حکایتی جذاب از علاقه پیامبرخدا (ص) به امام حسین(ع)
تاریخ انتشار: ۲۰ فروردین ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۳۳۶۱۰۲۸
شب سوم شعبان سال چهارم هجری فرا رسیده و خانه کوچک، اما سرشار از مهر و معنویت امیرمؤمنان (ع) و فاطمه زهرا (س)، در انتظار مهمانی است که با قدومش، شور و شادی را برای دومین بار، به خانه علی بن ابیطالب (ع) میآورد.
رسول خدا (ص) نیز، در انتظار است؛ انتظار شیرینی که زیاد طول نمیکشد و حسین (ع) با قدوم مبارکش، زمین را سرافراز میکند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
«حسین از من است»
امام حسین (ع) در خانهای پرورش یافت که ساکنانش، به عالیترین صفات انسانی مزیّن بودند؛ مادر بزرگوارش، صدیقه کبری (س) و پدر گرامیاش، امیرمؤمنان، علی بن ابیطالب (ع)، برترین مؤمنان پس از رسولخدا (ص) و بهترینِ آفریدگان پروردگار، بعد از محمد مصطفی (ص) بودند.
بیتردید پرورش یافتن در چنین خانهای، افزون بر موهبتهای ممتاز الهی که به سرور آزادگان جهان اعطا شده بود، نقشی مهم در پرورش سجایای عالی شخصیت او داشت. امام حسین (ع) تمام دوران کودکی را در یثرب گذراند؛ شهری که پس از هجرت رسولخدا (ص) مفتخر به میزبانی از آن حضرت شد و مدینهالنبی نام گرفت.
در کوچههای همین شهر بود که رسولخدا (ص)، در مقابل چشمان حیرتزده مردم، با نوادگان خود بازی میکرد، آنها را بر دوش خود مینشاند و با عشق و علاقه در آغوش میکشید. مهاجر و انصار بارها از رحمت للعالمین شنیده بودند که «حسینُ مِنّی و أنا مِن حُسین؛ حسین از من است و من از اویم.»
درک این محبت وصفناپذیر، برای اعرابی که در دوران حیاتشان، جز با تشر و کجخلقی، کودکان را مخاطب قرار نمیدادند، ممکن نبود؛ علت اینکه رسولخدا (ص)، گاه بر خلاف روش همیشگی خود، سجده را طولانی میکرد تا نوادهاش، حسین (ع)، از شانههای مبارک او پایین بیاید و از شدت علاقه به نوادگانش، گاه خطبه را رها میکرد و با عجله از منبر فرود میآمد و در پی آنها میدوید تا در آغوششان بگیرد، برای جامعهای که تا چندی قبل، دختران خود را زنده به گور میکرد، قابل هضم نبود. انعکاس این حیرت را میتوان در روایات متعددی دید که از سوی مهاجر و انصار نقل شده است؛ روایاتی که گاه به حد تواتر میرسد و در اصالت آن، نمیتوان تردیدی وارد کرد.
در سایه مهر خیرالمرسلین (ص)
«محبالدین طبری» عالم شافعی مذهب، در کتاب «ذخائر العقبی فی مناقب ذوی القربی» حکایتی شیرین و جذاب از علاقه پیامبرخدا (ص) به امام حسین (ع) آورده است.
وی مینویسد: «روزی رسول خدا (ص) به مهمانی میرفت. در کوچه، امام حسین (ع) را دید که با بچهها مشغول بازی است. [پیامبر (ص)]جلو رفت و میخواست او را بگیرد. امام حسین (ع) به این طرف و آن طرف میدوید.
رسول خدا (ص) هم میخندید [و در پی امام حسین (ع) میدوید]تا این که او را گرفت. یک دست را زیر چانه و دست دیگر خود را پشت سر نوهاش گذاشت؛ آنگاه سر او را بلند کرد و بوسید؛ سپس فرمود:: حسین از من است و من از حسینم، کسی که او را دوست میدارد، خداوند دوستدار اوست.»
