الزامات تدوین الگوی اسلامی-ایرانی پیشرفت
تاریخ انتشار: ۲۸ اسفند ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۳۱۶۳۷۸۱
تهران- ایرنا- هشت سال قبل رهبر معظم انقلاب موضوع «الگوی پایه اسلامی-ایرانی پیشرفت» را مطرح کردند و پس از هشت سال متنی با عنوان یاد‌شده تهیه و به ملاحظه ایشان رسانده شد.
سیدمصطفی هاشمی‌طبا در سرمقاله ای در روزنامه شرق، نوشت: در 22 مهر 97 مقام معظم رهبری با ملاحظه سند مربوطه، مجمع تشخیص مصلحت، مجلس شورای اسلامی، دولت، شورای عالی امنیت ملی، شورای عالی انقلاب فرهنگی، شورای عالی فضای مجازی، دانشگاه‌ها و حوزه‌های علمیه و صاحب‌نظران را مأمور بررسی و ارائه پیشنهادهای لازم برای ارتقای آن کردند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در‌حال‌حاضر که پنج ماه از این فراخوان می‌گذرد، زمان‌بندی پیشنهاد‌شده معلوم و مشخص نیست. با توجه به آنکه بیش از هفت سال صرف تدوین پیش‌نویس سند از سوی مرکز مربوطه شده است، وصول نظرات مراجع یاد‌شده طبق قاعده مستلزم زمان درخور‌توجهی خواهد بود و طبعا تا سال 1400 که در ابلاغیه ذکر‌شده مبدأ حرکت است، فاصله زمانی چندانی نیست. نظر به اینکه موضوع نیز به صورت عمومی مطرح نشده، جا دارد با طرح عمومی موضوع از لحاظ مفهومی و شکلی به کار کیفیت و سرعت داده شود و این نوشته نیز در همین راستا به رشته تحریر درآمده است.صرف‌نظر از آنکه مبانی ذکر‌شده در سند، به خاطر زمان مناسب و تلاش وافری که به کار برده شده، مطالب مفید و درخور‌توجهی است؛ اما پرمحتوا‌بودن جملات و عبارات به معنی نادیده‌گرفتن کلیت مجموعه برای آنچه می‌تواند وجود داشته باشد، نیست.
گاه در یک مجموعه تک‌تک عبارات و کلمات از دقت و صحت کاملی برخوردار است؛ اما در درون خود ممکن است تعارضاتی با یکدیگر پیدا کنند و نیز مجموعه‌ای از خصلت هم‌نوایی و هم‌جهتی برخوردار نباشد. در‌این‌باره می‌توان با یک نگاه نظام‌مند (سیستمی) به موضوع توجه کرد. به طور کلی هر سیستم می‌تواند به‌عنوان سیستمی باز یا سیستم بسته مطرح شود و معمولا در طبیعت زنده هر سیستمی را در نظر بگیریم؛ به‌عنوان یک سیستم باز فعالیت می‌کند و حتی عناصر نیز به‌نوعی از این امر تبعیت می‌کنند. البته در سیستم‌های دست‌ساخته انسان اغلب کوشش شده که سیستم‌هایی به‌عنوان سیستم بسته طراحی شود؛ اما عملا این سیستم‌ها یا نابود شده یا به‌تدریج به سیستم باز مبدل شده‌اند.اگر مجموعه ارائه‌شده به‌عنوان یک سیستم باز در نظر گرفته شود، ناگزیر به چگونگی تعامل آن با دنیای 50 سال آینده باید اندیشید. دنیای متحولی که سرعت تغییرات آن در مقایسه با سال‌های گذشته بسیار فزون‌تر شده است.
اگر اندیشه آفرینش یک دنیای زیبا باشد و به آن بسنده شود، طبعا یک امر انتزاعی انجام شده؛ یعنی تأثیر و تأثر دنیای خارج از خودمان نادیده گرفته شده است. قبل از هر طرحی برای آینده، باید پیشرفت و توسعه دنیا را تصور کرد و درجه مراودات و تعامل با آن را سنجید و سپس طراحی دنیای خود را آغاز کرد؛ مگر آنکه برخی فکر کنند آینده دنیا دست ما است.پیشرفت علوم و تکنولوژی تا زمان رنسانس از شیب کمی برخوردار بود...
