به نقل از «عصر ایران»

یک پروژه مخفی در شوروی!(+تصاویر)

تاریخ انتشار: ۱۳ اسفند ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۲۹۷۷۵۵۲

عصرایران؛ مجله تصویری سلاح- 2B1 Oka یک توپ خودکششی 420 میلی متری متعلق به اتحاد جماهیر شوروی است که مدل تجربی کاملی از آن در سال 1957 آماده بهره برداری بوده است. شاسی این سیستم تسلیحاتی متمایز توسط کارخانه Kirov طراحی و ساخته شد. لوله 20 متری آن اجازه شلیک مهماتی با وزن 750 کیلوگرم تا مسافت 45 کیلومتری را در اختیار 2B1 Oka قرار می داده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

البته به علت پیچیدگی های متعدد در زمینه بارگذاری سلاح، این محصول نظامی نواخت آتش نسبتا پایینی داشت (یک دور در هر 5 دقیقه). از طرف دیگر لگد بسیار قوی آن پس از هر بار شلیک، منجر به آسیب های جدی می شد. در هر صورت روند توسعه 2B1 Oka تا سال 1960 ادامه یافت. پس از آن زمان، ایده تولید این دسته از تسلیحات فوق سنگین جای خود را به موشک های بالیستیک تاکتیکال همچون 2K6 Luna داد.

 2B1 Oka

جنگ سرد صنایع دفاعی شوروی را به سوی طراحی و تولید تسلیحات منحصر به فرد سوق می داد. در بهار سال 1953، در یک زمین تمرین نظامی در نوادا آمریکایی ها اولین آزمایشات خود را روی سلاح T-131 معروف به Atomic Annie انجام دادند. طی تست های صورت گرفته، این سلاح آمریکایی مهماتی با کالیبر 280 میلی متر را شلیک کرد. کار روی چنین سیستم هایی برای سالیان سال ادامه داشت و بدین ترتیب شوروی ها نیز وارد عمل شدند.

در نوامبر سال 1955، شورای وزیران اتحاد جماهیر شوروی حکمی محرمانه صادر کرد. بنابر این حکم دو کارخانه ماشین سازی Kolomna و Kirov ملزم به ساخت دو نوع توپخانه شدند: سلاح Condensator-2P و توپ 2B1 Oka. لازم به ذکر است که تمامی مراحل طراحی و حتی توسعه این دو توپخانه به صورت کاملا پنهایی دنبال می شد.

 M65 Atomic Annie

از مهندسین فعال در دو کارخانه مذکور خواسته شده بود که توپی با توانایی شلیک پرتابه هسته ای طراحی کنند. همانطور که پیش تر نیز اشاره شد، این پرتابه 750 کیلوگرم وزن و 45 کیلومتر برد داشت. علاوه بر این، توپ ساخته شده نیازمند نوعی برنامه ریزی دقیق و قابل اطمینان بود تا قادر به آتش حجم بالایی از مهمات باشد. با این حال موقعیت های واقعی و بحرانی برقرار در هر جنگی، فرصت شلیک بیش از یک پرتابه را به این توپ نمی دادند. در میان چندین فاکتور ضروری مطرح برای طراحی 2B1 Oka، قابلیت تحرک این توپ اهمیت افزون تری داشت. طراحی و ساخت شاسی در کارخانه Kirov آغاز شد که تجربه فراوانی در زمینه تولید تجهیزات زنجیر دار در کارنامه نظامی خود به همراه داشت. جالب است بدانید که شاسی مورد استفاده، قوی ترین محصول آن دوران یعنی تانک IS-5 بود.

