به نقل از «خرداد»

عمر البشیر کیست؟ روابط او با ایران چگونه بود؟

تاریخ انتشار: ۲۳ فروردین ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۳۳۹۶۶۹۸

عمر البشیر کیست؟ روابط او با ایران چگونه بود؟اقتصادنیوز: پس از چهار ماه ناآرامی در سودان که با اعتراض به افزایش قیمت سوخت آغاز شد، معترضان خواستار پایان سی سال حکومت عمر البشیر شدند.
به گزارش اقتصادنیوز، به نقل از یورونیوز؛ بامداد پنج‌شنبه ۲۲ فروردین معترضان به اقامتگاه رئیس جمهوری رسیدند و زنگ خطر سقوط البشیر را پس از سی سال حکومت در مسند رئیس «شورای رهبری انقلاب نجات ملی» و ریاست‌جمهوری به صدا درآوردند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اگر چه گروهی از نیروهای وفادار به عمر البشیر همچنان در برابر معترضان مقاومت کرده و تلاش کردند تا رئیس جمهوری را از حلقه محاصره معترضان نجات دهند اما او بالاخره تحت فشار ارتش مجبور به استعفا شد.
عمر البشیر کیست و در دوران زمامداری خود چه کرد؟عمر حسن البشیر در نخستین روز از سال ۱۹۴۴ میلادی در روستای کوچکی به نام «حوش بانقا» در سودان به دنیا آمد. در جوانی به ارتش پیوست و در قاهره دوره نظامی دید. سپس به عنوان سرباز ارتش مصر در سال ۱۹۷۳ در جنگ با اسرائیل شرکت کرد.
بشیر برای مدتی فرمانده نظامی در نیمهٔ جنوبی کشور و مسئول عملیات نظامی علیه جنبش آزادیبخش خلق سودان بود. او با درجه ژنرالی در سال ۱۹۸۹ با حمایت جبهه قومی اسلامی به رهبری دکتر حسن الترابی کودتایی نظامی تدارک دید و نخست وزیر منتخب وقت، صادق المهدی را سرنگون کرد. او سپس با تعطیل کردن مجلس، احزاب و مطبوعات، خود را به ریاست «شورای رهبری انقلاب نجات ملی» منصوب کرد، مناصب ریاست جمهوری، نخست وزیری، فرماندهٔ نیروهای مسلح و وزارت دفاع سودان را شخصاً در اختیار گرفت و برقرای قوانین و شریعت اسلامی را در دستور کار خود قرار داد.
عمر البشیر در ۱۶ اکتبر ۱۹۹۳ البشیر پس از انحلال شورای فرمان انقلابی برای رهایی ملی به عنوان رئیس‌جمهور کشور منصوب شد. او در انتخاباتی که در سال ۱۹۹۶ برگزار شد رسما به عنوان رئیس جمهوری برای یک دوره پنج ساله انتخاب شد و حسن ترابی نیز به ریاست مجلس ملی کشور رسید. بعدها اختلاف میان این دو متحد قدیمی به دلیل حمایت ترابی از بنیادگرایان مسلمان، عمیق شد.
جدایی سودان جنوبیجدایی‌طلبان سودان جنوبی که بر خلاف ساکنان شمالی عرب نبودند، ۱۹ سال برای کسب استقلال از خارطوم جنگیدند و بالاخره با پادرمیانی کشورهای خارجی و در پی برگزاری یک همه‌پرسی به این آرزو دست یافتند.
در جریان جدایی جنوب سودان از شمال در سال ۱۳۸۴ اقتصاد این کشور با بحران بی‌سابقه روبرو شده و آسیب فراوانی دید.
اتهام نسل‌کشی در دارفورالبشیر در سطح جهانی همواره چهره‌ای جنجالی بوده است. او بارها به دلیل کمک و پناه دادن به تروریست‌ها و افراطیون اسلامی محکوم شده‌ است. اسامه بن لادن به مدت پنج سال تا سال ۱۹۹۶ در سودان زندگی و کار می‌کرد و سپس اخراج شد.
