ماجرای یک اعتراض دانشجویی که در سلف نتیجه داد/ ما ترکمانچای بودیم و پیمانکار، آلمان نازی!
تاریخ انتشار: ۲۶ اسفند ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۳۱۳۶۹۹۰
سلف را دست کم نگیرید. سلف کلیدی‌ترین و حیاتی‌ترین نقطه هر دانشگاهی است. فرقی هم نمی‌کند. تهران و شهرستان، بهشتی و شریف و علامه هم ندارد.
گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو- مرتضی محمودی؛ سلف را دست کم نگیرید. سلف کلیدی‌ترین و حیاتی‌ترین نقطه هر دانشگاهی است. فرقی هم نمی‌کند. تهران و شهرستان، بهشتی و شریف و علامه هم ندارد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
سلف برای بیشتر دانشجوها صرفا محل غذاخوری است. جایی برای گپ و گفت و خوردن و آشامیدن. زمانی برای نفس کشیدن و تازه شدن و در کردن خستگی کلاس‌های ملال‌آور و تکراری. این طبیعی‌ترین تصویر و رایج‌ترین روایت درباره سلف است. اما برای ما سلف فقط سلف نبود. شده بود جایی برای اعتراض. ابرازی برای دفاع از هویت دانشجویی.
من همیشه فکر می‌کردم درست‌ترین و واقعی‌ترین مطالبه دانشجویی که باید در نشریه و دانشگاه و تشکل‌ها پیگیری‌اش کرد مسائل صنفی و دغدغه‌های حداقلی بچه‌هاست. اینکه دانشجوهای دانشگاهی خوابگاه ندارند به طریق اولی برایم مهمتر از مناظره برادران زیباکلام بود. حالا شاید شما پیش خودتان فکر کنید که این خیلی مطالبه سطحی و پیش پا افتاده‌ای است و شأن کار دانشجویی اجل از این حرف‌هاست اما من شما را با شأن دانشجویی‌تان تنها می‌گذارم و ادامه روایتم را از سلف پیگیری می‌کنیم؛ محل پیگیری یکی از همین مطالبات به قول شما بی‌کلاس!
رئیس دانشگاه توی مناقصه‌ای که بعدها راست یا دروغ افتاد سر زبان بچه‌ها پروژه پخت و توزیع غذای دانشگاه را داده بود به یکی که تنها چیزی که برایش مهم نبود غذای بچه‌ها بود. همه هزینه‌ها را پایین آورده بود و چه کمی و چه کیفی شورش را درآورده بود و هرچه هم باهاش حرف می‌زدیم و اعتراض می‌کردیم ابرویش را کج می‌کرد که بیا این کف دست من! اگر مو دارد بکن!
ما از کف دست بدون موی طرف، مو کندیم! به هر حال برای یک دانشجوی سال آخر کارشناسی که آب همه‌جوره از سرش گذشته، نمی‌شود و ناممکن وجود ندارد. در نتیجه شروع کردم به صحبت با بچه‌ها که مرگ یک بار و شیون هم یک بار. بیاییم برای یک بار هم که شده پشت هم بایستیم و هیچکس غذا نخورد. فرایند پیچیدن سینه به سینه این ایده کوتاه‌تر از چیزی بود که فکرش را می‌کردم. فردای آن روز که روز سردی از آذر بود، وقت ناهار سلف مملو از بچه‌هایی بود که تک به تک می‌رفتند و غذای‌شان را می‌گرفتند و بدون هیچ اعتراض و مشاجره‌ای ظرف غذای‌شان را دست نخورده می‌گذاشتند روی زمین و می‌رفتند. تماشای زنجیره بلند غذاهای دست نخورده‌ای که تا وسط حیاط دانشگاه رسیده بود همه را به وجد آورده بود.
غذای آن روز قیمه بود و ماست و من داشتم به این فکر می‌کردم که با این کاره‌ای که کردیم بدجور قیمه‌ها را ریختیم توی ماست‌ها و دانشگاه را بهم ریختیم.