 تانک های سنگین Iosif Stalin)  IS)

قلب خودرو یک موتور دیزلی توربو V-12-6B با قدرت 750 اسب بخار بود. اما از آن جایی که این محصول نزدیک به 55 تن وزن داشت، حتی موتور قدرتمند مذکور نیز با محدودیت های متعددی رو به رو بود. برای مثال این موتور می توانست بردی معادل تنها 201 کیلومتر را در اختیار مجموعه قرار دهد. با این اگر به تصاویر نگاه کنید، 2B1 Oka با سلاح 20 متری (کالیبر 420 میلی متری) خود، منظره تاثیرگذاری را به نمایش می گذارد. با توجه به مشخصات تکنیکی، نواخت آتش این سلاح 12 پرتابه در ساعت بوده است. در سال 1957 پس از گذر از تمام آزمایشات مورد نظر، توپ 2B1 Oka در رژه ای که به افتخار سالگرد انقلاب اکتبر در میدان سرخ برگزار شده بود، حضور یافت. البته طی آزمایشات انجام شده، نواقص سیستمیک مختلفی شناسایی شدند که به دستور مقامات بالا مخفی باقی ماندند. در مجموع 4 دستگاه توپ خودکششی 2B1 Oka در کارخانه Kirov سرهم شدند. طی نمایش این سیستم تسلیحاتی در میدان سرخ نیز تنها یک راننده مکانیک هدایت مجموعه را تجربه کرد. بقیه شش نفر خدمه در نفربرهای زرهی یا خودروهای دیگر به دنبال وی حرکت می کردند. در رژه میدان سرخ، روزنامه نگاران، خبرنگاران خارجی و مجلات مختلفی حضور داشتند. در این میان رونمایی از یک توپ هسته ای بزرگ توجه همگان را به سوی خود جلب کرده بود. با این حال شماری از روزنامه نگاران خارجی، 2B1 Oka را فقط طرحی رایاکارانه و با هدف جلب نظر عموم خواندند.

در واقعیت نیز توپ خودکششی 420 میلی متری Oka با وجود آن که تست های متعددی را پشت سر گذاشته بود، اما هیچ گاه آمادگی لازم برای استفاده در نبردهای حقیقی را به دست نیاورد. وزن بالای آن تاثیری به شدت منفی بر عملکرد حرکتی مجموعه داشت و این در حالی بود که قابلیت حرکت ویژگی بسیار مهمی برای Oka به شمار می رفت. مهندسین تا مدت زمانی طولانی قادر به رفع این مشکل نبودند. بدین ترتیب سه سال پس از رژه در میدان سرخ، چهار پروتوتایپ 2B1 Oka به دستور شورای وزیران از سرویس نظامی خارج شدند. علاوه بر این حامل های موشکی تاکتیکی پیشرفت زیادی کرده بودند و ویژگی های عمومی فوق العاده ای در اختیار داشتند. ترکیبی از عوامل فوق منجر به حذف کامل Oka به عنوان یک سلاح عملی شد، به گونه ای که با گذشت زمان این سیستم تنها تبدیل به ابزاری برای پاسخ به کنجکاوی های نظامی شده بود. در حال حاضر این توپ تاریخی در موزه توپخانه واقع در شهر سن پترزبورگ نگه داری می شود.

مطالب مجله تصویری سلاح را در این لینک دنبال کنید.

 

منبع: عصر ایران

کلیدواژه: توپ محرمانه شوروی خودکششی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۲۹۷۷۵۵۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

علی‌اف: آذربایجان هرگز به اوکراین سلاح نمی‌دهد

رئیس‌جمهور آذربایجان اعلام کرد: اگر جنگ روسیه و اوکراین متوقف شود، هیچ تضمینی برای تکرار نشدن آن وجود ندارد، آذربایجان بیش از ۳۰ میلیون یورو کمک بشردوستانه و مالی به اوکراین ارائه کرده است. حتی اگر از ما بخواهند، به اوکراین هرگز سلاح نمی‌دهیم. - اخبار بین الملل -

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم به نقل از رسانه‌های جمهوری آذربایجان، الهام علی‌اف رئیس جمهوری آذربایجان اعلام کرد که در جریان سفر خود به روسیه با همتای خود ولادیمیر پوتین درباره جنگ با اوکراین گفتگو نکرده است.

