پشیمان نیستیم

تهران- ایرنا- در کنار بخشی از اصلاح‌طلبان برخی دیگر باور دارند که حمایت از روحانی یک ضرورت برای اصلاح‌طلبان است، زیرا اگر از او حمایت نشود، افرادی تقویت می‌شوند که چندان مناسبتی با اصول دموکراتیک ندارند.

تعدادی از اصلاح‌طلبان چندی است که انتقادهای تندی به حسن روحانی وارد می‌کنند؛ گرچه قسمتی از انتقادها به روحانی بحق به ‌نظر می‌رسد، اما افراط در این موضوع از سوی اصلاح‌طلبانی که در سال 92 و 96 از روحانی به‌شدت حمایت کردند، قدری شائبه این موضوع را به ذهن متبادر می‌کند که ایشان مترصد تقویت سبد رأی اصلاحات در انتخابات پیش‌رو هستند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در کنار این بخش از اصلاح‌طلبان برخی دیگر از آنها باور دارند که حمایت از روحانی یک ضرورت برای اصلاح‌طلبان است، زیرا اگر از او حمایت نشود، افرادی تقویت می‌شوند که چندان مناسبتی با اصول دموکراتیک ندارند. به‌هرروی گریز از دولت روحانی برای اصلاح‌طلبان قدری سخت به نظر می‌رسد، زیرا مردم دولت فعلی را نتیجه حمایت اصلاح‌طلبان می‌دانند؛ هرچند در قضاوت کلی نیز نمی‌توان گفت که دولت روحانی ناکارآمد بوده است، زیرا در خوانش اقدامات دو دولت او باید بدعهدی‌های آمریکا را نیز در نظر داشت و دانست که تمام تقصیر بر گردن دولت نبوده و بخش مهمی از مشکلات، خارج از اراده دولت بوده است.

** ‌منصفانه‌نبودن انتقادها به روحانی
حسین مرعشی، سخنگوی حزب کارگزاران سازندگی، باور دارد که انتقادهای تند به روحانی غیرمنصفانه است، زیرا چنین رویکردی ناشی از بی‌توجهی به فشارهایی است که بر دولت وجود دارد. او در گفت‌وگو با «شرق» گفت: «گلایه‌های برخی از اصلاح‌طلبان نسبت به دولت آقای روحانی قابل فهم است، اما نباید از این نکته غافل شد که اصلاح‌طلبان برای سربلندی کشور و مردم با دولت روحانی در اتحادی استراتژیک به‌سر می‌برند؛ از سوی دیگر انتقادهای تندی که اخیرا به دولت روحانی می‌شود قدری غیرمنصفانه است، زیرا دولت زیر فشار بین‌المللی بی‌سابقه‌ای قرار دارد؛ به‌نحوی‌که تحریم‌های آمریکا علاوه‌بر آنکه مستقلا باعث ایجاد شرایط سخت این روزهای ایران شده است، بر متحدان ایران مانند چین و کشورهای اروپایی نیز تأثیرگذار بوده است. در کنار چنین شرایط سختی مخالفان داخلی نیز به هر قیمتی می‌خواهند دولت را زمین‌گیر کنند. همه نیروهای سیاسی، به‌خصوص اصلاح‌طلبان باید بدانند که انتقاد به روحانی منفعتی برای مردم و جبهه اصلاحات ندارد. من باور دارم که حمایت از روحانی، حمایت از مردم است، زیرا اگر دولت میانه‌رو روحانی روی کار نبود، تندروهایی که اساسا برجام را صحیح نمی‌دانند، کشور را اداره می‌کردند و در آن صورت معلوم نبود که چه بر سر ایران می‌آمد. البته انتظار این است که روحانی نیز گارد خود را باز کند و متناسب با شرایط سخت فعلی با دید بازتر و تواضع بیشتری زمینه همکاری آحاد ملت، تمام اقشار، صنوف و فراکسیون‌های مجلس را فراهم کند. امروز هیچ اولویتی بالاتر از این نیست که دولت و جبهه‌های سیاسی حامی دولت در اتحادی کامل مشکلات فزاینده را کاهش دهند».