امام حسین (ع) و برادر بزرگوارش، غالباً همراه پیامبرخدا (ص) بودند؛ حتی هنگامی که آنحضرت به خانه اصحاب میرفت یا در مسجد با یارانش به گفتگو مینشست، حسنین (ع) بر گرد او میچرخیدند و گاه پای سخنان جد بزرگوارشان مینشستند و به کلام گهربار وی، گوش فرا میدادند.
دکتر عایشه بنتالشاطی، بانوی مسلمان و اندیشمند معاصر، در کتاب خود با عنوان «تراجم سیّدات بیت النّبوّة»، روایتی را در این باره، به نقل از منابع معتبر حدیثی، بازگو کرده که شنیدنی است. وی مینویسد: «اسامه بن زید میگوید: شبی رسولخدا (ص) برای کاری به خانه ما آمد. در را باز کردم و دیدم حضرت چیزی زیر عبا دارد.
وقتی گفتوگوی ما به پایان رسید، عرض کردم:ای رسول خدا! آن چیست [که زیر عبا پنهان کردهاید]؟ حضرت عبایش را کنار زد و دیدم که حسنین (ع) هستند. رسولخدا (ص) فرمود: این دو، پسر من هستند، خدایا! من آنها را دوست دارم و دوست دارم کسی را که آنها را دوست بدارد.» علامه مجلسی در جلد ۴۳ کتاب شریف «بحارالانوار»، روایتی را قریب به همین مضمون نقل و روایتی دیگر را ضمیمه آن کرده است: «امام حسین (ع) نزد پیامبر میآمد، در حالی که آن حضرت بر فراز منبر خطبه میخواند. از منبر بالا میرفت و بر دوش رسول خدا (ص) مینشست و پاهایش روی سینه مبارک آن حضرت آویزان بود ... و پیامبرخدا (ص) بدون اینکه حسین (ع) را از خود براند، او را نگه میداشت تا وقتی که سخنرانیاش تمام شود.»
شرافت کسا و مباهله
امام حسین (ع) از اصحاب «کسا» است؛ همان وجودهای نورانی که رسولخدا (ص) گرد خود جمع کرد و درباره آنها فرمود: «هؤُلاَّءِ اَهْلُ بَیتی وَخاَّصَّتی وَحاَّمَّتی لَحْمُهُمْ لَحْمی وَدَمُهُمْ دَمی، یؤْلِمُنی ما یؤْلِمُهُمْ وَیحْزُنُنی ما یحْزُنُهُمْ اَنَا حَرْبٌ لِمَنْ حارَبَهُمْ؛ اینها اهلبیت من و خواص و نزدیکان من هستند، گوشتشان گوشت من و خونشان خون من است، هر چیزی که آنها را بیازارد، مرا آزرده خاطر میکند؛ با اندوه آن ها، اندوهگین میشوم و با هر کسی که با آنها بجنگد، در جنگم.»
(اهلبیت (ع) در قرآن و حدیث؛ ج. ۱؛ ص. ۴۲) افزون بر این، امام حسین (ع) در زمره کسانی است که رسولخدا (ص) به حکم آیه شریفه «فَمَنْ حَاجَّکَ فِیهِ مِن بَعْد مَا جَاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَ أَبْنَاءَکُمْ وَ نِسَاءَنَا وَ نِسَاءَکُمْ وَ أَنفُسَنَا وَ أَنفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَللَّعْنَتَ اللَّـهِ عَلَی الْکَاذبینَ؛ پس هر که در این [باره]پس از دانشی که تو را [حاصل]آمده، با تو محاجه کند، بگو بیایید پسرانمان و پسرانتان و زنانمان و زنانتان و ما خویشان نزدیک و شما خویشان نزدیک خود را فرا خوانیم؛ سپس مباهله کنیم و لعنت خدا را بر دروغگویان قرار دهیم» (آلعمران-۶۱)، آنها را با خود به جایی در بیرون مدینه آورد تا با سران مسیحی نجران مباهله کند؛ واقعهای که سرانجام با عقبنشینی نجرانیان، به پایان رسید؛ اما عظمت امیرمؤمنان (ع)، همسر گرامیاش حضرت فاطمه زهرا (س) و حسنین (ع) را، بیش از پیش، در چشم مؤمنان آشکار کرد. امام حسین (ع) شش یا هفت ساله بود که رسولخدا (ص) رحلت فرمود. در واپسین ساعات حیات خیرالبشر (ص)، امام حسین (ع) به همراه مادر بزرگوارش، به دیدار پیامبرخدا (ص) میرفت و شاهد آخرین سخنان ملکوتی آن یگانه عالم بود.
