به نقل از «مهر»

«باباعلی»؛ معلم مدرسه ای با ۳ دانش آموز در سوادکوه

تاریخ انتشار: ۴ اسفند ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۲۸۵۰۷۳۱

خبرگزاری مهر – گروه استان‌ها – سمیه اسماعیل‌زاده: کمی پایین‌تر از پلیس‌راه سوادکوه، دوراهی آزادمهر و ازآنجا تا روستای لَلِه‌بند حدود ۶ کیلومتر راه است؛ همان روستایی که بابا علی قاسمی، هرروز از روستای خود شیرکلا با پای پیاده به آنجا می‌آید و ازآنجا دوباره پیاده ۱۰ کیلومتر را طی می‌کند تا به مدرسه روستای اِرات‌بِن برسد؛ مدرسه‌ای که سه دانش‌آموز منتظر حضور هرروزهٔ او هستند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

ساعت حدود پنج‌ونیم صبح و هوا، تاریک، سرد، مه‌آلود و سرخ است و نم‌نم باران می‌بارد. در جاده به سمت عبور روستای اِرات‌بِن، چراغی روشن نیست و در این تاریکی، سایه کوه‌ها در دو طرف جاده پیچ‌درپیچ، به هیکلی عظیم و شبح‌گون می‌مانند، همه در خوابند و انگار تنها همین معلم بیدار است و چتر و کیف به دست منتظر ماست که از راه برسیم و امروز مسافت ۱۰ کیلومتری لَلِه‌بند به مدرسه روستای ارات‌بن را همراهش پیاده طی کنیم.

باباعلی: مسیر ۱۵ کیلومتری از خانه‌ام تا مدرسه شهید قنبری ارات‌بن را هرروز پیاده می‌روم و برمی‌گردم

سلام و علیکی می‌کنیم و مسیر آغاز می‌شود و درراه از خودش می‌گوید: «۲۸ سال سابقه کار دارم و ۲۵ سال در روستاهای منطقه محروم و کوهستانی سوادکوه مدیر آموزگار چندپایه هستم و چون وسیله نقلیه‌ای هم ندارم، مسیر ۱۵ کیلومتری از خانه‌ام تا مدرسه شهید قنبری ارات‌بن را هرروز پیاده می‌روم و برمی‌گردم».

پیش از اذان صبح، حوالی ساعت پنج، از خواب برمی‌خیزد و با صدای اذان، به نماز می‌ایستد و سپس از خانه خارج می‌شود و حدود ۱۵ کیلومتر را طی می‌کند و ساعت هفت‌وربع به مدرسه می‌رسد. زندگی که شاید در چند کلمه خلاصه‌شده اما قریب به ۲۸ سال بدین منوال گذشته و هر از چند سال دریکی از روستاهای کوهستانی شهرستان سوادکوه همچون کلاریجان، مِمشی، کارمزد، شیرکلا، مومِجی‌خِل، لَله‌بند و پنج سال اخیر هم روستای ارات‌بن مشغول تدریس است. .

هرچه در جاده پیش‌تر می‌رویم، شیب و برودت هوا هم بیشتر می‌شود تا جایی که نم باران به بارش برف می‌رسد. مسیر با حرف زدن کوتاه می‌شود و این معلم ۵۵ ساله، حرف‌هایش را این‌گونه ادامه می‌دهد: امروز چون شما با من هستید از جاده آمدیم چراکه مسیر راحت‌تری است اما بیشتر از بیراهه می‌روم تا زودتر برسم، اوایل زمستان که روز کوتاه است تا به ارات‌بن برسم همه‌جا تاریک است برای همین، در مسیر فریاد می‌کشم تا اگر حیوان درنده‌ای جلوتر هست، پا به فرار بگذارد و همین امسال در مسیر، در نزدیکی غار زنگیان، سه گرگ دیدم.

نه گرما و نه سرما، نه برف و باران باعث نمی‌شود که او مدرسه را تعطیل کند، مگر اینکه اداره آموزش‌وپرورش به خاطر برف و یخبندان مدارس روستایی را تعطیل کند و وقتی می‌گوییم که شما همه‌کاره مدرسه هستید و بازرسی نیست که ببیند، می‌گوید: حقوق می‌گیرم و برای اینکه روزی‌ام حلال باشد، وظیفه‌ دارم کارکنم و تازه بازرس اداره نباشد، خدا که هست.

