به نقل از «تسنیم»

خوزستان| دستور تخلیه فوری شهر فتح‌المبین و ۶۹ روستای شوش صادر شد

تاریخ انتشار: ۱۳ فروردین ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۳۲۸۶۳۴۲

فرماندار شوش با اشاره به وضع حالت فوق‌العاده در شهرستان شوش دستور تخلیه فوری ۷۰ روستا و شهر تابعه شهرستان شوش در دو حوزه کرخه و دز را صادر کرد. ۱۳ فروردين ۱۳۹۸ - ۱۲:۳۱ استانها خوزستان نظرات - اخبار استانها -

عدنان غـزی در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم در اهواز اظهار داشت: با توجه به افـزایش دبی رودخانه‌های دز و کـرخه از اهالی  روستاهای حاشیه دو رودخانه دز و کرخه در بخش شاوور، مرکـزی و فتح المبین منـازل خود را تخلیه کنند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی در ادامه از همه اهـالی روستاها خواست تا در این خصوص همکاری لازم را با نیـروهای امدادی و عملیاتی ستاد مدیریت بحران شهرستان داشته باشند و افزود: دانشگاه‌ها، مـدارس، سالن‌های ورزشی، حسینیه‌ها و مسـاجد سطح شهر شوش آمـاده اسکان مردم می‌باشند و از مردم فهیم و شریف این شهـرستان خواست با دعوت از خانواده‌های خود نسبت به تخلیه منـازل به اسکان در محل های مشخص شده سریعا اقـدام کنند.

اقدامات سپاه و ارتش برای تخلیه آب از شهرهای گلستان قابل تقدیر است؛ یک دستگاه کاترساکشن سپاه وارد گلستان شددستور تخلیه تمام روستاهای حاشیه رودخانه دز در شوشتر صادر شدخوزستان| دستور تخلیه مناطق پر خطر در دزفول صادر شد

فرماندار شهرستان شوش همچنین دستور تخلیه روستـاهای  فـدیم، مجید عبدالله، علی جـادر، دوار، دبات، سیدعدنان، سید موسی، بنـده، عصـافره، خیـرآباد ثانی، شیـخ فنـدی، آلبـوحمـدان، حمـدانی غرب، پل میـان آب در بخش مرکزی را صادر کرد.

وی دستور تخلیه شهـر فتح المبین، روستاهای فلیح دونار، صـالح داود، حمـودی، شیخ علی زامل، مـزعل ضمدی در بخش فتح‌المبین و روستاهای خویس ، بنادر،بنه رحیمه، حبائیه، دوحی، سن بهادل ، سن کریم، حویش جدید، بیت حاتم، عبـدالخان پایین (سیدعباس)، خشـه، راضی حمـد، محمـد غضبـان، شیخ فـالح، شیخ نادر ، شیخ صـالح سعد، استقلال،  شیخ زویر، خمیس سعـد، شلیغم ، کاظم حمد، خسرج مزبان ، کریم خلف، گصـاد ، شمخی، شنین حسین، بیت موزان، شیخ نادر، فالح، سعید ثامر ، اکیوش، فرج دیوان، فهـد ، عشیره خلف ، خمـاط، امطلب، ابولقیفه، گطش، خلیفه حیدر، کاظم حیدر، یباره ، یدی ، غایب، محارب ، زبید دبات ، بیت نور ، مـزرعه 2، مزرعه 3، سیدخلف صادق در بخش شاوور را صادر کرد.

انتهای پیام/ن

R41468/P/S6,57/CT1

منبع: تسنیم

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۲۸۶۳۴۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

گفت‌و‌گو با مردی که برای نجات جان دختر بچه‌ای وارد رودخانه خروشان شد

چند روزپیش ودربحبوحه بازندگی وجاری شدن سیلاب شدید دربرخی استان‌های‌کشور، فیلمی درفضای مجازی منتشرشد که نشان می‌داد جوانی از اهالی روستای مزن زمین شهرستان سرباز دراستان سیستان وبلوچستان، بدون توجه به شدت جریان آب وارد یک رودخانه عمیق شد و تلاش‌کرد تا بسته حاوی اقلام پزشکی را به دختربچه مجروحی برساند که در چند قدمی مرگ بود.