الهام علی‌اف در مجمع بین‌المللی «COP29 و چشم‌انداز سبز برای آذربایجان» در دانشگاه ADA در حالی که به سوال پروفسور کلاوس لارس از مرکز ویلسون دانشگاه کارولینای شمالی آمریکا پاسخ داد، درباره جنگ روسیه و اوکراین صحبت کرد.

علی‌اف تاکید کرد که او و پوتین تنها در مورد مسائل دوجانبه و وضعیت قفقاز جنوبی گفتگو کردند.

رئیس‌جمهور آذربایجان گفت: نمی‌داند جنگ روسیه و اوکراین چگونه به پایان می رسد. اگر کسی می‌داند، احتمالاً باید نامزد جایزه صلح نوبل شود. فکر نمی‌کنم کسی بداند در حال حاضر چگونه قرار است این جنگ به پایان برسد. اما من آن را این‌گونه بیان می‌کنم که در یک نقطه پایان می یابد، زیرا جنگ ها دیر یا زود متوقف می‌شوند. من می‌توانم از تجربه خودمان بگویم. وقتی در ماه می 1994 قرارداد آتش‌بس با ارمنستان را امضا کردیم، جنگ عملاً متوقف نشد. بنابراین، ممکن است وضعیت مشابهی بین روسیه و اوکراین ایجاد شود. اگر آن‌ها با پایان دادن به مرحله فعال جنگ موافقت کنند، پایان جنگ را تضمین نمی‌کند. هر از چند گاهی، یعنی در دوران اشغال، تنش بود، با گروه‌های خرابکار، نبرد تک تیراندازی داشتیم، این یا چند اتفاق بسیار خطرناک دیگر رخ داد و خط تماس ما بسیار کوتاه‌تر از خط تماس امروز یا خط نبرد روسیه و اوکراین بود.

علی‌اف تأکید کرد: تصور کنید که یک توافق آتش‌بس امضا شده است. آیا این تضمینی برای آینده صلح خواهد بود؟ جواب منفی است. ما 28 سال صبر کردیم و بعد با استفاده از زور، حاکمیت خود را بازیابی کردیم. ما این کار را کردیم چون حق با ما بود و می‌توانستیم. برای ما مسئله مرگ و زندگی بود. در آن زمان مطمئن نبودیم چه کسی در کنار ارمنستان خواهد جنگید. ممکن بود گزینه‌های مختلفی وجود داشته باشد. هیچ کدام برای ما خوشایند نبود. اما بعد به آن فکر نکردیم، یا باید حیثیت حاکمیت خود را باز می‌گردانیم یا همه باید می‌مردیم. این رویکرد ما بود. ما صبر کردیم، نیرو جمع کردیم، در عرصه بین‌المللی کار کردیم. ما سعی کردیم از طریق مذاکره موضع خود را ثابت کنیم و توضیح دهیم که قربانی آزار و اذیت هستیم، اما نشد. بله، سازمان های بین‌المللی قطعنامه‌ها و تصمیماتی گرفتند، اما اجرا نشدند، سازوکار اجرایی نداشت. بنابراین ما آن را اجرا کردیم. همانطور که گفتم ما صلح را با جنگ آوردیم. این نیز یک گزینه است و ما نشان می‌دهیم که امکان‌پذیر است. بنابراین همانطور که گفتم جواب عملی ندارم. فکر نمی‌کنم کسی بداند چه زمانی جنگ روسیه و اوکراین متوقف می‌شود.

رئیس‌جمهور آذربایجان با بیان اینکه حتی اگر جنگ متوقف شود، هیچ تضمینی برای تکرار نشدن آن وجود ندارد، گفت: آذربایجان چه می‌تواند بکند؟ هیچ چیز. از نظر عملی مطلقاً هیچ چیز. ما بیش از 30 میلیون یورو کمک بشردوستانه و مالی به اوکراین ارائه کردیم. ما در حال انجام کارهای بازسازی در شهر ایرپین هستیم، جایی که جمعیت آذربایجانی زیادی وجود دارد و بسیاری از زیرساخت‌های اجتماعی بازسازی شده است. هیچ چیز بیشتر نمی‌توانیم انجام دهیم. حتی اگر از ما بخواهند، به اوکراین سلاح نمی‌دهیم، می‌توانیم آشکارا بگوییم که این کار را نمی‌کنیم. کمک‌های بشردوستانه بله، اما سلاح هرگز، این پاسخ من است.

