راهنمایی ساده برای خرید مودم خانگی (برای کاربران غیرحرفه‌ای اینترنت)
تاریخ انتشار: ۱۸ اسفند ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۳۰۴۰۱۷۹
این نوشتار با رویکرد خرید مودم برای کاربران خانگی معمولی تنظیم شده است؛ زیرا معمولا کاربران حرفه‌ای می‌دانند که به چه چیزی نیاز دارند. ---------------- رپرتاژ آگهی -----------------
تصمیم برای خرید مودم با این سوال آغاز می‌شود که آیا شما کاربر خانگی هستید و یا کاربر اداری؟ و اگر کاربر خانگی هستید؛ آیا در دسته‌ی کابران معمولی قرار می‌گیرید یا کابران حرفه‌ای؟
در واقع کاربرد مودم است که نوع آن را تعیین می‌کند و طبیعی است که این موضوع قیمت مودم را هم تغییر می‌دهد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
این نوشتار با رویکرد خرید مودم برای کاربران خانگی معمولی تنظیم شده است؛ زیرا معمولا کاربران حرفه‌ای می‌دانند که به چه چیزی نیاز دارند.
ارتباط مودم و کیفیت اینترنت
کیفیت ارتباط ما با اینترنت در قدم اول به دو عامل کیفیت مودم و کیفیت سرویس ارائه شده توسط شرکت ارائه دهنده‌ی سرویس اینترنت بستگی دارد. قسمت دوم بستگی به سلیقه‌ی شما دارد. شما تعیین می‌کنید که سرویس اینترنت را از چه شرکتی تهیه کنید. اما برای خرید مودم به بررسی فاکتورهایی نیاز است که می‌توانید با دقت در انتخاب آنها، کیفیت ارتباط را افزایش دهید.
یک نکته‌ی حیاتی وجود دارد و آن این است که اگر حواستان جمع نباشد، ممکن است بیشتر از سطح نیازتان برای خرید مودم پول بپردازید.
مودم آنتن دار یا مودم بی آنتن؟
اگر خانه‌ی شما دیوارهای زیاد و ضخیم ندارد و زیاد بزرگ نیست، نیازی به خرید مودم آنتن‌دار ندارید. امواج وای فای می‌توانند از دیوارهای نازک به خوبی عبور کنند. اگر در تمام گوشه و کنار خانه دسترسی با کیفیت می‌خواهید، سراغ مودم‌های تک آنتن بروید که کمی گران‌تر هستند و اگر واقعا روی دسترسی وسواس دارید، یکی از آن مودم‌هایی که دو یا سه آنتن دارند را بخرید.
اما تصور نکنید که هر خانه‌ای به مودم آنتن‌دار نیاز دارد و در نظر داشته باشید که مودم آنتن‌دار گران‌تر است.
تعداد دستگاه‌های متصل به اینترنت را بشمارید
قبل از هر چیزی مشخص کنید که چند دستگاه متصل به وای فای در خانه خواهید داشت.
تمام گجت‌‌ها، تبلت‌ها، لپتاپها، کامپیوتر‌ها، گوشی‌های موبایل و حتی تلوزیون هوشمند را بشمارید. در کمترین حالت، معمولا چند گوشی تلفن همراه هوشمند در هر خانه‌ای وجود دارد. حتی وسایلی که ممکن است در آینده اضافه شوند را نیز در نظر بگیرید. همچنین میزان استفاده‌ی هر دستگاه از اینترنت را نیز بسنجید.
این شمارش از آن جهت حائز اهمیت است که روی سرعت ارتباط تاثیرگذار خواهد بود. یعنی به زبان ساده سرعت اینترنت زمانی که یک وسیله به مودم متصل است با زمانی که ده وسیله از اینترنت استفاده می‌کنند، متفاوت است. برخی مودم‌های خانگی قابلیت پشتیبانی از تعداد زیادی وسیله را ندارند.
مودم دست دوم بخرم؟
معمولا مکان مودم در خانه ثابت است، آسیب فیزیکی چندانی به وسیله‌ای که از جایش تکان نمی‌خورد وارد نمی‌شود. پس خرید مودم دست دوم از نظر سخت افزاری انتخاب چندان ریسکی نیست. اما از نظر نرم افزاری شما باید حتما مودم را مجددا راه اندازی کنید تا اطلاعات کاربران قبلی پاک شوند.
حتما از فروشنده زمان تست بگیرید تا اگر به مشکلی برخوردید، امکان عودت مودم را داشته باشید.