این فعال سیاسی در پاسخ به این پرسش که آیا می‌توان مخالفت‌های تعدادی از اصلاح‌طلبان با دولت را یک راهبرد استراتژیک برای حفظ سبد رأی انتخاباتی فرض کرد، گفت:‌‌ «ما چه بخواهیم، چه نخواهیم مسئول دولت روحانی‌ هستیم. تمام اصلاح‌طلبان، از جمله آقای خاتمی و مرحوم هاشمی از روی‌کارآمدن روحانی حمایت کردند و مسئولیت این دولت بر دوش اصلاح‌طلبان است. اگر برخی از دوستان ما تصور می‌کنند که با انتقادهای تندوتیز می‌توانند خود را جدای از دولت فرض کنند، باید بگویم که اشتباه می‌کنند، زیرا برای این کار خیلی دیر است و سرنوشت ما و روحانی با هم گره خورده».

** ‌حمایت از روحانی تا پایان دولت
اسماعیل گرامی‌مقدم، سخنگوی حزب اعتماد ملی، معتقد است که اصلاح‌طلبان باید تا پایان مسئولیت روحانی از او حمایت کنند. او به «شرق» گفت: «اصلاح‌طلبان از ابتدای دولت آقای روحانی حامی او بودند و اگر سرمایه اجتماعی و ایثار اصلاح‌طلبان وجود نداشت، بی‌تردید حسن روحانی پیروز انتخابات نمی‌شد و در این گزاره تردیدی وجود ندارد. البته ما به‌هیچ‌وجه از حمایت خود پشیمان نیستیم و تا آخر از حسن روحانی حمایت می‌کنیم. اگر اصلاح‌طلبان در سال 92 با رأی بالای خود باعث پیروزی روحانی نمی‌شدند، اکنون نه‌تنها در جنگ اقتصادی که شاید در جنگ واقعی به‌سر می‌بردیم، زیرا تندروها احتمالا با خروج آمریکا از برجام، از این عهدنامه بین‌المللی خارج می‌شدند و وضعیت کشور را بحرانی می‌کردند.

دولت روحانی به‌هیچ‌وجه یک دولت ناکارآمد نبود و توانست در حوزه‌های سیاست خارجی و اقتصادی مفید عمل کند. به یاد بیاوریم که با تصویب برجام آرام‌آرام گشایش اقتصادی میسر شده بود تا آنکه دولت ترامپ از برجام خارج شد. روحانی چه می‌توانست بکند که نکرد؟ دست او بسیار بسته بود و با تحریم‌های فزاینده آمریکا نتوانست آن‌طور که باید عمل کند. یقین دارم که هیچ فرد دیگری نمی‌توانست بهتر از روحانی عمل کند؛ زیرا بخشی از مشکلات در اختیار دولت نبود. با دانستن تمام این شرایط ضرورت دارد که اصلاح‌طلبان تا پایان مسئولیت دولت از حمایت خود دست برندارند». گرامی‌مقدم با بیان اینکه اکنون دولت و اصلاح‌طلبان تحت فشارهای زیادی قرار گرفته‌اند، اظهار کرد: «اصلاح‌طلبان از دو سمت مورد هجمه قرار دارند، نخست تندروهای داخلی که مترصد انتقام‌گیری از اصلاح‌طلبان‌اند؛ زیرا باور دارند اگر حمایت اصلاح‌طلبان از روحانی نبود، او فاتح انتخابات نمی‌شد. دومین مخالفان اصلاح‌طلبان براندازها محسوب می‌شوند؛ زیرا آنها جلب اعتماد مردم به نظام به نام اصلاح‌‌طلبان می‌نویسند که البته درست فکر می‌کنند.

به دلیل آنکه اصلاح‌طلبان همواره بر انتخابات تأکید کرده‌اند و همیشه اصل نظام را قبول داشته‌اند؛ بنابراین براندازها اصلاح‌طلبان را مانع راه خود می‌دانند؛ پس اصلاح‌طلبان در شرایط فعلی بسیار تحت فشار قرار دارند».