علی‌اف گفت: جنگ روسیه و اوکراین برای دو ملتی که از نظر قومیتی و مذهبی بسیار به یکدیگر نزدیک هستند، یک تراژدی بزرگ است. آیا فرصتی برای فرار از جنگ وجود داشت؟ فکر کنم وجود داشت. آیا رهبران اوکراین در سال های گذشته فرصتی برای برقراری روابط عادی با روسیه داشتند؟ من تقریباً مطمئن هستم که وجود داشته است. بله، من فقط در مورد روابط روسیه و آذربایجان صحبت می‌کردم. ما همسایه هستیم. ما مشارکت‌های قوی ایجاد کرده‌ایم. ما به حاکمیت یکدیگر احترام می‌گذاریم. ما در کار یکدیگر دخالت نمی‌کنیم. آیا ممکن است بین روسیه و اوکراین هم همینطور باشد؟ البته ممکن بود. روس‌ها افراد بسیار نزدیک به اوکراین هستند. چرا این اتفاق نیفتاد؟ مقصر کیست؟ من نظری دارم، اما آن را به اشتراک نمی‌گذارم. اما من فکر می‌کنم این فرصت در اوایل دهه 2000 از دست رفت. شانس اوکراین برای ساختن یک کشور قدرتمند از دست رفت. این نظر شخصی من بر اساس تجربه و دانش من است. من همه روسای جمهور اوکراین را می‌شناختم و با آن‌ها کار می کردم به جز رئیس‌جمهور اول این کشور.

رئیس‌جمهور آذربایجان خاطرنشان کرد: من از سال 2003 روی صندلی ریاست جمهوی آذربایجان هستم. چیزی که می‌گویم را می‌دانم، چون تجربه دارم و هیچکس چیزی به من نگفته است. من شاهد لحظات زیادی در روابط روسیه و اوکراین بوده ام: تنش، دوستی، دشمنی، اما هرگز به سطحی که امروز می‌بینیم نرسیده بود. متاسفانه این وضعیت غم‌انگیزی است و هر روز مردم می‌میرند. باید متوقف شود. چه کسی می‌تواند متوقف شود؟ نمی‌دانم.

در این مراسم، الهام علی‌اف همچنین به منافع روسیه در جمهوری آذربایجان و قفقاز اشاره کرد و گفت: روسیه همسایه آذربایجان است و ما در زمینه‌های مختلف همکاری بسیار فعالی با این کشور داریم. در آخرین دیدار با رئیس‌جمهور پوتین، ما به طور گسترده در مورد آن موضوعات، همکاری‌های اقتصادی و به‌ویژه همکاری‌های خود در زمینه حمل‌ونقل گفتگو کردیم. البته بیشتر همکاری‌ها در زمینه بشردوستانه است. بیش از 300 مدرسه روسی در آذربایجان وجود دارد و مردم ترجیح می‌دهند در مدارس روسی تحصیل کنند. به طور خلاصه، ما به عنوان یک کشور منطقه قفقاز مسائل مشترک زیادی داریم. به دلیل اینکه بخش خاصی از قفقاز در داخل مرزهای روسیه است و البته روسیه هرگز این منطقه را ترک نخواهد کرد، زیرا متعلق به این منطقه است و به نظر من همه کشورهای قفقاز جنوبی باید علاقه‌مند به برقراری روابط خوب با روسیه بر اساس احترام متقابل، حاکمیت، تمامیت ارضی و منافع متقابل باشند. من فکر می‌کنم که مثال آذربایجان به خوبی نشان می‌دهد که این امکان‌پذیر است.

"امنیت منطقه" محور اصلی دیدار پوتین و علی‌اف

انتهای پیام/