مردان ایرانی چقدر زودتر از زنان می‌میرند؟
تاریخ انتشار: ۳ اسفند ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۲۸۴۰۹۴۲
دکتر حسین بیگلری با بیان اینکه هفته ابتدایی اسفند با نام هفته ملی «سلامت مردان» نامگذاری شده، گفت: هدف از این نامگذاری اطلاع رسانی و حساس سازی گروه‌های مختلف جامعه در خصوص سلامت مردان به عنوان نیمی از جمعیت کشور است.
بیگلری شعار امسال هفته ملی سلامت مردان را " مردان فعال‌تر، مردان سالم‌تر" عنوان کرد و افزود: بواسطه اینکه فعالیت و تحرک بدنی نقش مستقیمی در پیشگیری و درمان بیماری‌های غیرواگیر از جمله دیابت و بیماری‌های قلبی و عروقی دارد و از آنجا که متأسفانه فعالیت‌های بدنی در مردان کمتر شده، این شعار انتخاب شده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
این مسئول در تشریح عوامل تهدیدکننده سلامت مردان، از سوانح و حوادث ترافیکی به عنوان مهمترین این عوامل یاد کرد و افزود: سالانه هزاران نفر در حوادث ترافیکی کشته و مجروح می‌شوند که بیشتر آنها را جامعه مردان تشکیل می‌دهند.
وی سرطان‌های معده، پروستات، ریه و پوست را از دیگر عوامل تهدیدکننده سلامت مردان عنوان کرد و افزود: متأسفانه به دلیل استعمال بیشتر دخانیات (سیگار و قلیان) در مردان که عامل اصلی سرطان ریه محسوب می‌شود، شیوع این نوع سرطان در مردان بیشتر است.
بیگلری افزود: در بروز سرطان پروستات نیز افزایش سن و مواجه با عوامل سرطان زا تأثیرگذار است.
وی تصریح کرد: در خصوص سرطان پوست نیز متأسفانه به دلیل عدم توجه مردان به استفاده از کرم‌های ضدآفتاب به ویژه در گروهی از مردان که در محیط‌های باز فعالیت می‌کنند (کشاورزان و کارگران) این نوع سرطان در مردان بیش از زنان است.
بیگلری از حوادث و سوانح شغلی به عنوان دیگر عامل تهدید کننده سلامت مردان یاد کرد و افزود: طیف بیشتری از جامعه شاغلین مردان هستند و همین امر موجب شده بیشتر حوادث متوجه این گروه از جامعه باشند.
وی به استفاده برخی از مردان ورزشکار از مواد و داروهای نیروزا هم اشاره کرد وافزود: متأسفانه مصرف این مواد در ورزشکاران مرد بیش از ورزشکاران زن است و این امر موجب شده استفاده از این مواد به عنوان یکی از عوامل تهدید کننده سلامت مردان مطرح باشد.
بیگلری سرطان‌های شغلی را هم از جمله این عوامل تهدیدکننده سلامت مردان عنوان کرد وافزود: این نوع سرطان‌ها به واسطه کار در برخی کارخانه‌ها از جمله کارخانه تولید سیمان و لاستیک سازی در صورت عدم مراقبت در برابر عوامل سرطان زا در محیط ایجاد می‌شود.
وی در ادامه در تشریح راهکارهای ارتقا سلامت مردان و پیشگیری از بروز بیماری در این طیف از جامعه، گفت: درگام اول توصیه اکید بر داشتن تحرک و فعالیت منظم بدنی است که می‌تواند در پیشگیری و درمان بسیاری بیماری‌های غیرواگیر مؤثر باشد.
رئیس کارگروه سلامت معاونت اجتماعی دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه افزود: متأسفانه برخی مردان یا تحرک ندارند و یا ورزش را بصورت غیرصحیح انجام می‌دهند. بطور مثال مدتی فعالیت بدنی ندارند و به یکباره به انجام ورزش‌های سنگین در بدنسازی ها می‌پردازند که هر دو آسیب رسان است.
وی تصریح کرد: ورزش و فعالیت بدنی صحیح این است که افراد بصورت مستمر ۱۵۰ دقیقه در هفته ورزش کنند و باید قبل از ورزش گرم کردن بدن و انجام حرکات ورزشی صورت گیرد و بعد از آن نیز بدن سرد شود.
