«تراژدی قیصر»؛ ویلیام شکسپیر؛ ترجمه فرنگیس شادمان؛ نشر علمی و فرهنگی قیصر، پادشاهِ در خون
تاریخ انتشار: ۲۱ اسفند ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۳۰۸۸۸۳۸
«تراژدی قیصر»
نویسنده: ویلیام شکسپیر
مترجم: فرنگیس شادمان
ناشر: علمی و فرهنگی؛ چاپ ششم ۱۳۹۷
۱۷۰ صفحه، ۱۰۰۰۰ تومان
****
(کسکا به گردن قیصر ضربتی میزند، قیصر بازوی او را میگیرد، آنگاه توطئهگران دیگر بر او ضربت میزنند و آخرین ضربت را مارکوس بروتوس میزند.)
قیصر: تو هم ای بروتوس! پس از پای در آی ای قیصر!
(میمیرد)
این صحنهی مرگ ژولیوس سزار، قیصر مقتدر امپراتوری روم است که امروزه به مثلی برای غدر و خیانت بدل شده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
سیمای ژولیوس سزار تاریخی با آنچه شکسپیر در نمایشنامهاش نشان داده دیگرگون است. او در یک خاندان قدیمی رومی در سال ۱۰۰ قبل از میلاد به دنیا آمد و در روم به واسطهی آموختن فنون جنگ و مشاغل مهماش به شهرتی نسبی رسید و در اسپانیا به ثروتی شاهانه دست یافت. او در کنار کراسوس و پمپی از فرماندهان سهگانهی روم بود و بسیاری از مورخان فتح سرزمین گل به دست او را یکی از وقایع مهم دوران باستان و پایهریز شکلگیری تمدن کنونی فرانسه میدانند. او در پی جنگ داخلی که در سال ۴۹ پیش از میلاد به راه انداخت به فرمانروای بیچون و چرای روم بدل شد. قیصر پس از این موفقیت به اصلاحاتی اساسی در جمهوری روم دست زد و راه خودکامگی و استبداد مطلق را در پیش گرفت. مجموعهی این اقدامات، دوست و فرزندخواندهاش بروتوس را به همراه گروهی از سناتورها به کشتن او برانگیخت و آنها خائنانه به دوران پادشاهی کوتاه او پایان دادند. سیمای او در تاریخ، سیمای مردی توان، سربازی دلاور و سیاستمداری مدبر است، با این همه شکسپیر به چیرهدستی آن بخشهای سایهروشن شخصیت قیصر را نیز برکشیده است تا به این ترفند موازنهای در شخصیت او کششی در درام حول محور او به وجود بیاورد. مردی که تاریخ به نیکی و اقتدار او رای میدهد در تراژدی شکسپیر جاهطلبیهای فطری یک فرمانده، غرور یک مرد نیرومند و چاپلوسپروری یک پادشاه را نیز در خود دارد و از همینجاست که درام و کنش دراماتیک آغاز میشود؛ جایی که اضداد به هم میرسند.