** ‌ناکامی تحریم انتخابات
این فعال سیاسی ادامه داد: «متأسفانه برخی از شخصیت‌های سیاسی که ادعای اصلاح‌طلبی دارند اما با کارکرد احزاب آشنا نیستند، مدام مردم را ناامید می‌کنند و سیاست‌هایی را مطرح می‌کنند که ورشکسته است؛ افرادی که پیش‌تر در مجلس هفتم و شورای دوم نیز مدام بر سیاست‌های انفعالی تأکید می‌کردند. اصلاح‌طلبان همان‌طور که از حسن روحانی حمایت کردند، بعد‌از‌این هم باید اصلاحات گام‌به‌گام را در دستور کار خود قرار بدهند. مطمئن باشید که تحریم انتخابات هیچ دردی را دوا نمی‌کند و به منافع ملی منجر نمی‌شود.

فرض کنیم که اصلاح‌طلبان در سال92 ایثار نمی‌کردند و نامزد مورد تأییدشان یعنی آقای عارف به نفع روحانی کنار نمی‌رفت. در شرایطی که اصلاح‌طلبان نیازمند انسجام درونی‌اند، نباید با طرح‌های ناکامی مانند تحریم انتخابات مردم را ناامید کرد. البته اصلاح‌طلبان وظیفه دارند که در انتخابات آینده با برنامه‌های دقیق وارد میدان شوند، زیرا تحزب اقتضا می‌‌کند که مردم به برنامه‌ها رأی بدهند و این مهم میسر نمی‌شود مگر با حزبی‌شدن انتخابات؛ یعنی آنکه مردم باید به احزاب و نه افراد رأی بدهند تا در آن صورت تمام برنامه‌ها روشن باشد. از سوی دیگر ضرورت دارد که تعداد احزاب کاهش یابد و با ائتلاف احزاب در سال‌های آینده دو یا سه حزب فراگیر داشته باشیم که مردم به‌راحتی برنامه‌های انتخاباتی را از آنها مطالبه کنند و بدانند که از چه حزبی می‌توانند پرسش کنند».

آنچه از پس بحث‌های اخیر به‌دست می‌آید، این است که اصلاح‌طلبان درعین‌حال که باعث پیروزی روحانی شدند، نمی‌توانند از مسئولیت حمایت خود کناره‌گیری کنند و فرار از مسئولیت‌پذیری شاید حربه‌ای برای تحکیم سبد رأی اصلاحات باشد که بعید است مردم چنین موضوعی را بپذیرند.

منبع: روزنامه شرق؛ 1397،12،02
گروه اطلاع رسانی **1699**

منبع: ایرنا

کلیدواژه: اقتصاد شرق

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۲۸۳۶۵۹۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

