به نقل از «ایسنا»

عکس خیره‌کننده ناسا از شکست دیوار صوتی

تاریخ انتشار: ۲۰ اسفند ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۳۰۷۲۱۴۸

آژانس فضایی آمریکا(ناسا) عکس جذابی از ترکیب امواج تحریک شده هواپیماهای مافوق صوت که با یک روش جدید عکسبرداری ثبت شده منتشر کرده است.

به گزارش ایسنا و به نقل از انگجت، ناسا یک تکنیک جدید تصویربرداری را توسعه داده است که اجازه می‌دهد تا برای اولین بار تعامل موج‌های متصاعد شده از دو جت مافوق صوت را ثبت کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این تصاویر توسط یک دوربین جدید با سرعت بالا گرفته شده است که به ناسا در طراحی یک هواپیمای مافوق صوت با تولید موج‌های صوتی بسیار آرام‌تر کمک می‌کند.

"هینیک" یکی از دانشمندان فیزیک ناسا می‌گوید: ما هرگز تصور نمی‌کردیم که این واقعه تا این اندازه واضح و زیبا باشد.

جت‌های نشان داده شده در تصاویر جت‌های T-38 هستند که در ارتفاع حدود ۲۸ هزار فوتی پرواز می‌کنند و عکس‌ها توسط هواپیمای B200 King Air مجهز به دوربین‌های ۱۴۰۰ فریم در ثانیه نصب شده بر روی یک بازوی ویژه واقع در ۲۰۰۰ فوت بالاتر از جت‌ها گرفته شده است.

این تصویر نشان دهنده امواج شوک و یا تغییرات سریع فشار است که در نتیجه پرواز یک هواپیما با سرعتی بیشتر از سرعت صوت که در ارتفاع ۳۰ هزار فوتی حدود ۱۱۰۰ کیلومتر بر ساعت است به وجود می‌آیند.

تصویر فوق به شکل سیاه و سفید گرفته شده است، اما بعداً رنگ‌آمیزی شده تا فشار هوا را در اطراف امواج نشان دهد.

"نیل اسمیت" مهندس ناسا گفت: جالب اینجاست که اگر شما به پشت جت نگاه کنید شاهد انحنای امواج هستید. این به این دلیل است که هواپیماها کنار هم حرکت نمی‌کنند و یکی جلوتر از دیگری است. بنابراین شوک‌ها به طور متفاوتی شکل می‌گیرند. این اطلاعات واقعاً به ما کمک می‌کند تا در شناخت اینکه چگونه این شوک‌ها در تعامل هستند پیشرفت کنیم.

ناسا مدتی است که توانسته است امواج حاصل از شکست دیوار صوتی را ثبت کند، اما زمانیکه این امواج با یکدیگر ادغام می‌شوند، واقعاً صدای مهیبی تولید می‌شود. بنابراین توسعه سیستم تصویربرداری جدید برای ناسا و بخش توسعه لاکهید مارتین بسیار مهم است. این دوربین برای کاهش صدای مهیب حاصل از شکستن دیوار صوتی که موجب آسیب زدن به مناطق مسکونی می‌شود طراحی شده است.

اگر پروازهای مافوق صوت برای حمل مسافر قانونی شود، با کاهش زمان سفرهای هوایی تا نصف مواجه می‌شویم. هم اکنون چندین شرکت در حال کار بر روی طرح جت‌های مافوق صوت کم‌صدا هستند و یکی از این طرح‌ها موسوم به "بوم"(Boom) حتی مجوز استفاده در خطوط هوایی را نیز دریافت کرده است.

با این حال قبل از انجام هرگونه پرواز مافوق صوت مسافری، ناسا باید سازمان هوانوردی فدرال آمریکا(FAA) و دیگر سازمان‌های مسئول را متقاعد کند که چنین هواپیماهایی موجب آسیب به مناطق مسکونی یا ترساندن ساکنان نمی‌شود.

سیستم دوربین جدید با تولید تصاویری که به طور چشمگیری داده‌های مفیدی از امواج حاصل از شکست دیوار صوتی را نشان می‌دهد، یک گام بزرگ برای رسیدن به این هدف است.

"دن بنکز" مهندس ارشد ناسا گفت: ما سطح جزئی و دقیق فیزیکی را در این تصویر مشاهده می‌کنیم که من فکر نمی‌کنم هرگز تاکنون کسی دیده باشد. این یک قدم بسیار بزرگ برای توسعه خطوط هوایی مافوق صوت است.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: ناسا هواپیمای مافوق صوت

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۰۷۲۱۴۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چرا حضور مجدد انسان در ماه سخت است؟

بین سال‌های ۱۹۶۹ و ۱۹۷۲، ماموریت‌های آپولو در مجموع ۱۲ فضانورد را به سطح ماه فرستادند و این اتفاق پیش از پیشرفت فناوری مدرن بود؛ بنابراین، چرا تلاش‌های کنونی فضانوردان، برای ورود مجدد به ماه بسیار کند و پیچیده شده است؟

یک پاسخ ساده واحد برای این سوال وجود ندارد، اما عمده دلایل به هزینه مالی، سیاست و اولویت‌ها ارتباط دارد.

هزینه مالی:

بیایید با پول شروع کنیم. ماموریت‌های آپولو در اوج خود، حدود ۵ درصد از کل بودجه فدرال را مصرف کرد و بیش از نیمی از آن به برنامه آپولو اختصاص یافت.

