به نقل از «تسنیم»

ستاره‌های مدفون در تخت فولاد| دلسوزی و عشق آتشفشان خاموش به تاریخ و فرهنگ ایران

تاریخ انتشار: ۱۰ اسفند ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۲۹۳۲۶۹۵

«آتشفشان خاموش» لقبی است که دوستان استاد بهشتیان به او داده‌اند. عشق و دلسوزی وی به فرهنگ و تاریخ ایران و اصفهان به حدی بود که همه را به تحسین و تعجب وامی‌داشت. ۱۰ اسفند ۱۳۹۷ - ۰۴:۴۳ استانها اصفهان نظرات - اخبار استانها -

به گزارش خبرگزاری تسنیم از اصفهان، تخت فولاد مدفن عرفا و ادبای بسیاری است که برای انسان‌های اهل ادب و عرفان شناخته شده هستند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

هرچقدر در مورد بزرگان ایران زمین بیشتر بدانیم ما را در فهم آثار و اهداف آنها بیشتر یاری می‌کند. تخت فولاد ستاره‌های نامدار و بزرگی را در خود دارد که برخی از آنها نیاز به معرفی بیشتر دارند.

خبرگزاری تسنیم در ادامه سلسله گزارش‌های "ستاره‌های مدفون در تخت فولاد" در این گزارش به معرفی استاد عباس بهشتیان از ادبای تاثیر گذار ایران می‌پردازد.

عباس بهشتیان از مردان خدمتگزار به تاریخ و فرهنگ اصفهان بود. پدرش مرحوم حیدرعلی در شهر ریز ( زرین شهر ) به شغل برنج کاری و اداره امور عصارخانه‌ای اشتغال داشت.

وی در  سال 1305ش در اصفهان در محل پامنار دردشت، در مجاورت مسجد جامع، در خانه‌ای قدیمی از عصر صفوی به دنیا آمد. تحصیلات مقدماتی را در مدرسه قدسیه بـه مـدیریت میـرزا عبـدالحسین  قـدسـی گذراند. از همان ایام جوانی به ادبیات و تاریخ، بخصوص تاریخ اصفهان علاقه فراوان داشت و به این علوم نه به عنوان کسب مقام و موقعیت، بلکه به منظور آگاهی از هویت و میراث فرهنگی میهن خویش می‌نگریست.

بر این اساس بود که با وجود دارا بودن امکان اشتغال در مشاغل دولتی، از این امر صرف نظر کرد و مانند پدرش به کار کشاورزی و درختکاری و در کنار آن به تحقیق و مطالعه تاریخ و ادبیات پرداخت که حاصل آن آثار ارزشمند وی در این زمینه است.

مهم‌ترین آثار استاد بهشتیان

مهمتـریـن اثـر مکتـوب  وی  کتـاب "بـخشی از  گنجینه‌های آثار ملی" است که شامل معرفی بازارها، مساجد، مدارس و تاریخ تخت فولاد و تکایای آن است. موضوع‌های تحقیقاتی مانند عصارخانه‌های اصفهـان، کبوتـر خـانه‌هـای اصفهـان، مـادی‌هـای اصفهان، خانقاه‌های اصفهان، آرامگاه‌های اصفهان، دانشمندان تخت فولاد اصفهان، زمینه‌های مختلفی بوده که از وی در نشریات و مجلات آن زمان به چاپ رسیده است.

همچنین مقالاتی از این استاد در نشریات زمان به چاپ رسید که از آن جمله است: "مولانا علی بن اصفهانی و طریقه و تصوف"، "تاریخچه مختصر از باغ کاخ‌های هزارجریب عباس آباد و باغ و قصرهای سعادت آباد و شهر فرح آباد و باغات و قصرها و خیابان‌های آن و باغ دریاچه واقع در جانب شمالی کوه صفه"، "معماران هنرمند اصفهان، "معارفی بسیاری از بناهای باستانی را از خطر ویرانی نجات داد"، "استاد حسین معارفی؛ معمار بناهای تاریخی، خانه خود را فروخت تا ایوان مسجد شاه اصفهان را به پایان برساند"، "کمال الدین اسماعیل اصفهانی".

تاسیس انجمن حفظ آثار ملی و عضویت بهشتیان

با تـأسیـس انجمن حفظ آثـار ملـی در سال 1301ش افـراد بـرجستـه‌ای بـه عضــویت آن درآمدند، از جمله مرحوم بهشتیان که از سنین جوانـی به انجمـن پیوسـت و اسـاتیـدی چـون بدرالدین کتابی، لطف‌الله هنرفر و عده‌ای دیگر از بزرگان اصفهان این انجمن را اداره می‌کردند.

استاد بهشتیان اقدامات زیادی نیز به منظور حفظ آثار و ابنیه تاریخی اصفهان انجام داد. وی مکاتبات بسیاری انجام داد که هنوز در بایگانی میـراث فرهنگـی اصفهـان باقـی است و نشان از علاقه فراوان وی به تاریخ و فرهنگ این شهر دارد. از اقدامات وی، جلوگیری از عبور و مرور وسایل نقلیه از روی پل‌های خواجو و سی وسه پل و احیا و مرمت مزار صائب تبریزی و بازارچـه بلنـد ( بازار هنـر) و بناهای تاریخی دیگر، نامگذاری اماکن و معابر با توجه به تاریخچه دقیق آن، تلاش جهت حفظ محیط زیست و فضای سبز شهر اصفهان را می‌توان نام برد.

