایی در آسیا متصور بود.
بدون پلن برای آیندهنکته آزاردهنده بعدی این است که ظاهرا فدراسیون فوتبال هیچ برنامه روشنی هم برای آینده تیم‌ملی ندارد. تنها واکنش رسمی به این مساله از سوی مازیار ناظمی، مسوول روابط عمومی وزارت ورزش اتفاق افتاد که حرف از حضور احتمالی مورینیو، زیدان و کلینزمن در ایران زد! جالب اینکه این سه مربی هیچ ربطی به هم ندارند، سبک و تفکر فوتبالی و حتی اجتماعی‌شان به شدت از هم دور است و قرار گرفتن‌شان در یک سبد غیرممکن به‌نظر می‌رسد. گذشته از این، اساسا روشن نیست جذب سرمربی برای تیم‌ملی فوتبال به وزارت ورزش چه ارتباطی دارد؟ بسیاری بر این باورند که اگر در دوران کی‌روش کج‌روی‌هایی اتفاق افتاد، تمام ماجرا از روزی استارت خورد که او قرارداد اولش را به جای فدراسیون، در دفتر وزیر بست و فهمید قدرت اصلی دست کیست. حالا چرا قصد تکرار همان تجربه - یا حتی کاریکاتوری از آن- را داریم؟ نکته دیگر اینکه باید روشن شود تیم‌ملی ما «نام بزرگ» می‌خواهد یا «کار بزرگ»؟ اگر دوستان فقط به دنبال این باشند که یک مربی اسمی را بدون توجه به کارنامه سال‌های اخیر او، میزان انگیزه و البته شرایط تطابق‌پذیری‌اش با جامعه میزبان به ایران بکشانند، شکستی بزرگ در راه خواهد بود؛ همانطور که بار تراکتورسازی با توشاک به مقصد نرسید. مجموعه اینها، همه آن گزارشی است که فدراسیون باید بدهد و نمی‌دهد.
منبع: اکوفارس
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ecofars.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «اکوفارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۲۸۱۵۱۷۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
اتفاقات ورزشگاه‌ها به کرامت بانوان خدشه وارد کرده است؛ ظرف یک هفته بررسی کنید و گزارش دهید
وزیر ورزش و جوانان طی دستوری به رییس فدراسیون فوتبال، از او خواست ضمن بررسی اتفاقات رخ داده در برخی از ورزشگاه‌های کشور، گزارش آسیب‌شناسی از رخدادهای اخیر را ارائه کند.
به گزارش ایسنا، در نامه کیومرث هاشمی خطاب به رییس فدراسیون فوتبال آمده است: «همانطور که مطلع هستید موضوع امکان حضور بانوان محترم علاقه‌مند فوتبال در ورزشگاه‌های کشور در شرایطی مورد موافقت مراجع تصمیم‌گیرنده قرار گرفت که فدراسیون فوتبال به عنوان متولی فوتبال کشور و همچنین باشگاه‌های حرفه‌ای فوتبال در جهت بهبود زیرساخت‌ها، ساماندهی هر چه بهتر هواداران زن و مرد و همچنین ارتقای جو اخلاقی و فرهنگی حاکم بر استادیوم‌های فوتبال تلاش کنند که متأسفانه نه تنها شاهد بهبود شرایط فرهنگی حاکم بر ورزشگاه‌های فوتبال نیستیم، بلکه شاهد بروز و ظهور صحنه‌ها و اتفاقاتی هستیم که هرگز در شأن هواداران ایرانی نبوده و متأسفانه رفتار برخی هوادارنماها زمینه ایجاد خدشه بر منزلت و کرامت زن ایرانی را نیز فراهم کرده است که رصد و کنترل این افراد معدود وظیفه باشگاه‌هاست.
معتقدم بروز این نوع حوادث، ناشی از فقدان برنامه جامع فرهنگی برای بهبود جو حاکم بر ورزشگاه‌های فوتبال و همچنین ناشی از کم‌توجهی برخی باشگاه‌های فرهنگی ورزشی فوتبال کشور است که متأسفانه لفظ «فرهنگی» را به عاریه یدک کشیده و فاقد اهتمام لازم برای ساماندهی هواداران خود هستند. بر همین اساس باید تأکید کنم مشاهده این نوع اتفاقات که دل مردم علاقمند به ورزش کشور را نیز به درد آورده، به هیچ عنوان برای مجموعه ورزش کشور قابل قبول نبوده و همانطور که بارها تأکید کرده‌ام؛ «ورزش بدون ارزش برای نظام جمهوری اسلامی ایران فاقد اعتبار است».
در همین راستا شایسته است با استفاده از ظرفیت قانونی در فدراسیون فوتبال، محرومیت خاطیان و همچنین ارسال گزارش آسیب‌شناسی با محوریت بررسی علل وقوع حوادث این‌چنینی ظرف یک هفته، تدابیر لازم جهت ساماندهی دائمی هواداران با رویکرد قبول مسئولیت از سوی باشگاه‌ها پیش‌بینی شده و مراتب برنامه‌ریزی‌های عملیاتی در اسرع وقت به این وزارتخانه منعکس شود.
بدیهی است معاونت قهرمانی و حرفه‌ای وزارت ورزش و جوانان، تحقق این مأموریت مهم را تا اخذ نتایج ملموس با جدیت هر چه تمام‌تر پیگیری خواهد کرد.»
انتهای پیام
حقوق کدام یک از ایثارگران در سال ۱۴۰۳ افزایش داشت؟