اولیا از من راضی هستند و از من می‌خواهند که بمانم و می‌گویند که اگر من بازنشسته شوم و بروم آن‌ها هم دیگر اینجا نمی‌مانند و بچه‌هایشان را به شهر می‌برند

برایش مهم است که دانش‌آموزان و خانواده‌هایشان از او راضی باشند و می‌گوید: اولیا از من راضی هستند و از من می‌خواهند که بمانم و می‌گویند که اگر من بازنشسته شوم و بروم آن‌ها هم دیگر اینجا نمی‌مانند و بچه‌هایشان را به شهر می‌برند.

کم‌کم به تنگه اِوات نزدیک می‌شویم، جایی که از میان دو کوه به‌زحمت جاده‌ای بناشده است. در مسیر چنان سکوتی حکم‌فرماست که جز صدای رودخانه در دره پایین‌دست جاده و صدای پرندگانی که به هنگام طلوع سپیده می‌خوانند، هیچ صدایی به گوش نمی‌رسد و تنها این صدای قدم‌ها و حرف‌های ما است که سکوت کوهستان برفی را می‌شکند. آن‌سوی دره، نشیب تپه‌ها را نشان می‌دهد می‌گوید: «من هرروز، از آن جاده مال‌رو که می‌بینید می‌آیم، در روزهای سرد و برفی مثل امروز، چکمه و لباس گرم می‌پوشم تا سردم نشود.» اما ما بالباس‌های گرم همچنان سردمان است و لباس امروز او، کفش و کت‌وشلوار و مشخص است به خاطر حضور ما، لباسش را تغییر داده است.

درراه این آموزگار از روزگار خودش می‌گوید؛ اینکه از کلاس پنجم روزها کار می‌کرده تا مخارج تحصیل خود را فراهم کند. در هشت سالی که حق‌التدریس بود و تابستان‌ها حقوق نداشت با بنایی مخارج خانواده شش‌نفری خود را تأمین می‌کرد و در سال ۷۷ رسمی می‌شود و از این روستا به آن روستا، مدیر آموزگار بوده است و اکنون تمام دغدغه‌اش بیکاری چهار فرزند تحصیل‌کرده‌اش و هزینه‌های کمرشکن زندگی با این گرانی‌ها است و می‌گوید: کاش یکی از فرزندانم، حداقل شغل خدمتگزاری داشت تا کمک‌خرج بود؛ به همه‌جا نامه نوشته‌ام اما نتیجه‌ای نداشت.

می‌گوید: بچه‌های روستایی بااستعداد اما از قشر ضعیف هستند و من چون خودم از قشر ضعیف بوده‌ام آن‌ها را درک و سعی می‌کنم تا به یاری خیری به آن‌ها کمک کنم و در کنار مشکل مالی، مسائل دیگر دانش‌آموزانم را نیز رفع‌ورجوع می‌کنم.

سرانجام حوالی ساعت هفت به روستای کوهستانی ارات‌بن می‌رسیم. جنب‌وجوشی در روستا نیست؛ تنها از دور و نزدیک، صدای خروس و گاو می‌آید. در جاده گِلی روستا پیش می‌رویم. نام زمین‌های کشاورزی بالادست روستا را اِرات می‌گویند و برخی وجه‌تسمیه روستا را قرار گرفتن در پایین‌دست آن می‌داند.

کمی جلوتر، بقعه سید میران پیداست، سیدی اهل کرامات و به‌قول اهالی مستجاب‌الدعوه که حدود ۱۰۰ سال پیش زندگی می‌کرده و هنوز هم می‌توان نشانی از افرادی یافت که در کودکی او را دیده‌اند. روستا ۱۰۸ خانوار جمعیت دارد اما در زمستان، به حدود ۳۰ خانوار کاهش می‌یابد که اکثر آن‌ها دامدار هستند؛ همچون والدین آتنا، سمیه و ابراهیم، تنها دانش‌آموزان این روستا.