اما پس از رنسانس و استفاده از انرژی فسیلی و سپس اتمی سیر صعودی خاصی پیدا کرد و با ظهور دنیای انفورماتیک، هوش مصنوعی و علوم ژنتیک سیر جهشی خاصی به‌ویژه در دست‌کاری طبیعت و نهایتا انسان صورت گرفت و امروز در حال جهش به مرزهای دست‌نیافتنی است. این مسئله عملا همه مکاتب مانند مارکسیسم، لیبرالیسم، اگزیستانسیالیسم و اومانیسم را زیر سؤال برده و خواهد برد. در این وادی اولین سؤال آن است که دنیا چه خواهد بود و پس از آن است که می‌توان پرسید در این دنیا ما چه می‌خواهیم باشیم و سپس تدابیر خود را به صورت واقعی و عملیاتی برخوانیم.
اتفاقا در بخش «افق» خواسته‌اند تصاویری به دست دهند.
الف- در سند تهیه‌شده آمده است ایران در میان پنج کشور پیشرفته جهان در تولید اندیشه، علم و فناوری خواهد بود. سؤال اینجاست که آن پنج کشور کدام‌اند و ملاک‌های پیشرفته‌بودن کدام است که ما آنها را پیشرفته (و نه توسعه‌یافته) می‌خوانیم. می‌توانستیم به جای پنج، اعداد 10، 12 یا سه و چهار بگذاریم. آیا تنها آرزوکردن کافی است؟
ب- در سند تهیه‌شده آمده است از نظر سطح کلی پیشرفت و عدالت ایران در شمار چهار کشور آسیا و هفت کشور برتر دنیا خواهد بود. سؤال اینجاست کدام کشورها در شمار چهار یا هفت کشور فوق هستند و ملاک عدالت و پیشرفت کدام است؟ و آیا عدالت و پیشرفت آن کشورها با ابزار ما قابل سنجش است یا باید آنها را از هم‌اکنون وادار کنیم که مفهوم عدالت و پیشرفت ما را بپذیرند؟
ج- در سند تهیه‌شده آمده است تا آن زمان سلامت محیط زیست، پایداری منابع طبیعی، آب، انرژی و امنیت غذایی با حداقل نابرابری فضایی (غذایی) در کشور فراهم می‌شود.
می‌دانیم تقریبا همه این امور در کشور ما شیب منفی را می‌پیمایند. چگونه می‌توان شیب منفی را به مثبت برگرداند. علاوه بر آنکه رئیس دولت دهم برنامه چهارم توسعه را به گفته خود خمیر کرد. اصولا در اجرای برنامه‌های پنج‌ساله حداکثر تا 20 درصد توفیق حاصل می‌شود. در حال حاضر برنامه ششم توسعه در محاق فراموشی است و در تصویب بودجه سالانه مطلقا به آن توجه نمی‌شود. چگونه قرار است برای 50 سال آینده بدون شناخت از جهان برنامه‌ریزی شود. صدالبته برنامه‌ریزی با استفاده از عبارات زیبا و آرزوها در متن برنامه، محقق نمی‌شود اما زمان نشان داده حتی توفیق اجرای برنامه‌های کوتاه‌مدت هم وجود نداشته است.
علاوه بر آن و حتی مقدم بر همه مطالب به نظر می‌رسد حتی در تعبیر عبارات و اصطلاحات، توفیق لازم به دست نیامده است. در برخی فرهنگ‌ها برای کلمات مصداق یا مصادیقی می‌یابند؛ به‌طور مثال وقتی سخن از توسعه به میان می‌آورند ملاک آن را تولید ناخالص ملی می‌دانند؛ یعنی یک ملاک مشخص و واحد، اما وقتی ما می‌گوییم پیشرفت ملاک کدام پیشرفت است؟
اصولا الگو یعنی چه؟ در فرهنگ عمید می‌خوانیم: نمونه؛ نمونه و شکل چیزی که از کاغذ یا مقوا بریده باشند مثل الگوی لباس که خیاط از روی آن پارچه را می‌برد. پس «الگو» یا به عبارت دیگر «روبُر» نمونه تطبیقی و عینی از اصل است و بسیار باید در دسترس و قابل مشاهده باشد.
البته اشخاص یا سازمان‌های مأمور به کاری هرگز خود را ناتوان در اجرای آن کار اعلام نمی‌کنند. همانند وکلای دادگستری که نوعا وظیفه خود را دفاع از متهم می‌دانند و بسیار کم هستند که به جای دفاع از متهم دفاع از حق کنند، بنابراین آن مأمور به کار سعی می‌کند که کار خود را ارائه دهد حتی اگر در باطن به آن کم‌اعتقاد باشد.