عمر البشیر از سوی سازمان‌های بین‌المللی متهم به نسل‌کشی شده است. او به همراه ۶۴ نفر دیگر در دادگاه لاهه متهم به نسل‌کشی در غرب این کشور یعنی دارفور هستند و حکم بازداشت آنان به پلیس بین‌الملل صادر شده‌ است.
در طی شش سال جنگ داخلی در منطقه دارفور ۳۰۰ هزار نفر کشته و بیش از دو میلیون نفر آواره شدند. اقلیت دارفوری برخلاف اکثریت عرب و مسلمان سودان از تبار آفریقایی اما مسلمان هستند.
ایران و چین و برخی از کشورهای عربی از مهم‌ترین مخالفان و منتقدان حکم جلب بین‌المللی عمر البشیر بودند.
در تاریخ ۳۰ مارس ۲۰۰۹ میلادی، سران کشورهای عضو اتحادیه عرب، در پایان نشست سالانه خود در دوحه، پایتخت قطر، با صدور بیانیه‌ای از عمر البشیر، رئیس‌جمهور تحت تعقیب سودان، در برابر حکم بازداشت بین‌المللی که توسط دیوان بین‌المللی کیفری، برای استرداد او صادر شده بود، حمایت کردند.
روابط با ایرانعمرالبشیر در سال‌های اخیر دارای روابط گسترده‌ای با ایران بوده است. در جریان بحران اقتصادی سال ۱۳۸۴ به دنبال جدا شدن سودان جنوبی، او برای پیشگیری از بحران بیشتر به سوی اعراب دست دراز کرد تا با کمک مالی آن‌ها بر زخم بحران‌های اقتصادی خود مرهم گذارد، آنان مشروط بر قطع روابط با جمهوری اسلامی ایران به سودان کمک کردند. در اواسط شهریور ۱۳۹۳ حکومت این کشور مراکز فرهنگی جمهوری اسلامی ایران را تعطیل کرد، در بهار سال بعد کلینیک‌های هلال احمر جمهوری اسلامی ایران را بست و سرانجام روابط دیپلماتیک با ایران را قطع نمود.
این در حالی است که سودان در دوران جنگ ایران و عراق حامی صدام حسین بود و سربازانی از این کشور به عنوان مزدور در جبهه عراق علیه ایران می‌جنگیدند.
پس از صدور حکم جلب بین‌المللی البشیر ایران در بالاترین سطح به دفاع از وی پرداخت و او در جریان حمایت ایران دوباره به این کشور نزدیک شد. در اردیبهشت ۱۳۸۵ به ایران سفر و با سید علی خامنه‌ای و محمود احمدی‌نژاد دیدار کرد. او پیشتر نیز در سال ۱۳۷۶ نیز به ایران سفر و با رئیس جمهوری وقت سید محمد خاتمی و خامنه‌ای دیدار کرده بود. عمر البشیر همچنین در شهریور سال ۱۳۹۱ در شانزدهمین اجلاس عدم تعهد تهران شرکت کرد.
سال‌ها بعد از آن، زمانی که عمر البشیر به مراسم تحلیف حسن روحانی دعوت شده بود، به این مراسم نرسید. او برای یک دیدار رسمی دو روزه راهی تهران شده بود اما مقام‌های سعودی به هواپیمای حامل او اجازه ندادند در مسیر پرواز به ایران از حریم هوایی عربستان عبور کند. به این ترتیب عمر البشیر مجبور به بازگشت به سودان شد.
اعتراض‌های مردمی علیه عمر البشیراعتراض‌ها در سودان از ماه دسامبر گذشته و همزمان با کمبود نان، کالاهای اساسی و سوخت آغاز شد اما به سرعت به جنبشی علیه حکومت عمر‌البشیر بدل گردید.
در مقابل عمر البشیر روز جمعه سوم اسفند ماه گذشته با انحلال دولت مرکزی در این کشور وضعیت اضطراری اعلام کرد. اما این اقدام هم نتیجه نداد و اعتراض‌ها ادامه یافت. شکست اصلی البشیر زمانی روی داد که بخشی از نیروهای ارتش این کشور به دفاع از مردم معترض در برابر نیروهای امنیتی وفادار به رئیس جمهوری پرداخت. برچسب ها: عمر البشیر ، داکار ، سودان جنوبی