کار جوری بیخ پیدا کرد که رئیس دانشگاه مجبور شد از آن پیمانکار کذایی قول کتبی بگیرد که میوه و نوشیدنی را به غذاها اضافه کند و حجم غذاها را هم کم کم دو برابر کند و خلاصه در حد قرارداد ترکمانچای، هرچه می‌توانستیم بهش تحمیل کردیم و او هم مثل آلمان بعد از جنگ جهانی دوم که تسلیم محض بود با همه شرایط و درخواست‌های ما کنار آمد که خب کار دیگری هم از دستش برنمی‌آمد و حالا برای مذاکره و یافتن راه‌حلی برای توافق برد برد زیادی دیر شده بود و ما جنگ را برده بودیم.
همه اینها را گفتم که بگویم اینکه «سلف را دست کم نگیرید» شوخی یا تعارف نبود. همین سلف می‌تواند دیگر یک سلف معمولی نباشد. می‌شود ابزاری برای مبارزه باشد. و این‌طوری تبدیل شود به خاطره‌ای جمعی که یادآوری‌اش به آدم جسارت می‌دهد. خلاصه که ما مقاومت را از سلف یاد گرفتیم. ما در سلف یاد گرفتیم که گاهی باید ترمز ماشین را کشید و سینه را سپر کرد و گفت من این غذا را نمی‌خورم حتی اگر از گشنگی بمیرم. من غذا نمی‌خورم اما زیر بار حرف زور تو نمی‌روم و دست آخر هم برنده ما هستیم. پس زنده باد سلف!
منبع: خبرگزاری دانشجو
کلیدواژه: روایت دانشجویی سلف سلف دانشگاه تغذیه دانشجویان مشکلات صنفی دانشجویی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت snn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری دانشجو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۱۳۶۹۹۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ماجرای مفقودشدن کارگر شهرداری
بارش‌های شدید جمعه چهاردهم و صبح شنبه پانزدهم اردیبهشت ماه، باعث بروز تند آب، انسداد و گرفتگی در یکی از شبکه‌های دسترسی به کانال جنوب شرقی تهران و در حوزه شهرداری منطقه ۱۵؛ بزرگراه بعثت نزدیک به میدان بسیج (در داخل فضای سبز) شد.
به گزارش فارس، شهرداری منطقه ۱۵ تهران در اطلاعیه‌ای اعلام کرد: در پی بارندگی شدید و گرفتگی این شبکه دسترسی به کانال اصلی، عوامل اجرایی و مدیران خدمات شهری به محل اعزام شدند و کارگران اداره مسیل‌های منطقه برای رفع گرفتگی شبکه آبرسانی به محل اعزام شده و در جهت بازکردن آن اقدام کردند.
حجم تندآب و فشار آب زیاد، باعث افتادن یکی از کارگران پیمانکار اداره مسیل‌ها و قنوات منطقه به داخل شبکه جمع‌آوری آب‌های سطحی متصل به کانال سرخه حصار شد.
در پی این حادثه بلافاصله عوامل اجرایی و نیروهای امدادرسان از جمله آتش‌نشانی به محل اعزام شدند و در دسته‌های مختلف نیروهای امدادرسان اقدام به گشت و جست‌وجو از محل حادثه تا محدوده چرم شهر کرده‌اند.
عوامل امداد و نجات با همکاری شهرداری منطقه همچنان در حال جست‌وجوی این کارگر خدمت‌رسان هستند و در صورت کسب اطلاعات جدید، اطلاع رسانی خواهد شد.
همچنین در راستای تعهد شهرداری منطقه ١۵، در حفظ جان کارکنان خود، حادثه پیش آمده با جدیت در دست بررسی است و در صورت محرز شدن تخلف یا عدم رعایت اصول ایمنی کافی، پیمانکار مربوطه حتماً بازخواست خواهد شد و در این باره نیز به عموم شهروندان اطلاع رسانی خواهد شد.
جزئیات جدید از دزدیده شدن دختر ۴ ساله کلالهای؛ کارگر ۳۵ ساله قصد فروش یسنا را داشت