از شخصیتهای مهم دیگر، یکی بروتوس است. بروتوس در تراژدی شکسپیر قهرمان آزادیخواهی و طرفدار جمهوری به شمار آمده و وطنپرستی و هدف اخلاقی او مورد ستایش قرار گرفته است. بروتوس مردی بسیار با شفقت معرفی شده و در حقیقت به خاطر همین شفقت از نظر سیاسی مرتکب چهار خطای بزرگ شد: اول آنکه رضا نداد تا آنتونی را با قیصر بکشند. دوم آنکه پذیرفت تا آنتونی در مراسم خاکسپاری قیصر سخنرانی کند. سوم اشتباه لوسییوس را نادیده گرفت و چهارم آنکه تصمیم گرفت با هوادارن قیصر بجنگد. بروتوس مردی متفکر و پیرو مکتب رواقیون نشان داده شده است. بروتوس برای توجیه شرکت در توطئهی قتل قیصر میگوید: «نه از آن رو که قیصر را کمتر دوست میداشتم، بلکه از آن رو که روم را بیشتر دوست میداشتم.» و «کیست در اینجا چندان فرومایه که مملکتش را دوست نداشته باشد؟» آنتونی نیز در توجیه این خیانت میگوید: «همهی توطئهگران الا او تنها، آنچه را که کردند از حسد قیصر بزرگ کردند. او تنها از سر صدق به خیراندیشی همه و برای مصلحت عام یکی از ایشان شد.» شباهتهایی بین بروتوس و هملت وجود دارد خاصه اگر بخواهیم خیانت او را نوعی انجام وظیفه بدانیم. احساسی که هملت را برمیانگیزاند تا از خون و شرف پدرش پاسداری کند. ارتباط ظریفی که بروتوس با روح قیصر برقرار میکند نیز این شباهت را دوچندان میکند.
آنتونی خواهرزادهی قیصر از دیگر شخصیتهای مهم نمایش است که اهمیت و کار او پس از مرگ قیصر مشخص میشود. این مرد خوشگذران و عشرتطلب که عشق کلئوپاترا به سر داشت پس از مرگ قیصر در مراسم خاکسپاری او خطابهای ایراد کرد که به شورش عمومی علیه بروتوس و همدستانش منجر شد. مردم در اثر سخنان او بود که به خانههای قاتلان حمله برده و هرچه را بر سر راه دیدند آتش زدند. یکی از اشتباهات بروتوس دادن مجوز سخنرانی به آنتونی است.
از اشخاص دیگر نمایش یکی کسییوس است. مردی دلاور و جنگجو که در جنگ ایران و روم به سال ۵۳ قبل از میلاد بخشی از لشگر در هم شکستهی کراسوس را از هزمیت رهایی داد. مشخصهی بارز کسییوس، حسدورزی اوست. قیصر دربارهی او میگوید: «این کسییوس لاغر و ریاضتکشیده مینماید. مردانی چنین، مادام که از خود بزرگتری ببینند هرگز دل آسوده ندارند.» کسییوس یکی از حاسدان و بدخواهان قیصر است و همین حسادت اوست که راه به حادثهی بزرگ قتل قیصر میگشاید و همگان را به نابودی میکشاند. در پردهی سوم هنگامی که قیصر از پای در میآید، کسییوس میگوید: «چه قرنها پس از اینکه این صحنهی عالی ما را به کرّات نمایش بدهند، در کشورهایی که هنوز به دنیا نیامدهاند و به زبانهایی که هنوز نامعلوماند!» گویی شکسپیر که این کلام را در دهان کسییوس حسود گذاشته خود از اقبال نمایشنامههایش قرنها بعد خبر داشته است.
تراژدی قیصر، نخستین تراژدی بزرگ شکسپیر، همچون اغلب نمایشنامههای کلاسیک دیگر در پنج پرده تنظیم شده است و چون مکبث، واقعهی مرگ قهرمان اصلی آن در اواسط نمایشنامه اتفاق میافتد. با این حال مرگ زودهنگام قیصر از جذابیت و کشش پردههای بعدی به هیچ رو نکاسته است، گو اینکه روح قیصر چون وجدانی تلخکام در سراسر نمایش حضور دارد و تا پایان توطئهگران را راحت نمیگذارد. حضور و تاثیر او پس از مرگ چنان بارز و مشخص است که بروتوس هنگام خودکشی میگوید: «ای ژولیوس قیصر، تو هنوز قادری، روح تو در این عالم سیر میکند و شمشیرهای ما را به جانت احشای ما برمیگرداند!»