منبع: خرداد

کلیدواژه: عمر البشیر داکار سودان جنوبی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khordad.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خرداد» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۳۹۶۶۹۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ویرانی، آوارگی و فاجعه؛ سودان یک سال پس از جنگ

ارتش سودان و نیروهای واکنش سریع این کشور از اواسط آوریل ۲۰۲۳ با یکدیگر درگیر شدند؛ جنگی که موجی از خشونت را در این کشور آفریقایی به راه انداخت و ۸.۶ میلیون نفر را بی‌خانمان کرد.

به گزارش ایسنا، این جنگ نظم سومین کشور بزرگ آفریقا را با سرعتی خیره‌کننده تغییر داده و خارطوم، پایتخت سودان را که زمانی مرکز مهم تجارت و فرهنگ در رود نیل بود، نابود کرده است. طبق آنچه ساکنان و امدادگران می‌گویند، محله‌های متروکه این شهر اکنون مملو از اجساد مدفون‌شده در قبرهای کم‌عمق و ساختمان‌های ویران‌شده است.

روزنامه نیویورک تایمز با استناد به گزارش سازمان ملل متحد می‌نویسد: «به دلیل آنکه برداشت محصول و ارسال کمک‌ها مختل شده است، بیش از یک‌سوم از جمعیت ۴۸ میلیونی سودان با سطح فاجعه‌باری از گرسنگی مواجه شده‌اند. هم‌چنین حدود ۲۳۰ هزار کودک از سوءتغذیه شدید رنج می‌برند و زنانی که تازه مادر شده‌اند در صورت عدم دریافت غذا و مراقبت‌های بهداشتی با مرگ روبه‌رو خواهند شد. افزون بر این، امدادگران می‌گویند که ده‌ها بیمارستان و کلینیک بسته شده‌اند. مسئله دیگر وضعیت تحصیل است؛ به عبارتی تعطیلی مدارس و دانشگاه‌ها این کشور را که زمانی دانشجویان خارجی زیادی جذب می‌کرد، با بدترین بحران تحصیلی در جهان مواجه ساخته است.»

جنایات در «دارفور» واقع در غرب سودان که توسط دو دهه خشونت نسل‌کشی آسیب دیده، همچنان رو به افزایش است. غیرنظامیان سلاخی و اردوگاه‌های امداد و خانه‌ها سوزانده شده‌اند. هم‌چنین پناهجویانی که از خشونت‌های پیشین فرار کرده‌اند، از مرز به چاد عبور می‌کنند و می‌گویند که «هرگز به خانه‌های خود برنمی‌گردند.»

«پروژه داده‌های مربوط به مکان و رویداد درگیری مسلحانه» -  یک سازمان مردم‌نهاد که یکی از شرح وظایف آن ثبت تلفات است – گزارش داد که تعداد کشته‌شدگان درگیری‌های این یک سال از ۱۵ هزار و ۶۰۰ نفر فراتر رفته و تعداد زیادی مجروح ثبت شده است. البته مقامات سازمان ملل و کارکنان وزارت بهداشت سودان معتقدند که تعداد واقعی تلفات بیشتر از این آمار می‌باشد.

آژانس پناهندگان سازمان ملل می‌گوید: «از میلیون‌ها نفری که در اثر درگیری آواره شده‌اند، بیش از ۶.۶ میلیون نفر در داخل سودان باقی مانده‌اند. هم‌چنین، تقریبا ۱.۸ میلیون نفر دیگر به کشورهای همسایه از جمله سودان جنوبی، چاد، مصر، اتیوپی و جمهوری آفریقای مرکزی فرار کرده‌اند.»

نیویورک تایمز در ادامه این گزارش تاکید می‌کند: «تداوم درگیری‌ها میان دو جناح – ارتش و نیروهای واکنش سریع – کورسوی امیدی را از بین برده و شاید سودان به زودی حاکمیت غیرنظامی را آزاد کند.»

مردم سودانی که از درگیری در منطقه «دارفور» گریختند، در ماه اوت در حال عبور از مرز سودان و چاد هستند. وضعیت درگیری چگونه است؟

نیروهای واکنش سریع همچنان در «خارطوم» مسلط هستند؛ جایی که جنگ برای اولین بار در آوریل ۲۰۲۳ آغاز شد. این گروه هم‌چنین در نوامبر کنترل خود را بر «دارفور» جایی که متهم به ارتکاب موجی از جنایات است، مستحکم و در ماه دسامبر «ود مدنی» را تصرف کرد؛ جایی که ده‌ها هزار نفر از آنجا گریختند.

ارتش سودان بخش زیادی از شرق کشور از جمله شهر بندر سودان در دریای سرخ را در اختیار دارد. به گفته یکی از ساکنان و امدادگران، ارتش در ماه مارس نیروهای شبه‌نظامی را از بخش‌های بزرگ «اُم‌دُرمان» شهری استراتژیک در آن سوی رود نیل از خارطوم بیرون کرد.

تحلیلگران منطقه‌ای و کارشناسان امنیتی می‌گویند ارتش در تلاش است از این حرکت جدید برای بسیج و بازپس‌گیری مناطق دیگر از گروه شبه‌نظامی استفاده کند.

تلاش‌های مکرر برای دستیابی به آتش‌بس تاکنون موفقیت آمیز نبوده و درخواست‌های سازمان ملل برای توقف درگیری‌ها نادیده گرفته شده است.