معلم می‌گوید: این پله مناسب نیست و نرده ندارد و برای بچه‌ها رفت‌وآمد از آن بسیار سخت و خطرناک است

به مدرسه می‌رسیم. مدرسه در بلندی قرار دارد و پله‌های خوفناک ورودی مدرسه که اوایل آن، نه پله بلکه شیب تندی است که سنگی روی آن گذاشته‌اند و معلم می‌گوید: «این پله مناسب نیست و نرده ندارد و برای بچه‌ها رفت‌وآمد از آن بسیار سخت و خطرناک است.» از آن پله‌های خوف بالا می‌رویم و به حیاط مدرسه می‌رسیم، حیاطی که نصف آن تعمیر نبوده و دیوار دور آن کامل نیست و هر بیگانه‌ای می‌تواند وارد مدرسه شود.

ساختمان مدرسه حدود شش اتاق دارد. کل ساختمان سرد و کلاس‌ها سردتر. همه کارها از مدیریت تا خدمتگزاری با آقای قاسمی است؛ سریع بخاری نفتی و هیتر برقی را روشن می‌کند تا کلاس گرم شود، روی نیمکت‌ها دستمال می‌کشد و به بچه‌ها زنگ می‌زند که به مدرسه بیایند. خانه ابراهیم، شاگرد کلاس سومی، دورتر از روستا است و مادرش به معلم خبر می‌دهد که او امروز به خاطر برف و سُر بودن مسیر، نمی‌تواند به مدرسه بیاید. کمی که می‌گذرد اول آتنا، شاگرد کلاس دوم و کمی بعدتر سمیه، شاگرد کلاس اول از راه می‌رسند.

کلاس دو پنجره و سه نیمکت دارد، دو نیمکت در دو طرف بخاری و دیگری در گوشه‌ای دیگر، نزدیک میز و صندلی معلم. صندلی دیگری هم نزدیک دو نیمکت قرار دارد و مشخص است که معلم موقع تصحیح تکالیف روی آن می‌نشیند. پرچم‌های کاغذی دهه فجر و نقاشی‌های بچه‌ها با طنابی بالای تخته‌سیاه ریسه شده است و روی تخته با گچ حروف الفبا نوشته‌شده و روی دیوار نقشه مازندران و جهان قرار دارد.

امروز، زنگ اول، زنگ ریاضی است. معلم ابتدا تکالیف آتنا را احسن‌گویان تصحیح می‌کند و برایش تمرین می‌نویسد تا زمانی که مشغول تدریس ریاضی به سمیه است، آتنا هم تمرین‌های ریاضی‌اش را حل کند و بعد برعکس. به‌نوبت پای تخته می‌روند و درس جواب می‌دهند.

آتنا راحت‌تر از سمیه با ما ارتباط برقرار می‌کند و از اینکه با ما حرف بزند خجالت نمی‌کشد و می‌گوید: «هرکدام از ما روی یک نیمکت می‌نشینیم تا حواسمان پرت نشود و من و سمیه نیمکت‌های کنار بخاری را انتخاب می‌کنیم، و اجازه نمی‌دهیم ابراهیم اینجا بنشیند؛ چون او پسر شیطانی است و ما را اذیت می‌کند»؛ هرچند آن‌ها هم ساکت نمی‌نشینند و زنگ تفریح دونفری حسابش را کف دستش می‌گذارند. در هر خاطره‌ای که می‌گوید از شیطنت ابراهیم هم نشانی پیداست.

آتنا: من قبل از مدرسه رفتن پیش باباعلی می‌رفتم تا برایم سرمشق بنویسد

تاکنون اردو نرفته‌اند و درباره معلمش می‌گوید: وقتی سه سالم بود و آقای قاسمی از کنار خانه‌مان می‌گذشت و به مدرسه می‌رفت، مادرم به من می‌گفت که مدرسه بروی او معلمت می‌شود و من هم قبل از مدرسه رفتن پیش او می‌رفتم تا برایم سرمشق بنویسد.