مودم زیاد قدیمی نخرید، زیرا کیفیت ارتباط را تحت تاثیر قرار می‌دهد. تعداد زیادی مودم خانگی برای فروش روی سایت دیوار آگهی شده‌اند.
در قدم اول مودم را به برق متصل کنید و مطمئن شوید که روشن می‌شود. آن را ست کنید و با چند دستگاه اتصال را بررسی کنید. سپس آن را خاموش و روشن کنید و با یکی از سایت‌ها سنجش سرعت اینترنت میزان سرعت را بسنجید و با خدماتی که شرکت ارائه دهنده‌ی سرویس اینترنت ارائه داده است، مقایسه کنید تا مطمئن شوید که مودم شما نقشی در کاهش سرعت اینترنت نخواهد داشت.
ویژگی‌های مهم دیگر
بررسی فایروال، سیستم عامل‌هایی که مودم پشتیبانی می‌کند، پروتکل‌ها، کیفیت خدمات، فرکانس‌های قابل پشتیبانی، استانداردهای ADSL، سرعت انتقال، تعداد پورت‌ها و... از دیگر ویژگی‌هایی هستند که باید در هنگام خرید به آنها توجه کنید. در مجموع یک نکته در مورد این ویژگی‌ها بدانید: هر چه مودم جدیدتری بخرید، ویژگی‌های قوی‌تر و به روزتری خواهد داشت. اما اگر یک کاربر معمولی اینترنت هستید، خودتان را چندان درگر این مسائل نکنید و در هنگام خرید روی همان موارد قبلی تمرکز کنید.
اگر مودم نو می‌خرید حتما به دارا بودن کارت گارانتی و مدت زمان ارائه‌ی خدمات پس از فروش دقت کنید. تمام ویژگی‌های مورد نیازتان در خرید وسایل الکترونیکی را لحاظ کنید تا بتوانید انتخابی متناسب با نیازتان داشته باشید و بیش از حد برای خرید آنها هزینه نکنید.
منبع : ویرلن
منبع: ايتنا
کلیدواژه: رپرتاژ
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.itna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ايتنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۰۴۰۱۷۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
از درشکه تا اتومبیل؛ یک قرن فرهنگسازیِ ناتمام
جابه‌جایی همواره یکی از دغدغه‌های مهم از زمان انسان‌های نخستین که کمتر سبک زندگی یکجانشینی داشتند تا انسان امروزی که پویایی، جزء جدایی‌ناپذیر زندگی‌اش محسوب می‌شود، بوده است. نیازی که پاسخ به آن در ابتدا به مدد حیوانات و بعدتر به واسطه پیشرفت تکنولوژی میسر شد، هرچند این بخش هم با چالش‌های خاص خود از بروز هرج‌ومرج تا گاهی اوقات نبود فرهنگِ کافی روبرو بود.
به گزارش ایسنا، سرعتِ محدود انسان برای جابه‌جایی باعث شد تا به حیوانات به چشم وسیله‌ای برای حمل‌ونقل نگاه کند که هرچند سرعت و توان بیشتری از خودش داشتند، اما بازهم تغییر چشمگیری در مدت زمان رسیدن به نقطه دلخواه ایجاد نمی‌کردند. در این شرایط بود که فکر ساخت وسایلی مانند ماشین‌دودی، طیاره، قطار و... به ذهنش رسید تا سختی‌ها را بر خود آسان کند. با این وجود وسیله‌ای که بیش از هر چیزی طی حدود ۱۳۰ سال گذشته توانسته پاسخگوی نیاز انسان به جابه‌جایی باشد، خودروها هستند که در این گزارش به آنها می‌پردازیم.
تا پیش از تولد خودروها، استفاده از کالسکه و درشکه برای رفت‌وآمد در میان مردم رواج داشت؛ چنانچه ناصرالدین شاه پس از بازگشت از سفر فرنگ در سال‌های آخر عمرش دستور تاسیس شرکت درشکه‌رانی برای گسترش حمل‌ونقل در دارالخلافه طهران را داد که به دنبال آن حدود ٣٠ درشکه وارد شهر شد. بر همین اساس لازم شد برای حفظ نظم، قوانینی برای تردد وضع شود. از جمله اینکه درشکه‌ها و کالسکه‌ها برای ورود به برخی نقاط شهر از جمله محوطه کاخ گلستان نیاز به مجوزی شبیه طرح ترافیک امروزی داشتند.