ستاره‌های مدفون در تخت فولاد| روایتی از زندگی خوشنویس اصفهانیستارگان مدفون در تخت‌فولاد اصفهان| نمود زهد و پارسایی در فیلسوف میرفندرسکیستارگان مدفون در تخت فولاد| 2 ادعای بزرگ حاج آقا رحیم ارباب

جدیت استاد بهشتیان در مورد آثار تاریخی و ادبی ایران

وی فردی ساده زیست و بی پیرایه بود. قناعت در زندگی و جدیت در کارها ، عشق و علاقه به حل مشکلات مردم، از دیگر خصوصیات اخلاقی وی بود. اهل مزاح بود، اما وقتی درباره ایران و آثار تاریخی و ادبی آن سخن به میان می‌آمد، فردی بسیار جدّی می‌شد.

به شعر و شاعری علاقه فراوان داشت و به فردوسی واقعاً عشق  می‌ورزید و او را پدر فرهنگی ایرانیان می‌دانست. با شعرای برجسته هم عصرش مانند صغیر، شکیب، الفت، سپنتا، تاج اصفهانی، قدسی و خاکشیر نشست و برخاست داشت.

دلسوزی و عشق فراوان او به تاریخ و فرهنگ ایران به حدّی بود که دوستش وی را  «آتشفشان خاموش» لقب داد و یار دیگری وی را چنین ستوده: «عاشق‌تر از او در تمام عمر ندیده‌ام.... ندیده‌ام کسی به اندازه او در مسائل تاریخی، هنری و مملکتی صاحب سوز و درد باشد و آثار هنری و فرهنگی این سرزمین، بویژه اصفهان را نه تنها دوست بدارد، که به هرکدام در حدّ پرستش عاشقانه هنری مهر بورزد...».          

وفات

 این استاد گرانمایه در تاریخ یازدهم اسفند 1366ش دیده از جهان فروبست و در تخت فولاد اصفهان، صحن تکیه میرفندرسکی به خاک سپرده شد. اشعاری زیبای از حافظ بنا به وصیتش بر سنگ مزارش حک شده است. «گرچه صد رود است از چشمم روان...زنده‌رود و باغ کاران یا باد».

انتهای پیام/ش

R41346/P/S6,51/CT6

منبع: تسنیم

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۲۹۳۲۶۹۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

وجه تسمیه شهر «نائین» چیست؟

ایسنا/اصفهان یک اصفهان شناس گفت: در خصوص وجه تسمیه «نائین» حمدالله مستوفی مورخ و جغرافیاشناس اسلامی در کتاب «نزهةالقلوب» می‌نویسد «نائین مشتق از نام یکی از پسران حضرت نوح(ع) به نام ناین است.»

محمدحسین ریاحی در گفت‌وگو با ایسنا در خصوص وجه تسمیه شهرستان نائین، اظهار کرد: شهرستان نائین یکی از شهرهای با قدمت نه تنها در استان اصفهان، بلکه در ایران محسوب می‌شود. این شهر از لحاظ برخی فنون و صنایع دستی در گذشته پیشرفت زیادی داشته است. در فرش‌بافی، عبا بافی و کوزه‌گری و در کشاورزی این شهر در برخی محصولات که مرتبط با مناطق کویری مانند گندم، جو پنبه و زعفران و انار است محصولاتی دارد.

وی افزود: مسجد جامع نائین که از قدیمی‌ترین مساجد جامع ایران است متعلق به دوران دیلمی می‌شود. در خصوص وجه تسمیه «نائین» حمدالله مستوفی مورخ و جغرافیا شناس اسلامی در کتاب نزهةالقلوب می‌نویسد نائین مشتق از نام یکی از پسران حضرت نوح(ع) به نام «ناین» است.

این اصفهان شناس تصریح کرد: همچنین برخی معتقدند نائین مأخوذ از «نِی» است که گیاهی باتلاقی است. اما «صفا السلطنه نائینی» در سفرنامه صفاء، وجه تسمیه نائین را از نوادگان نوح نبی می‌داند. برخی این مطلب را عنوان کرده‌اند. برخی مورخان نیز معتقدند که نائین در گذشته به دست ساکنان فلسطین بنا شده است و آن‌هایی که از دست «بخت‌النصر» نجات یافته و با کمک کوروش، شاه هخامنشی نجات پیدا کردند، به شرق اصفهان آمدند و نائین را از خود به یادگار گذاشتند.

ریاحی خاطرنشان کرد: نائین که در ۱۴۰ کیلومتری شرق اصفهان است دارای خاندان‌های بزرگ علمی مانند نائینی، پیرنیا، غلامحسین مصاحب، پروفسور فاطمیِ ریاضی‌دان و حسین فاطمی سیاستمدار است و از شخصیت‌های مشهور مذهبی این شهر میرزای نائینی است که در زمان مشروطه آثار خوبی از خود به جای گذاشت. همچنین مرحوم حسین نائینی که ادیب و مورخ بود و در تخت فولاد اصفهان به خاک سپرده شده است.

وی گفت: نائین را یکی از شهرهایی می‌دانم که باید بیشتر مورد بررسی باستان‌شناسانه قرار بگیرد. آثار تاریخی زیادی در دل این سرزمین ارزشمند مدفون است و طبیعتاً باید ارج بیشتری بر این آثار بگذاریم.

انتهای پیام