سلیم گهرام‌زهی، دهیار جوان ۳۳ساله روستای مزن زمین است که به دل خطر زدتاجان دختربچه را ازمرگ نجات دهد. روز حادثه سحر درخانه بود که کف پایش دراثر برخورد با خرده‌شیشه‌های شکسته لیوان برید و خونریزی‌کرد. او مبتلا به بیماری تالاسمی بود وباوجود این‌که اهل خانه سعی‌کردند بااستفاده ازپارچه خونریزی رامتوقف کننداماخون بند نیامد. آن‌طور که گهرام‌زهی توضیح می‌دهد، روستای آنها خانه بهداشت و درمانگاه ندارد و با بند نیامدن خونریزی پای دختربچه، یکی از اقوام او که در درمانگاه و به صورت تجربی بخیه زدن را از پزشکان یاد گرفته بود به سلیم‌گفت به اورژانس روستای علی‌آباد برود و باند استریل، سرم شست‌وشو و بی‌حس‌کننده بیاورد تا پای دختربچه را بخیه بزند.

به گفته او، اگر خونریزی ادامه پیدا می‌کرد، ممکن بود دختربچه جان خود را از دست بدهد. گهرام‌زهی همراه یکی ازدایی‌های سحر به روستای علی‌آباد رفتند وازاورژانس این روستا اقلام پزشکی را گرفتند. زمان بازگشت به روستا اماشرایط بحرانی بود. رودخانه سرباز به‌شدت طغیان‌کرده و سیلابی شده بود: «موقع برگشت و به خاطر پیاده‌روی چندساعته حسابی خسته بودیم. ساعت ۵ بعدازظهر بود و برگشت‌مان چند ساعت زمان می‌برد. نباید زمان را از دست می‌دادیم و جان دختربچه در خطر بود. درحالی‌که بسته لوازم پزشکی دستم بود با دو نفر از اقوام تصمیم گرفتیم دست همدیگر را بگیریم و از رودخانه رد شویم. کمی جلوتر رفتیم، اما آن دو نفر ترسیدند.

آن لحظه به تنها چیزی که فکر می‌کردم، نجات جان سحر بود. چون خودم هم یک دختربچه حدودا دوساله دارم. رودخانه بیش از۷-۶ هفت متر عمق داشت و خطرناک بود. به همراهانم گفتم من می‌روم، هرچه باداباد. بسته لوازم پزشکی را بالای سرم گرفتم و وارد آب شدم. امواج رودخانه قوی بود. سعی‌کردم تعادلم را در آب حفظ کنم، اما جریان سیلاب اجازه نمی‌داد. هرچه تلاش می‌کردم پایم را به کف رودخانه برسانم، نمی‌شد و اصلا انگار کفی وجود نداشت. آب به‌شدت عمیق بود.۱۰دقیقه وحدود۳۰۰ متر در رودخانه با امواج آب درگیر بودم تا جایی‌که ۳-۲ سه بار به طور کامل زیر آب رفتم و چیزی به غرق‌شدنم نمانده بود.

 لوازم پزشکی خیس شده بود، اما باید همان را به روستا می‌رساندم. بعد از مدتی خودم را به قسمت کم‌عمق رودخانه رساندم تا کمی استراحت کنم. به‌شدت خسته بودم و به تجدید قوا نیاز داشتم. چند دقیقه داخل آب استراحت کردم و وقتی خستگی‌ام کمی رفع شد، دوباره شنا کردم و مسیر بی‌خطر برای خروج از رودخانه را پیدا کردم.» بعد از بازگشت به روستا، گهرام‌زهی وسایل پزشکی را برای بخیه زدن به دست فامیلش رساند: «باند و گاز استریل خیس شده و قابل استفاده نبود و برای همین از مدرسه و نانوایی باند تمیز پیدا کردیم. چون الکل نداشتیم، بعد از شست‌وشوی ابزار پزشکی با سرم شست‌وشو با کمک هم ۱۳بخیه به پای سحر زدیم.

بعد ازسه روز اورا به بیمارستان ایرانشهر بردیم و در بیمارستان گفتند بخیه‌ها خوب زده شده است، اما چون خطر عفونت وجودداشت، پزشک بخیه‌هایی که زده بودیم را بازکرد و پس از ضدعفونی کردن، محل زخم را دوباره بخیه زد. با این‌که کارم خطرناک بود، اما پشیمان نیستم و خوشحالم‌که آن دو نفر وارد رودخانه نشدند، چون ممکن بود جان‌شان به خطر بیفتدوسیلاب آنها را ببرد.» گهرام‌زهی از نبود امکانات درمانی در روستای‌شان گله‌مند است و می‌گوید، چون درمانگاه وحتی خانه بهداشت هم نداریم، اگر کسی بیمار شود یا مادر باردار داشته باشیم، همه امیدمان به خداست و چیزی نداریم که دل‌مان به آن خوش باشد.

منبع: جام جم

باشگاه خبرنگاران جوان وب‌گردی وبگردی