عباس عبدی خطاب به نواصولگرایان: آی‌ کیوتان در اندازه گنجشک هم نیست

به گزارش عصر ایران عباس عبدی در اعتماد نوشت: ماجرا این است که آقای مهدی نصیری اعلام کرده که برای یک سفر خانوادگی مدتی را عازم کانادا شده‌ است. وی در چند سال اخیر مواضع به نسبت رادیکالی علیه ساختار موجود داشت و آشکارا هم بیان و تبلیغ می‌کرد.   اتفاقا مواضعی که داشت بخش اصلی اصلاح‌طلبان با آن همراهی نمی‌کردند، هر چند از این نظر که وی منسوب به جناح اصولگرا بود و این حرف‌ها را می‌زد، غیرمنتظره نیست که برخی اصلاح‌طلبان هم مثل اغلب مردم استقبال می‌کردند، چون این مواضع از سوی خود اصولگرایان یا منشعبین آنان زده می‌شد، ولی آقای نصیری هیچ نسبتی با اصلاح‌طلبی به عنوان یک مجموعه‌ای با پیشینه‌ای فکری و سیاسی نداشت و هنوز هم به لحاظ مبانی فکری به مجموعه اصولگرایان نزدیک‌تر است.   البته این فقدان نسبت را نه به عنوان نقطه قوت ایشان می‌گویم و نه به عنوان نقطه ضعف، بلکه یک واقعیت است. ایشان تا زمانی که ایران بودند مواضع رادیکال خود را اظهار می‌کردند، مواضعی که اگر یک نفر از اصلاح‌طلبان اندکی از آن مواضع را می‌گرفت، در چشم به‌هم زدنی بازداشت و بازجویی می‌شد و جایش در زندان بود.   اتفاقا بهترین دلیلی که وی منسوب به اصلاح‌طلبان نیست، همین مصونیت سیاسی و قضایی ناگفته و نانوشته‌ای است که در عمل، مجموعه اصولگرایان از آن بهره‌مندند.   البته آقای نصیری ارتباطات گوناگونی داشت، با اصلاح‌طلبان هم نشست و برخاست داشت، همچنان که با دیگران داشت ولی هیچ‌گاه به عنوان یک فعال اصلاح‌طلب نه خودش را معرفی می‌کرد و نه کسی به چنین صفتی او را می‌شناخت. شاید هم سعی می‌شد که با چند تن دیگر از دوستان خودشان، جریانی به جز اصلاح‌طلبان و اصولگرایان راه بیندازند که نمی‌دانم چرا نشد یا شاید هم از ابتدا در پی آن نبودند.   حالا و پس از طرح رویکردی سیاسی از جانب او، یک روزنامه وابسته به جناح نواصولگرایان نوشته است که «مهدی نصیری «باطن» اصلاح‌طلبان است که «ظاهر» شده است و حالا اصلاح‌طلبان که سال‌هاست با باطنی غیر از شخصیت متظاهرشده خود با مردم و نظام روبه‌رو شده‌اند، از اینکه یک تازه‌وارد قواعد بازی را رعایت نکرده (یا هنوز نیاموخته) و باطن آنان را آشکار کرده است، به‌شدت دلخور و هراسان شده‌اند و در اقدامی سیستماتیک هر روز یکی از آنان، تکذیب و رد و تکفیر نصیری را برعهده می‌گیرد.   غافل از آنکه وقتی چندین سال است تریبونی برای اظهارات او شده‌اند، حالا که یک‌باره نصیری به صحرای سلطنت و براندازی و ضدانقلابی‌گری محض زده است، دیگر کسی از اصلاح‌طلبان نمی‌پذیرد که نصیری را از خود ندانند.»   ابتدا بهتر بود که پیش‌تر با دوستان خود هماهنگ می‌کردند، زیرا اغلب کسانی که موضع مطلوب رسمی گرفته‌اند به درخواست دوستان همان روزنامه بود. مگر آنان که نقدی بی‌طرفانه داشتند. علت نیز روشن است.   من در گفت‌وگویی با خبرآنلاین در همین مورد گفتم که چرا جناح حاکم در این موضوع سکوت کرده است؟ در درجه اول چون حرف‌های خودشان در نقد آقای نصیری را موثر نمی‌دانند. به علاوه نمی‌خواهند شرمندگی حضور وی در جناح متبوع را یادآور شوند و مسوولیت افکار و رفتار متضاد خود را بپذیرند، افکار و رفتاری که موجب این‌گونه ریزش‌ها شده است. اگر آقای نصیری جایی در میان اصلاح‌طلبان برای خودش می‌یافت احتمالا به آن سوی آب نگاه نمی‌کرد.   گرچه این نحوه نوشتن ناشی از بی‌صداقتی و دورویی است، ولی بی‌عقلی نیز در آن موج می‌زند. چرا؟ فرض کنیم که ادعای نویسنده درست باشد. آیا یک لحظه پیش خود فکر نکرده که اگر اصلاح‌طلبان هم سلطنت‌طلب شده باشند، حتما افراد با گرایش‌های فراتر از اصلاح‌طلبی هم شده‌اند، پس چه کسی برای سیاست رسمی می‌ماند؟ شما که حداکثر ۱۵درصد (با ارفاق) بیشتر نیستید، آن‌هم ۱۵درصد که به لحاظ متغیرهای اصلی جامعه جزو بخش‌های ضعیف‌تر و کم‌اثرتر است.   اگر اندکی، فقط اندکی درایت بود، حتی باید آقای نصیری را هم به نحوی توجیه و اصرار می‌کردید که وی هم طرفدار سلطنت نیست، حالا یک حرفی زده، وقتی دید که نظراتش درست نیست برمی‌گردد و... ولی به جای اینها یک مجموعه اصلی انقلاب که بسیار فراتر از کل اصولگرایان هستند را نیز باطن‌شناسی می‌کنید و نصیری را باطن آنها می‌دانید. آی‌کیو، در اندازه گنجشک هم نیست. کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: انتقاد تند ابطحی از مهدی نصیری: پوست خربزه زیر پایت انداخته اند مهدی نصیری و توهم اتحاد