در همین جا خاطرنشان می‌کنم بدون تردید تلاش برای ایجاد الگوی پیشرفت برای کشور و برنامه‌ریزی درازمدت بسیار لازم و ارزنده است و یقینا اندیشمندان کشورمان در این راه مأجور خواهند بود اما معلوم نیست در حالی که در شرایط فعلی کشورمان گرفتار محاصره اقتصادی همه‌جانبه آمریکا شده و فشار آن بر مردم منتقل شده و برای رفع آن باید چاره‌اندیشی کرد. برخی اندیشمندان فقط به انتقاد از دولت و نظام می‌پردازند در حالی که لازم است پیشنهادات خود را در قالب برنامه‌های کوتاه‌مدت و تبعات اجرای آن به دولت ارائه دهند تا مقاومت مردم کشورمان با تلخی همراه نشود. البته همان اندیشمندانی که دست در تدوین برنامه درازمدت دارند برای این کار بسیار توانمندتر هستند.
*منبع: روزنامه شرق،1397،12،28
**گروه اطلاع رسانی**1893**9131
منبع: ایرنا
کلیدواژه: سياسي شرق ايجاد الگوي پيشرفت
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۱۶۳۷۸۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چرا ربات‌ها و هوش مصنوعی هنوز به گرد پای حیوانات نرسیده‌اند؟
غزال زیاری: دنیای رباتیک مدرن مملو از ماشین‌های ساخت دست بشر است که از دنیای حیوانات تقلید می‌کنند؛ از سگ‌های ربات که در استادیوم‌ها به نقشه‌برداری می‌پردازند تا ربات‌های اکتشافگری که با الهام از بابا لنگ دراز ساخته شده‌اند؛ هر چیزی را که تصور کنید، در این جمع وجود دارد. پیشرفت در سیستم‌های هوش مصنوعی، مواد مصنوعی جدید و چاپ سه‌بعدی باعث بهبود توانایی این ربات‌ها در دویدن، بالا رفتن و دور زدن موانع شده است.
ولی حتی با وجود پیشرفت‌های فنی و سرمایه‌گذاری‌های هنگفت در صنعت رباتیک طی سال‌های اخیر، ماشین‌های مکانیزه هنوز هم در رقابت با نمونه‌های بیولوژیک خود (حیوانات)، فاصله زیادی دارند و عقب‌ترند. همین مشاهدات، عملا زیربنای مطالعات جدیدی شده که توسط گروهی از محققان انجام شده و نتایج آن در مجله Science Robotics منتشر شده است.
محققان برای انجام این بررسی، پنج "زیرسیستم" مختلف مرتبط با دویدن را مدنظر قرار داده و به مقایسه آنها بین حیوانات و همتایان روبات‌شان پرداختند. حیواناتی که استخوان و بافت دارند، شاید در نگاه اول، از هر حیث جزئی، بدتر و ضعیف‌تر از ربات‌ها و ماشین ها به نظر برسند. اما محققان در جریان این بررسی متوجه شدند که مزایای واقعی این حیوانات، در کنترل پیچیده و به هم پیوسته آنها بر بدن‌هایشان است و همین قابلیت همکاری روان، باعث می‌شود تا این حیوانات چیزی فراتر از یک مجموعه اجزای جداگانه باشند.
تام لیبی، مهندس ارشد تحقیقات بین‌المللی SRI و یکی از نویسندگان مقاله، در این رابطه گفت: « ما در جریان این تحقیق متوجه شدیم که به جز در موارد استثنایی جزئی، زیرسیستم‌های مهندسی عملکرد بهتری نسبت به معادل‌های بیولوژیکی‌شان داشتند و گاهی حتی به مراتب بهتر از آنها عمل می‌کردند. در عین حال کاملا واضح است که اگر بخواهیم در سطح کلی سیستم، حیوانات را با ربات‌ها مقایسه کنیم، حیوانات از نظر حرکت، شگفت‌انگیزند و ربات‌ها هنوز نتوانسته‌اند به گرد پای حیوانات برسند.»
بهره‌گیری حیوانات از پیچیدگی‌های زیستی و نسل‌های فرگشتهر یک از پنج محقق این پروژه روی یکی از زیرسیستم‌های خاص مرتبط با دویدن حیوانات و ربات‌ها متمرکز بودند. این سیستم‌ها به پنج زیرشاخه "قدرت"، "قاب"، "فعالیت و عملکرد" ، "احساس" و "کنترل" تقسیم شدند. به شکل انفرادی، ربات‌ها تقریبا در همه این زیرشاخه‌ها، از حیوانات پیشی می‌گیرند. مثلا در مورد قاب‌ها (چارچوب‌ها) ربات‌های مجهز به بدنه فیبر کربنی سبک و مستحکم می‌توانند ساختارهای جرمی بزرگ‌تری را بدون خم شدن در مقایسه با استخوان‌های حیوانات پشتیبانی کنند. محققان حتی به این نتیجه رسیدند که سیستم کنترل کامپیوتری یک ربات از نظر زمان تاخیر و پهنای باند کلی از سیستم عصبی حیوانات، عملکرد بهتری دارد.