با حساب تورم، کل برنامه آپولو به دلار امروزی بیش از ۲۶۰ میلیارد دلار هزینه خواهد داشت و اگر پروژه جمینی و برنامه رباتیک قمری را که پیش درآمد ضروری آپولو بودند، در نظر بگیرید، این رقم به بیش از ۲۸۰ میلیارد دلار می‌رسد.

در مقایسه، ناسا امروزه کمتر از نیم درصد از کل بودجه فدرال را با طیف وسیع تری از اولویت‌ها و دستورالعمل‌ها در اختیار دارد و در طول دهه گذشته، نزدیک به ۹۰ میلیارد دلار برای برنامه آرتمیس هزینه کرده است، البته با هزینه کمتر، فرود بر روی ماه، احتمالاً حتی با پیشرفت‌های تکنولوژیکی، روند آهسته تری خواهد داشت.

سیاست:

واقعیت‌های سیاسی ارتباط نزدیکی با واقعیت‌های مالی دارند. در دهه ۱۹۶۰، آمریکا در میانه مسابقه فضایی بود، رقابتی با اتحاد جماهیر شوروی برای دستیابی به بیشترین تعداد دستاورد‌ها در فضا، به ویژه در زمینه فرود انسان روی ماه.

مردم از این ایده حمایت کردند و مشتاق بودند، مانند قانونگذارانی که بودجه گسترده ناسا را مدیریت می‌کردند، اما این نوع هزینه‌ها تا حد زیادی ناپایدار بود، و زمانی که آمریکا "پیروز شد"، مردم به سرعت علاقه خود را از دست دادند و بودجه ناسا کاهش یافت. به زبان ساده اکنون اراده سیاسی یا به طور کلی اراده‌ای برای صرف این مقدار پول برای ورود مجدد به ماه وجود ندارد.

از این رو، ترکیبی از اراده سیاسی کم و منابع مالی کمتر، ناسا را مجبور به اتخاذ برخی تصمیمات حیاتی در اواخر دهه ۱۹۹۰ و اوایل دهه ۲۰۰۰ کرد، تصمیماتی که بر روند مأموریت فضانورد آرتمیس تأثیر گذاشته است.

به طور خاص، زمانی که برنامه شاتل فضایی رو به پایان بود، مدیران ناسا نمی‌دانستند با قابلیت‌ها و مشارکت‌های صنعتی که منجر به ایجاد شاتل شد، چه کنند و تصمیم گرفتند با استفاده مجدد از بسیاری از بخش‌های شاتل، به‌ویژه موتور‌ها و گنجاندن آن ها در طراحی آرتمیس، این زیرساخت را حفظ کنند. 

از سوی دیگر، می‌توان استدلال کرد که این اقدام فراخوان درستی برای حفظ زیرساخت‌ها و استخدام مهندسان هوافضا بود، زیرا دقیقاً همان پایگاه فنی بود که ما برای راه اندازی رنسانس اخیر در شرکت‌های خصوصی پرواز فضایی نیاز داشتیم، اما این بحث جداگانه‌ای است.

اولویت ها:

در نهایت، مفهوم مدرن Artemis دارای مجموعه‌ای از اولویت‌های بسیار متفاوت با ماموریت‌های آپولو است، برای مثال، تحمل خطر ما بسیار کمتر از آن در دهه ۱۹۶۰ است.

ماموریت‌های آپولو کاملاً خطرناک بودند، با احتمال زیاد شکست، در واقع، چندین مأموریت با فاجعه مواجه شدند، از جمله: آتش سوزی آپولو ۱ که منجر به کشته شدن سه فضانورد، خرابی موتور در طول پرواز آپولو ۶ و نقص طراحی کشنده که نزدیک بود به مرگ فضانوردان آپولو ۱۳ بیانجامد. بنابراین، قانونگذاران و مردم مایل به پذیرش مجدد چنین سطحی از خطر نیستند.

ماموریت‌های آپولو مبالغ هنگفتی را صرف فرستادن فضانوردان به سطح ماه برای چند ده ساعت کردند. آن ها رفتند و نمونه‌هایی را جمع آوری کردند، آزمایش‌های ساده‌ای انجام دادند و سپس برگشتند.

ماموریت‌های آرتمیس حول یک مجموعه کاملا متفاوت از اهداف طراحی شده اند. در حالی که مأموریت‌های آپولو علم را به عنوان یک تفکر ثانوی تلقی می‌کردند و هدف اصلی آن پیشی گرفتن از شوروی بود، تحقیقات علمی در مرکز برنامه آرتمیس به اولویت تبدیل شده است، به این معنی که طراحی ماموریت طولانی‌تر و پیچیده‌تر را ضروری کرده است.

سرانجام، هدف برنامه آرتمیس فقط بازگرداندن انسان به ماه نیست، بلکه شروع ایجاد زیرساخت برای حفظ حضور دائمی انسان در آن جا است و همه چیز از انبار‌های سوخت‌گیری مداری گرفته تا انتخاب مکان برای مستعمرات آینده زیر چتر مأموریت قرار می‌گیرد. پروژه Artemis تعاملی‌تر است، زیرا چارچوبی برای تحقق رویا‌ها برای نسل‌های آینده فراهم می‌کند.

منبع: الیوم السابع

باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی علوم فضایی و نجوم