بیگلری خاطرنشان کرد: ورزش‌های هوازی برای سلامت بدن مورد تاکید است و افراد باید از مصرف داروها و موارد نیروزا اجتناب کنند.
این مسئول در ادامه رعایت اصول خودمراقبتی، داشتن تغذیه صحیح (محدود کردن مصرف نمک، شکر و روغن)، حفاظت پوست در برابر نور آفتاب، کنترل وزن و شاخص توده بدنی (BMI) را از جمله راهکارهای دیگر در جهت ارتقا سلامت مردان عنوان کرد.
وی افزود: همچنین مردان باید به علائم هشداردهنده سرطان آگاه بوده تا بتوانند به موقع بیماری خود را تشخیص داده و برای درمان آن اقدام کنند. از جمله این علائم هشدار دهنده می‌توان به زخم‌های پایدار که در طولانی مدت بهبود پیدا نمی‌کنند، وجود هر نوع توده در بدن، سوءهاضمه مزمن، مشکل در بلع غذا، سرفه‌های طولانی مدت، کاهش وزن بدون علت و خستگی بدون علت اشاره کرد.
وی با اشاره به کم بودن امید به زندگی در مردان نسبت به زنان، گفت: بر اساس آخرین آمار امید به زندگی در مردان ایرانی ۷۴ سال و در زنان ایرانی ۷۸ سال است و علت این امر عدم توجه مردان به خودمراقبتی است.
بیگلری اظهار کرد: توجه زنان به مقوله سلامتشان بسیار بیشتر از مردان است و همین امر موجب افزایش امید به زندگی در زنان شده است. مردان نیز می‌توانند با اصلاح سبک زندگی و خودمراقبتی امید به زندگی را بین این قشر بالا ببرند.
منبع: افکارنيوز
کلیدواژه: جامعه سلامت مردان سلامت درمان مردان پوست سرطان سرطان پروستات زنان سیمان دانشگاه علوم پزشکی تغذیه شکر وزن شاخص کاهش وزن سبک زندگی ایران دانشگاه علوم پزشکی زنان سلامت مردان
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.afkarnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «افکارنيوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۲۸۴۰۹۴۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
توهین در آزادی، فرصتی دوباره برای احیای حقوق زنان در ورزشگاه‌ها
توهین یک مرد به خانم‌های حاضر در ورزشگاه آزادی، فرصت اعتراض دوباره‌ای به مخالفان حضور زنان در استادیوم‌ها داده است.
به گزارش خبرورزشی، حواشی دیدار پرسپولیس و سپاهان کماکان ادامه دارد و بیش از همه حول توهین‌های مردی می‌گذرد که سخنان او هیچ خریداری نداشت.
اما اگر از حکم کمیته انضباطی (ممنوعیت ۱۰ ساله برای ورود به ورزشگاه‌ها) و اینکه چه‌قدر قابلیت اجرایی دارد بگذریم، موضوع از ابعاد دیگری نیز قابل بررسی است:
اول اینکه چرا صحبت‌های یک تماشاگر پای دیگر تماشاگران و حاضران نوشته می‌شود؛ مگر در برخورد با راننده متخلف باید شرایط را برای دیگر رانندگان تنگ کرد یا جُرمِ ورزشکار خاطی را همه ورزشکاران گردن می‌گیرند که حالا برای این خطا و بی‌حرمتی، عده‌ای دوره افتاده‌اند که مسئله را با محوریت هوادار و تماشاگر و کلیت فوتبال بررسی کنند؟
دوم آن‌که مگر حرمت و کرامت انسانی محدود به زنان است که بسیاری برای پیش‌برد اهداف و دغدغه‌های خود، جایگاه زن را بهانه کرده‌اند و به‌طور هماهنگ مسئله را از این زاویه بررسی می‌کنند؟ مگر توهین وابسته به جنس و نقش توهین‌دیده است که عده‌ای به اسم حمایت از زن و حراست از جایگاه او، جلو افتاده‌اند و تازه برای همین بهانه هم به فکر حذف زنان از استادیوم هستند؟ یعنی اگر بی‌حرمتیِ مشابهی به‌جای زن، به گروه عظیم دیگری مثلن قشر کارگر اتفاق افتاده بود، دلواپسان ابتدا غم نان کارگر را به سینه می‌زدند و در مرحله چاره‌جویی، حذف کارگران از استادیوم را تجویز می‌کردند؟ هرچه‌قدر واکاوی اتفاق پیش‌آمده با محوریت «توهین‌دیده» عجیب است، جست‌وجوی راه‌حل در همین سمت ماجرا عجیب‌تر و چه بسا خنده‌دار به نظر می‌رسد! من خطا کنم و تو مجازات شوی در کدام عدالت‌خانه‌ای تعریف شده؟
سوم و مهمترین، بررسی موضوع در بعد کلان و از زاویه فرهنگی و اجتماعی است؛ اینکه چرا مردی چنین افکار و ادبیاتی دارد، جدای آن‌که از مسئولیت او در این بی‌حرمتی ذره‌ای نمی‌کاهد، برگرفته از فرهنگ مردسالار و زن‌ستیزی است که متاسفانه کماکان در جامعه وجود دارد. البته که ارتقای فرهنگی در مسئله برابری زن و مرد، نه آسان است، نه در کوتاه‌مدت قابل انجام و نه موضوع این نوشتار، اما نقش ورزش، فوتبال و استادیوم‌ها در همین فقره قابل بررسی است؛ وقتی مردان در استادیوم سهم بیشتری دارند، جایگاه بهتری دارند و نزدیک‌تر می‌نشنیند، بدون حساب‌وکتابِ خاصی مشمول شرایط بهتری شده‌اند که در ادامه همان تفکر جنس دوم(!) است.