محمدحسین، پسرعموی آتنا که حدود ۵ سال دارد هم، هرازگاهی به مدرسه می‌آید و امروز با این برف به مدرسه آمده و کنار آتنا نشسته است. شاید یکی از سرگرمی‌های این کودکان، که تنها کودکان مدرسه‌ای روستا در خیل جمعیت بزرگ‌سال اینجا هستند، مدرسه باشد. خصوصاً آخر زنگ‌ها، هنگامی‌که درس تمام می‌شود و وقت اضافه می‌آید و آقای قاسمی و آن‌ها شروع به بازی می‌کنند؛ وسطی، هفت‌سنگ، چشم‌بندی، بالابلندی و.... اما امکانات ورزشی مدرسه کم است و چیز خاصی نیست که بچه‌ها با آن ورزش کنند ولی هیچ‌کدام از کمبودها و سختی‌ها باعث نمی‌شود که آن‌ها شوق رفتن به مدرسه را نداشته باشند، شوقی که بخش زیاد آن مدیون معلم‌شان است.

زنگ تفریح که می‌شود؛ آقای قاسمی برای ما چای دم می‌کند و مشخص می‌شود که محتویات کیف آبی‌رنگ همراهش، صبحانه‌ای بود که برای ما آورده بود. موقع رفتن فرامی‌رسد، آخرین عکس یادگاری را می‌گیریم و از همه خداحافظی می‌کنیم و به شهر بازمی‌گردیم تا گفتگویی با رئیس آموزش‌وپرورش شهرستان سوادکوه داشته باشیم.

رئیس آموزش و پرورش سوادکوه: ۶ مدرسه کمتر از ۱۰ دانش آموز دارد

موسی لیانی، رئیس آموزش‌وپرورش شهرستان سوادکوه، با اشاره به وجود ۶۰ مدرسه در شهرستان، تعداد مدارس روستایی با کمتر از ده دانش‌آموز را ۶ مدرسه برشمرد و افزود: هدف ما باز ماندن مدارس روستایی است اما در این راه نیازمند همکاری دهیار، اهالی و اولیا هستیم؛ چراکه نمی‌توانیم خانواده‌ای را مجبور کنیم که فرزندش را در روستا ثبت‌نام کند.

وی یکی از مزیت‌های کلاس‌های چندپایه را مرور درس‌های سال‌های گذشته برای دانش‌آموز پایه‌های بعدی دانست و گفت: به دلیل تعداد کم دانش‌آموزان، معلم فرصت دارد تا علاوه بر درس به مسائل روحی، خانوادگی، نامهربانی‌ها و مشکلات مالی و اقتصادی دانش‌آموزان نیز توجه کند و به ویژگی‌ها و استعدادهای بچه‌ها اشراف بیشتری داشته باشد.

لیانی بابیان اینکه شهرستان سوادکوه، شهرستان برخوردار و دارای معلمان و کارشناسان پیگیر و پرتلاشی است که سعی می‌کنند تا ضعف امکانات را پوشش دهند، افزود: از ۲۰ مدیر در پروژه مهر سال ۹۷ تقدیر شده است و از ۶۰۰ نیروی شاغل ما، حدود ۵۸۰ نفر دارای تحصیلات لیسانس به بالا هستند که در این زمینه جزو شهرستان‌های برتر استان هستیم.

وی بابیان اینکه در سال‌های اخیر شاهد مهاجرت معکوس به روستاها بوده‌ایم، از بازگشایی دوباره مدرسه روستایی لاجیم خبر داد و گفت: این مدرسه بعد از ۱۵ سال دوباره بازشده است و اکنون دو دانش‌آموز دارد.

لیانی با تأکید بر اهمیت آموزش‌وپرورش و لزوم توجه همه مردم، مسئولان و رسانه‌ها به آن، یکی از راه‌های تحقق توسعه پایدار را آموزش‌وپرورش دانست و گفت: اگر آموزش‌وپرورش آباد باشد، شهر ما آباد است و اگر آموزش‌وپرورش مخروبه باشد، شهر هم مخروبه خواهد بود.

ساعت حدود دو بعدازظهر است؛ ساعتی که این معلم خستگی‌ناپذیر باید تازه به خانه رسیده باشد و باآن‌همه خستگی قبل از هر استراحتی اول وضو می‌گیرد و نماز می‌خواند تا شکر خدا را به‌جای آورد و توانی طلب کند تا فردا هم این مسیر را به سمت روستا بپیماید و شمع روشن کودکان روستایی باشد.