ژنرال‌های رقیب کیستند؟ «محمد حمدان دقلو» (تصویر سمت راست) / «عبدالفتاح البرهان» (تصویر سمت چپ)

«ژنرال عبدالفتاح البرهان» رئیس شورای حاکمیتی سودان از سال ۲۰۱۹ رهبر دوفاکتو این کشور بوده است. او پس از قیام پرآشوب علیه «عمر البشیر» رئیس‌جمهور سابق سودان که در آوریل ۲۰۱۹ در پی اعتراضات از قدرت برکنار شد، به قدرت رسید.

پیش از آن، ژنرال البرهان یک فرمانده ارتش منطقه‌ای در دارفور بود؛ جایی که ۳۰۰ هزار نفر در جنگ از سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۸ آواره شدند و این مسئله محکومیت جهانی را برانگیخت.

پس از امضای توافقنامه تقسیم قدرت میان غیرنظامیان و ارتش در سال ۲۰۱۹، ژنرال البرهان رئیس شورای حاکمیت شد –  نهادی که برای نظارت بر انتقال سودان به حکومت دموکراتیک ایجاد شد. اما با نزدیک شدن به تاریخ تحویل کنترل به غیرنظامیان در اواخر سال ۲۰۲۱، او نشان داد که تمایلی به واگذاری قدرت ندارد.

رقیب اصلی ژنرال البرهان، «محمد حمدان دقلو» معروف به «حمیدتی» است که نیروهای واکنش سریع را رهبری می‌کند.

در تاریخ اکتبر ۲۰۲۱، ژنرال البرهان و ژنرال حمدان برای به دست گرفتن قدرت در یک کودتای نظامی متحد و عملا رهبر و معاون رهبر سودان شدند اما خیلی زود با یکدیگر نساختند و میان آنها درگیری شکل گرفت.

بسیاری از دیپلمات‌ها، از جمله دیپلمات‌های ایالات متحده، تلاش کردند تا توافقی بین دو ژنرال برقرار کنند تا قدرت را به غیرنظامیان بازگردانند. با این حال، آنها نتوانستند در مورد سرعت جذب نیروهای واکنش سریع در ارتش توافق کنند. در آوریل ۲۰۲۳، پس از ماه‌ها افزایش تنش، نیروهای آن‌ها دست به جنگ علیه یکدیگر زدند.

هر دو رهبر در سال گذشته برای جلب حمایت سیاسی به خارج از سودان سفر کردند. ژنرال البرهان در مجمع عمومی سازمان ملل سخنرانی کرد در حالیکه ژنرال حمدان سفری به چندین کشور آفریقایی داشت. ژنرال البرهان در یک سخنرانی در آوریل امسال گفت که نیروهایش «تا پیروزی می‌جنگند.»

اردوگاه پناهجویان در نزدیکی مرز چاد - سودان در ماه نوامبر چرا بسیاری از کشورهای دیگر در این درگیری سرمایه‌گذاری می‌کنند؟

روزنامه نیویورک تایمز می‌نویسد: «سودان در قاره آفریقا موقعیت اساسی و بنیادی دارد. این کشور دارای خط ساحلی قابل توجهی در دریای سرخ است که یکی از شلوغ ترین مسیرهای کشتیرانی جهان تلقی می‌شود. این کشور با هفت کشور ازجمله جمهوری آفریقای مرکزی، چاد، مصر، اریتره، اتیوپی، لیبی و سودان جنوبی مرز مشترک دارد که بسیاری از آنها نیز با تهدید بی‌ثباتی مواجه هستند.»

این روزنامه آمریکایی هم‌چنین با اشاره به خشونت در سرتاسر دارفور می‌افزاید: «دارفور مقری برای گروه نظامی واگنر – متعلق به روسیه – بود که در گذشته به عملیات استخراج طلای سودآور دسترسی داشتند. اگرچه این گروه پس از مرگ رهبرشان رسما منحل شد، اما گمان می‌رود که نیروهایش در سودان فعالیت می‌کنند.»

بنابر گزارش‌های منتشر شده، «نیروهای اوکراینی در کنار ارتش سودان عملیات‌هایی را علیه نیروهای واکنش سریع که توسط روسیه حمایت می‌شوند، انجام داده‌اند.»

به گفته چندین مقام آفریقایی و غربی، امارات متحده عربی هم‌چنین به طور مخفیانه به نیروهای واکنش سریع از طریق یک پایگاه هوایی در چاد تسلیحات و درمان پزشکی ارائه می‌دهد. البته اماراتی ها گفته‌اند که عملیات آنها «صرفا بشردوستانه» است.

انتهای پیام