منبع: افکارنيوز
کلیدواژه: زهرا شادی زمین نوزاد تولد پدر جهان امام حسین بازی عشق و علاقه کودکان مسجد مسلمان گوشت قرآن حضرت فاطمه زهرا میلاد امام حسین ع حب الحسین پیامبر اسلام ص
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.afkarnews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «افکارنيوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۳۶۱۰۲۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
بیرق دهه کرامت بر سر در خانهها نصب شود
مدیر حرم مطهر بانوی کرامت گفت: تأکید ما بر مردمیبودن جشنهای دهه کرامت است و باید کاری صورت گیرد که بیرق دهه کرامت توسط خود مردم بر سر در هر خانه نصب شود. - اخبار استانها -
به گزارش خبرگزاری تسنیم از قم،حجتالاسلاموالمسلمین صفر فلاحی در نشست خبری اعلام برنامههای دهه کرامت که پیش از ظهر امروز در سالن جلسات پژوهشکده علامه طباطبایی(ره) برگزار شد، با اشاره به گلآرایی ضریح حرم مطهر بانوی کرامت توسط خادمان حرم قم با همکاری خادمان حرم امام رضا(ع) اظهار داشت: در دهه کرامت موکبهایی از شهرهای مختلف و کشورهای دیگر در صحن جوادالائمه(ع) و پیامبر اعظم(ص) و میدان آستانه خدمترسانی خواهند داشت.
وی بر لزوم مردمیبودن جشنهای دهه کرامت تأکید کرد و گفت: ما زمانی موفق هستیم که مانند دهه اول محرم و عاشورا بر در هر خانه بیرق دهه کرامت توسط خود مردم نصب شود.
مدیر حرم مطهر بانوی کرامت با اشاره به اینکه سرکشی از خانوادههای شهدا و حضور در مدارس و دانشگاهها و مجموعههای فرهنگی توسط سفیران کریمه انجام میشود، افزود: چراغانی و فضاسازی محیط حرم بانوی کرامت و پیرامون حرم همچون سنوات گذشته در دستور کار قرار دارد و سعی بر این است که فضای حرم مطهر فضای شاد و بانشاطی باشد.
وی با توجه به اتفاقاتی که در عرصه بینالملل روی داده و شاهد بیداری دانشجویان در غرب هستیم بر لزوم معرفی هرچه بیشتر امام رضا(ع) و حضرت معصومه(س) تصریح کرد و گفت: این دو حرم منبع و مرکز قدرت نرم جمهوری اسلامی ایران هستند و معرفی شخصیت حضرت معصومه(س) در زمینه امور فرهنگی و اجتماعی میتواند زمینه را برای الگوگیری دختران و زنان از ایشان فراهم کند.
فلاحی ادامه داد: حضرت معصومه(س) یکی از بهترین الگوها برای مسئله عفاف و حجاب هستند و حرم ایشان مرکز کرامت و محل ترویج علوم اسلامی است و حتماً حکمتی دارد که بزرگترین حوزه علمیه در کنار حرم ایشان قرار دارد و امروز دانشپژوهان از 110 کشور جهان در جوار آستان آن حضرت در حال تحصیل هستند.
وی گفت: دهه کرامت ظرفیتی برای اقدامات فرهنگی تبلیغی، ترویجی، اجتماعی و عمرانی است و حرم حضرت معصومه(س) دومین حرم اهل بیت(ع) و یکی از مجموعههایی است که نقش مهمی در مسائل فرهنگی و الگوسازی دارد.
انتهای پیام/