با این حال اگرچه ربات‌ها ظاهراً قطعات مجزای قوی‌تر و مستحکم‌تر دارند ولی حیوان‌ها در انسجام دادن به قطعات مجزا و ساخت یک "کل" منسجم، ماهرترند.وقتی که در محیط‌های واقعی، حیوانات و ربات‌ها را مورد آزمایش قرار می‌دهید، این تفاوت به وضوح آشکار می‌شود.
این در حالی است که ربات‌های جدیدتر می‌توانند سریع شتاب بگیرند و حتی حرکات آکروباتیک انجام دهند ولی از نظر روان بودن و سازگاری در مقایسه با همتایان بیولوژیکی خود (حیوانات) عملکرد ضعیف‌تری دارند. گاهی ربات‌ها در زمین‌های سخت به دردسر می‌افتند، اما حیوانات این توانایی را دارند که بدون هیچ زحمتی بر موانعی مانند گل، برف، پوشش گیاهی و آوار غلبه کنند و بدون فکر کردن این کار را انجام خواهند داد.
مکس دونلان، استاد گروه فیزیولوژی زیست‌پزشکی و حرکت‌شناسی دانشگاه فریزر در این باره توضیح داد: «یک حیوان وحشی می‌تواند هزاران کیلومتر در زمین‌های ناهموار حرکت کند و یک بز کوهی به راحتی روی صخره‌های واقعی جای پایی پیدا می‌کند که حتی به چشم نمی‌آید و به راحتی از صخره‌ها بالا می‌رود؛ سوسک‌ها حتی در شرایطی هم که پای‌شان را از دست بدهند، می‌توانند بدون کاهش در سرعتشان به حرکت ادامه دهند. ولی ما هیچ رباتی با این میزان استقامت، چابکی و استحکام نداریم.»
سبقت ربات‌ها از حیواناتحیوانات همچنین برتری بزرگ دیگری نیز دارند: زمان. گرچه ربات‌های مدرن در چند دهه گذشته واقعاً پیشرفت کرده‌اند ولی حیوانات میلیون‌ها یا در برخی موارد میلیاردها سال این روند فرگشتی را طی کرده‌اند که این یکامتیاز ذاتی و چشمگیری برای حیوانات نسبت به مهندسی است. اما از سوی دیگر، کار تحسین‌برانگیز ربات‌ها آن بوده که این شکاف را با سرعت خیره‌کننده‌ای پر کرده‌اند. از همین رو محققان خوشبینند که ربات‌ها در روزگاری نه چندان دور، بتوانند از حیوانات پیشی بگیرند.
پروفسور سام باردن، دانشیار گروه مهندسی برق و کامپیوتر دانشگاه واشنگتن در این باره گفت: «روند پیشرفت ربات‌ها خیلی سریع‌تر است؛ چرا که فرگشتی بدون جهت است. راه‌هایی وجود دارد که به لطف مهندسی ربات‌ها می‌توانیم خیلی سریع‌تر از فرگشت با انتخاب طبیعی حرکت کنیم؛ اما باید این را هم در نظر داشت که فرگشت، شروع بزرگی در گذشته دور داشته است.»
محققان امیدوارند این یافته‌ها بتواند به توسعه آینده ربات‌های دونده کمک کند. سازندگان ربات‌ها می‌توانند با بهره‌گیری از این یافته‌ها، تصمیم بگیرند که بیشتر وقت و تلاش‌شان را روی یکپارچه‌سازی اجزای آنها متمرکز کنند تا بتوانند سخت‌افزار قوی‌تر و بهتری بسازند. درسی که ما از زیست‌شناسی می‌گیریم این است که گرچه بهبودهای بیشتر در اجزا و زیرسیستم‌ها مفید است، اما بهترین فرصت برای بهبود ربات‌های دونده، بهره‌گیری بهتر از قطعات موجود به نظر می‌رسد.
منبع: popsci
۵۴۵۴
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1899702
تیم فوتسال افغانستان نیمی از راه جام جهانی را طی کرد