نخستین اتومبیل در دوران سلطنت مظفرالدین شاه قاجار وارد ایران شد. از آنجایی که استفاده از آن در ابتدا تنها مخصوص درباریان و افراد ثروتمند بود؛ بنابراین به دلیل محدود بودن تعداد اتومبیل‌ها، نیازی به وضع قوانین مشخص برای استفاده از آن وجود نداشت. اما مانند هر وسیله دیگری، خودروها هم پیش از آنکه فرهنگ و قوانینی برای استفاده از آنها شکل گیرد، به مرور جای خود را در میان زندگی تمام اقشار جامعه باز کردند.
در واقع باید حدود یک قرن قبل را تصور کنید که فردی از پشت درشکه‌ای که هدایت آن با کشیدنِ افسار اسب یا قاطر امکان‌پذیر بوده، پایین می‌آید و صرفا با یادگیری برخی مفاهیم ابتدایی پشتِ فرمان وسیله‌ای می‌نشیند که دیگر هدایت آن تنها به زور و بازوی خود و اندک شعور حیوانش وابسته نیست و باید همزمان حواسش به گاز، ترمز، دنده، فرمان و... باشد! در این شرایط البته وضعیت برای پیادگان هم بهتر نبود، کسانی که هیچ اطلاعاتی از سرعت و شتاب اتومبیل نداشتند و بعید نبود مثلا بازیگوشی یک کودک هنگام رد شدن از خیابان باعث تصادفی جبران‌ناپذیر شود.
از طرفی افزایش تعداد اتومبیل‌ها در سطح شهرها در شرایطی رخ می‌داد که کوچه‌ها و خیابان‌های خاکی، زیرساخت لازم برای حضور این تعداد خودرو را نداشتند، خبری از خط‌کشی معابر، چراغ راهنمایی و رانندگی و... نبود و نظمیه‌چیان هم آموزشی برای نظارت بر قوانین مرتبط با این ساخته دست بشر ندیده بودند. در این بی‌قانونی هم احتمالا حق با کسی بود که زودتر می‌پیچید، صدای بلندتری برای داد زدن داشت، در محله خودشان رانندگی می‌کرد و بچه‌محل‌ها هوایش را داشتند و... .
با این وجود روند استفاده از اتومبیل کم و بیش به همان سبک اولیه تا زمانی که نخستین قربانی را بگیرد ادامه داشت. اما ماجرا از چه قرار بود؟ درویش خان که یکی از افراد اثرگذار موسیقی ایرانی و عامل ایجاد تنوع در ساز تار بود، در یکی از شب‌های پاییزی سال ۱۳۰۵ خورشیدی که سوار بر درشکه درحال بازگشت به خانه بود با یک اتومبیل تصادف کرده و بعد از ۵ روز از دنیا رفت و اینگونه بود که خطرات وسیله‌ای که قرار بود کمکی به بشر باشد، بیش از قبل مشخص شد.
احساس خطر در کنار هرج‌ومرج، بی‌قانونی و شکل نگرفتن فرهنگ استفاده از خودرو سبب شد تا در سال ۱۳۰۵ خورشیدی، داشتن تصدیق یا گواهینامه برای رانندگی اجباری شود و به دنبال آن دو سال بعد، اولین قوانین مربوط به رانندگی تنظیم و اداره نظمیه هم موظف به نظارت بر اجرای قوانین شود. البته اولین آیین‌نامه کامل قوانین راهنمایی و رانندگی سال ۱۳۱۸ تصویب شد که از آن به عنوان مادر قوانین راهنمایی و رانندگی یاد می‌شود.
حالا دیگر تقریبا ۱۰۰ سال است که قوانین راهنمایی و رانندگی در ایران شکل گرفته؛ با این وجود گاهی برای رعایت یک قانون مشخص مانند بستن کمربند ایمنی، بهترین راهکاری که باعث فرهنگسازی می‌شود درنظر گرفتن جریمه است! درواقع اینجاست که قانون برای برطرف کردن هرج‌ومرج به کمک فرهنگ آمده، اما به نظر می‌رسد برای موارد دیگر که وابسته به موضوعات ترافیکی نیستند، مانند بوق نزدن در هر ساعتی از شبانه‌روز در کوچه‌ها و پس‌کوچه‌ها، فحش ندادن هنگام رانندگی، نیفتادن پشت آمبولانس، بوق زدنِ بی‌دلیل در ترافیک‌های طولانی و... هنوز کار زیادی تا رسیدن به نقطه فرهنگی مطلوب داریم!
انتهای پیام
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»