کد خبر 4549396

منبع: مهر

کلیدواژه: آموزش و پرورش مازندران سوادکوه مدرسه

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۲۸۵۰۷۳۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

۱۶۰۰ معلم جدید در آموزش و پرورش استان بوشهر استخدام می شوند

به گزارش خبرنگار مهر، علی موحدی جمعه شب در جمع خبرنگاران با تبریک هفته معلم و گرامیداشت یاد و خاطره شهید مرتضی مطهری و شهدای دانش‌آموز و فرهنگی استان بوشهر از ارتقا رتبه آموزش و پرورش استان بوشهر در عرصه کنکور سراسری خبر داد و اظهار داشت: آموزش و پرورش استان بوشهر در عرصه قبولی دانش‌آموزان در بین ۳۲ استان رتبه ۱۳ کسب کرد و این صعود چند رتبه نشان از تلاش خانواده‌ها، دانش‌آموزان و فرهنگیان است.

وی از تدوین سند چشم‌انداز توسعه آموزش متوسطه استان بوشهر خبر داد و بیان کرد: نقشه راه و سند توسعه آموزش متوسطه استان بوشهر تا سال ۱۴۰۸ طراحی شده و از مهر ماه امسال اجرایی می‌شود.

مدیرکل آموزش و پرورش استان بوشهر به فعالیت‌های حوزه پرورشی پرداخت و با بیان اینکه در سال تحصیلی جاری ۱۱ هزار دانش‌آموز استان بوشهر به اردوی راهیان نور اعزام شدند گفت: در همین راستا ۳۵ هزار دانش‌آموز به اردوی راهیان توسعه و پیشرفت اعزام شدند.

موحدی برگزاری یادواره ۵۸۲ شهید دانش‌آموز و فرهنگی استان بوشهر را از دیگر برنامه‌های حوزه‌های پرورشی دانست و خاطرنشان کرد: در سال تحصیلی جاری مراسم تشییع شهدای گمنام ۸ سال دفاع مقدس در ۳۵۰ مدرسه با مشارکت ۱۵۰ هزار دانش‌آموز استان بوشهر برگزار شد.

وی از برپایی جشن تکلیف ۱۵ هزار دانش‌آموز استان بوشهر خبر داد و تصریح کرد: در سال تحصیلی جاری ۱۰ هزار دانش‌آموز استان بوشهر در جشن تکلیف شرکت کردند که نسبت به سال قبل آن رشد ۷۱ درصدی داشته است.

مدیرکل آموزش و پرورش استان بوشهر از ساخت و افتتاح ۱۲۰ مدرسه در ۲.۵ سال دولت مردمی ایران قوی آیت‌الله رئیسی در استان بوشهر خبر داد و بیان کرد: در این مدت به ارزش ۱۰۰ میلیارد تومان تجهیزات در مدارس استان بوشهر توزیع شده است.

موحدی با اشاره به حل مشکل ناوگان خودروی آموزش و پرورش استان بوشهر گفت: بدون اعتبارات دولتی ۵۰ خودرو به ارزش ۲۰ میلیارد تومان خودرو برای آموزش و پرورش استان بوشهر خریداری شد.

وی کمبود معلم را یکی از مشکلات اساسی آموزش و پرورش اعلام و خاطرنشان کرد: امسال یک‌هزار ۱۵۰ معلم، دبیر، مربی، مشاور، مربی بهداشت، مربی تربیت‌بدنی، آموزگار پس از پذیرش در آزمون استخدامی جذب آموزش و پرورش استان بوشهر می‌شوند.

مدیرکل آموزش و پرورش استان بوشهر با اشاره به جذب ۵۲۱ نفر فارغ‌التحصیل دانشگاه فرهنگیان در آموزش و پرورش استان بوشهر اضافه کرد: در مجموع تا سال تحصیلی جدید مهرماه امسال، یک‌هزار و ۶۷۱ معلم و مربی جدید در آموزش و پرورش استان بوشهر استخدام می‌شود.

کد خبر 6096014