منبع: الف
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.alef.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «الف» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۰۸۸۸۳۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
امام صادق(ع) تشکیلات عظیم فرهنگی را با شاگردپروری ایجاد کرد
حجت الاسلام سعید احمدی در گفتگو با خبرنگار مهر ضمن تسلیت به مناسبت فرا رسیدن سالروز شهادت ششمین اختر تابناک امامت و ولایت امام جعفر صادق (ع) با بیان اینکه، امام جعفر صادق احیاءگر اسلام ناب محمدی است، به نقش این امام همام در تبیین و تبلیغ مسألهی امامت و تبلیغ و بیان احکام دین به شیوهی فقه شیعی و نیز تفسیر قرآن به روال بینش شیعی و ایجاد تشکیلات پنهانی ایدئولوژیک سیاسی اشاره کرد.
وی با بیان اینکه امام صادق (ع) انقلاب فرهنگی ایجاد شده از سوی امام باقر (ع) را با شاگرد پروری به یک تشکیلات عظیم مبدل ساخت، افزود: موضوع تشکیلات پنهان در صحنه زندگی سیاسی امام صادق (ع) و نیز دیگر ائمه علیهمالسلام، از جمله مهمترین و شورانگیزترین و در عین حال مجهولترین و ابهامآمیزترین فصول زندگی ایشان است.
مدیرکل تبلیغات اسلامی استان زنجان با اشاره به مبارزه این امام عزیز با جریانات انحرافی و الحادی اظهار داشت: امام صادق (ع) انقلاب فرهنگی ایجاد شده از سوی امام باقر (ع) را توسعه داد و از کرسیهای علمی برای ترویج معارف اهل بیت (ع) بهره برداری کرد.
احمدی با اشاره به نقش مناظرات علمی امام صادق (ع) در کاهش جریانهای التقاطی در دوران بنی امیه و بنی عباس، اظهار کرد: در دوران امام صادق (ع) نزاع بین بنی امیه و بنی عباس فرصت مناسبی برای گسترش اسلام ناب به وجود آورد. و همین امر باعث رشد حداکثری معارف اهل بیت علیهم السلام شد.
وی، تربیت عالمان و دانشمندان دین در رشتههای مختلف را از دیگر دستاوردهای انقلاب فرهنگی امام صادق (ع) خواند و گفت: تاریخ نشان میدهد که در مکتب امام صادق (ع) فقط چهار هزار دانشمند پرورش یافت.
مدیرکل تبلیغات اسلامی استان زنجان افزود: امام جعفر صادق (ع) یک نهضت علمی شیعی را، در جهان اسلام پایه ریزی کرد و به گفته مورخان این امام همام بیش از ۴ هزار شاگرد در رشته های علوم مختلف را در زمان خویش تربیت کرد که میتوان از جمله جابر حیان؛ پدر علم کیمیا را نام برد که در نوع خود بی نظیر یا کم نظیر است..
احمدی دین اسلام را دین تفکر و تعقل خواند و افزود: دین اسلام فراگرفتن علم را برتر از عبادت میداند و بنا بر گواهی تاریخ، عالمان و دانشمندان اسلامی در علوم کیمیا، ریاضی و فزیک و علوم جدید سرآمد زمان خود بودند و سرآغاز فراگیری علم و دانش در دوران امام جعفر صادق (ع) پایه ریزی شد.
این استاد حوزه و دانشگاه به مخالفتها و تهدیدهای زمان امام صادق (ع) از سوی حکمرانان ظالم بنی امیه و بنی عباس اشاره کرد و عنوان داشت: بنی امیه و بنی عباس همیشه سعی میکردند با اعمال تهدید و فشار بر امام و شاگردان ایشان، مانع نهضت علمی ایشان شوند؛ ولی نتوانستند مانع ترویج علم و دانش ناب محمدی گردند.
وی گفت: امام صادق (ع) بنیان گذار حوزههای علمیه در مدینه و کوفه و بغداد بودند لذا امروز همه علما و فضلا و طلاب را شاگردان امام صادق (ع) قلمداد میکنند.
کد خبر 6096070