هرچه‌قدر بدبینی‌مان نسبت به بهانه تازه‌متولدشده‌ای به نام «مشکلات زیرساخت» را کاهش دهیم، باز هم می‌توان در همین شرایط تفکیکِ جایگاه زنان، وضعیت برابر و بهتری برای آنان به‌وجود آورد. اگر خانواده‌ها نمی‌توانند کنار یکدیگر تماشاگر مسابقه موردعلاقه‌شان باشند، می‌توان لااقل سهم یکسانی برای زن و مرد در نظر گرفت. اینکه از یک ورزشگاه مثلن ۵۰هزار نفری، ۴۸هزار بلیت را به مردان تخصیص دهیم و فقط ۲هزار بلیت برای خانم‌ها آزاد کنیم و ایشان را در بدترین سکوها بنشانیم، جز اینکه ادعا کنیم مجوز حضور زنان را صادر کرده‌ایم چه حاصلی داشته است؟
یادآور می‌شود استقبال پرتعدادتر مردان برای تماشای فوتبال حق بیشتری برای آنان ایجاد نمی‌کند. در وضعیت تفکیک‌شده فعلی، تصمیم‌گیرندگان باید با شمالی و جنوبی (یا شرقی و غربی) کردن استادیوم و ورودی‌ها، مساوات را برای زنان در فرصت و حق انتخاب فراهم کنند تا هم برای تهیه بلیت با مشکلات عدیده کنونی مواجه نباشند و هم همانند مردان امکان انتخاب بلیت با توجه به جایگاه و فاصله از زمین داشته باشند.
و در پایان؛ این تاکیدِ یادداشت روزنامه کیهان که شرایط ورزشگاه‌ها به گونه‌ای است که بسیاری از خانواده‌ها نه خود به ورزشگاه می‌روند و نه اجازه حضور فرزندان‌شان را می‌دهند، نکته دقیقی است که چاره‌اش نه در حذف زنان یا گوشه‌نشینیِ آنها، که اقدام فوری جهت فراهم کردن فرصت برای همین خانواده‌های علاقه‌مند مورداشاره کیهان است. اینکه می‌گویند مگر نگفتید ورود زنان جو ورزشگاه را بهتر می‌کند اما دیدید که نکرد و گفتیم که نمی‌کند، ماهی‌گرفتن از آب گل‌آلودی است که فدراسیون فوتبال با مدلی که برای حضور زنان در پیش گرفته مسبب آن است. فراموش نکنیم آن‌هایی که مدعی بودند حضور زنان می‌تواند موجب بهبود وضعیت فرهنگی استادیوم‌ها شود، سینما و شهربازی و بازار و ده‌ها مثال دیگری را نشان می‌دادند که روش کنونی جانمایی زنان هیچ شباهتی به آن مثال‌ها ندارد! البته که ورزشگاه‌ها به‌خاطر چنددهه مردانه بودن شرایط متفاوتی دارند، اما راه اصلاح، در استمرار این وضعیت یا تغییر معیوب آن نیست.
کانال عصر ایران در تلگرام
امام جمعه بلوک براثر سانحه تصادف درگذشت